واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: خبرگزاري فارس: در آستانه سال روز حادثه عظيم غدير بخشهايي از بيانات رهبر معظم انقلاب در سالهاي گذشته به مناسبت اين عيد بزرگ اسلامي منتشر ميشود. به گزارش خبرگزاري فارس، رهبر معظم انقلاب هر سال در عيد غدير با اقشار مختلف مردم ديدار مي كند كه بخشي از بيانات ايشان به مناسبت اين روز كه در اين ديدارها ايراد شده است، منتشر ميشود. * در ديدار اقشار مختلف مردم،سال86 برادران و خواهران عزيز! مسئله غدير از چند جهت قابل توجه و اهتمام است. نبايد تصور كرد كه عيد غدير يك عيدى مثل بقيه اعياد است. اگرچه جنبه نمادين و معنا و مضمون در همه اعياد اسلامى هست، ولى نه به اندازهاى كه در عيد غدير اين معنا وجود دارد. امامت يعنى پيشوائى جسم و دل؛ هردو. فقط حاكميت بر اجسام نيست، اداره زندگى دنيائى و روزمره متعارف مردم نيست؛ مديريت دلها است، تكامل بخشيدن به روحها و جانهاست، بالا بردن فكرها و معنويتهاست. اين معناى امامت است. اسلام اين را ميخواهد. اديان ديگر هم همينجور بودهاند. حالا از اديان ديگر، سند باقيمانده متقنى در دست بشر نيست، لكن اسلام سند روشن دارد. * در ديدار اقشار مختلف مردم قم،سال85 كاري را كه پيغمبر در غدير انجام دادند؛ اميرالمؤمنين را كه از لحاظ شخصيت - چه شخصيت ايمانى، چه شخصيت اخلاقى، چه شخصيت انقلابى و نظامى، چه شخصيت رفتارى با قشرهاى مختلف افراد - يك فرد ممتاز و منحصر بفردى بود، منصوب كردند و مردم را به تبعيت از او موظف كردند. اين هم فكر پيغمبر نبود، اين هدايت الهى بود، دستور الهى بود، نصب الهى بود؛ مثل بقيه سخنان و هدايتهاى نبى مكرم كه همه، الهام الهى بود. اين دستور صريح پروردگار به پيغمبر اكرم بود، پيغمبر اكرم هم اين دستور را عمل كردند. مسئله غدير اين است؛ يعنى نشاندهنده جامعيت اسلام و نگاه به آينده و آن چيزى كه در هدايت و زعامت امت اسلامى شرط است. آن چيست؟ همان چيزهايى كه شخصيت اميرالمؤمنين، مظهر آنهاست: يعنى «تقوا»، «تدين»، «پايبندى مطلق به دين»، «ملاحظه غير خدا و غير راه حق را نكردن»، «بىپروا در راه خدا حركت كردن»، «برخوردارى از علم»، «برخوردارى از عقل و تدبير»، «برخوردارى از قدرت عزم و اراده»؛ اين يك عمل واقعى و در عين حال نمادين است. اميرالمؤمنين را با همين خصوصيات نصب كردند، در عين حال اين نماد زعامت امت اسلامى در طول عمر اسلام - هر چه كه بشود - همين عمل است؛ يعنى نماد زعامت و رهبرى اسلامى در طول زمان همين است، همان چيزى كه در انتخاب الهى اميرالمؤمنين تحقق پيدا كرد. غدير، يك چنين حقيقتى است. * در ديدار مردم پاكدشت،سال83 هرگاه مردم از زمامداران باتدبير و باتقوا و پرهيزگار و شجاع برخوردار بودهاند، توانستهاند قدمهايي جلو بروند. آن وقتيكه جوامع دچار مديراني شدند كه براي آنها پرهيزگاري و پاكدامني معنا نداشت، ترجيح منافع مردم بر منافع خودشان مطرح نبود، ترس از خدا و محاسبه الهي برايشان مطرح نبود - انسانهاي ضعيف، انسانهاي دلبسته به منافع و شهوات شخصي - مشكلات برايشان بهوجود آمد؛ چه مشكلات مادي و چه مشكلات اخلاقي و معنوي. اينكه ميبينيد ملل اسلامي و كشورهاي اسلامي در برههيي از تاريخ، مقهور قدرتهاي ظالم و متجاوز شدند، علت همين بود. اگر آن روزي كه استعمار و لشكركشيها و كشورگشاييهاي غربي در مناطق اسلامي شروع شد، زمامداران مسلمان از دين، از پاكدامني، از غيرت و از شجاعت برخوردار بودند، قضيه اينطور نميشد. اگر پايبند به شهوات و پايبند به تسلط خودشان بر مقام و قدرتِ چند روزه نبودند، موضوع اينطور نميشد. ضعف مسلمانان و جوامع اسلامي، اغلب ناشي شده است از ضعف مديران جوامع و زمامداران آنها؛ البته هر دو روي هم اثر ميگذارند. مديريتهاي ناتوان و نااهل، نظام اخلاقي و سياسي را در جامعه سست ميكنند و انسانها را به ضعف ميكشانند؛ آن وقت در چنين جامعهيي بهطور طبيعي باز زمامداران از انسانهاي نااهلتر و ضعيفتر رنج ميبرند و مبتلاي به آنها ميشوند. * در سالروز عيد سعيد غدير خم،سال79 پيغمبر براى اين مبعوث شده بود كه مردم را تعليم دهد و تزكيه كند؛ «يعلّمهم الكتاب و الحكمة و يزكّيهم»؛(126) يا در جاى ديگر «يزكّيهم و يعلّمهم الكتاب و الحكمة».(127) بايد انسانها، هم آموزش داده شوند و هم تزكيه شوند، تا اين كره خاكى و اين جامعه بزرگ بشرى بتواند مثل يك خانواده سالم، راه كمال را طى كند و از خيرات اين عالم بهرهمند شود. هدف همه نبوّتها و بعثتها اين است. هركدام از انبيا به نبوّت مبعوث شدند، اين اقدام بزرگِ تعليم و تربيت را تا آن حدّى كه امكانات زمان اجازه مىداد، پيش بردند؛ اما دين خاتم و نبىّ خاتم بايد اين حركت عظيم الهى را ابديّت بخشد؛ چون پيغمبرِ ديگرى مبعوث نخواهد شد تا بشر به آن سر منزل نهايى خود در اين عالم - كه زندگى در كره خاكى و در خانواده بشرى، بايد همراه با صلح و صفا و عدالت و با بهرهمندى از خيرات عالم باشد - نزديك شود و بالاخره به آن برسد. چگونه مىشود بشريت را به آن سرمنزل نهايى نزديك كرد؟ آن وقتى كه اين تربيت مستمر باشد. بايد تعليم و تربيت مستمرّى از موضع حكومت و قدرت سياسى - آن هم قدرت سياسىِ كسى مثل پيغمبر؛ يعنى معصوم - اين جامعه بشرى را بهتدريج پيش ببرد و تربيت كند و ناهنجاريها را در ميان آنها كاهش دهد تا بشريت بتواند به آن نقطهاى كه شروع زندگى سعادتمندانه همه انسانهاست - كه ما آن دوره را، دوره حضرت ولىّعصر ارواحنا له الفداه مىدانيم - برسد. انتهاي پيام/ش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 374]