تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850152521
آن ور دنیا قدر هنرمندهای‌شان را می‌دانند
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: سینمای ما - مریم وفایی: كاش به جاي اينهمه بغض و كينه و نقد بي منطق كمي هم انصاف و خوش بيني و گاهي خودبزرگ بيني داشتيم . انگار خاصيت جهان سومي هاست كه از بهترينهاشان بدترين بسازند و نماد كنند و مدام در مورد آن جدل بيهوده كنند و نقد كنند و سر آخر آنقدر بكوبند تا به هيچ برسند و در نقطه مقابل در آن سر دنيا جزئي ترين تحولات و تغييرات و خلاقيتها برجسته و پررنگ شود و گفته و گفته شود تا ملكه ذهن همه دنيا گردد . پر رنگ كردن كارهاي كوچك و بي ارزش و با ذره بين نگاه كردن به كوچكترين حركات آدمهاي مترسك و بزرگ كردن آن و سر آخر خود بزرگ بيني بيهوده . در اينسوي دنيا ( ايران ) هنر بخصوص سينما معناي خودش را دارد . خلاقيت و توليد انقدر سخت است كه شايد به ذهن سازندگان آن سر دنيا نرسد . اين سر دنيا ادمهايي را داريم كه فيلمنامه مي نويسند و بعد از عبور از صد سليقه و صد بغض و صد زد و بند به تصويب مي رسانند و بعد كارگرداني و تهيه كننده اي و ... و سر آخر در هنگام نمايش باز فيلنامه شان صد درجه با نوشته هايشان فرق دارد و بعد از كلي حذف و تغيير و شنيدن خورده فرمايشهاي عجيب و غريب مجوز اكران نمي گيرند . اين ور دنيا ادمهايي داريم كه هامون و ليلا و درخت گلابي و سنتوري و مهمان مامان را ميسازند كه تاريخ مصرف ندارد و فيلمي كه بعد از گذشت يك دهه و اندي ( اجاره نشين ها ) هنوز هم بيننده را ميخكوب مي كند و مي خنداند . ادمهايي كه از كرخه تا راين و آژانس شيشه اي و روبان قرمز را ميسازند و بازيها و كادرهايي از دوربين مي گيرند كه تماشاچي را ذوق زده ميكند . اين ور دنيا ادمهاي بودند كه فيلم مادر را ساختند و شاعر سينما شدند ( بگذريم از اينكه در زمان زنده بودنشان هيچ كس آنچنان كه شايسته بود ايشان را نديد ) اين ور دنيا ادمهايي را داريم كه ديالوگهاي بي مانندي را در فيلمهايي به يادگار دارند كه حتي سه دهه بعد از ساخته شدن فيلمهايشان هنوز ديالوگهايشان زنده است . ( قيصر و گوزن ها ) اين ور دنيا بازيگرهايي را داريم با بازي صورت و نوع نگاهشان آرماني ترين عشق ها را به تصوير ميكشند و بازيگرهايي كه خشم و محبت در حين بازي را بدون هيچگونه تماس بدني كاملا ملموس با بي نظير ترين حس گيري به تماشاگر منتقل كردند و مي كنند . و اين در حالي است كه آن ور دنيا آثاري با خط قرمزهاي كمتر و سياست پيشگيهاي بيشتر و هزينه هاي هنگفتري ساخته ميشود و ستايش ميگردد و ميگردد تا ميشود سبك فلان فيلمساز و سبك فلان بازيگر . آن ور دنيا بازيگرهايي هستند كه زير يوق استوديوهاي فيلمسازي تمام و كمال جسماً و روحاً استثمار شده عروسك نمايشي اند و آنچنان بزرگ ميشود و ميشوند كه ديگر در نگاهها نمي گنجند و ميشوند خيال و رويا . ادمهاي نمايشي كه راه رفتنشان لباس پوشيدنشان خنده شان ازدوجشان و ... زير ذره بين دوربينها و قلم روزنامه نگاران و مجله ها به متهورانه ترين صورت زيبا ميشوند و نقطه مقابل اين ادمها در اين ور دنيا همان ادمهايي كه با امكانات كم و خط قرمزهاي نامحدود آثاري خلق مي كنند و بازي مي كنند و مي جنگند و مي جنگند و از نفس افتاده در انتهاي راه توسط بينندگان به ظاهر دلسوز از گردنه حذف ميشوند . اين همه بغض و كدورت شخصي و باند بازي و شلوغ كاري براي كساني كه خالق اند زياد نيست ؟ اينكه مدام به اين و آن طعنه بزنيم و مسخره كنيم و كارهايشان را بي ارزش جلوه دهيم و آنان را بكوبيم نتيجه اي جز انزواي هنر و سينماي خودي دارد ؟ نقد منصفانه جدا از قضاوت عجولانه و با ديدي كارشناسانه بدور از هرگونه زبان طعنه در كنار برجسته كردن نقاط قوت و بزرگ نمايي دشوار نيست . اينكه از امضاء دادن يك ادم تا نوع بازي يا لباس پوشيدنش يا زندگي شخصي اش بنويسيم و يا از نگاه سليقه اي يك كارگردان براي انتخاب بازيگرهاي فيلمش و يا زاويه ديدش به اجتماع نقد و جنجال كنيم و مدام بكوبيم و بكوبيم چه نتيجه اي ميخواهيم ؟ انگار عادتمان شده نقادانه به دنياي هنر بخصوص سينما سرك بكشيم و هر از چند گاهي با هياهو آدمهايي را تيتر مجله هاي زرد و بي محتوا كنيم و به فروش اين كاغذهاي زرد كمك كنيم و سطح توقع خواننده ها را تا حد بيزاي پايين بياريم و در همين زمان از اخبار بي محتوا و سراسر نمايشي ان ور دنيايي ها كوهي از كاه بسازيم . كاش ميتوانستيم خلاقيت خودمان را به رسميت بشناسيم . كاش مي توانستيم به ادمها فرصت بيشتر بدهيم . كاش دلهامان مهربان تر بود و چشمهايشان بيناتر و صبورتر و انديشه هايمان بغض كمتري داشت . منبع خبر : سینمای ما
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 535]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها