پاسداشت سردار شهيد حاج محمود كاوه عروج در كربلاى ۲

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: پاسداشت سردار شهيد حاج محمود كاوه عروج در كربلاى ۲
محمود درسال ۱۳۴۰ در مشهد مقدس و در خانواده اى مذهبى و دوستدار اهل بيت به دنيا آمد. پدرش كه از كسبه به شمار مى آمد، در دوران ستمشاهى و اختناق، با علما و روحانيون مبارز، از جمله حضرت آيت الله خامنه اى، شهيد هاشمى نژاد و شهيد كامياب ارتباط داشت. وى كه براى تربيت فرزندش اهميت زيادى قايل بود، محمود را همراه خود به مجالس و محافل مذهبى و نماز جماعت مى برد. آشنايى شهيد با علوم و معارف اسلامى از همين دوران آغاز گرديد.شهيد كاوه دوران تحصيلات ابتدايى خود را در چنين شرايطى سپرى كرد. از آنجا كه خواست پدرش به هنگام تولد محمود، اين بود كه وى را در سلك صالحان و پيروان واقعى مكتب اسلام قرار دهد، با علاقه قلبى و مشورت پدر وارد حوزه علميه شد و همزمان، تحصيلات دوران راهنمايى و دبيرستان را نيز ادامه داد. با شروع جريانات انقلاب، او كه جوانى بانشاط، فعال و مذهبى بود با شركت در محافل درسى مسجد جوادالائمه(ع) و امام حسن مجتبى(ع) كه در آن زمان از مراكز تجمع نيروهاى مبارز بود، از هدايتها و تعاليم حضرت آيت الله خامنه اى بهره هاى فراوانى برد و ره توشه هاى همين تعاليم را با خود به محيط دبيرستان و ميان دانش آموزان منتقل مى نمود. او در دبيرستان به عنوان محور مبارزه شناخته مى شد. با علاقه وافر، به پخش اعلاميه هاى حضرت امام خمينى(ره) مى پرداخت و فعالانه در راهپيماييها و درگيريهاى زمان انقلاب شركت داشت. پس از پيروزى انقلاب با پيروزى انقلاب اسلامى شهيد كاوه جزو اولين داوطلبان مومن و متعهدى بود كه به سپاه پاسداران انقلاب اسلامى در شهر مقدس مشهد پيوست. او پس از گذراندن يك دوره آموزش شش ماهه چريكى، به آموزش نظامى برادران سپاه و بسيج پرداخت. پس از آن براى حفاظت از بيت شريف حضرت امام خمينى(ره) در يك ماموريت شش ماهه به تهران عزيمت كرد و با شروع جنگ تحميلى، به همراه تعدادى از نيروهاى خراسان به جبهه هاى جنوب اعزام شد. مدتى بعد به علت نياز شديدى كه پادگان به مربى داشت، او را براى آماده سازى و آموزش نيروها به مشهد فراخواندند. در كردستان به رغم اينكه براى آموزش نيروها اهميت بالايى قايل بود و مسئول مستقيم او زياد تمايل نداشت وى را (كه از مربيان دلسوز و قوى محسوب مى شد) به جبهه اعزام نمايد، اما روح پرتلاطم او به دنبال فرصتى بود تا رودرروى دشمن قرار گيرد و در صحنه هاى كارزار انقلاب و ارزشهاى آن عملا دفاع نمايد. بنابراين در اولين فرصت با جلب رضايت فرمانده پادگان با شور و شوقى فراوان به ديار كردستان (كه در آن زمان توسط گروهك ها و عناصر ضدانقلاب دچار مشكلات و آشوب شده بود)، عزيمت كرد. او كه به همراه تعدادى از برادران پاسدار جهت آزادسازى شهر بوكان وارد كردستان شده بود، به دليل لياقتها و مهارتهايى كه داشت در همان ابتدا به عنوان فرمانده يك گروه دوازده نفره انتخاب شد. شهيد كاوه در اين منطقه براى مبارزه با ضدانقلاب - كه از حمايتهاى خارجى برخوردار بود و با جناياتى هولناك، توطئه شوم جدايى آن نقطه از ميهن اسلامى را در ذهن مى پروراند - شب و روز نداشت و به دليل تلاش بسيار زياد، جديت و پشتكار، شجاعت و روحيه شجاعت طلبى كه داشت، در مدت كوتاهى به سمت فرماندهى عمليات سپاه سقز منصوب شد و در اين زمان با ناباورى همگان همراه تعداد كمى نيرو، عمليات آزاد سازى منطقه مرزى بسطام را با شهامت غير قابل وصفى طرح ريزى و۴۵ كيلومتر جاده مرزى را طى يك مرحله ودر عرض ۲۴ ساعت در قلب منطقه تحت نفوذ ضد انقلاب آزاد نمود. ضد انقلاب كه با برخوردارى از سلاح وامكانات ونيروى رزمى فراوان،عرصه را براى نيروهاى نظامى وانتظامى تنگ كرده بود وجنايات فجيعى مرتكب مى شد،باورود جوانان دلير ومتعهدى چون شهيد كاوه به صحنه عمليات،به اين نتيجه رسيد كه ماندن در كردستان برايش سنگين تمام خواهد شد. شهيد كاوه وهمرزمانش با عمليات پى در پى، مزدوران استكبار را در منطقه منفعل ومستا صل نموده بودند تا جايى كه ضد انقلاب در اوج استيصال ودر ماندگى براى زنده يا مرده او جايزه تعيين كرده بود. در تيپ ويژه شهدا به دنبال عمليات سرنوشت ساز نيروهاى سپاهى در محورهاى مختلف كردستان و همزمان با تشكيل تيپ ويژه شهدا (كه فرماندهى آن بر عهده شهيد ناصر كاظمى بود) شهيد كاوه به عنوان فرمانده عمليات اين تيپ انتخاب شد. پس از مدت كوتاهى از فعاليت او در اين مسئوليت (كه با آزادسازى بسيارى از مناطق همراه بود) آوازه تيپ ويژه شهدا، آنچنان ضدانقلاب ها را متحير ساخت كه به كلى روحيه خود را از دست دادند و در مقابل هر يورش رزمندگان اسلام، فرار را بر قرار ترجيح مى دادند و مى دانستند كه مقاومت در مقابل اين يگان جز خسارت ونابودى ثمرى نخواهد داشت. آزاد سازى سد بوكان وجاده ۴۷ كيلومترى آن،آزاد سازى جاده صائبين دژ به تكاب ،پاكسازى منطقه كيلر واشتوزنگ ،آزاد سازى محور استراتژيك پيرانشهر به سردشت كه به عنوان مركزيت ونقطه ثقل ضد انقلاب بشمار مى آمد ومنجربه انهدام مركز راديوئى آنها وفتح ارتفاعات مهم مرزى منطقه آلواتان وآزادسازى زندان دوله تو وكشتن بيش از ۷۵۰ نفر از ضد انقلاب گرديد،از جمله نبردهاى تهاجمى بود كه توسط شهيد كاوه وهمرز مانش در تيپ ويژه شهدا طرح ريزى وبه اجرا گذاشته شد. تعداد عملياتى كه به وسيله اين شهيد عليه ضد انقلاب فرماندهى شد، آن قدر زياد است كه ذكر نام تمامى آنها در اين مختصر ميسر نيست. او كه پس از شهادت سرداران رشيد اسلام ، شهيد ناصر كاظمى ، شهيد محسن گنجى زاده وشهيد محمد بروجردى در خرداد۱۳۶۲ رسما به فرماندهى تيپ منصوب شده بود ،با تلاش همه جانبه براى آموزش،سازماندهى وآماده سازى نيروها از هيچ كوششى دريغ نمى ورزيد. بنا به صلاحديد فرماندهى محترم سپاه در تاريخ ۲۹/۴/۶۲ تيپ ويژه شهدا ماموريت يافت تا در عمليات والفجر ۲ كه در منطقه حاج عمران انجام مى گرفت شركت نمايد. در اين عمليات شهيد كاوه با هدايت قوى رزمندگان، اهداف از پيش تعيين شده تيپ از جمله ارتفاعات ۲۵۱۹ را با موفقيت به تصرف درآورد. همزمان با عمليات والفجر ۴ ماموريت پاكسازى محور سردشت از لوث وجود ضدانقلاب (دمكراتها و منافقين) به اين تيپ واگذار شد. رزمندگان نيز ضمن تسلط به ارتفاعات مرزى كوه سير، قورى، تالشو روستاى اسلام آباد، مركز راديويى منافقين و مقر دمكراتها را تصرف كردند. تيپ ويژه شهدا سال ۶۳ در عمليات بدر همراه با ساير يگانهاى سپاه، با دشمن تا دندان مسلح جنگيد و در تاريخ ۲۳/۴/۶۴ در عمليات قادر (همراه با يگانهايى از ارتش جمهورى اسلامى) در جبهه شمالى سيدكان عراق باعث بر هم زدن آرايش نظامى دشمن گرديد. همچنين در عمليات پشتيبانى والفجر ۹ كه در منطقه چوارته عراق انجام گرفت، در انهدام قواى دشمن و تصرف بخشى از خاك آنان نقش موثر داشت، كه هر كدام نشانى از دلاوريها و حماسه آفرينى شهيد كاوه و يارانش را در خود ثبت كرده است. ويژگيهاى اخلاقى صفات ارزنده و ويژگيهاى ايمانى كه اين شهيد داشت باعث شد كه خود را وقف انقلاب كند و با اهميتى كه كردستان براى وى داشت خود را فرزند كردستان معرفى مى كرد. روحيه والا و انساندوستى او به قدرى در اطرافيان اثر مى گذاشت كه با وجود تبليغات سوء دشمنان و ايجاد جو مسموم عليه آن شهيد و يگان تحت امرش، هنگامى كه به درجه رفيع شهادت نايل شد، مردم مهاباد با پاى برهنه زير پيكر پاك و مطهر سردار بزرگ خود بر سر و سينه مى زدند و اشك مى ريختند و ضدانقلاب را نفرين مى كردند. او با الهام از سخن خداوند كه در وصف مومنان بيان شده است: اشداء على الكفار رحماء بينهم، در قلب مردم و نيروها جاى گرفته بود و هيچ انگيزه اى جز خدمت به انقلاب و احياى ارزشهاى الهى نداشت. شهيد كاوه در عين حال كه تمام اوقاتش را براى مبارزه به كار مى بست، از پرداختن به تكاليف دينى و انجام مستحبات نيز غافل نبود. او از مروجين قرآن كريم بود و با عشق خالصانه به اسلام و مكتب، آيات جهاد را تلاوت مى كرد و در صحنه جنگ و مقاتله با دشمنان، آن را در عمل تفسير مى نمود. روحيه اطاعت پذيرى و ولايتى، هوش سرشار و چابكى در عمليات، مسلح بودن به سلاح تقوا و اخلاق حسنه، شجاعت و بى باكى، ساده زيستى و صميميت با نيروها از جمله ويژگيهاى شخصيتى آن شهيد والامقام است. با وجودى كه در مقابل ضدانقلاب سازش ناپذير، جسور و با شهامت بود، اما در داخل تيپ با نيروهاى تحت امر خود برخوردى بسيار متواضعانه و باصفا و صميمى داشت و همين تواضع او سبب شده بود كه محبوبيت خاصى در بين نيروها داشته باشد. شهيد كاوه در قلب نيروهاى بسيجى و سپاهى جاى داشت. او مصداق بارز تلفيق محبت و قاطعيت در امر فرماندهى نظامى بود. روزى يكى از نزديكان وى به منطقه آمده بود. يكى از برادران تقاضا كرد كه كار مناسبى به او محول كند، شهيد كاوه پاسخ داد: همه بسيجى ها فاميل من هستند. در بعد آمادگى جسمانى هيچ گاه از ورزش غافل نبود و با تشويق نيروها و حضور در مسابقات ورزشى، آمادگى رزمى نيروها را بالا مى برد. همواره براى تشويق بچه ها مى گفت: موفقيت من در كوههاى بلند كردستان مديون ورزش است. او چريكى زبده بود كه در عمل و جنگ چريك شده بود نه با درسهاى تئورى. شهيد كاوه هميشه راهگشاى عمليات بود، هرجا كه كار گره مى خورد او رهگشا بود و هر كجا كه از عزم و اراده رزمندگان كاسته مى شد، اراده پولادين او به همه آن عزيزان، روحيه اى تازه مى بخشيد. او براى اينكه بتواند عمليات را بهتر هدايت كند با سلاح پيشاپيش رزمندگان حركت مى كرد. با اينكه بارها در صحنه هاى عملياتى مجروح شده بود، ولى هميشه قبل از بهبود، به منطقه باز مى گشت و در برخى از مواقع نيز نيروها او را با سر و بدن باندپيچى شده مى ديدند كه در ميانشان حاضر مى شد و آماده پذيرش ماموريت و اجراى عمليات بود. سرتيپ شهيد حسن آبشناسان - فرمانده لشكر ۲۳ نوهد - مى گويد: اگردر دنيا يك چريك پاكباخته و دل باخته به اسلام و حضرت امام(ره) وجود داشته باشد، محمود كاوه است و هر رزمنده اى كه بخواهد خوب پخته و آبديده شود بايد با تيپ ويژه شهدا پيش برود. او داراى فضايل روحى و اخلاقى ويژه اى بود و انجام كار خالصانه و بى ريا را سرلوحه زندگى خود قرار داده بود. عموما كم سخن مى گفت و بيشتر عمل مى كرد و همواره سعى مى كرد وحدت ارتش و سپاه حفظ شود و ارتشيان نيز او را از خود مى دانستند. اين خصال و روحيات فرماندهى بود كه تيپ شهدا را به آنجايى رساند كه مقام معظم رهبرى درباره اين يگان و شهيد كاوه فرمودند: تيپ ويژه شهدا كه ايشان فرماندهى اش را برعهده داشتند يكى از واحدهاى كارآمد ما محسوب مى شد... . او در عمليات گوناگون شركت داشت و كارآزموده ميدان جنگ شده بود. از لحاظ نظم، اداره واحد، مديريت قوى، دوستى و رفاقت با عناصر لشكر، از لحاظ معنوى، اخلاق، ادب، تربيت، توجه و ذكر، يك انسان جوان، اما برجسته بود... . اين جوان (شهيد كاوه) جزو عناصر كم نظيرى بود كه او را در صدد خودسازى يافتم. حقيقتا اهل خودسازى بود، هم خودسازى معنوى و اخلاقى و تقوايى و هم خودسازى رزمى. نحوه شهادت دهم شهريور ماه ،۱۳۶۵ روزى كه روح اين سردار شجاع اسلام و سرباز وارسته حضرت بقيه الله الاعظم(عج) در عمليات كربلاى ۲ بر بلنداى قله ۲۵۱۹ حاج عمران به پرواز درآمد، دل صخره و كوه، ياد و خاطره شجاعت او را در خود ثبت كرد. آن روز، كاوه مزد جهاد را كه شهادت بود، دريافت كرد و به بارگاه عزالهى فراخوانده شد. خصال و ويژگيهاى درخشنده او در تمام مدت خدمتش و در تصدى مسئوليتهاى مختلف درسى است بس بزرگ براى همه سربازان اسلام و پاسداران انقلاب اسلامى، تا با به كارگيرى آنها و آراسته شدن به آن سجاياى اخلاقى، نمونه هايى از لشكريان مخلص حضرت بقيه الله العظم(عج) باشند و خود را براى دفاع از حريم اسلام و ارزشهاى متعالى آن، همواره مهيا و آماده سازند. حركت فرمانده تيپ ۱۵۵ شهدا به سوى شهادت در وضعيت فوق طاقت و شدت دشوارى كه نيروهاى عمل كننده خواه ناخواه با آن مواجه بودند و سبب شده بود پيروزى را نيز دور از دسترس ببينند، تيپ ويژه ۱۵۵ شهدا، به خصوص فرمانده آن ، مومنانه و شجاعانه در عرصه درگيرى وارد شدند. شهيد اميرى مقدم، راوى مركز مطالعات و تحقيقات جنگ در اين تيپ، در گزارش خودش از عمليات كربلاى ،۲ درباره حركت نيروها براى ادامه عمليات و سرانجام آن، چنين روايت كرده است: تغييرات انجام شده در طرح مانور و عدم موفقيت كامل تيپ ويژه ۱۵۵ شهدا در عمليات شب گذشته، موجب ترديد در مسئولان، خصوصا فرماندهان اين تيپ شده بود. اين ترديد اگرچه در خود فرمانده تيپ (برادر محمود كاوه) نيز وجود داشت ولى وى با توجه به حساسيت زمان و مصلحت كل عمليات، اين ترديد را بروز نمى داد و به همين دليل تصميم گرفت براى زدودن ترديدها و تقويت روحيه عملياتى در افراد تيپ، به همراه نيروهاى عمل كننده در منطقه درگيرى حاضر شود. وقتى كه مسئولان تيپ از اين تصميم آگاه شدند درصدد برآمدند كه وى را از اين عمل باز دارند. فرمانده يكى از گردان ها (برادر صلاحى) براى منصرف كردن وى، مى گويد: شما اين كار را نكنيد، آتش دشمن زياد است، مسير، بدمسيرى است، خداى نكرده طورى مى شود. فرماندهى در جواب مى گويد: خب، اگر اين طور است، ما هم شهيد مى شويم. اگر كار مثل شب گذشته بشود، ما هم حاضريم امشب شهيد شويم. به همان اندازه كه خود وى در رفتن به خط درگيرى مصمم بود، ساير مسئولان تيپ مخالف بودند. مكالمه زير كه در آخرين دقايق قبل از عزيمت برادر كاوه به منطقه و در هنگام پوشيدن پوتين، بين وى و قائم مقام تيپ (برادر منصورى) انجام گرفت، بيانگر اين واقعيت است كه ايشان چه قدر به رفتن و ديگران چه اندازه در بازدارى وى مصمم بوده اند. متن مكالمه اين چنين است: منصورى: رفتن شما نه به نفع اسلام است و نه به نفع. . . كاوه: نه منصورى: اگر نظر شما اين است كه نيروهاى عمل كننده آدم قوى ترى مى خواهند، من قوى نيستم ولى مى روم جلو و يكى ديگر را اينجا مى گذارم. كاوه: نه، من مى خواهم امشب، شما اينجا باشيد. منصورى: من نمى خواهم. كاوه: امشب كارها جور نمى شود. منصورى: خب، اگر جور نمى شود با رفتن شما هم جور نمى شود. كاوه: چه مى گويم! جور مى شود، ان شاءالله جور مى شود. منصورى: البته اگر خدا بخواهد جور مى شود. شما هم اين جا كلى كار داريد: مسئله قرارگاه، هماهنگى توپخانه و. . . كاوه: اين ها همه اش حل مى شود، اين ها مشخص است. منصورى كه از بحث كردن نتيجه نمى گيرد، با پيش كشيدن تصميم خودش براى رفتن به جلو، مى گويد: حالا در هر صورت شما برويد، من كار ندارم. من هم براى انجام ماموريت ، گردان امام حسين (ع ) را برمى دارم و مى روم. كاوه: خب ، شما اين كار را بكنيد. منصورى: ولى اين جا در مقر فرماندهى تيپ كارها مى خوابد. كاوه: مسئله اى نيست ، شما همين اول درگيرى كه من جلو هستم ، اين جا باشيد. منصورى وقتى باز هم نتيجه نمى گيرد، به طور جدى ترى مى گويد: آقاى كاوه ، مى خواهيد به زور متوسل بشويم رفتن شما اصلا درست نيست ، منطقى نيست. كاوه: امروز با روزهاى ديگر فرق مى كند، من يك چيزهايى مى دانم ، يك چيزهايى هست ، مى دانم ترديد هست. منصورى: خب ، ترديد طبيعى است ، بايد باشد. كاوه: خب اگر آدم خودش جلو باشد و يك وقت مسئله اى پيش آمد، مى تواند هم پيش خداى خودش و هم پيش خلق خدا و.... برادر كاوه سكوت مى كند و براى هدايت گردان امام حسين (ع ) از سنگر فرماندهى خارج مى شود. راوى تيپ ويژه۱۵۵ شهدا سپس افزوده است: به هنگام اعزام گردان ها براى انجام ما موريت ، ابتدا گردان امام حسين (ع)، سپس گردان امام سجاد (ع) درحالى كه فر ماندهى تيپ ( محمود كاوه )پيشاپيش آنها قرار داشت ، حركت خود را براى تصرف ارتفاع ۲۵۱۹ آغازكردند. طبق طرح مانور قرار بود گردان امام حسين (ع) پايگاه هاى ۱ و۲ وگردان امام سجاد (ع) پايگاه هاى ۳ و۴ را تصرف كنند. حساسيت دشمن نيز نسبت به شب اول كمتر شده بود. واحتمال جدى نمى داد در اين محور مجددا عمليات شود ، از اين رو اجراى آ تش وپرتاب منور آنها نيز اندكى كاهش يافته بود. به هر ترتيب حدود ساعت يك بامداد كه نيروهاى پياده پس از پيمودن مسافت فاصله خط خودى تا دشمن به زير اهداف مورد نظر رسيدند تا با هماهنگى آ تش خودى درگيرى را شروع كنند در همين حين گلوله خمپاره كنار برادر كاوه به زمين اصابت كرد واو در جاشهيد شد. به دنبال شهادت فرمانده تيپ ويژه ۱۵۵ شهدا (شهيد محمود كاوه ) در منطقه عملياتى كربلاى ،۲ از مراسم تشييع وى در مشهد، روزنامه كيهان (۱۶/۶/۶۵) چنين گزارش داده است: در اين مراسم كه با حضور مسئولان استان خراسان و نيروهاى نظامى و انتظامى شهر مشهد برگزار شد، پيكر پاك اين سردار اسلام بر دوش انبوهى از اقشار مختلف امت حزب الله مشهد تا بارگاه ملكوتى امام رضا(ع ) تشييع و پس از طواف ضريح مطهر، طى مراسمى به خاك سپرده شد. راوى قرارگاه حمزه - ع ، (اسدالله احمدى ) به نقل از فرمانده لشكر ۵ نصر (باقر قاليباف) نوشته است: در مراسم تشييع جنازه شهيد محمود كاوه ، پدر وى درخواست حجت الاسلام طبسى توليت آستان قدس رضوى را مبنى بر اين كه پيكر شهيد محمود كاوه در حرم مطهر حضرت رضا(ع ) و يا در يكى از حجره هاى مخصوص حرم دفن شود نپذيرفت و گفت: پسرم از ابتدا با بسيجى ها بوده و بهتر است در كنار آنها دفن شود. گوشه اى از وصيتنامه دشمن بايد بداند و اين تجربه را كسب كرده باشد كه هر توطئه اى را كه عليه انقلاب طرح ريزى كند، امت بيدار و آگاه با پيروى از رهبر عزيز، آن را خنثى خواهد كرد. آينده جنگ هم كاملا روشن است كه پيروزى نصيب رزمندگان اسلام خواهد شد و هيچگاه ما نخواهيم گذاشت كه خون شهيدانمان هدر رود.
شنبه 2 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]