واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش خبرنگار فرهنگي ايرنا، در اين نشست نجف زاده تعريفي از واژه گفتمان ارايه كرد و اظهار داشت: تحليل گفتمان يك رويكرد ميان رشته اي منطق است كه از زبان شناسي، روانشناسي، جامعه شناسي و فلسفه تغذيه مي كند. وي با بيان اينكه در دهه گذشته اين مفهوم به وفور در ادبيات تحقيق در علوم انساني كاربرد يافته اما همچنان مبهم باقي مانده است، گفت: به دلايل مختلف ما امروز نيازمند تحليل گفتمان در جامعه هستيم. نجف زاده افزود: وجود مشكلات تحليل هاي پوزيتيويستي (اثبات گرايي) بويژه در حوزه علوم انساني و مختصات و ويژگي هاي جامعه ايراني كه روش هاي كمي را با مشكل تعميم پذيري روبرو ساخته، ازجمله دلايلي است كه نياز ما را به تحليل گفتمان تاييد مي كند. وي تحليل گفتمان را يك روش و نظريه درحال ساخت جديد و يك طرح ناتمام برشمرد و گفت: برعكس روش هاي پيشين كه درغرب ساخته و پرداخته شده است، در اين طرح ما ايرانيان نيز مي توانيم در ساخت آن مشاركت داشته باشيم. اين استاد دانشگاه درمورد مكان استفاده از تحليل گفتمان اظهار داشت: در اغلب پژوهش هاي علوم انساني مي توان از تحليل گفتمان بهره برد اما از روش هاي اثبات گرايي نمي توان در تحليل گفتمان استفاده كرد. نجف زاده با بيان اينكه براي تحليل گفتمان بنيان هاي نظري لازم است، گفت: زبان شناسي جديد بسياري از مفاهيم علمي را در حوزه علوم انساني زيرسوال برده است از اين رو براي تحليل گفتمان نيازمند ارايه بنيان هاي نظري هستيم. وي عجول بودن كميت گرايان در انتقاد از تحليل گفتمان را به عنوان نمونه مطرح كرد و افزود: پيش از اتخاذ هرگونه روش تحليل گفتمان بايد بنيان هاي نظري مربوط به آن را فراگرفت. به گفته نجف زاده، نسبت يابي گفتمان و ديگر مفاهيم و نظريات جديد از جمله نسبت گفتمان و واقعيت، نسبت گفتمان و حقيقت و نسبت گفتمان و شالوده شكني دريدايي از ديگر موضوعات مهم در تحليل گفتمان است. وي تغيير سه حوزه نظري مفروضات هستي شناختي و معرفت شناختي، الگوهاي نظري و روش هاي تحقيق را از جمله مواردي دانست كه تحليل گفتمان را امري ضروري مي سازد. اين استاد دانشگاه ادامه داد: روش هاي كمي را نمي توان در تحليل گفتمان وارد كرد اما مي توان در تفسير نتايج يافته هاي كمي از تحليل گفتمان استفاده كرد. نجف زاده در تشريح مختصات كلي تحليل گفتمان گفت: تحليل گفتمان بمعناي ساخت گرايي اجتماعي است يعني همه چيز در جامعه و در عرصه اجتماعي ساخته مي شود و گفتمان ها نيز اجتماعي هستند. وي با بيان اينكه دانش ما بازتابي از جهان خارج نيست بلكه فهمي از جهان خارج است، اظهار داشت: دانش ما فهمي از جهان خارج ما است ولي بازتابي از واقعيت نيست چراكه واقعيتي وجود ندارد و همه چيزهايي كه در اطراف ما اتفاق مي افتد فهم ما نسبت به پديده ها است. نجف زاده گفت: درك ما از جهان تصادفي است، گفتمان ضد بنيادگرا و ضد ذات گرا است و در فرآيندهاي اجتماعي است كه فهم ما از جهان ساخته مي شود. وي در مورد ديرينه شناسي فوكو و تعريف آن از گفتمان نيز گفت: آثار اوليه فوكو درباره شكل بندي گفتمان با عنوان ديرينه شناسي نام دارد و وي در اين مباحث از مفصل بندي گفتمان سخن گفته است. نجف زاده ادامه داد: در اين تعريف گفتمان مجموعه اي از گزاره ها است كه در آن گزاره هاي صادق يا كاذب مهم نيستند بلكه جدي بودن يا نبودن مهم است. وي اظهار داشت: در اين نظريه سوژه داخل گفتمان ساخته و پرداخته مي شود و هستي خود آيين و خود فرمان نيست بلكه در رابطه با ايدئولوژي تعريف مي شود. نجف زاده همچنين به توضيح نظريه هاي فرويد، لاكان، لاكلاو و موفه و فركلاف پرداخت و ارتباط آنها را با تحليل گفتمان مورد ارزيابي قرار داد. بر اساس اين گزارش، بخش دوم اين نشست چهارشنبه ششم بهمن ماه در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار مي شود. فراهنگ**1834**1588
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 555]