واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: سینمای ما - محمود گبرلو: طبیعی است؛ فیلمی مثل «دعوت» واكنشهای متفاوتی را برانگیخته باشد و حتی برخی فیلم را گامی همچنان به عقب برای سازندهاش برشمارند و آن را با فضای همیشگی آثارش ناهمخوان بخوانند اما نكته اصلی، تلاش فیلمسازی است كه در این روزمرگیها و جریان مرده سینمای روز میخواهد متفاوت باشد و مسیر جدیدی را در سینمایش آغاز كند. «دعوت» دعوت حاتمیكیا از مخاطبان همیشگی آثارش برای تجربه فضایی جدید است؛ فضایی كه لزوما با سینمای دلخواهش تعارض ندارد. مهم، تعهد به سینمایی است كه به آن اعتقاد دارد و او به این مسیر تازه اعتقاد دارد. میشود روح تعهد را هم در فضای خاكریز و جبهه و پشت جبهه جست و هم در میان در و دیوارهای همین شهر خاكستری پیدا كرد. دلمشغولی ها و دغدغههای هنرمند حد و مرز و فرمول و پیشفرض برنمیتابد و این حق مسلم هنرمند است كه هر زمان كه بخواهد به مضامین دلخواهش در هر سبك و زمینهای بپردازد. حقیقت این است كه «دعوت» از این منظر میتواند جلوهای از یك تلاش مشروع باشد. اپیزودهای فیلم با نخ تسبیح موضوعی «سقط جنین» به یكدیگر متصلند اما هریك را میتوان یك فیلم كوتاه درخشان خواند، هرچند یكی دو تا از آنها از منظر ساختاری بر بقیه برتری دارند مثل اپیزودی كه در آن به بارداری در سنین بالا پرداخته میشود و همچنین اپیزود آخر كه پرداختی حاتمیكیایی و حس و حال غریب اما دیرآشنای آثار او را یادآور میشوند. «دعوت» فضایی غیرواقعگرا دارد و در عین حال، صحنههایش را در دل واقعیت میپرورد. نمادگرایی در اینجا محدود شده است به حلقههای ارتباطی شخصیتی و مضمونی بین اپیزودها. اینجا دیگر سقط جنین به خودی خود اهمیت چندانی ندارد، بلكه زندگی از هم گسیخته بازیگر زن، زن روشنفكر، زن ساده شهرستانی، زن سالخورده درگیر و دار سنتها و زن نازای بیپناه با حلقه واسط سقط جنین به یكدیگر متصل میشوند و ساختار هوشمندانه فیلمنامه، دائم ذهن و دل تماشاگر را درگیر موقعیتهای بغرنج و تقدیرگرایانه آنان كرده است. اگر فیلم ساختاری تلویزیونی دارد و سرشار از كلوزآپ است یا از اعجاز تكنیكی «آژانس شیشهای» و «ارتفاع پست» در آن خبری نیست، آن را متناسب با فضای قصه و فیلمنامه بدانیم و این كه تكنیك فقط در حركت دوربین خلاصه نمیشود؛ تماشای قصهای كه راحت و روان روایت میشود و حتی لحظهای تماشاگرش را رها نمیكند، خود سینماست! اگر هم هنرپیشههای فراوان و حرفهای و برخی نامانوس با اعتقادات گذشته حاتمیكیا حضور دارند، دلیل بر هوشمندی و زیركی كارگردان یكفیلم برای ارتباط بیشتر با مخاطب امروز است؛ مگر نه این كه او قرار است «فرزند زمان خود باشد» و راز موفقیت او تاكنون نیز همین بوده است. «دعوت» اگر اولین گام فیلمسازی چون حاتمیكیا برای ورود به سینمای اجتماعی باشد، نمایانگر آیندهای روشن برای فیلمساز پویای ماست. هر چند این به خودی خود نمیتواند دلالتی برای خروج همیشگی او از سینمای دفاع مقدس باشد، همچون مرحوم ملاقلیپور كه در هر ۲ حیطه سینمای جنگ و اجتماعی به توفیق دست یافته و حتی از منظری، یكی از بهترین فیلمسازان حوزه سینمای اجتماعی بود. منبع خبر : جام جم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 554]