تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814704468
Ccna : برنامه ريزی و طراحی شبكه ( بخش چهارم )
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: rtech14th November 2008, 04:15 AMدر اين بخش به بررسی انتخاب يك پروتكل روتينگ ، متناسب با نيازهای شبكه خواهيم پرداخت . مفاهيم اوليه روتينگ به گرفتن يك بسته اطلاعاتی از دستگاهی و ارسال آن از طريق شبكه برای دستگاه موجود بر روی يك شبكه متفاوت ، روتينگ گفته می شود . روترها برای انجام روتينگ با هاست های موجود بر روی شبكه ها كاری نداشته و صرفا" در خصوص شبكه ها و انتخاب بهترين مسير تصميم گيری می گيرند . روترها بر اساس آدرس منطقی شبكه ای كه هاست مورد نظر بر روی آن مستقر است ، بسته اطلاعاتی را دريافت و در ادامه ، از آدرس سخت افزاری هاست برای توزيع بسته اطلاعاتی از روتر به مقصد صحيح هاست استفاده می نمايند . در روتينگ پويا ، پروتكل موجود بر روی يك روتر با پروتكل مشابه اجراء شده بر روی روترهای همسايه ارتباط برقرار می نمايد . در ادامه ، هر يك از روترها اطلاعات مربوط به شبكه هائی را كه نسبت به آنها آگاهی دارند به اطلاع هم رسانده تا در جدول روتينگ خود ذخيره نمايند . بدين ترتيب و بر اساس فرآيند فوق دانش روترها نسبت به شبكه هائی كه آنها را می شناسند ، بهنگام می گردد . در صورت بروز تغيير در شبكه ، پروتكل های روتينگ پويا بطور اتوماتيك اين موضوع را به اطلاع تمامی روترها می رسانند . در صورتی كه از روتينگ ايستا استفاده شده باشد ، مديريت شبكه مسئول بهنگام سازی و اعمال تمامی تغييرات به صورت دستی در تمامی روترها می باشد . معمولا" در شبكه های بزرگ ، تركيبی از دو روش روتينگ ايستا و پويا استفاده می گردد . روتينگ ايستا در روتينگ ايستا ، مسيرها بطور دستی در هر يك از جداول روتينگ اضافه می گردد . اين روش دارای مزايا و محدوديت های مختص به خود است : مزايای روتينگ ايستا <LI dir=rtl>عدم تحميل بار عملياتی اضافه بر روی پردازشگر روتر . بدين ترتيب می توان از يك روتر با پردازنده سبك تر استفاده نمود . <LI dir=rtl>برای بهنگام سازی اطلاعات موجود در جداول روتينگ از پهنای باند ( ظرفيت لينك های ارتباطی ) بين روترها استفاده نخواهد شد . بدين ترتيب هزينه لينك های ارتباطی WAN كاهش می يابد . امنيت ، چراكه صرفا" مدير شبكه می تواند اجازه روتينگ به شبكه هائی خاص را فراهم نمايد . محدوديت های روتينگ ايستا <LI dir=rtl>مديريت شبكه می بايست شناخت مناسب و واقعی از ارتباطات شبكه ای و نحوه اتصال روترها به يكديگر را بداند تا بتواند بر اساس آنها پيكربندی روترها را بطرز صحيح انجام دهد . <LI dir=rtl>در صورتی كه يك شبكه به مجموعه شبكه های ارتباطی اضافه گردد ، مديريت شبكه می بايست يك مسير را برای آن در تمامی روترها و بطور دستی اضافه نمايد . روتينگ ايستا برای شبكه های بزرگ مناسب نمی باشد چراكه نگهداری اينچنين شبكه هائی مستلزم صرف زمان زيادی است . روتنيگ پويا در روتينگ پويا از پروتكل هائی به منظور يافتن و بهنگام سازی جداول روتينگ بر روی روترها استفاده می شود . در اين روش علاوه بر افزايش بار عملياتی پردازنده ، درصدی از پهنای باند بين لينك های شبكه نيز اشغال خواهد شد . ( افزايش cost لينك ارتباطی ) . در واقع ، يك پروتكل روتينگ مجموعه ای از قوانين لازم به منظور ارتباط يك روتر با روترهای همسايه را تعريف می نمايد . IGP ( برگرفته شده از interior gateway protocols ) و EGP ( برگرفته شده از exterior gateway protocols ) دو نمونه از پروتكل های روتينگ می باشند كه از آنها در ارتباطات بين شبكه ای استفاده می گردد . از پروتكل IGP به منظور مبادله اطلاعات روتينگ با روترهای موجود در يك سيستم خود مختار و يا AS ( برگرفته شده از autonomous system ) استفاده می شود . يك سيستم و يا ناحيه خود مختار ، شامل مجموعه ای از شبكه هائی است كه تحت يك حوزه مديريتی می باشند . اين بدان معنی است كه تمامی روترهائی كه اطلاعات جدول روتينگ مشابهی را به اشتراك می گذارند در يك ناحيه خود مختار مشابه قرار دارند . از پروتكل EGP برای ارتباط بين نواحی خودمختار استفاده می شود . BGP ( برگرفته شده از Border Gateway Protocol ) نمونه ای از يك پروتكل EGP است . قبل از درگير شدن با پروتكل های روتينگ و آشنائی با نحوه عملكرد هر يك از آنها ، می بايست به چند موضوع ديگر اشاره نمائيم . آشنائی با administrative distances و انواع محتلف پروتكل های روتينگ از جمله موضوعات مهم در اين رابطه است كه در ادامه به بررسی آنها خواهيم پرداخت . Administrative Distances در زمان پيكربندی پروتكل های روتينگ ، می بايست به AD و يا administrative distance توجه خاصی داشت . از AD برای ارزش گذاری و ميزان قابليت اعتماد به اطلاعات روتينگ دريافتی يك روتر از طريق روتر همسايه اطلاق می گردد . AD ، يك عدد صحيح بين صفر تا 255 است كه عدد صفر نشاندهنده اعتماد بالا و عدد 255 نشاندهنده عدم وجود ترافيك بر روی مسير مورد نظر است . اگر روتری دو ليست بهنگام سازی را از يك شبكه راه دور مشابه دريافت نمايد ، AD اولين چيزی است كه توسط وی كنترل خواهد شد . در صورتی كه يكی از مسيرهای توصيه شده و يا پيشنهادی دارای AD كمتری باشد ، انتخاب و در جدول روتينگ ذخيره می گردد . در صورتی كه مسيرهای پيشنهادی برای يك شبكه مشابه دارای AD يكسانی می باشند ، از متريك پروتكل روتينگ ( نظير تعداد hop و يا پهنای باند موجود بين خطوط ) استفاده خواهد شد و مسيری كه دارای متريك پائين تر و يا كمتری باشد در جدول روتينگ ثبت خواهد شد . در صورتی كه دو مسير پيشنهادی دارای AD و متريك يكسان باشند ، پروتكل روتينگ از load-balance به شبكه راه دور استفاده می نمايد . جدول زير AD پيش فرض كه يك روتر سيسكو از آن به منظور اتخاذ تصميم در خصوص انتخاب مسير به يك شبكه راه دور استفاده می نمايد را نشان می دهد : منبع مسير AD پيش فرض Connected interface 0 Static route1 Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP)90 Interior Gateway Routing Protocol (IGRP)100 Open Shortest Path First (OSPF) protocol110 Routing Information Protocol (RIP)120 External EIGRP170 Unknown255 اين مسير هرگز استفاده نشده است جدول يك : مقادير AD پيش فرض در صورتی كه يك شبكه مستقيما" به روتر متصل شده باشد ، روتر همواره از اينترفيس متصل شده به شبكه استفاده می نمايد . در صورتی كه مدير شبكه يك مسير ايستا را پيكربندی نمايد ، روتر به اين مسير بيش از هر نوع مسيری كه خود آموخته است ، اعتماد خواهد كرد . مديران شبكه می توانند مقدار AD مسيرهای ايستا را تغيير دهند ولی به صورت پيش فرض ، AD اين نوع مسيرها يك در نظر گرفته می شود . در صورتی كه دارای يك مسير ايستا ، يك مسير توصيه شده RIP و يك مسير پيشنهادی IGRP از يك شبكه مشابه باشيم ، روتر به صورت پيش فرض همواره از مسير ايستا استفاده خواهد كرد مگر اين كه AD مسير ايستا تغيير يابد . انواع پروتكل های روتينگ پروتكل های روتينگ را می توان به سه گروه عمده زير تقسيم نمود : <LI dir=rtl>Distance vector : در پروتكل های روتينگ Distance vector ، بهترين مسير به يك شبكه راه دور بر اساس مسافت تعيين می شود . هر مرتبه كه يك بسته اطلاعاتی از يك روتر عبور می يابد ( كه به آن hop گفته می شود ) ، يك واحد به hop آن اضافه می شود . مسيری كه دارای تعداد hop كمتری به شبكه مورد نظر باشد به عنوان بهترين مسير انتخاب خواهد شد . در واقع vector ، نشاندهنده مسير و يا جهت رسيدن به شبكه راه دور را مشخص می نمايد . پروتكل های RIP و IGRP دو نمونه متداول از پروتكل های روتينگ Distance-vector می باشند . در اين پروتكل ها ، تمامی اطلاعات جداول روتينگ برای روترهای همسايه كه مستقيما" متصل شده اند ، ارسال می گردد . <LI dir=rtl>Link state : در پروتكل های روتينگ link-state كه به آنها پروتكل های shortest-path-first نيز گفته می شود ، هر روتر سه جدول جداگانه را ايجاد می نمايد . يكی از اين جداول مسئوليت نگهداری اطلاعات مربوط به همسايگانی را برعهده دارد كه مستقيما" به روتر متصل شده اند ، يكی ديگر حاوی توپولوژی تمامی شبكه است و در آخرين جدول ، اطلاعات جدول روتينگ ذخيره می گردد . روترهائی كه با استفاده از پروتكل های link state پيكربندی شده اند نسبت به پروتكل های روتينگ Distance vector دارای اطلاعات بمراتب يشتری نسبت به شبكه می باشند . OSPF يكی از پروتكل های متداول در اين زمينه است . پروتكل های Link state اطلاعات بهنگام شامل وضعيت لينك های ارتباطی خود به ساير روترهای شبكه را ارسال می نمايند . Hybrid : اين نوع پروتكل ها از ويژگی دو پروتكل روتينگ Distance vector و Link state استفاده می نمايند . پروتكل EIGRP نمونه ای متداول در اين زمينه است . برای پيكربندی پروتكل های روتينگ در هر سازمان و يا موسسه تجاری نمی توان يك روش ثابت و خاص را پيشنهاد داد . در چنين حالاتی می بايست هر مورد را جداگانه بررسی و با توجه به شرايط موجود نسبت به انتخاب يكی از پروتكل های روتينگ اقدام نمود . در صورت آشنائی مطلوب با نحوه عملكرد پروتكل های مختلف روتينگ ، می توان در خصوص انتخاب يك پروتكل روتينگ مناسب اقدام نمود . در بخش پنجم به بررسی پروتكل های روتينگ Distance-vector و چالش های آنها خواهيم پرداخت . سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 352]
-
گوناگون
پربازدیدترینها