تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851515928
چند تصوير از تصويربرداري كه دست ندارد؛خاطرات روزهاي شلوغي - شهرام فرهنگي
واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: چند تصوير از تصويربرداري كه دست ندارد؛خاطرات روزهاي شلوغي - شهرام فرهنگي
براي آغاز تصويري ميخواهيم از محمود احمدينژاد، مثلا يكي از تصويرهاي گرفتهشده در سفرهاي استاني رئيس‌جمهور، البته با محدوديت زماني، فرض كه حالا مثلا نزديك به يك‌سال پيش است و محمود احمدينژاد راهي استاني شده است براي شنيدن حرف دل مردم و گفتن هر چه بايد. رئيس‌جمهور، خنده‌اي به پهناي صورت بر چهره دارد و چشم‌هايش ريز شده. يك دست را به علا‌مت پاسخ به استقبال مردم تكان مي‌دهد و بعد تصوير است و تصوير و تصوير كه روي آنتن مي‌رود. اين همه چه ربطي به دارد؟ يادش به‌خير همين نزديك به يك‌سال پيش، سفرهاي استاني روي دست‌هاي او تصوير مي‌شد.
نقل حكايت مصطفي كرمي است. تصويربردار گمنامي كه ناگهان نامش بر سر زبان‌ها افتاد. زبان‌ها كه مي‌گوييم، زبان‌هايي در نهايت اعتبار، مثلا از هر چه چهره سينمايي بگيريد تا سياستمدار و غيره و غيره. آنقدر كه حالا حتي بقال سر كوچه هم مصطفي را به چشمي ديگر مي‌بيند. آخر روزگاري - به حساب كوتاه شدن روزگار در روزگار ما-! همين 9 ماه پيش، همه نام را از بر بودند. نگفتيم به كدام شهرت؟ تصويربرداري كه ديگر دست و پا نداشت!
حكايت را شايد از خاطر برده باشيد. خرده نگيريد اما به خودتان كه شما آن روزها دور تخت مصطفي اشك نمي‌ريختيد و آنها كه مي‌ريختند هم از خاطر برده‌اند. پس لا‌جرم اينجاي ماجرا يك بازگشت به عقب مي‌خواهد و عقب‌ترش مي‌شود همان روزهاي گمنامي مصطفي كرمي. همان روزهايي كه او مثل خيلي‌ها دانشجوي سوره بود و در انتظار روزهايي كه شايد بيايند و شايد نيايند. آخر مصطفي تصويربردار فيلم‌هاي مستند بود و همين بود كه كار تصويربرداري از سفرهاي استاني رئيس‌جمهور را هم به او سپردند. مصطفي شايد آن روزها فكر مي‌كرد، روزهايي مي‌آيند كه تصويربردار فيلم‌هاي پرمخاطب سينما هم باشد. اين بماند، ادامه ماجرا اينكه مصطفي براي تصويربرداري يك فيلم مستند به گرگان رفته بود. صحنه‌اي بود كه او بايد از بالا‌ي كابل برق تصويربرداري مي‌كرد. ماموران مخابرات امنيت محل را تاييد كردند. مصطفي دوربين به‌دست رفت بالا. كار شروع شد... و بعد را مصطفي به‌خاطر ندارد. دوستان مي‌گويند چند ساعت از كابل آويزان بود و بعد لا‌ي بوته‌هاي تمشك سقوط كرد. بعدترش هم كه مي‌شود به خود پيچيدن از درد، روي تخت بيمارستان و قطع دو دست و دو پا به‌خاطر برق‌گرفتگي. اينجاي ماجرا ديگر مصطفي مشهور شده بود.
به‌خاطر آورديد؟ پاسخ اگر مثبت است، لا‌بد ادامه ماجرا را هم از بَر هستيد. نام‌هاي آشنا بر هم پيشي مي‌گرفتند در همدردي با مصطفي كرمي. از نام اشخاص كه بگذريم، رياست‌جمهوري و وزارت بهداشت و حوزه هنري بيشتر در خبرها خودنمايي مي‌كردند. نهايت اينكه هر يك گوشه‌اي از كار را برعهده گرفتند و روز مرخصي مصطفي از بيمارستان، مي‌شد به لطف اين همه لطف، او را يكي از مردان خوشبخت ايران دانست، حتي بدون دست و پا!حرف اما فقط حرف بود و حالا 9 ماه از تصور خوشبختي مصطفي گذشته است. اصلا شايد همين تصور بود كه مصطفي را بدبخت كرد. آنقدر كه پس از آن همه وعده شيرين، مصطفي حتي براي اجاره يك آپارتمان هم در سردترين شب‌هاي تهران، بدون دست و پا آواره كوچه‌هاي شهر باشد. آنقدر كه از آن همه حمايت حتي يك جفت دست و پاي مصنوعي هم بيرون نيايد و آنقدر كه... بماند! حالا از آن همه شلوغي اتاق مصطفي در بيمارستان چيزي جز يك خاطره نمانده. خاطره‌ها هجوم مي‌آورند به خلوت اين روزهاي مصطفي و او به زبان مي‌آورد: آن همه چهره‌هاي آشنا را به‌ياد مي‌آوريم، مصطفي را در سفرهاي استاني رئيس‌جمهور به‌ياد مي‌آوريم و البته آن همه وعده بزرگان را كه... مصطفي را به‌دست و پا نرساندند، حتي اگر مصنوعي!
انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------
------------
پنجشنبه 2 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 303]
-
گوناگون
پربازدیدترینها