تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837543119
چاه کن ته چاه است
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چاه کن ته چاه است «معتصم باا...» خليفه ي عباسي ، با مردي اعرابي ، طرح دوستي ريخت و از مصاحبت با او لذت مي برد . خليفه را نديمي بود که متاسفانه از صفت مذموم و نکوهيده ي حسادت ، بي نصيب نبود . نديم موصوف ، وقتي از جريان دوستي و علاقه ي مفرط خليفه نسبت به عرب باديه نشين آگاه شد ، عرق حسادتش بجنبيد و تدبيري انديشيد تا او را از چشم خليفه بيندازد و از سر راه منافع و مصالح خويش بردارد . پس با عرب گرم گرفت و روزي او را به خانه ي خود خواند تا ساعتي را فارغ از اشتغالات زندگي ، به صرف ناهار و گفت و شنود بپردازند . نديم مورد بحث ، قبلاً به آشپزش دستور داده بود که در غذاي اعرابي ، سير زيادي بريزد و چون بدوي از آن غذا خورد ، دهانش بوي سير گرفت . نديم نابه کار که از تقرب و مصاحبت بدوي با خليفه رنج مي برد و مي خواست اين گرمي اشتياق به سردي گرايد ، با قيافه اي حق به جانب به او گفت : « چون سير خوردي ، زنهار که در مصاحبت با خليفه ، دست بر دهان گيري و کم تر و دورتر حرف بزني تا خليفه از بوي زننده ي سير ، اذيت نشود و احياناً بر تو خشم نگيرد » چون از يکديگر جدا شدند ، نديم بي درنگ به حضور خليفه شتافت و گفت : « اين بدوي که خود را در لباس دوستي جلوه مي دهد و از خوان بي دريغ حضرت خليفه ، همواره منتفع و برخوردار است ، هم اکنون اظهار داشت که از بوي دهان خليفه ، رنج مي برد و به هنگام مصاحبت ، گاه گاهي مجبور مي شود جلوي دهانش را بگيرد تا ناراحت نگردد . به راستي دريغ است از خليفه که به اين گونه افراد جسور و بي ادب ، افتخار مصاحبت و مجالست بخشند ». خليفه چون اين سخن بشنيد ، بدوي را به حضور طلبيد و از باب امتحان ، بااو به گفتگو پرداخت . آن بي چاره ي پاکدل و از همه جا بي خبر که نصيحت نديم را به حسن نيت و کمال خيرخواهي تلقي کرده بود ، دست بردهان گرفت تا مانع از سرايت بوي دهانش شود و خليفه را اذيت نکند اما خليفه با سابقه ي ذهني قبلي ، اين عمل و رفتار بدوي را حمل بر انزجارش از بوي دهان خويش کرد و بدون آنکه حرفي بزند و پيرامون قضيه توضيحي بخواهد ، رقعه اي برداشت و بر روي آن نوشت : «به محض رؤيت اين نامه ، گردن آورنده ي کاغذ را بزن ». آنگاه رقعه را مهر کرده ، سرش را بست و با قيافه ي متبسم ، به دست بدوي داد و گفت : «فوراً حرکت کن و اين نامه را به فلان حاکم برسان » عرب بدوي به جانب مقصد ، روان گرديد . نديم موصوف که در بيرون دارالخلافه منتظر بود ، بدوي را ديد که به سرعت از دارالخلافه خارج شده ، به جانبي روان است . پرسيد : « به کجا مي روي ؟» جواب داد : «خليفه را از طرز عمل و ادب من ، خوش آمد و اين نامه را که نمي دانم در آن چه نوشته ، به من داده تا به فلان حاکم برسانم » . نديم طماع که غالباً شاهد و ناظر انعام گرفتن عرب بدوي از خليفه بود ، با خود انديشيد که حتماً تيرش به سنگ خورده و نه تنها خليفه خشمگين نگرديده بلکه او را با اين نامه به نزد حاکم موصوف فرستاده تا انعام شايسته دريافت کند ! پس به بدوي گفت : «نامه ي خليفه را به من بده تا من به حاکم برسانم زيرا وسيله ي من براي رساندن نامه ، مجهزتر و سريع تر است ». بدوي پاک سرشت بدون آنکه توهم و ترديدي به خود راه دهد ، نامه را به او داد و خود در شهر بغداد مي گشت تا نديم بازگردد و نتيجه را به سمع خليفه برساند . نديم بدجنس ، به کام مرگ شتافت و به سزاي عمل خويش رسيد اما خليفه « معتصم » که چند روزي از نديمش بي خبر بود و از عاقبت کار عرب بدوي هم اطلاعي نداشت ، جريان را جويا شد . به عرض رسانيدند که از نديم خبري ندارند ولي عرب بدوي ، همه روزه در خيابان هاي بغداد قدم مي زند . خليفه در شگفت شد و بدوي را خواست و ماجراي نامه و انجام ماموريت را پرسيد . بدوي ، جريان را گفت و خليفه از او پرسيد : « بگو ببينم آيا دهانم بوي بد مي دهد و تو از آن ناراحت هستي ؟» بدوي جواب داد : « مگر کسي چنين مطلبي گفته است ؟ » خليفه گفت : « غير از تو کسي نگفته و نديم هم شهادت داده است . به علاوه چه دليلي بالاتر از اينکه در مکالمه با من ، دست را جلوي دهان و بيني مي گرفتي و از نزديک شدن به من احتراز مي جستي ؟ » عرب بدوي چون اين سخن بشنيد ، به قصد و نيت سوء نديم در مورد مهماني و خورانيدن غذاي سير دار ، واقف شد و آنچه را که در منزل نديم گذشته بود ، به سمع خليفه رسانيد و خليفه چون به خبث طينت نديم پي برد که چه دام مهيبي در پيش پاي بدوي بي گناه نهاد ولي خود در دام خدعه افتاد ، پس از قدري تامل گفت : « چاه کن ، ته چاه است ! ». منبع: مجله ي شادکامي و موفقيت شماره ي 66 /س
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 648]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها