واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: شايد وقتي ديگر

مرور- ابراهيم اسماعيلي اراضي:
حالا ديگر اينكه بيشتر يا همه شاعران جوان سعي ميكنند مجموعههاي شعرشان را به نوعي آماده چاپ كنند كه هنگام برگزاري نمايشگاه كتاب، ترخيص شده باشد به يك اصل يا بهتر بگوييم قانون نانوشته تبديل شده است.
ساير شاعران جواني كه به حكم احتياط و خوششانسي و... مجموعهشان در ماههاي پيش از نمايشگاه آماده شده نيز تمام هم و غم خود را مصروف عرضه كتاب خود در نمايشگاه ميكنند بلكه آرزوهايشان را تعبير شده بيابند. به اينكه چنين مجموعههايي در نمايشگاه تا چه حد با استقبال مواجه ميشوند ميتوان در نگاه مفصل ديگري نگريست ولي پيش از هر چيز بايد به اين نكته توجه كرد كه دلايل تدوين قانون نانوشته فوقالذكر چه بوده است.
براي پي بردن به پاسخ اين پرسش نيز لازم نيست بيش از حد كنكاش كنيم چرا كه اگر فهرست مشكلات پيش روي مؤلفان جوان بهطور اعم و شاعران جوان بهطور اخص را بهعنوان مبنايي براي بررسي خود تنظيم كنيم، در پيشاني فهرست مشكلات با عمدهترين و اصليترين آنها يعني «پخش» مواجه خواهيم شد و همين جاست كه پاسخ خود را درمييابيم. البته اين مشكل نيز بيشتر گريبانگير آنهايي است كه «مستقل» عمل ميكنند و از طرف هيچ ارگان، نهاد يا مؤسسهاي (حتي ناشر) حمايت نميشوند.
مسلماً كساني كه بخشي از شمارگان آثارشان از سوي «خانه كتاب» و ساير ارگانهاي فرهنگي و شبهفرهنگي و... خريداري ميشود، با خيال آسودهتري، بيشتر به عرضه معنوي اثر خود ميانديشند و به لحاظ مالي دغدغههاي كمتري دارند؛ چه بسا بابت اثر خود حقالتأليف خوبي هم دريافت كرده و اصلاً دغدغهاي نداشته باشند. اگر هم مؤلف از دارودسته «كتابسازان» باشد كه خيالش راحت راحت است و ديگر دغدغه عرضه فرهنگي اثرش را نيز نخواهد داشت؛ اگر متوهم باشد و كممايه، به امضاي چند جلد از كتاب خود فكر ميكند و تقديم كردن آنها و... و اگر باسواد و فهيم (دليل كتابساز شدن چنين فردي نيازي به واگويه ندارد)، خود را از انظار مخفي خواهد كرد.
اما وقتي به اصل مصيبت گريز بزنيم، باز هم به همان جماعت مستقل خواهيم رسيد؛ كساني كه به دليل نداشتن روابط يا شرايط(!) لازم براي نشر اثرشان به هزار و يك در كوفتهاند و حالا پشت دروازه بزرگ اصلي مشت بر سندان ميكوبند. متأسفانه تجربه ثابت كرده كه اين گروه، از نمايشگاه طرفي آنچنان نخواهند بست؛ چرا كه نه از سوي ناشر موجهي پشتيباني شدهاند و نه امكان تبليغات قابل توجهي داشتهاند. اين گروه تنها به همين دلخوش هستند كه در طول برگزاري نمايشگاه، از برخي غرفهها بهعنوان پاتوق فرهنگي استفاده كنند و نوشتههايشان را حداقل به دست ديگر جوانان مستقل و البته چهرههاي صاحبنظر برسانند.
با توجه به آنچه مرور شد شايد بتوان همانگونه كه در حوزههايي مثل سينما شرايطي براي حمايت از جوانان فراهم شده، در حوزه تأليف نيز چنين تسهيلاتي را قائل شد و براي اين كار نيز مسلماً نمايشگاه كتاب ميتواند يكي از مناسبترين مكانها باشد؛ مثلاً اختصاص بخشي از نمايشگاه به «كتاب اوليها» و تقسيمبندي موضوعي آن بخش ميتواند در اين راستا مؤثر باشد و به نوعي توجه بيشتر به مؤلفان نوخاسته را باعث شود.
آنچه گفتيم البته به شرايط «كافي» براي عرضه كتاب جوانان شاعر مربوط ميشد ولي مسئله مهم اين است كه در اين بين، تمهيداتي نيز براي فراهم شدن شرايط «لازم» در نظر گرفته شود؛ اينكه بهنحوي اجازه داده نشود هر كسي كه به تصور «شاعري»چند صفحهاي را منتشر كرده است، به بخش «كتاباوليها» راه يابد.
مسلماً اگر اين گزينش صرفاً با نگاه فني و ادبي صورت گيرد، شركت در اين بخش نمايشگاه ميتواند به نوعي به اثر شاعر اعتباري ديگر ببخشد و همين عامل، شوق لازم را براي حضور در بخش مذكور خواهد آفريد.
به هر تقدير «كتاب اوليها»ي امروز همان كساني هستند كه تعدادي از آنها در آينده بايد نويسندگان و شاعران شاخص ما باشند.
تاريخ درج: 22 ارديبهشت 1387 ساعت 09:25 تاريخ تاييد: 22 ارديبهشت 1387 ساعت 10:36 تاريخ به روز رساني: 22 ارديبهشت 1387 ساعت 10:23
چهارشنبه 25 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]