واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: روزنامه گاردين روز گذشته ـ 22 خرداد ماه ـ در گزارشي مفصل به زندگي سينمايي «عباس كيارستمي»، هنرمند سرشناس ايراني پرداخت. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گاردين در اين گزارش به پاي صحبت تنها كارگردان ايراني برنده نخل طلا نشست و «كيارستمي» از ساخت فيلم «شيرين» و تأثير زلزله رودبار بر حرفه فيلمسازياش تا وضعيت حاكم بر سينماي كشور و علاقهاش به عكاسي صحبت كند. گاردين در ابتدا به اين نكته اشاره دارد كه «كيارستمي» 68 ساله برخلاف بسياري از هنرمندان ايران نه تنها در اين سالها، كشورش را ترك نكرد، بلكه توانست در طي اين سالها بيش از 40 فيلم بسازد و افتخارات بسياري براي سينماي كشورش بههمراه آورد. «كيارستمي» با ابراز نارضايتي از عملكرد سفارت انگلستان براي عدم صدور رويداد براي سفر به لندن گفت: «سفارت انگلستان از من درخواست وثيقه كرد تا ضمانت بدهم در انگلستان پناهنده نخواهم شد.! من به كشورهاي زيادي سفر كردهام، اما هيچوقت فكر ترك كشورم به ذهنم خطور نكرده است. من در اين سن ديگر فكرم را تغيير نميدهم.» «كيارستمي» كه از دهه 70 علاقه فراواني به عكاسي پيدا كرده، از دهه 90 بود كه آثارش را به نمايش گذاشته تا فروش جهاني آنها، كمكي براي هزينه ساخت فيلمهايش باشد. وي در اينباره به گاردين گفت: «من موضوعات زندگي عادي را فيلم ميكنم كه برخي آنها را غيرسينمايي تصور ميكنند. اما آنچه من ميخواهم نشان دهم خود طبيعت است، بهعنوان واقعيت زندگي. عكاسي نسبت به سينما محيط نابتري دارد. من در منظرهها و چشماندازها چيزي را حس ميكنم و بعد آن را ثبت ميكنم؛ آن حقيقت شخصي و دروني است.» «كيارستمي» در ادامه مصاحبه با گاردين در اشاره به زواياي جذاب فيلم «شيرين»، عقيده دارد زيبايي هنر در واكنشي است كه ايجاد ميكند. وي در اينباره گفت:«فيلم «شيرين» بيانگر اين واقعيت است كه يك اثر هنري، فراتر از درك و فهم مخاطب نيست. در بازي فوتبال 22 نفر بازي ميكنند، اما ميليونها نفر واكنش مشترك دارند. من هرگز به استاديوم نرفتهام، اما آنچه درباره فوتبال براي من جالب است، سادگي و معصوميت تماشاگران است؛ توانايي آنها براي فراموش كردن مشكلات روزانه.» «كيارستمي» در ادامه در واكنش به ادعاي سياسي بودن فيلمهايش گفت: «اگر سياست يعني پارتيزان، من هرگز فيلم سياسي نساختهام. من هيچكس را دعوت به رأيدادن به فرد خاصي نكردهام. من مردم را به سمت واكنش نشاندادن سوق ندادهام، بلكه سعي كردهام به حقيقت زندگي روزمره پي ببرم. ماداميكه سعي كنيم به اين حقيقت برسيم، اين واقعا و كاملا سياسي است.» برندهي نخل طلاي كن درباره اينكه برخي از فيلمهايش با هدف آشنايي بيشتر مخاطبان غربي با ايران ساخته شدهاند گفت: «هدف مستقيم من اين نبوده است. تصوير منفي ايران در غرب به ملت ايران مربوط نميشود. آنچه ما درون خود داريم، يعني غم و اندوه، جهاني است. ما همه واكنش مشابهي به احساسات و زندگي شخصي داريم.» وي افزود: «بسياري از فيلمهايي كه امروزه ساخته ميشوند، يكبعدي و سطحي هستند و با وجود قدرت تخيل بيننده، همهچيز را به آنها منتقل ميكنند. درحاليكه سينماي بدون پايان اين اجازه را به مخاطب ميدهد تا در پروسهي خلاق شركت كنند.» «كيارستمي» كه در سال 1990، پنجاهمين سال تولدش مصادف با زلزله مرگبار شمال ايران بود، اين واقعه تلخ را در حرفه سينمايياش بسيار تاثيرگذار دانست. وي گفت: «سفر به اين مناطق زلزله شده، واقعا مرا تحت تاثير قرار داد. من از واقعيت مرگ چنان تجربه عميق و نزديكي كسب كردم كه حرفه مرا به شكل مثبتي تغيير داد.» اين كارگردان سرشناس سينماي ايران درحال حاضر مشغول ساخت جديدترين فيلم بلندش با نام «كپي برابر اصل» در توسكاني ايتاليا است. اين اولين فيلم «كيارستمي» است كه در خارج از ايران ساخته ميشود و «ژوليت بينوش»، بازيگر سرشناس فرانسوي در آن نقشآفريني دارد. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 198]