واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: پرسش مهم در اين رابطه اين است که: آيا برقراري روابط عاطفي و احساسي بين دو جنس مخالف- دختر و پسر- مفيد است يا مضرّ؟ و به طور کلي ديدگاه قرآن کريم و عقل و منطق در اين باره چيست؟ در فرهنگ ديني اين گونه روابط عاطفي و عاشقانه تنها در چهارچوب «ازدواج» تعـريف شده است؛ لـذا فـراتر از قلمـرو ازدواج، برقـراري اين روابط داراي آسيب ها و آفت هاي گـوناگوني است که در ذيل به آن اشاره مي شود: 1- اين گونه روابط عاطفي يک حالت پيش رونده دارد، به گونه اي که اگر شروع شد قابل کنترل نيست. اين دوستي ها با يک نگاه آغاز مي شود و نگاه تبديل به لبخند، لبخند تبديل به سخن و گفتگو و گفتگو منجر به قرار و مدار و آن نيز به ملاقات حضوري صميمانه و اين گونه ملاقات ها به تماس بدني و... کشيده خواهد شد. لذا قرآن کريم مي فرمايد: «وَلا تَقربوا الفواحش»،نزديک فحشاء و گناه نشويد، زيرا نزديک شدن همان و افتادن در دام شيطان هم همان. 2- در اين گـونه روابط و دوستي هاي عاطفي اولين نقطه و مرکزي که آسيب مي بيند دستگاه شناختي و تصميم گيري انسان يعني «عقل» و «اراده» است. اساساً عقلانيت و احساسات با يکديگر ناسازگارند. چشم عقل در فضـاي مِـه آلـود احسـاسـات نمي تـوانـد واقعيت هـا را ببيند؛ لـذا علي (ع) مي فرمايد: «دوست داشتن چيزي انسان را کور و کر مي کند.» حـال اگـر انسـان براي ازدواج اين روابط عـاطفي را برقرار کند، به دليل اينکه در فضـاي عـاطفي و احسـاسي به اين موضـوع نگاه مي کند، نمي تواند نگاهي واقع بينانه و شناخت عميق و صحيحي از طرف مقابل داشته باشد؛ لذا تجربه نشان داده اين گونه دوستي ها اکثراً به ازدواج ختم نمي شود و آنهايي هم که به ازدواج منجر شده، غالباً پس از مدتي به طلاق کشيده شده است. 3- اين گونه روابط معمولاً موجب دلبستگي و دل دادگي شديد خواهد شد، که اين دل بستگي ها، موجب از بين رفتن تمرکز فکر و نيروهاي ذهني و ارادي است. از بين رفتن تمرکز باعث افت تحصيلي شديد خواهد شد و انسان را از فتح قله هاي دانش و نوآوري و خلاقيت باز خواهد داشت. همچنين اين دلدادگي ها باعث تضييع عمر گرانقدر که تنها سرمايه اصلي سعادت دنيا و آخرت ماست، مي شود. بايد دانست روزي اين روابط عاطفي به سردي و افول خواهد انجاميد و وصال به فراق تبديل خواهد شد، لذا دوام و پايداري نخواهد داشت و شايسته نيست انسان به امر گذرا و بي ثبات دل ببندد. عشق هايي کز پي رنگي بود عشق نبود عاقبت ننگي بود 4- از ديگر آفت هاي اين گونه روابط، احساس گناه و عذاب وجدان است که مانند خوره اي روح و روان انسان را فرسوده و متلاشي مي کند. 5- اضطراب و تشويش خاطر، ترس و دلهره از ديگر آفت هاي اين روابط است. اينکه انسان همواره ترس از آگاهي ديگران، روابط او با جنس مخالف را دارد و نيز ترس از رفتن آبرو و جايگاه اجتماعي انسان، موجب اضطراب و نگراني او خواهد بود. 6- ضعف و سستي اراده، اين گونه روابط پس از مدتي اراده و قدرت تصميم گيـري و انجـام کـارهاي بـزرگ و سرنـوشت ساز را از انسان سلب مي کند. 7- غفلت از خداوند، از خود و از اهداف و برنامه هاي آينده و زندگي، از جمله ديگر آفت هاي اين گونه روابط است. مهر و محبت خداوند و دوستان خدا تنها در دلي قرار مي گيرد که جاي اغيار و نامحرمان نشده باشد. اي دلِ صد دِله دل يک دِله کن مهر دگران را ز دلِ خود يله کن يکبار بيا بر در ما از اخلاص آنگاه اگر جواب نشنيدي گِله کن 8- در قـرآن کـريـم از ايـن گـونـه دوستي هـا نهـي شده است. قـرآن کـريم مي فرمايد: «وَلا متّخذات أخدان» و «وَلا متّخذي أخدان»، با کساني ازدواج کنيد که دوست پسر يا دوست دختر ندارند. (حجه الاسلام و المسلمين مصطفي عزيزي)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 143]