تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865913620
بحثی در باب مقایسه فیلمسازان سینمایی و تلویزیونی
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: هنوز سینمایی‌ها موفق‌ترند سینمای ما - مازیار معاونی: فعالیت کارگردانان حوزه سینما در عرصه مجموعه‌سازی تلویزیونی پدیده‌ای محدود به سال‌ها و مجموعه‌های اخیر تلویزیون نبوده و قدمتی طولانی و چندین و چند ساله دارد. شاید نسل جدید مخاطبین سیما تنها نام چند سریال مربوط به سال‌های اخیر به ذهنشان خطور نماید اما قطعا بینندگان قدیمی‌تر تلویزیون با اندکی تامل مجموعه‌های خاطره‌انگیز دایی جان ناپلئون به کارگردانی ناصر تقوایی، آتش بدون دود اثر زنده یاد نادر ابراهیمی یا سمک عیار کار مرحوم علی حاتمی را که هر سه در اواسط دهه 50 از دو شبکه آن روزهای تلویزیون پخش شدند را به خوبی به خاطر می‌آورند. مجموعه‌هایی که هر چند در مقیاس‌ها و استانداردهای پیشرفته امروزی تا حدودی رنگ باخته‌اند اما بدون تردید در ظرف زمانی خود دست‌کم یک سروگردن بالاتر از اکثریت قریب به اتفاق مجموعه‌های آن روزهای تلویزیون بوده و با احتساب نسبت بینندگان سی و اندی سال پیش سیما به تعداد بینندگان امروزی به احتمال قوی هنوز هم در رده سریال‌های پربیننده تاریخ سیما جای می‌گیرند. نگاهی به پیشینه‌کاری سازندگان آن سریال‌ها که در سطور بالاهم به نامشان اشاره شد نشان میدهد که همه آنها کار خود از سینما شروع کرده و پس ازکارگردانی چندین پروژه سینمایی و مسلط شدن به فوت و فن و چگونگی جذب مخاطب و فرمول‌های بازگشت سرمایه آنهم در صنعت پیچیده‌ای مانند سینما و در شرایطی که بتوان در کنار نگاه به گیشه اصول کلاسیک و علمی فیلمسازی و ذهنیت‌ها و دغدغه‌های شخصی را هم در کلیت کار لحاظ نمود، پا به دنیای ساده‌تر و بی‌دغدغه‌تری به نام تلویزیون گذاشته‌اند. فیلم‌هایی مانند (آرامش در حضور دیگران) اثر ناصر تقوایی و (حسن کچل) به کارگردانی علی حاتمی که نه تنها جز آثار موفق سازندگانشان بلکه در ردیف آثار مهم سینمای ایران جای می‌گیرند در همان بازه زمانی پیش از ورود کارگردانانشان به تلویزیون تولید شده‌اند. از مجموعه‌ها و فیلمسازان قدیمی‌تر که بگذریم در سالیان اخیر نیز این همکاری سینما با سیما به شکل جدی و مستمر ادامه یافته و بدون شک بخش عمده‌ای از مجموعه‌های موفق تلویزیونی نه توسط کارگردانان اختصاصی این حوزه که توسط سینمایی‌ها ساخته شده و روی آنتن رفته‌اند. اگر بخواهیم از مجموعه‌های معروف‌تر و پربیننده‌تر سیما آغاز نماییم مطمئنا باید از سریال‌های حساب شده،خوش ساخت و پر مخاطب زیر تیغ(1385) به کارگردانی کارگردان باسابقه سینما محمدرضا هنرمند یا اولین شب آرامش(1385) دومین ساخته تلویزیونی احمد امینی که سوابق سینمایی و مطبوعاتی‌اش بر کسی پوشیده نسیت یاد کنیم. مجموعه‌هایی که به راحتی می‌شد ردپای یک فیلمنامه، یک دکوپاژ، یک انتخاب بازیگر... و در نهایت یک کارگردانی هوشمندانه سینمایی و با استانداردهایی به مراتب بالاتر از کارهای تلویزیونی را در آنها ملاحظه کرد.این احتمال که این دو کارگردان خوش ذوق بدون داشتن سابقه سینمایی و بدون آشنایی به رموز دشوار جذب مخاطب در سینما، می‌توانستند دو مجموعه یاد شده را در همین اندازه‌ها و استانداردها هدایت کنند احتمالی ضعیف و به اعتقاد نگارنده تصوری دور از ذهن می‌باشد. چراکه فاکتورهایی مانند سختی کار با تهیه‌کنندگان بخش خصوصی با همه کمبودهایی که در این بخش وجود دارد، دشواری برگشت هزینه در گیشه و در عین حال گوشه چشمی داشتن به رقابت با سایر آثار سینمایی سال و حتی راهیابی به جشنواره‌های جهانی همچون کوره‌ای داغ فیلمسازان عرصه سینما را آنچنان آبدیده می‌کنند که آنها به راحتی از پس کار کردن در یک مدیوم دیگر به نام تلویزیون که بسیاری از این دغدغه‌های فرساینده یا دغدغه‌های دیگری مانند خود را در بازار رقابت سرپا نگهداشتن یا اصولا موضوعیت نداشته یا آن‌قدرها حساس و تعیین کننده نیستند، بر می‌آیند. با اندکی تامل می‌توان به نمونه‌های موفق دیگری هم اشاره نمود. سریال‌هایی مانند سریال دیدنی راه بی‌پایان(1386) ساخته همایون اسعدیان، دوران سرکشی (1381)و شهریار(1386) اثر کمال تبریزی، خانه به خانه (1375) و روزگار قریب(1386) به کارگردانی کیانوش عیاری، سه‌گانه پلیسی مهدی فخیم‌زاده شامل خواب و بیدار (1381)، حس سوم (1384) و بی‌صدا فریاد کن (1386) و بسیاری از مجموعه‌ای داستانی دیگری که حاصل همکاری کارگردانان عرصه سینما با رسانه تلویزیون هستند. سخن از برتری و رجحان یک مدیوم به مدیوم دیگر نیست که بی‌گمان هر مدیوم و رسانه‌ای ظرف، گنجایش و قابلیت‌ها و نقاط ضعف خود را دارد بلکه حرف اصلی اینجاست که در شرایطی که دانشکده‌ای به نام دانشکده صداوسیما به شکل کاملا تخصصی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده در عرصه تلویزیون تربیت می‌کند وجود این فاصله کیفی نسبتا زیاد بین کارگردانان تلویزیونی و سینمایی‌هایی که تنها به شکل مقطعی و موردی در این رسانه فعالیت می‌کنند نکنه‌ای است مهم و قابل اعتنا که اگر به شکلی جدی مورد توجه و تحلیل مسوولان و کارشناسان حوزه تلویزیون قرار بگیرد بی‌تردید ارتقای سطح کیفی مجموعه‌های داستانی سیما را به دنبال خواهد داشت. منبع خبر : کارگزاران
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 711]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها