واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ایزدی گنابادی در گفتوگو با فارس:
مرزهای فرهنگی و زبانی، بیش از مرزهایی که به زور تفنگ ایجاد شدهاند ارزشمند است
یک شاعر ایرانی گفت: برای من مرزهای فرهنگی و زبانی، بیش از مرزهایی که به زور تفنگ ایجاد شدهاند ارزشمند است و در حقیقت این گونه مرزها مقدم بر مرزهای جغرافیایی است.
به گزارش خبرگزاری فارس، صادق ایزدی گنابادی در حاشیه «جشنواره ادبی نوروز» در گفتوگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، برگزاری جشنوارههای ادبی را جهت ارتباط بیشتر میان سرزمینهایی که دارای زبان و فرهنگ واحد هستند، ضروری دانست. وی اظهار داشت که این جشنوارهها، باعث کشف و تقویت استعدادهای شعر و داستاننویسی 2 ملت میشود. ایزدی گنابادی اذعان داشت که جای موسیقی اصیل و کهن افغانستان که موسیقی قوی و زنده و سرمنشأ بسیاری از موسیقیها و آهنگها است، در این جشنواره خالی بود. این شاعر ایرانی که خود از پیشکسوتان عرصه فرهنگ و هنر است، نسبت به رفتارهایی که با مهاجرین افغانستانی صورت میگیرد، نقد و انتقادهایی دارد و خود با رفتارهایش قرابت زیادی را با مهاجرین نشان داده است. وی خاطرهای را که چند سال پیش همزمان با روز طبیعت (13 فروردین) اتفاق افتاده بود را بازگو کرد. ایزدی گنابادی اذعان داشت که «زیاد اهل تفریح رفتن نیستم، اما چند سال پیش در روز 13 فروردین با اصرار خانواده قرار شد که به دامن طبیعت برویم. صبح وقتی در یکی از سایتهای خبری مشغول مرور اخبار بودم، متوجه شدم که در یکی از پارکهای اصفهان، ورود مهاجرین افغانستانی ممنوع اعلام شده است. همین مسئله باعث شد که بنده به جهت همدردی با مهاجرین افغانستانی، رفتن به تفریح در این روز را بر خود تحریم کنم و به خانواده گفتم که وقتی در گوشهای از زمین، عدهای از بندگان خداوند از استفاده از منابع الهی محروم میشوند، من هم در این روز این موهبتها را بر خود تحریم میکنم». وی همچنین اذعان داشت که سال بعد از این حادثه هم، وقتی مادر آقای «ابوطالب مظفری» شاعر معروف افغانستانی به رحمت خداوند رفت، بنده با الهام از همین ماجرا اقدام به سرودن شعری کردم که به مناسبت روز زن خوانش این شعر هم بیمورد نیست: رها شدی از مرزها پیش رویت ردیفهای گل به جای میلههای مرزی رها شدی از چهارچشمه و پیوستی به چشمههای بهشت از جاغوری آمدی و ابوطالب را به ساز و نوا کوک کردی تا مثنوی بسراید ببخش مادر اگر میزبان خوبی نبودیم قد خمیدهات، سارقت، شناسنامهات را به تاریخ بسپار خدا، بادها شناسنامهها را به رسمیت نمیشناسند سیزدهبدر امسال هیچ تابلوی ورود ممنوعی روبروی خود نخواهی دید بگرد بر سبزههای بهشت وی در مورد علت این قرابت و نزدیکی با مهاجرین افغانستانی اذعان داشت:«برای من مرزهای فرهنگی و زبانی، بیش از مرزهایی که به زور تفنگ ایجاد شدهاند ارزشمند است و در حقیقت این گونه مرزها مقدم بر مرزهای جغرافیایی است». وی اذعان داشت: «در زمانی که من مشغول تدریس در دبیرستانها بودم، روی جلد کتابهای تاریخ ادبیات نوشته شده بود: «تاریخ ادبیات ایران». من بارها مراتب اعتراض خود را به مسئولان اعلام کرده بودم که این مسئله صحت ندارد، این کتاب تاریخ ادبیات ایران نیست، «تاریخ ادبیات فارسی» است. چطور میتوان مولانایی را که در بلخ زاده شده و سپس سفری به ترکمنستان امروزی داشته و سپس به قونیه رفته است و حتی شاید لحظاتی را در مرزهای کنونی ایران نبوده است، در قالب تاریخ ادبیات ایران مطالعه میکنیم، وی متعلق به زبان فارسی است». وی ادامه داد: «اتفاقاً غرب هم به این مسئله رسیده است، به عنوان مثال در کتب غربی، ابوعلی سینا را عرب معرفی میکنند، و دلیل این مسئله را این میدانند که عمده تالیفات ابن سینا به زبان عربی است، از طرفی از این مسئله به عنوان تهدیدی علیه دیگر ملتها استفاده میکنند». وی ادامه داد: «در دهه شصت در گناباد که موطن من است، ما میزبان جمع زیادی از مهاجرین افغانستانی بودیم که عمدتاً از برادران اهل تسنن بودند و مسائل زیادی از آنها یاد گرفتیم، به عنوان نمونه اهمیت عید قربان را برای اولین بار از نحوه رفتار مهاجرین افغانستانی در ایام عید سعید قربان دریافتیم. در مجموع این ارتباطات باعث شده که من قرابتهای زیادی با مهاجرین افغانستانی پیدا کنم». وی افزود: «خوشحالم که در سالهای اخیر حرکتهای زیادی در خصوص مهاجرین آغاز شده است، به عنوان نمونه روزنامه شرق در آستانه سال نو، اقدام به انتشار ویژهنامهای در خصوص مردم افغانستان کرد، ترانه «بیا که بریم به مزار» پخش شد، فیلم «چند متر مکعب عشق» اکران شد، خبرگزاریهای فارس و تسنیم حرکتهای مثبتی را آغاز کردند و از این جهت واقعا به این برادران احترام میگذارم که به این مسائل پرداختند و پردههای ناسیونالیستی را دریدند، مسابقه تیمهای ملی امید ایران و افغانستان به حضور هشتاد هزار تماشاگر افغانستانی و بدون هیچ تنشی در تهران برگزار شد». وی در خاتمه اذعان داشت که امروز من افتخار میکنم که یک بار دیگر در مراسم اختتامیه جشنواره ادبی نوروز، به احترام سرود ملی افغانستان به پا خواستم. انتهای پیام/
94/01/23 - 15:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]