تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838093000
-«کاوه» با مرگ هم، نرفت
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
هنگامه گلستان در سالروز درگذشت همسرش: «کاوه» با مرگ هم، نرفت «سال‌های سال کلمه «مرگ» را می‌شناختم، دیده بودم و شنیده بودم؛ ولی معنی واقعی آن را لحظه‌ای با تمام وجود فهمیدم که گفتند کاوه کشته شد، اما کاوه با مرگ هم نرفت و همیشه حس کرده‌ام که در قسمت بزرگی از وجود من باقی است.»
این جمله ها را هنگامه گلستان درباره همسرش - کاوه گلستان - می گوید؛ زنی که بعد از گذشت 12 سال از رفتن یار زندگی و عکاسی اش، هنوز با شور و هیجان از او حرف می زند و با دیدن عکس هایش به کشف های جدیدی می رسد. 12 سال از روزی که کاوه گلستان برای ثبت حقیقت روی مین رفت و دنیای عکاسی را برای همیشه از قاب های متفاوتش بی نصیب گذاشت، می گذرد. او یکی از تأثیرگذارترین عکاسان ایران در حوزه مستند اجتماعی بوده است. گلستان قبل از انقلاب با مجموعه عکس های «شهر نو»، «کارگران» و «مجنون»، خود را در عکاسی مستند اجتماعی ثابت کرد و در دوران انقلاب و روزهای جنگ تحمیلی، با ثبت عکس هایی متفاوت از مهم ترین اتفاقات و رویدادهای کشور، نام خود را بر سر زبان ها انداخت. کاوه گلستان در 17 تیرماه سال 1329 در آبادان متولد شد. او فرزند ابراهیم گلستان، داستان نویس و کارگردان سینما بود. کاوه در 13 فروردین ماه 1382 هنگام انجام مأموریت تصویربرداری در خط مقدم جنگ در 130 کیلومتری کرکوک در منطقه سلیمانیه بر اثر انفجار مین کشته شد. در دوازدهین سالگرد درگذشت این عکاس با همسرش هنگامه گلستان که سال ها در کنار او زندگی و عکاسی کرد، گفت وگو کردیم. بعد از گذشت 12 سال از مرگ کاوه، فقدان چه چیزهایی در نبود او برای شما پررنگ تر شده؟ این جای خالی را معمولا چگونه پر می کنید؟ سال های سال کلمه «مرگ» را می شناختم، دیده بودم و شنیده بودم، ولی معنی واقعی آن را لحظه ای با تمام وجود فهمیدم که گفتند کاوه کشته شد، اما کاوه با مرگ هم نرفت و همیشه حس کرده ام که در قسمت بزرگی از وجود من باقی است. شاید هنوز یادها و لحظه هایی که از بودنش در من حک شده، وجود دارد و زنده است. بنابراین جای خالی کاوه برایم معنی نمی دهد و همیشه سعی می کنم با آن قسمتی از کاوه که در من زنده است و همین طور عکس هایش، زندگی کنم. دیدن دوباره عکس های کاوه گلستان چه احساسی را در شما زنده می کند؟ راستش را بخواهید شاید از وقتی که دیگر کاوه پیش من نیست، عکس هایش یک جور دیگری برایم معنی پیدا کرده است و جور دیگری عکس ها را می بینم. شاید در زمان بودنش این قدر با دقت و عمیق به هر عکسی نگاه نکرده بودم، چون آن موقع آن قدر کارمان زیاد بود که وقت نشستن و فکر کردن به تک تک عکس ها را نداشتم و الان خیلی عکس های جدید کشف می کنم که قبلا یا درست ندیده بودم یا این که از بس تعدادشان زیاد بود، تند تند از روی شان گذشته بودم. عکاسی و شغل همسرتان تا چه حد در زندگی مشترک شما تأثیرگذار بود؟ اتفاق افتاده بود که از کارها، سفرها و جنب وجوش و ماجراجویی های او خسته شوید و اعتراض کنید؟ بودن با کاوه و زندگی مشترک ما تأثیر خیلی زیادی روی من گذاشت؛ یعنی به کلی من را به یک سوی دیگری از آنچه بودم کشاند. تقریبا می توانم بگویم عکس و عکاسی شد تمام زندگی مان! من عاشق این ماجراجویی ها و جنب وجوش بودم و بهترین لحظات زندگی ام زمانی بود که در دفتر کاوه حضور داشتم. آن موقع یک ماشین تلکس آنجا بود که می چرخید و روی صفحات کاغذی که از آن بیرون می آمد خبرها لحظه به لحظه نوشته می شد و من حس می کردم که در قله ی اخبار دنیا هستم. هیچ وقت خودم را آن قدر زنده و پر از هیجان حس نکرده بودم. همه ی لحظات کاری ما پر از شور و هیجان بود؛ مگر کسی خسته می شد؟ پررنگ ترین خاطره ای که از عکاسی های مشترکتان با همسرتان در دوران انقلاب به یاد دارید، چیست؟ اوایل انقلاب که با هم بیرون می رفتیم و عکس می گرفتیم گاهی هر دوی ما حس می کردیم که هیچ کدام راحت نیستیم! چون کاوه همیشه برای من نگران می شد و من کمی عصبانی که چرا فکر می کند من نمی توانم از خودم مواظبت کنم. واقعا در دوران انقلاب خیلی سخت بود که مدام با یک نفر همراه باشی، چون همه اش در حال جنگ و گریز بودی و کلا وقتی داری عکس می گیری آن هم وسط خیابان دیگر آدم نمی تواند دغدغه چیز دیگری را داشته باشد. بارزترین ویژگی های شخصیتی کاوه که بین دوستان و خانواده اش شناخته شده بود، چیست؟ ویژگی کاوه، مهربانی فوق العاده اش و این حس بود که می توانست با هر کسی ارتباط برقرار کند. آن قدر خودش را کنار می گذاشت و به حرف طرف گوش می داد که فورا یک حس صمیمیت با او پیدا می کردی. من خیلی این را شاهد بودم که از بچه و بزرگ و زن و مرد این احساس را به کاوه پیدا می کردند که کاوه می تواند حس های شان را بفهمد و فکر می کنم با تمام کسانی که صحبت می کرد یا عکس شان را می گرفت این صمیمیت پیش می آمد. روانشناسی اش خیلی خوب بود. از آن بیشتر، انسان دوستی اش و حس کردن درد و رنج دیگران. کاوه گلستان به چه موضوعات و سوژه هایی در عکاسی علاقه داشت و دیدگاه هایش نسبت به کارش چقدر با تعریف های رایج از عکاسی متفاوت بود؟ کاوه روی هم رفته یک عکاس سنت شکن بود. همیشه درباره ی سوژه ای که کار می کرد سعی داشت زاویه ها و حس هایی را کشف کند و بیرون بکشد که کاملا نو بود. مقصود از زاویه در شیوه ی گرفتن و زاویه عکس نیست، در نشان دادن زاویه دیدی است که شاید کسی دیگر هیچ وقت با این دید به موضوع نگاه نکرده بود. به طور کلی زاویه ی دید کاوه در هر موردی مخصوص شخص خودش بود. هیچ دیدگاه پیچیده، عجیب و غریبی نداشت و گاهی آن قدر ساده و عین حقیقت بود که به فکر می افتادی چرا قبلا به این موضوع این طوری نگاه نکرده ای و این شاید منطقی ترین راه نگاه کردن به یک سوژه است. به کدام عکس یا مجموعه ای از عکس ها علاقه ی زیادی داشت و دلیلش چه بود؟ شاید بتوان گفت سه مجموعه «کارگر»، «روسپی» و «مجنون» و مجموعه «کردستان» از مجموعه های مورد علاقه اش بود و درباره اش زیاد حرف می زد. گرفتن آن عکس ها خیلی روی کاوه اثر گذاشته بود و دلیلش هم این بود که می گفت آن ها بدون هیچ دلیل و منطقی زیر ستم و آزار هستند. تأثیری که کاوه و عکاسی اش بر عکاسی ایران داشت را چگونه ارزیابی می کنید؟ جواب دادن به این سوال برای من خیلی سخت است. دیگران باید در این باره نظر بدهند. خبر درگذشت همسرتان را کی و چگونه شنیدید؟ اولین احساسی که در آن لحظات داشتید چه بود؟ خبر کشته شدن کاوه را سه یا چهار ساعت بعد از اتفاق توسط دو نفر از کارکنان بی بی سی که به خانه ما آمدند، شنیدم. من در خانه تنها بودم و خواستند که به داخل خانه بیایند تا با من صحبت کنند. اول خیلی تعجب کردم، چون این اولین باری بود که کسی از طرف محل کارش این جوری به خانه ما آمده بود. بعد از چند لحظه همین که وارد خانه شدند و جلوی من در راهرو به داخل می رفتند، پرسیدم که یک خبری از کاوه شده است؟ گفتند بله. گفتم یک خبر بد از کاوه است؟ گفتند بله و بعد گفتند کاوه در عراق کشته شده ... دیگر از آن به بعدش را درست نمی فهمیدم و می پرسیدم یعنی الان در بیمارستان است؟ می گفتند نه، دیگر تمام شده، و دوباره می پرسیدم پس الان کجا است؟ اگر به گذشته برگردید، جمله ای یا کاری هست که بخواهید به او بگویید یا برایش انجام دهید؟ اگر می توانستم به گذشته برگردم دلم می خواست در آن لحظه ای که کاوه کشته شد، باشم تا ببینم و بشنوم که در همان لحظه که رفت، چه گفت یا به چه چیز فکر می کرد ... خیلی برایم مهم است. عکاسی از جنگ چه تأثیری بر شخصیت و کار کاوه گلستان گذاشته بود؟ فکر می کنید مجموعه عکس های او از این اتفاق چه ویژگی هایی دارند که آن ها را از کار دیگر عکاسان متمایز می کند؟ در عکس های جنگش هم مانند بقیه عکس ها، خیلی درد و رنج بود و آدم احساس نزدیکی به زخمی ها و جوانانی که در جبهه بودند پیدا می کند. مثل یک تجربه دست اول که خودت آن جا بودی و دیدی. در بعضی عکس ها آن قدر حس آن رزمنده یا وحشت یا ... به آدم منتقل می شود که یک حالت برق گرفتگی دارد و حسابی آدم را تکان می دهد. شاید این شیوه ی نگاه کاوه، کارهای او را نسبت به دیگران متفاوت می کند. این روزها و در نبود همسرتان چه می کنید؟ آیا هنوز دوربین به دست می گیرید؟ شما می گویی در نبود کاوه، اما من می گویم با بودن قسمتی از کاوه، من هنوز عکس می گیرم، ولی بیشتر با تلفن همراهم که خیلی سبک است و راحت و بی دردسر است. دیگر طاقت کشیدن دوربین بزرگ با لنزهای متعدد در یک کیف بزرگ را ندارم و وقت بیشتری را برای جست وجو در عکس های قدیمی که به نظرم کلی تاریخ و زندگی در آن ها هست، می گذرانم و سعی می کنم همه چیز را مرتب کنم و سر و سامان بدهم تا بتوانم تعداد بیشتری از عکس های دیده نشده کاوه را به نمایش بگذارم، چون این عکس هایی که داریم در یک دوران خیلی پراهمیت و حساسی گرفته شده و اگر قبل و بعد آن، درست کنار هم قرار بگیرد، می تواند معنی بیشتری به کل عکس ها بدهد. کاوه یک جمله ای داشت و همیشه می گفت «اگر انقلاب ایران پیامش خون شهید بود، این پیام را عکس منتقل کرد». همان طور که با خون شهیدان روی در و دیوار می نوشتند، کاوه هم با خون خودش پیامش را به دنیا رساند و ثابت کرد!(ایسنا) 145
چهارشنبه 12 فروردین 1394 ساعت 10:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها