واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۹:۵۶
ساعت ۱۰:۱۵ صبح روز جمعه ۲۱ اسفند ۱۳۶۶ مردم شاهد حضور دو فروند هواپیمای میگ عراقی در آسمان اردبیل شدند که محلههای یساول، حسینیه، اصغریه و خیابان امام(ره) را مورد اصابت بمب قرار داد و بسیاری از ساختمانهای واقع در آن محدوده تخریب شدند. بمبهایی که توسط هواپیماهای «میگ» بر سر غیرنظامیان اردبیلی ریخته شد ساخت فرانسه و از نوع تخریبی مشهور به «جیمی» بود که 300 کیلو وزن داشت و اندازه آنها حدود دو متر و به اندازه مخزن آبگرمکن زمینی بود.دو فروند از بمبها عمل نکرده بود که با همکاری نیروهای نظامی، خنثی شد. این واقعه برای مردم اردبیل تکاندهنده بود چون هیچکس فکر نمیکرد دشمن به شهری چون اردبیل نیز برسد.اصابت هشت فروند بمب در مناطق مسکونی شهر فاجعه بزرگی بود. بر اساس گزارشهای موجود،هدف اصلی عراق بمباران شرکت نفت،مرکز فنی و حرفهای و پادگان آموزشی شهید پیرزاده اردبیل بود، ولی در این بمباران تنها اهداف غیرنظامی و مسکونی مورد حمله قرار گرفتند و بیش از هشت باب منزل مسکونی تخریب شد و 15 نفر از مردم اردبیل به نامهای سولماز و شیلا پورابوالقاسم، اعظم جمالی، عزیزه مجرد آزاد، زهرا سدی انزابی، رقیه قری،اصغر و عظیم میرزاحسینی،کریم حامدی، عبداله عبادی، مجید ستاریاقدم، مصطفی مصطفینژاد، میرمجید مجیدی، محمد رسولصدیقی و یوسف رحمانی ایرانی به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و 17 نفر مجروح شدند. پس از بمباران، نیروهای امدادی وارد عمل شدند و مردم از هر سو، خود را برای کمک به افراد زیرآوار مانده به آنجا رساندند. آن روزها، عراق که در رویارویی با رزمندگان اسلام متحمل شکستهای سنگین شده بود و آتشبس و پایان جنگ را خواستار بود با هدف تنزل روحیه دفاعی و انقلابی مردم به بمباران گسترده شهرها از جمله اردبیل اقدام کرد. انجام چنین عملیات بمبارانی در شهری چون اردبیل بعید به نظر میرسید و هیچکس تصور نمیکرد اردبیل نیز بمباران شود. هواپیماهای جنگی عراق پس از بمباران اردبیل به سوی تبریز پرواز و آنجا را مورد بمباران قرار دادند. یکی از مربیان آموزشی پادگان شهید پیرزاده در سال 1366 درباره هدف از پرواز میگهای عراق به سمت اردبیل میگوید: رژیم بعث عراق با شناختی که از پادگان آموزشی شهید پیرزاده کسب کرده بود به این نکته رسیده بود که این پادگان نیروهای ورزیده، پرتوان و متعهدی برای حضور در جبههها تربیت میکند و خواستار نابودی این پادگان بود. با وجود اینکه این واقعه از مهمترین وقایع در تاریخ اردبیل به شمار میرود متاسفانه شهروندان این شهر اطلاعات درستی از آن روز ندارند. برخی از شهروندان در گفتوگو با خط هشت خواستار اطلاعرسانی در این خصوص شدند. فاطمه صمدی ساکن یکی از محلات بمباران شده میگوید: در بیشتر شهرها در این نوع وقایع با ساخت یک یادمان و یا حتی یک تابلو در مکانهای بمباران شده سعی میشود آن رخداد در خاطرهها بماند، اردبیل نیز از این کار مستثنی نیست.زمان میگذرد و وقایع در بستر زمان و مکان رخ میدهد. آنچه برای آیندگان باقی میماند روایتهایی است که از وقایع به آنها میرسد و چه بهتر که با تصویرسازی از فراموشی آن جلوگیری شود. اگر این روایتها همراه با مستند در قسمتی از شهر حتی در قالب موزه به نمایش گذاشته شود تأثیرگذاری و حفظ آن بیشتر است. احمد صفایی از شهروندان نیز با بیان اینکه مردم اردبیل در کنار سایر مردم کشور در جنگ تحمیلی نقش مؤثری ایفا کردهاند میگوید: هنوز بعد از گذشت چندین سال از پایان دوران دفاع مقدس، موزهای در این رابطه در استان ما وجود ندارد و ما در معرفی این نقش برای گردشگران و مهمانان خود مکانی نداریم. بیش از 10 سال است که خبرهای مختلفی از ساخت موزه دفاع مقدس در شهر میشنویم ولی تاکنون به واقعیت تبدیل نشده است. در جنگ تحمیلی همه اقشار جامعه از پیر و جوان، شهری و روستایی سهمی را ایفا کردند و ضروری است تا دیر نشده آن رخداد ثبت و ضبط و عرضه شود تا ابعاد مختلف آن واقعه بهخوبی نمایان شود. دختر «شهید عزیزه مجرد آزاد» هم میگوید:نزدیک عید بود. برای رفتن به خانه مادرم آماده شده بودم که بمباران هوایی شد. خیابانها شلوغ بود وقتی به محل بمباران رسیدم جمعیت زیادی جمع شده بودند. کنار منزل ما که با خاک یکسان شده بود یک آمبولانس دیده میشد. نفهمیدم چه اتفاقی افتاده است. بیهوش شدم. وقتی به هوش آمدم متوجه شدم مادر و دو برادرم شهید شدهاند. با وجود اینکه آن ماجرا برای ما و سایر همشهریها تلخ است ولی جمعآوری آثار و اسناد به جا مانده از بمباران و برگزاری یادواره برای شهدای آن روز میتواند به حفظ آن روز تاریخی کمک کند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]