محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803556991
آیین چهارشنبه آخر سال ایرانیان و ضرورت بازنگری در تغییر باورهای غلط
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آیین چهارشنبه آخر سال ایرانیان و ضرورت بازنگری در تغییر باورهای غلط اراک - ایرنا، چهارشنبه آخر سال نزد ایرانیان، سنتی کهن است که ریشه فرهنگی عمیقی دارد و امروز دستخوش دگردیسی محتوایی شده و نه تنها کارویژه های اساسی خود را در پیوستار کنش های اجتماعی از دست داده بلکه به چالشی جدی نیز تبدیل شده است.
آمیختگی چهارشنبه پایانی سال با باورهای غلط و رفتارهای افراطی و پرخطر موضوعی است که باید در محافل فرهنگی و حلقه نخبگان فکری به نقد و نظر گذاشته شود و مسیر تحریف شده آن با استفاده از ظرفیت های اجتماعی اصلاح شود.
ایرانیان کهن براین باور بوده اند که "فرورهای نیاکان"در آغاز این روز به زمین می آیند وبرکت و نیک روزی را برای خاندان خود به ارمغان می آورند.
ایرانیان باستان برای راهنمایی این فرورها بر سردر خانه های خود آتش می افروختند و شعله های این آتش را از آتشدان خانه فراهم می ساختند تا فرورها بتوانند خاندان خویش را بیابند .
چون در ایران کهن روزهای هفته رایج نبوده است از این رو آتش افروزی پیش از نوروز و در سه شنبه شب آخر سال انجام نمی گرفته است بلکه درست پیش از آغاز جشن "همسپتمدم "یعنی 360 امین روز سال که آغاز روزهای گاسانیک یا پنجه وه است انجام می شد که بعدها این سنت در سه شنبه های آخر سال به عنوان چهارشنبه سوری برجا مانده است .
ایرانیان گاه این آتش را بر روی بام وگاه در کوچه و گاه درمعابر برپا می کردند که تعداد گله های آتش باید به شمار عدد مقدس سه و هفت می رسید و به معنای روشنایی و سمبل گفتار نیک ،رفتارنیک و پندار نیک بوده است.
در دوران ساسانیان این جشن از ارزش و اعتبار خاصی برخوردار بوده و سعی می شد که بر آتش احترامی خاص بگذارند و فسردگی سال را به آتش سپرده و دل زنده و سرشار از امید پای در سال جدید می گذاشتند.
در شاهنامه فردوسی اشاره هایی درباره بزم چهارشنبه ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است.
مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.
واژه چهارشنبه سوری از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده است.
در این آیین آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می شود که این آتش به طور معمول در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می کنند و از آن می پرند آغاز می شود و در زمان پریدن می خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من» در واقع این جمله نشانگر یک تطهیر و پاک سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.
به بیان دیگر شما خواهان آن هستید که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلات شما را بگیرد و به جای آن سرخی و گرمی و نیرو به شما بدهد. چهارشنبه سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
مردم استان مرکزی نیز از دیرباز در آخرین چهارشنبه سال در کنار آیین افروختن آتش گرد هم می آمدند و با آجیل مشکل گشا، پختن حلوا، قاشق زنی، شال انداختن اوقات به یاد ماندنی خلق می کردند.
آیین هایی که امروز از چهارشنبه سوری به یادگار مانده دچار تحول ساختاری شده و تقدس و مفاهیم پایه آن به کلی از بین رفته و جای خود را به رفتارهای پرخطر داده است.
این آیین در ایران باستان مظهر آرامش، عشق ورزی و زندگی بوده و مردم در این گردهمایی روزهای پایانی سال فرصتی می یافتند تا با نمادهای این جشن پالایش درون کنند و پیوندهای انسانی را تقویت کنند.
این مراسم امروز بدون درک محتوا با مواد محترقه، سلب آسایش مردم و رفتارهای نادرستی گره خورده که با تابوهای اخلاقی و فرهنگی جامعه همخوانی ندارد.
مفهوم سرور و جشن در ایران باستان به معنای همایش انسانی هدفمند با تقویت نیروهای همراستا برای پیگرد مسایل و موضوعات روز بوده و از اینکه ایران در قرن ها قبل تفکر مترقی بهره وری حداکثری از توان فکری و یدی انسانی داشته باید برخود بالید.
آنچه مسلم است نسل جوان امروز نیز نیازمند اجتماعات شاد و هدفگرا است، محافلی که ایده های نو را به افراد منتقل کرده و در قبال آن تخلیه هیجانی و احساسی را نیز از طریق روش های منطقی در پی داشته باشد.
بر اساس آمار منتشره توسط مرکز اورژانس وفوریت های پزشکی استان مرکزی، در چهارشنبه پایانی سال گذشته 46 نفر در این استان قربانی مواد محترقه و آسیب و صدمات جسمی ناشی از رفتارهای پرخطر شده اند و امسال نیز جوان 17 ساله اراکی به خاطر بازی با مواد محترقه چشم و دست خود را از دست داد و با معلولیت شدید قربانی سهل انگاری و رفتارهای نادرست شیوع یافته در این ایام شد.
با توجه به اینکه نسل جوان به عنوان سرمایه اصلی نظام باید تحت آموزش و مهارت های توانمندسازی قرار بگیرد شاید بتوان از این منظرآسیبی را که شیوع رفتارهای بی ریشه فرهنگی در جامعه دارد برجسته سازی کرد.
می طلبد که نخبگان فکری و فرهنگی جامعه با بازنگری مجدد بر فرصت های ملی و فرهنگی با برنامه های کارآمد ضمن مهار آسیب های احتمالی و اصلاح رفتارهای پرخطر در چهارشنبه پایانی سال با برنامه ای هدفمند تهدیدهای موجود را به سمت فرصت سازی در این مناسبت ها پیش ببرند.ک/4
3017/6013/
26/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها