محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852621642
اقتصاد مردمی نيست، چون دست صندوق‌های بازنشستگی است!
واضح آرشیو وب فارسی:الف: اقتصاد مردمی نيست، چون دست صندوق‌های بازنشستگی است!
دکتر علی رضازاده، 24 اسفند 93
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۴۷
۱- در حال حاضر بخش قابل توجهی از اقتصاد ایران نظیر صنعت پالایشگاهی، پتروشیمی‌ها، شرکت‌های مخابراتی، اپراتورهای بندری، خودروسازی‌ها، شرکت کشتیرانی، شرکت نفتکش، ده‌ها بانک و موسسه مالی، هلدینگهای بزرگ نظیر غدیر و کارخانه‌های بزرگ فولاد، سیمان و مس همگی در تحت مدیریت صندوق‌های بازنشستگی کشوری و لشکری قرار دارد.۲- همه اقتصاددانان اتفاق نظر دارند که اقتصاد ایران از دولتی بودن رنج می‌برد. به همین ترتیب اگر نگوییم همه، اما اکثراً معتقدند که اصل ۴۴ اشتباه اجرا شد و در واقع بسیاری از بنگاه‌ها از جیب دولت به جیب شبه دولتی‌ها منتقل شده است. با این رویکرد، نه تنها مدیریت سیاسی و ناکارآمد دولت اصلاح نشد که بدتر از آن بخش نظارتی موجود در دستگاه‌های دولتی حذف شد و زمینه وسیع‌تری برای فساد و سوء استفاده مدیران شبه دولتی را فراهم آورد. ۳- دولتی ماندن اقتصاد علاوه بر مسئله فساد، تبعات دیگری هم داشت: آسیب پذیری از تحریم‌ها. مدیریت لَخت و بروکراتیک و البته مهم‌تر از آن غیر تخصصی شبه دولتی‌ها باعث شد تا کارخانه‌ها و شرکت‌های واگذار شده آسیب پذیری مضاعفی از تحریم‌ها ببینند. به طور مثال تمامی پالایشگاه‌های موجود کشور همگی در اختیار شبه دولتی‌ها و صندوق‌های بازنشستگی است. هیات مدیره و مدیر عامل آنها نیز توسط این صندوق‌ها تعیین می‌شود. تنها مؤلفه ای که برای انتخاب مدیر رعایت نمی‌شود، تخصص است و مهمترین مؤلفه خط و ربط سیاسی است. نتیجه این ساختار باعث شده تا در شرایط تحریم نفتی، صنعت پالایشگاهی کشور به عنوان پیشانی اقتصاد مقاومتی ضعیف‌تر از گذشته (زمان دولتی بودن) فعالیت کند و تقریباً هیچ پیشرفتی نداشته باشد (بجز پالایشگاه ستاره که با تزریق منابع بانک مرکزی کمی پیشرفت داشته است). ۴- مقام معظم رهبری برای بار چندم از اجرای غلط اصل ۴۴ گلایه کردند و فرمودند:«اشکال دوّم؛ گفتیم اقتصاد دولتی است. این جزو مسائلی است که اوّل انقلاب - که این‌هم کار خود ما بود، دیگران به ما تحمیل نکردند - خود ما بر اثر نگاه‌هایی که آن روز وجود داشت، اقتصاد را سپردیم دست دولت؛ حالا هرچه تلاش می‌شود که اقتصاد منتقل بشود به مردم و داده بشود دست مردم، با برنامه‌ریزیِ درست که خلاف عدالت هم کاری انجام نگیرد، کار درست پیش نمی‌رود؛ سخت است.» ۲۹ بهمن ۹۳«ما از تحریم صدمه دیدیم و آسیب‌هایی از تحریم به اقتصاد ما، به مسائل گوناگون ما وارد شده است؛ این آسیب‌ها ناشی از چیست؟ انسان اگرچنانچه درست موشکافی کند، می‌بیند این آسیب‌ها بیشتر ناشی از عدم حضور مردم در متن میدان اقتصادی است، یعنی دولتی کردن اقتصاد؛ بیشتر ناشی از این‌ها است. اگر ما نگاه کنیم و عامل اصلی را بشناسیم و آن عامل اصلی را به‌نحوی علاج کنیم، تحریم یا بی‌اثر خواهد شد یا کم‌اثر خواهد شد. .. اینکه وقتی با دولت برخورد می‌کند، دستگاه‌های گوناگون دولتی مورد تحریم قرار می‌گیرند، به‌خاطر این است که این دستگاه‌ها متعلّق به دولت‌اند. ما می‌توانستیم در عرصه‌ی اقتصادی، دستهای گوناگون مردمی را وارد بکنیم. آن اشتباهاتی که کردیم در اوایل انقلاب که همین‌طور اصرار کردیم بر اینکه همه‌چیز بایست متعلّق و در اختیار دولت باشد و چیزهای جزئیِ کوچک زندگی را هم ما سپردیم به دولت، خب نتیجه‌اش همین چیزها است؛ این‌ها را بایستی علاج کرد.» ۲۱ اسفند ۹۳۵- ساختار شبه دولتی اقتصاد باعث شده شرکت‌های صندوق‌های بازنشستگی های نظامیون (بنیادهای تعاون سپاه، بسیج، ارتش و ناجا و وزارت دفاع) توسط مدیران بازنشسته نظامی اداره شود. کادر شرکت‌های وابسته به صندوق‌های بازنشستگی دولتی (شستا، بازنشستگی کل کشور، بازنشستگی نفت، بازنشستگی آموزش و پرورش و ..) نیز همگی با اشخاص سیاسی اطراف وزراء مربوط پر می‌شوند. به عنوان مثال در دولت فعلی مدیران شرکت‌های وابسته به شستا (بازنشستگی تأمین اجتماعی) عمدتاً از مدیران بازنشسته وزارت اطلاعات (رفقای جناب وزیر رفاه) انتخاب شده‌اند و در دولت قبل نیز از رفقای جریان برادر محصولی . این داستان سر درازی دارد. ۶- رهایی از اقتصاد دولتی و به عبارت بهتر، رهایی از اقتصاد شبه دولتی به یکی از مهمترین مسائل اقتصاد ایران تبدیل شده است. برخی معتقدند چون هنوز بخش خصوصی قدرتمندی وجود ندارد، راهی جز عبور از اقتصاد شبه دولتی وجود ندارد. به هر حال بر اساس مطالبه رهبری، واگذاری به شبه دولتی‌ها به معنای واگذاری اقتصاد به مردم نیست: بنابر این مساله ای پیش می‌آید که با چه فرمولی و چگونه می‌توان اقتصاد را به دست مردم سپرد؟ آیا مکانیزم سهام عدالت واقعاً به معنای واگذاری اقتصاد به مردم است؟ آیا می‌توان ساختار صندوق‌های بازنشستگی را به گونه ای تغییر داد که به جای دولت و وزراء و فرماندهان نظامی، واقعاً خود بازنشستگان متصدی امر و تصمیم گیر در موضوعات باشند؟ آیا اساساً ضرورتی دارد تا بخشی از درآمدهای مردم به صندوق‌های بازنشستگی واریز شود؟ چرا هر یک از کارمندان لشگری و کشوری نتوانند خود برای آینده دوران بازنشستگی خویش تصمیم گیری و سرمایه گذاری کنند؟ چرا قیمی به نام صندوق‌های بازنشستگی به عنوان الگوی اجتناب ناپذیر و مطلوب پذیرفته شده است؟ پاسخ به این سؤالات راه را برای عبور از اقتصاد شبه دولتی باز می‌کند. تأخیر در پاسخ هم موجب سخت‌تر شدن ریشه‌ها و مقاومت‌هاست. این مقاومت‌ها اکنون به حدی رسیده که مقام معظم رهبری هم از تحرکات آنها از جمله زمین خواری بنیادهای اقتصادی حضرات ابراز نگرانی می‌کنند[۱]! [۱] . یک جاهایی هم هست در اطراف تهران - حالا این را من اینجا بگویم - طرف شرق تهران، یک بوستان بزرگی است، یک منطقه‌ی خیلی وسیعی است بین بزرگراه بابایی تا ارتفاعات قوچک؛ یک زمینی است متعلّق به ارتش. بنده گاهی اوقات در این مسیرهای صبحگاهی در بعضی از روزها از آنجا می‌رویم و ارتفاعات را حرکت می‌کنیم، راه می‌رویم؛ من هروقت آنجا می‌روم، دلم می‌لرزد! چون میدانم ده‌ها چشم طمع‌کار متوجّه اینجا است. کارهایی هم شروع کردند، ما جلویش را گرفتیم، یک تشری زدیم، دعوایی کردیم؛ میدانم موقّتاً دست برداشتند، امّا منتظرند یک غفلتی صورت بگیرد؛ یا این حقیر نباشم، یا غفلتی پیش بیاید، بالاخره بروند اینجا را تصرّف کنند؛ واقعاً انسان دلش می‌لرزد؛ یک بوستان بزرگِ شاید چند صد هکتاری - نمی‌دانم چقدر است - که اصلش هم ظاهراً متعلّق به ارتش بوده لکن الان مورد استفاده‌ی ارتش نیست و مورد اختلاف بین ارتش و وزارت اطّلاعات و این‌ها است. به نظر من اینجا مال مردم است؛ اینجا باید به‌صورت یک گردشگاه عمومی مردمی دربیاید. مکرّر هم من این را پیغام دادم به مسئولین گوناگون، شهرداری باید برود اینجا را تصرّف کند، دراختیار مردم بگذارد. جای بسیار وسیع، خوب، خوش‌آب‌وهوا در شرق تهران، پُر درخت. مقام معظم رهبری ۱۷ اسفند
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها