تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804501101
بهار در شعر شعرای افغانستان (1) نوروز را نداده کسی راه در قطار
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بهار در شعر شعرای افغانستان (1)
نوروز را نداده کسی راه در قطار
سروده‌ای با نام «سفارش» از محمد کاظم کاظمی، حال و هوای مهاجرین افغانستانی را در آستانه نوروز بیان می‌کند.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، وصف بهار و نوروز در سروده‌های اغلب شاعران افغانستان دیده می‌شود. افغانستان از جمله کشورهای حوزه تمدنی نوروز است و به همین دلیل شاعران این سرزمین به عید باستانی نوروز و بهار توجه ویژه‌ای دارند. در آستانه عید نوروز و فصل بهار، اشعار تعدادی از شعرای مهاجر و داخل افغانستان در وصف بهار و نوروز برای خوانندگان انتخاب شده است. محمد کاظم کاظمی شاعر مشهور افغانستانی مقیم ایران، سروده‌ای دارد که در آن عید نوروز با حال و هوای مهاجرین افغانستانی تلفیق شده است. تسبیح و فال حافظ و قندان نقره‌کار فرهنگ انگلیسی و دیوان شهریار مُهر امین و پستة خندان و زعفران « بگذار تا حقوق بگیرم، بزرگوار!
گفتی که در اوایل اسفند می‌رسی اسفند، ماه آخر سال است و اوج کار اسفند کودکی است که تعطیل می‌شود از پشت میز می‌رود آخر به پشت دار اسفند پسته‌ای است که مادر می‌آورد تا بشکند به مزد و نشیند به انتظار اسفند دختری است که آسوده می‌شود از درد زندگی به مداوای انتحار اسفند لوحه‌ای است که آماده می‌شود بر قطعة صد و سی و شش، قبر شصت و چار اسفند نامه‌ای است که تمدید می‌شود آری، اگر که یار شود بخت و روزگار «این نامه‌ها به بال کبوتر نمی‌شود باج و خراج بایدمان داد، بی‌شمار»
اسفند ناله می‌کند و دود می‌شود در دفع چشم زخم بزرگان روزگار *
گفتی قطار خرّم نوروز می‌رسد نوروز را نداده کسی راه در قطار نوروز، گرم کوره و نوروز پشت چرخ نوروز مانده آن طرف سیم خاردار
*
پرسیده‌ای که «سال‌ِ فراروی، سال چیست؟ نومید بود باید از آن یا امیدوار؟» وقتی که سال، سال کبوتر نمی‌شود دیگر چه فرق می‌کند اسپ و پلنگ و مار؟ این خرّمی بس است که سنجاق می‌شود بر سررسید کهنة من برگی از بهار تا شعر تازه‌ای بنویسم بر آن ورق از ما همین دو جمله بماند به یادگار انتهای پیام/و
93/12/24 - 13:54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها