محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804007986
تحلیلگر آرژانتینی: کودتای همزمان در ونزوئلا، برزیل و آرژانتین استراتژی جدید آمریکاست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: تحلیلگر آرژانتینی:
کودتای همزمان در ونزوئلا، برزیل و آرژانتین استراتژی جدید آمریکاست
رئیس انجمن خبرنگاران خارجی در آرژانتین می‌گوید که استراتژی کودتای نرم و جنگ اقتصادی که به طور همزمان در کشورهایی چون ونزوئلا، برزیل و آرژانتین در حال وقوع می‌باشد، از حمایت بی‌قید و شرط ایالات متحده آمریکا برخوردار است.
«سباستین سالگادو» تحلیلگر مسائل سیاسی، خبرنگار و رئیس انجمن خبرنگاران خارجی در آرژانتین در یادداشتی اختصاصی که برای نمایندگی خبرگزاری فارس در بوینوس آیرس ارسال کرده است، به استراتژی آمریکا برای کودتا در کشورهای آمریکای لاتین پرداخته است. متن کامل این یادداشت در زیر آمده است. خط فرضی که پایتخت‌های ونزوئلا، برزیل و آرژانتین را به یکدیگر متصل می‌کند مربوط به پروژه خط لوله گاز بزرگ جنوب می‌شود که هیچ گاه آغاز نشد، طرحی که به استقلال انرژی منطقه‌ای کمک می‌کرد اما نتوانست از یادداشت تفاهمی که توسط رؤسای جمهور این کشورها در سال 2006 امضا شد فراتر رود. این طرح که «پتروسور» نام داشت انجام نشد اما به وسیله رهبری «هوگو چاوز» رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا، «لوئیس ایناسیو لولا داسیلوا» رئیس‌جمهور سابق برزیل و «نستور کرشنر» رئیس‌جمهور سابق آرژانتین در راستای وحدت و یکپارچگی آمریکای جنوبی شکل گرفت. 15 سالی که از قرن 21 گذشت، به سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا نشان داد که نمی‌تواند همان طور که به ملت‌های عربی تجاوز می‌کند به کشورهای آمریکای لاتینی حمله کند. تلاش‌ها برای کودتای نرم و جنگ اقتصادی علیه کشورهای آمریکای لاتینی همیشه از حمایت بی قید و شرط برخی از کشورها برخوردار بوده‌اند. مسئله جدیدی که مشهود است، استراتژی کودتا در هر سه کشور به طور همزمان در ونزوئلا، برزیل و آرژانتین می‌باشد. اتهام اخیر «اوباما» علیه ونزوئلا که این کشور آمریکای جنوبی را تهدیدی علیه امنیت کشور خود مطرح کرد، اعتراضات اجتماعی در برزیل علیه «دیلما روسف» رئیس‌جمهوری که اخیرا بار دیگر این سمت را بر عهده گرفته به علت رسوایی فسادی در شرکت نفت دولتی «پتروبراس» و مرگ «آلبرتو نیسمن» دادستان ویژه پرونده آمیا در آرژانتین که شکایتی را علیه دولت این کشور آمریکای جنوبی به اتهام پنهان کردن علل وقوع حادثه انفجار آمیا مطرح کرده بود و سپس پیدا شدن جسد بی‌جان وی در خانه‌اش، تمامی این مسائل جزئی از برنامه و استراتژی مذکور می‌باشند. گرچه اتهامات مطرح شده علیه «روسف» در برزیل و «کریستینا فرناندز» رئیس‌جمهور آرژانتین با موفقیت همراه نبوده‌اند، اما آسیب سیاسی به آنها وارد شده و باعث می‌شود که رؤسای جمهور آمریکای جنوبی در مرکز صحنه رسانه‌ای قرار بگیرند که توسط رسانه‌های انحصاری با منافع شخصی و خارجی رهبری می‌شوند. در این زمینه و در مقابل خونسردی «ارنستو سامپر» دبیرکل سازمان ملت‌های آمریکای جنوبی (اوناسور)، صدای همبستگی بلندی از کشورهای عضو اتحاد بولیواری برای ملت‌های آمریکای جنوبی (آلبا) از جمله اکوادور، بولیوی، کوبا و نیکاراگوئه به گوش می‌رسد که حمایت بی‌قید و شرط خود را ابراز می‌کنند، اما به نظر می‌رسد که خط لوله گازی که انسجام فعلی میان محور «کاراکاس» پایتخت ونزوئلا، «برازیلیا» پایتخت برزیل و «بوینوس آیرس» پایتخت آرژانتین می‌باشد از کم‌خونی رنج می‌برد. ونزوئلا طی سال جاری انتخابات نمایندگان مجلس و یک پیروزی جدید چاویسمی را تجربه می‌کند که می‌تواند تحکیم و ثبات انقلاب بولیواری را احیا کند. به نظر می‌رسد واشنگتن تمایلی برای دادن نفسی دوباره به سیاست جنگ‌طلبانه خود و اصلاح آن ندارد، زیرا چند روز بعد از ورود ناوگان دریایی خود به پرو علیه این کشور صلح طلب و مستقل اعلان جنگ کرده، کشوری که از قرن نوزدهم در هیچ درگیری مسلحانه‌ای شرکت نکرده و تمایلی برای دادن منابع هیدروکربنی خود به شرکت‌های چند ملیتی خارجی نشان نداده است. «اوباما» که شاهد موجی از نژادپرستی در کشور خود می‌باشد، بیشتر نگران انجام تعهدات خود نسبت به اپوزیسیون ونزوئلا می‌باشد. تصویر چتربازان آمریکایی که از آسمان کارائیب همچون فرشته نجات کشورها فرود می‌آیند جدید نیست؛ پاناما و نیکاراگوئه مثالی بارز برای این موضوع هستند. عدم تحقق تهدید حمله مستقیم ایالات متحده آمریکا به سوریه، نتیجه پاسخ سریع چین، روسیه و ایران به این تهدید بود، کشورهایی که در این منطقه دارای منافعی مستقیم هستند و چنین امری موجب شد گروه‌های مزدوری چون داعش که برای مبارزه علیه ارتش «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه ظهور پیدا کرد، هر روز با شکست‌های جدیدی روبه‌رو شوند. سوال بزرگی که هم اکنون مطرح می‌باشد این است که اگر کشورهای «آلبا» عملا هیچ نیروی مسلحی ندارند، اعضای اتحاد پاسیفیک پایگاهی تسخیر شده برای نیروهای دریایی آمریکایی هستند و قدرت‌های دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تضاد با منافع سازمان ناتو هستند در قاره آمریکا حضور ندارند و کشورهای «اوناسور» نیز مشغول امور داخلی خود می‌باشند، پس چه کسی در این حمله مسلحانه با ونزوئلا همراه خواهد بود؟ انتهای پیام/
93/12/23 - 10:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
گوناگون
پربازدیدترینها