واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۹:۱۰
یک کارشناس جامعهشناسی، همدلی را یکی از رفتارهای اجتماعی ارزشمند در هر جامعهای عنوان کرد که در جوامع شهری امروز تا حدود زیادی مغفول واقع شده است. محمدحسین رستمخانی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان با بیان این مطلب اظهار کرد: همدلی، توانایی درک و فهم احساسات دیگران و ارزش قائل شدن به نظریات و احساسات افراد انسانی است، طوری که فرد بتواند خود را جای دیگران گذاشته، از چشم آنها به موضوع نگاه کند و احساسات او را درک کند، به عبارت دیگر حتی هنگامی که با کسی تفاوت دارد و در آن موقعیت قرار ندارد، موقعیت او را پذیرفته و احترام بگذارد. این کارشناس ادامه داد: همه ما انسانها، نیاز به همدلی داریم و این موضوع باعث میشود به شکل بهتری مشکلاتمان را با یکدیگر در میان گذاشته و با آثار روانی منفی مبارزه کنیم، اما متاسفانه امروزه همدلی از آن دست مقولههایی است که شاید کمتر از سوی کارشناسان به آن پرداخته شده است، حال آنکه فقدان همدلی در جامعه میتواند منجر به بروز رفتارهایی شود که فضای جامعه را به محیطی برای رقابتهای خصمانه تبدیل نماید، در حالی که این روزها منافع شخصی و بیصبری در رفع مسائل به عنوان یک هنجار متداول اولویت بالاتری نسبت به منافع جمعی پیدا کرده است. وی تصریح کرد: هنگامی که هریک از ما به عنوان شهروندان این شهر، مصمم باشیم یک ناامید را امیدوار کنیم و موجبات شادی او را فراهم کنیم، خودمان نیز احساس رضایت خواهیم کرد، چرا که ما انسانها جزیی از کل هستیم. آنچه اهمیت دارد این است که تفاوت یک کشور پیشرفته با یک کشور توسعه نیافته در همین رفتار همدلانهای است که با هم دارند. در کشورهای پیشرفته صنعتی کسی اجازه ندارد به زندگی شخصی دیگری ورود پیدا کند، اما اینگونه هم نیست که نسبت به هم بیتفاوت باشند. در صورتی که یکی از آنها مشکلی داشته باشد، انجمنهای مردمی یا NGOها، فعال میشوند تا بتوانند به هر طریقی که شده به فریاد وی برسند. رستمخانی افزود: اندیشمندان جامعهشناسی اعتقاد دارند که جامعه پیشرفته، از انسانهای توسعهیافته تشکیل شده و انسان توسعه یافته کسی است که به انبساط شخصیتی رسیده است. از سوی دیگر ناهمواریهای اجتماعی امروزی، ناشی از بیتفاوتی کسانی است که میتوانستند یاریگر باشند و با افراد جامعه،همدلی کنند، اما دریغ کردند. تجربیات نشان میدهد که به منظور تقویت ابعاد همدلی در جامعه، باید در ابتدا به خانواده رجوع کرد. باید در خانوادهها با فرزندان به محبت و مهربانی رفتار کرد، کسی که مورد مهربانی قرار نگرفته باشد، نمیتواند به دیگری محبت کند. در سطوح بالا هم وقتی ما شاهد نوعی خشونت هستیم، ریشه آن را باید در نظام تربیتی خانواده جستوجو کرد. این جامعهشناس در ادامه گفت: موضوع دیگر نظام آموزشی، جامعه ماست. در مدارس، معلمان باید پدرانه و مادرانه رفتار نمایند. فرزندی که در مدرسه چه خودش مورد خشونت قرار بگیرد و چه شاهد خشونت معلم به دیگر دانشآموزان باشد، دیگر نمیتواند در جامعه به دیگران محبت نماید. در مرحله سوم، وظیفه جامعه است. هنگامی که فرد جوانی وارد جامعه شده و با مشکل بیکاری مواجه میشود، نسبت به آن جامعه، حس همدلی نخواهد داشت و نمیتوانیم از او انتظار بروز رفتار همدلانه داشته باشیم. وی ادامه داد: همدلی باعث پیشگیری بسیاری از رفتارهای ناخوشایند میشود، فرد را از احساس تنهایی نجات میدهد، موجب اخذ تصمیمهای صحیحتر میشود، از بسیاری تعارضات و سوء تفاهمها جلوگیری میکند و میتواند در تحکیم روابط همسران نقش مهمی داشته باشد. همچنین احساس آرامش و قوه ادراک فرد را افزایش داده و موجب افزایش اعتماد به نفس میشود، چرا که زمینه شناخت بهتر و بیشتر از دیگران را فراهم کرده، روابط خانوادگی و اجتماعی را بهبود میبخشد و امنیت روانی و آسایش خاطر را تقویت میکند. رستمخانی در ادامه خاطرنشان کرد: یک همدلی خوب میتواند از استرسهای روزانه ما بکاهد و احساس سبکی را در ما ایجاد کند. البته باید در انتخاب افرادی که با آنان همدلی میکنیم، دقت کافی را داشته باشیم تا اگر موضوعی واقعاً خصوصی را با او در میان گذاشتیم، راز نگهدار باشد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]