محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798613605
بیست‌وششمین «عصرانه ادبی فارس»، تجلیل از علی‌اکبر والایی/۵ بریده‌هایی از رمان «خلوت مدیر»: وقتی دختر شایسته ایران، معلم تعلیمات دینی می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بیست‌وششمین «عصرانه ادبی فارس»، تجلیل از علی‌اکبر والایی/۵
بریده‌هایی از رمان «خلوت مدیر»: وقتی دختر شایسته ایران، معلم تعلیمات دینی می‌شود
فضایی که در رمان ترسیم شده، نمادی از فضای مسموم دوره پهلوی است: «کدام عقب‌مانده ذهنی دست این دخترک ابله ابلاغ دبیری داده است؟! آن هم تدریس درس شرعیات! این دخترک با این بزک صورتش، چه چیزی می‌خواهد یاد بچه‌های مردم بدهد؟!»
خبرگزاری فارس – گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ «خلوت مدیر» یکی از آثار علی‌اکبر والایی است. این اثر بیش از هر چیز، اثری انسانی و به شدت عاطفی است. فضایی که در خلوت مدیر ترسیم گردیده، نمادی از فضای فساد آلود و مسموم دوره پهلوی است. فضایی که اخلاق و ارزشهای انسانی در آن رنگ باخته است و در دورنمای زمانه، تنها یک راه باقیست. قدم گذاردن در مسیری که افق روشن نجات را نوید می‌دهد. «خلوت مدیر» روایت سرگشتگی‌هاست و حدیث سالیان سال جراحت روح و رنج تنهایی آدمیان است. روایت شوره زاری است که از میانش گلهای شرافت و پاکی سر بر آورده اند. روایت آدمهایی است که از زخم زمانه به تنگ آمده اند و به دنبال مفری برای رهایی‌اند. این کتاب توسط انتشارات نیستان راهی بازار نشر شده است. در زیر بریده‌هایی از این کتاب از نظر می‌گذرد: مردک احمق یادش رفته که معاون مدرسه است و مدیر مدرسه مترسک نیست. یعنی نمی‌داند حقوقش را از کجا می‌گیرد؟ مردک شده عمله و اکره ساواک! اصلا آن هیکل ترکه به دست به چه کار این مردم می‌آید. بیشتر مناسب کار مرده‌شوری است تا کار فرهنگ و تعلیم و تربیت. اما نه! با آن نحوستی که در رفتارش دارد همان بهتر که عمله دستگاه بشود. گره کراوات را شکل کردم و رهایش کردم پایین روی سینه و نفس راحتی کشیدم. مجد وارد دفتر شد و نگران ایستاد و نگاهم کرد: «معذری می‌خوام آقای مهران! مشکلی پیش اومده!» سر بالا آوردم و نگاهش کردم. به علامت نفی دست بالا بردم و گفتم: «نه! مهم نیست!» دقایقی بعد مجد به نرمی آمد به طرفم. آرام و با وقار می‌نمود. نگاهی به او انداختم و گفتم: « از این آقای خرسند برایم بگو! چه جور آدمی بود؟» و شروع به قدم زدن کردیم. مجد به لحنی مطمئن حرف می‌زد: «مرد خوبی بود. آدم با اخلاق، خوش فکر و بسیار اهل مطالعه!» اضافه کردم: «و البته مخالف دستگاه و حکومت!» بله! فکر کنم اطلاع دارید که الان ایشون در زندان ساواک هستند. ولی از زمان دستگیری تا حالا کسی درست و حسابی از وضعیت ایشون خبری نداره! ایشون آدم مذهبی بودند و اعتقاد به زعامت و رهبری آیت‌الله خمینی داشتند و همه جا مشی و راه روحانیت و علمای دین رو تبلیغ می‌کردند!
تبلیغ؟! یعنی این آقا با همین بی پروایی و بی ملاحظه‌گی توی مدرسه کار می‌کردند؟!
البته خیر! آقای خرسند آدم روشنی بودند. فقط داخل مدرسه رفتار و روحیه مذهبی ایشون باعث شد که عواملی که داخل مدرسه بودند به ایشون شک کنند و از طرفی تبدیل دفتر شخصی مدیر به یک کتابخانه و دادن کتاب‌های مذهبی و دینی دست شاگردان مدرسه بهانه خوبی شد که کارهای ایشون رو به فعالیت‌های ضدحکومت نسبت بدن!
یک هفته‌ای از آمدنم به مدرسه پزشکیان گذشت. هنوز درست و حسابی چم و خم مدرسه و دبیرانش دستم نیامده بود که ناگهان یک برگه جدید ابلاغ روی میزم قرار گرفت. سر بالا کردم. او که روبرویم ایستاده بود در ابتدا به نظرم دختربچه‌ای آمد. با تمام پهنای صورتش خندید و با شادی گفت: «سلام!» نگاهش کردم. دخترک پرنشاط بود و بسیار پر انرژی! این چهره را یک بار در جایی دیده بودم. کجا دیده بودمش؟ با عجله نگاه به برگه ابلاغ انداختم. برگه ابلاغ با سمت دبیر تعلیمات دینی صادر شده بود. سن و سالش به دختربچه دبیرستانی می‌آمد تا یک دبیر! آخر این را برای چه فرستاده‌اند به این مدرسه! گفتم سلام! این بار سلام گفتنش را با عشوه و ناز بر زبان آورده بود و به صدای بلندتر. من تازه به خودم آمدم که جوابش را نداده‌ام. سلام خانم! بفرمایید! بفرمایید بنشینید! نشست و با لبخندی ماندگار بر صورت همان طور نگاهم کرد. یک بار دیگر به برگه ابلاغ نگاه کردم و متعجب گفتم: «این نامه مربوط به شماست؟!» ابروهایش را بالا داد و گفت: «منظورتون چیه! یعنی به من نمی‌آد که دبیر باشم؟!» نگاهی به ابلاغ انداختم و با لحن پرسش گفتم: «خانم عسل گل‌نگار؟!» مثل یک دلقک نگاهش را دور تا دور اتاق گرداند و رو به من کرد و با ناز و کرشمه گفت: «توی این اتاق فقط من هستم. هیچ خانم دیگه‌ای نیست. پس من عسل گل‌نگار هستم!» و جمله آخرش را با عشوه هر چه تمام‌تر بر زبان آورده بود. دخترک ابله خیال کرده قدم به کاباره بزرگ شهر گذاشته. یعنی به راستی نمی‌فهمد به کجا آمده؟! اصلا کدام عقب‌مانده ذهنی به دستش ابلاغ دبیری داده است؟! آن هم تدریس درس شرعیات! این دخترک با این رفتارش، این بزک صورتش، چه چیزی را می‌خواهد یاد بچه‌های مردم بدهد؟! حالا همه چیز دستم آمد. من تصویر او را داخل دفتر رئیس فرهنگ دیده بودم. روی جلد دو شماره از مجله دختران و پسران. ... نگاهی به آسمان کردم. هوا ابری بود. هنوز خیلی مانده بود باران بگیرد. جلوی صف‌ها روی سکوی سیمانی رفتم و به عذر اینکه هوا سرد است به معاون گفتم صف‌ها را بفرستد سر کلاس! مجد که می‌دانستم روی هوا این حرفم را می‌قاپد از خدایش بود. به یک نحوی مانع اجرای مراسم امروز بشود. اما معاون هیکل گویا از این تصمیم قاطع من شوکه شده بود. جلوی صف بچه‌ها، بر و بر نگاهم کرد. گفتم: «مساله‌ای پیش اومده جناب شمس؟» نه ولی شما مگه اطلاع ندارین امروز چهارم آبان است و باید مراسمی برگزار بشه. روز جشن تولد اعلیحضرت شاهنشاهه! و متعجب منتظر پاسخم ماند. نگاهی به آسمان انداختم که همان طورابری و تاریک بود. گفتم: «اوضاع جوی مساعد نیست. الانه که بارون بگیره و هوا هم از همیشه بیشتر سرد بشه. لطفا بچه‌ها رو بفرستید سر کلاس!» و راهم را کشیدم به طرف دفتر و فرصت بحث و مجادله احتمالی را از او گرفتم. خوشبختانه ساعت آخر هم باران گرفت تا بچه‌های این ملت شاهد روز سیاه تاریه معاصرشان نباشند. انتهای پیام/
93/11/07 - 09:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها