محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832271344
در برنامه سینما معیار بررسی شد »تراژدی» و نبود منبع اقتباس یا نبود دغدغه اقتباس
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در برنامه سینما معیار بررسی شد
»تراژدی» و نبود منبع اقتباس یا نبود دغدغه اقتباس
رنامهٔ این هفتهٔ سینمامعیار با موضوع بررسی فیلم «تراژدی» ساختهٔ آزیتا موگویی، با حضور کارگردان فیلم و منتقدین برنامه، عباس کریمی و مرتضی اسماعیل‌دوست برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری فارس، برنامهٔ این هفتهٔ سینمامعیار با موضوع بررسی فیلم «تراژدی» ساختهٔ آزیتا موگویی، با حضور کارگردان فیلم و منتقدین برنامه، عباس کریمی و مرتضی اسماعیل‌دوست و اجرای سیدامیرجاوید برگزار شد.
نقش سینما در حفاظت نرم از عمق استراتژیک انقلاب اسلامی
آغاز برنامهٔ این هفتهٔ سینمامعیار در پی اتفاقات جریان‌ساز اخیر جهان، به ایراد مقدمه و تذکاری در رابطه با توهین به مقام رفیع پیامبر معظم اسلام (ص) و همچنین، نامهٔ رهبر انقلاب اسلامی به جوانان اروپایی و آمریکایی اختصاص یافت. جاوید بیان داشت: اتفاقاتی که این روز‌ها در جهان در حال وقوع است با چهره‌ای که برخی مغرضان، با دست‌های آلوده‌شان از اسلام می‌سازند و بعد خود آن را بالامی‌برند، راه‌پیمایی رسواشدهٔ اتحاد که جانیان مرتبهٔ یک در پیشانی آن گام برمی‌دارند و اتفاقات دیگری نظیر این‌ها که در مرکز آن‌ها، ماجرای شرم‌آور توهین به مقام شامخ پیامبر مکرم اسلام (ص) قرار می‌گیرد، همراه شده که طبیعت نظام پروپاگاندای رسانه‌ای غرب است. اما در برابر آن کمپین‌های متعدد مردمی در سراسر دنیا شکل گرفت که یکی از اولین کمپین‌ها، «من یک محمدی هستم» بود و سینمامعیار هفتهٔ گذشته نیز با افتخار، همهٔ مجموعهٔ خود را حامی این کمپین معرفی کرد و پس از آن کمپین «عشاق محمد (ص)» نیز شکل گرفت. اما واکنش مهم دیگری در پی این اتفاقات صورت گرفت که انتشار نامهٔ رهبر معظم انقلاب اسلامی به جوانان اروپایی بود و در نوع خود، اتفاق منحصربه‌فرد و جریان‌سازی است که مبین رویکرد بصیرانهٔ رهبری به عمق استراتژیک انقلاب اسلامی است. اما به نظر می‌رسد که حفاظت از عمق استراتژیک انقلاب سالامی که به دوگونهٔ سخت و نرم اتفاق می‌افتد، در وادی حرکت نرم با چالش‌های زیادی روبروست. آیا سینما به عنوان یکی از ارکان این حفاظت نرم، توانسته با مخاطب جهانی انقلاب اسلامی دیالوگ کند؟ آیا اساسا سینمایی که از پس برقراری ارتباط با مخاطب داخلی نیز برنیامده، می‌تواند مأمومی درست برای امامی باشد که تا این حد به پیام جهانی انقلاب اسلامی ایران نظر دارد؟ پرسش‌های زیادی از این دست مطرحند که تاکنون از سوی بدنهٔ سینما بی‌جواب مانده‌اند.
موگویی: تراژدی، یک فیلم مردمی است
سپس در ابتدای بخش اصلی برنامه، آزیتا موگویی روی خط تماس برنامه قرار گرفته و در پاسخ به سوال جاوید از وضعیت اکران گفت: نه تنها من که سایر فیلم‌ها هم از وضعیت آشفتهٔ اکران ناراضی هستند و امیدوارم که مسئولین رسیدگی کنند. اهل جنجال نیستم و سکوتم از ترس نیست بلکه فکر می‌کنم باید بر گفتن، اثری مترتب باشد و در جایی که احتمال تاثیر نمی‌رود، نباید جنجال بیهوده راه انداخت.
وی در رابطه با علت ورودش به عرصهٔ کارگردانی گفت: قصهٔ تراژدی را دوست داشتم چون فیلمی شبیه مردم و برای مردم است. فیلمی اجتماعی و اصیل و شرافتمندانه که بدون حتی نیم‌نگاهی به آن طرف مرز‌ها نوشته و ساخته شده است.
اسماعیل‌دوست: فیلم مردمی باید با مخاطب ارتباط برقرار کند
در ابتدای بخش گفتوگو با منتقدین، عباس کریمی در رابطه با ویژگی‌های خاص تراژدی گفت: رسم بر این است که در کار هنری و ادبی، اولین اثر را نقد نمی‌کنند و تراژدی نیز، از این قاعده مستثنی نیست اما مهم‌ترین نکته در رابطه با این فیلم آن است که از برخی اداواطوار‌ها مبراست. البته در کارهای فیلم‌اولی، مرسوم است که به علت کثرت دغدغه‌هایی که فیلمساز قصدداشته به تصویر بکشد، معمولا کار اول، اثری پرحرف خواهد بود و تراژدی نیز این‌چنین است.
اسماعیل‌دوست نیز در آغاز صحبت‌های خود در رابطه با ادعای موگویی در مردمی بودن فیلم تراژدی گفت: فیلمی مردمی است که مخاطب با آن همذات‌پنداری داشته باشد درحالی که تراژدی به علت نمایش مجموعه‌ای از تیپ‌ها که صرفا با ابزار لباس و گریم سعی شده تا فقرشان نمایش داده شود، از مخاطب فاصله می‌گیرد.
سپس جاوید از عدم وجود هماهنگی سبکی میان بازنویسان فیلمنامهٔ تراژدی و تاثیر آن بر آشفتگی شخصیت‌پردازی پرسید و از کریمی چنین پاسخ گرفت: در دنیا، استفاده از روش چندنویسندگی در سینما و ادبیات و آثار اقتباسی مرسوم است و نمونهٔ آن همکاری توماس نارسژاک و پیر بوالو در برخی آثاری است که هیچکاک از آن‌ها اقتباس کرده است و معمولا به این صورت بوده که مثلا نارسژاک شخصیت‌پردازی را تکمیل می‌کرده و بوالو بر روی پیرنگ و ارتباط آن‌ها کار می‌کرده است. اما این اتفاق در کشور ما در زنجیرهٔ میان ادبیات و فیلمنامه نیفتاده است.
کریمی: شخصیت‌های تراژدی، تزئینی‌اند
کریمی در ادامه گفت: تراژدی نیز با اینکه چند نویسنده، بر روی فیلمنامهٔ آن کار کرده‌اند و از پیرنگ خوبی برخوردار است اما به نظر می‌رسد که شخصیت‌ها به گونه‌ای در قصه توزیع شده‌اند که کمکی به پیشرفت آن نمی‌کنند؛ آن‌چنان که گویی کارکردی تزئینی دارند. فیلمنامهٔ تراژدی، شبیه جنینی است که به درستی رشد نیافته است. اسماعیل‌دوست نیز در تایید ضعف شخصیت‌پردازی در تراژدی گفت: فیلم به گونه‌ای نیست که بتواند فقری را که شخصیت اصلی را به مرز اتخاذ تصمیم اهدای جان می‌کشاند، واقعا به مخاطب منتقل کند.
سپس مجری برنامه، نتیجهٔ نظرسنجی برگزار شده در صفحهٔ شبکهٔ اجتماعی سینمامعیار را اعلام نمود که ۸۸% رأی‌دهندگان بهترین فیلم اکران زمستان را فیلم چندمترمکعب عشق دانسته‌اند.
در ادامهٔ بحث کریمی متذکر شد: فیلم می‌تواند در ایده و سوژهٔ اصلی تکراری باشد اما تفاوت‌هایی که در قصه و پیرنگ، وارد می‌شود موجب جذابیت و منحصربه‌فرد شدن اثر گردد. برای مثال ایدهٔ اصلی فیلمهای سامورایی ساختهٔ ملویل، گوست‌داگ ساختهٔ جارموش و حرفه‌ای ساختهٔ بسون، همگی از الگوی درگیر شدن یک قاتل حرفه‌ای با سرنوشت یک دختربچه پیروی می‌کند اما هر کدام اثر شاخص و منحصربه‌فردی هستند.
فیلم‌اولی بودن توجیهی برای اغماض از خطا‌ها
سپس جاوید با عبور از موضوع فیلمنامه، بحث را در مسئلهٔ کیفیت کارگردانی به جریان انداخت و کریمی افزود: درست است که ملاحظاتی را در نقد کاراولی‌ها لحاظ می‌کنیم اما باید توجه داشت که در هر حال این اثر است که خود را در پیش چشم مخاطب به نمایش می‌گذارد و مورد قضاوت وی قرار می‌گیرد. بنابراین اگرچه تجربیات پیشینی خصوصا در عرصهٔ کارگردانی به غنای اثر کمک خواهد کرد اما عدم وجود آن نیز دلیلی برای چشم‌پوشی از ضعف‌ها و ابراز لطف اضافه به کارگردان کاراولی نیست. اسماعیل‌دوست در همین مسئله اضافه نمود: تجربه داشتن، لزوما شرط ساخت اثر قابل‌توجه نیست چرا که کارگردانان بسیاری هم‌اکنون وجود دارند که آثار اولیه‌شان به مراتب از این آثار متاخری که در سنین پختگی ساخته‌اند، قابل‌توجه‌تر است و درمقابل کارگردانان جوانی هم هستند که در آثار اولشان به شدت خوش درخشیده‌اند. البته از افرادی که تجربیاتی در فضای سینما چه در عرصهٔ کارگردانی و چه در سایر عرصه‌ها داشته‌اند انتظار بیشتری می‌رود. وی در ارتباط با نحوهٔ کارگردانی فیلم نیز گفت: قاب‌های زیبایی بعضا در فیلم دیده می‌شد و تعقیب و گریز ابتدای فیلم نیز به نسبت سینمای ایران خوب پرداخت شده بود و در کل می‌توان اجرای کار را اجرایی باوسواس دانست که بر روی یک فیلمنامهٔ ناقص بنا شده است.
نبود منبع اقتباس یا نبود دغدغهٔ اقتباس
سپس مجری-کار‌شناس برنامه، با تغییر مسیر بحث، سؤال کلیتری را در ارتباط با معضل فیلمنامه در سینمای ایران مطرح نمود: چگونه است که از سویی به مخاطب عام گفته می‌شود که ما از ادبیات غنی و پرمحتوایی برخورداریم و منبع برای اخذ قصه و شخصیت، بسیار است و از سوی دیگر سینماگران، کارگردانان و حتی فیلم‌نامه‌نویسان از نبود منبعی برای الهام و اقتباس سخن می‌گویند و همگی بر وجود معضل فیلمنامه تصریح می‌کنند؟ کرمی پاسخ داد: این معضل، یک معضل چندوجهی است. حقیقت آن است که ما به لحاظ منبع اقتباس، بسیار غنی هستیم و این سخن گزافی نیست اما مشکل را باید در حلقهٔ میان منبع اقتباس و فیلم‌نامه‌نویس جست‌وجو کرد که هم تهیه‌کننده است. متاسفانه اغلب تهیه‌کنندگان معیار انتخاب فیلمنامه را گیشه و جذب مخاطب قرار می‌دهند آن هم مخاطبی که معلوم نیست قرار است با پای سلایق فیلم‌فارسی‌گونه‌اش به سینما بیاید یا مخاطبی که تمایل دارد قصه‌ای عمیق و زیبا بشنود. اگر تهیه‌کنندگان کمی بیشتر به وظایف فرهنگی خویش در تغییر ذائقهٔ جامعهٔ کوچک مخاطب سطحی‌پسند، نظر کنند آن وقت فیلم‌نامه‌نویس هم می‌تواند با فراغ خاطر به سراغ اقتباس از آثار داستانی بومی برود.
اسماعیل‌دوست در این موضوع افزود: اگر چه نقش تهیه‌کننده در این مسئله مهم است اما معضل در جای دیگری است. وقتی که کارگردانان ما خود را مؤلف می‌پندارند و هرگونه رجوع به آثار اقتباسی را نقض تالیف، در اثر خود می‌دانند، طبیعی است که کسی به سراغ ادبیات سرشار ما نرود و از سوی دیگر هم داستان‌نویسان ما، در پشت دیواری از بی‌اعتمادی به اینکه از اثرشان در دنیای فیلم، چه چیزی خلق خواهد شد، خود را زندانی کرده‌اند. در کنار این مسائل، باید توجه داشت که فن اقتباس، در نوع خود فنی است که باید آموخته شود و اکثر فیلم‌نامه‌نویسان سینمای ما، چنین فنی را به درستی نیاموخته‌اند و قادر نیستند حلقهٔ واسط و واصل ادبیات و سینما باشند.
عوامل اقتصادی و فرهنگی موثر در عدم رغبت فیلم‌نامه‌نویسان برای خلق آثار اقتباسی
کریمی در پایان سخنان خود گفت: در شرایطی که از بودجه و درآمد حجیم اختصاص یافته به هر فیلم، تهیه‌کنندگان مبلغ ناچیزی را به فیلمنامه اختصاص می‌دهند، نمی‌توان انتظار داشت که فیلم‌نامه‌نویسان نیز وقت درخوری برای اقتباس از آثار ادبی بگذارند. اسماعیل‌دوست نیز با تاکید بر وجه فرهنگی معضل فیلمنامه در کنار وجه اقتصادی افزود: باید توجه داشت که در شرایطی که سینمای ایران در استانداردهای اقتصادی در عرصهٔ اختصاص بودجه، در حال حرکت به سمت سینمای جهانی است، خیلی نمی‌توان همهٔ معضل را محصور در نبود پول دانست بلکه باید سعی در تقویت نگاه ادبی فیلم‌نامه‌نویسان نمود.
در پایان برنامهٔ این هفتهٔ سینمامعیار، جاوید یادآور شد که در ادامهٔ برنامهٔ بررسی شبکهٔ خانگی، ظاهرا علی‌رغم تعهدات بیان شده از سوی مسئولین برای اتخاذ سیاست‌های نظارتی بر فیلمهای شبکه نمایش خانگی، باز هم پخش برخی فیلمهای نامناسب همچون گرگ وال‌استریت در این شبکه گاه‌گاهی رویت می‌شود که به هیچ توجیهی مناسب مخاطب ایرانی نیست. وی ابراز امیدواری کرد که مسئولین مرتبط ضمن پاسخگویی به این تعهدات ایراد شده از طریق بلندگوی سینمامعیار، قدمی موثر‌تر در جهت اعمال نظارت‌های لازمه بردارند.
برنامه رادیویی سینما معیار پنجشنبه‌ها ساعت ۱۶ از رادیو گفتوگو پخش می‌شود. برنامه‌ای به مجری کار‌شناسی سیدامیر جاوید و تهیه کنندگی و سردبیری محمد جواد طالبی که سعی دارد ضمن پرداختن به مسائل اساسی سینمای ایران سطح آگاهی مخاطب از فیلمهای روی پرده را بالا ببرد. انتهای پیام/س
93/11/05 - 10:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها