واضح آرشیو وب فارسی:الف: چرا واسطه این خیر عظیم نمی شویم؟
کورش شجاعی، 24 دی 93
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۴۵
خوب یا بد به هر صورت چند سالی است که «همسر یابی» در برخی مراکزو در فضای مجازی و اینترنتی جای پایی برای خود پیدا کرده. هر چند به دلایل مختلف اکثر خانواده ها و جوانان به خاطر ترس از تبعات و عوارض منفی پیدا و پنهان، به این نوع همسریابی ها اعتماد و اطمینانی ندارند و اگر چه در این مقال قصد بررسی عوارض سوء همسریابی در فضای مجازی را نداریم اما این موضوع تنها به این دلیل مورد اشاره قرار گرفت که این سوال را مطرح کنیم چرا با وجود این که طبق آمار منتشر شده ۱۰ میلیون جوان جامعه ما در سن ازدواج قرار گرفته اند و علی رغم تأکیدهای مکرر مکتب هستی بخش اسلام بر ازدواج و تشکیل خانواده و با وجود تأکید موکد پیامبر عظیم الشأن اسلام بر ازدواج و پیوند زناشویی که اوج آن در حدیث شریف «النکاح سنتی فمن رغب عن سنتی فلیس منّی» تجلی پیدا کرده و حبیب خدا حضرت محمد مصطفی(ص) این پیوند آسمانی را سنت خود برشمرده و تا بدان جا بر آن تأکید فرموده که کسانی که از این سنت روی گردان باشند از من نیستند، پس چرا بسیاری از بزرگ ترها، ریش سفیدها و کسانی که مورد اطمینان خانواده ها، فامیل و جامعه هستند برای ترویج این سنت نبوی و پیوند دل های پر از مهربانی جوانان کاری نمی کنند، پیوند و سنتی که هم مایه برکت و بارش رحمت الهی است و هم زمینه آرامش و تعالی و کامل شدن را فراهم می کند و هم به تشکیل خانواده که امن ترین مأمن زندگی انسانی است می انجامد. پیوندی که موجب ترویج مهربانی ها و دلدادگی های سالم و مطمئن و مبارک و انس و الفت و هم ادامه حیات بشر می شود پیوندی که از سرخوردگی جوانان و فروپاشی اخلاق و فساد جامعه جلوگیری می کند.پیوند آسمانی و مبارکی که در کنار ایجاد زمینه جذب هر چه بیشتر رحمت الهی، نور امید به زندگی و آینده را فروزان می کند. آری واقعاً چرا افراد مورد اطمینان، برای پیوند دادن دل های پاک جوانان و برآورده شدن این نیاز واقعی و حتمی زندگی هر انسانی، ریش سفیدی و پادرمیانی نمی کنند و واسطه این خیر عظیم و ماندگار نمی شوند؟بله این درست است که عوامل بسیاری از جمله بیکاری، وضعیت ناپایدار و نامناسب اقتصادی، افزایش توقعات، تجملات و تشریفات، سخت گیری های برخی خانواده ها، مهریه ها و جهیزیه های سنگین، تورم و گرانی و هزینه کمرشکن اجاره خانه، اشتیاق برخی دختران به اشتغال قبل از ازدواج، افزایش توقعات برخی دختران و پسران و از همه مهمتر کم رنگ شدن توکل و باور عمیق به رزاقیت خالق هستی نزد بعضی ها از یک سو و از دیگر سو کم کاری حوزه های علمیه و دانشگاه ها در ترویج ازدواج و تشکیل خانواده، نبود عزم جدی و موثر در سیاست گذاری و قانون گذاری مجلسیان و دولتیان برای تشویق و ترغیب و ارائه تسهیلات مناسب به جوانان برای ازدواج، کم کاری مشهود رسانه ها در ترغیب قانع کننده و عالمانه جوانان به ازدواج آگاهانه، ساده و پایدار، تبیین نشدن کارشناسانه و علمی مبانی ازدواج برای جوانان و همچنین منفعل بودن بسیاری از مسئولان، رسانه ها و خانواده ها در مقابل هجمه مستمر رسانه های غربی و ترویج تجردگرایی و «فرد زیستن» و... بر کاهش آمار ازدواج تأثیر زیادی گذاشته است. اما در عین حال و با وجود این واقعیت های غیرقابل انکار نمی توان و نباید نقش مهم و تأثیرگذار افراد و برخی نهادهای مورد اطمینان خصوصاً در دانشگاه ها و حوزه های علمیه که می توانند برای شناساندن خانواده ها و دختران و پسران آماده ازدواج ایفا کنند را نادیده بگیریم چرا که با وجود همه مشکلات می دانیم بسیاری از دختران و پسران و خانواده های این عزیزان به خاطر این که دختر یا پسر مورد نظر خود را سراغ ندارند و نمی شناسند فرآیند ازدواجشان به درازا کشیده و گاه حتی تعطیل شده است.با وجود این واقعیت ها آیا نباید هر زن و مرد موجه و مورد اطمینان، پاک نیت، آگاه و اهل معرفت و دین باور خصوصاً در شرایط امروز جامعه خود را مکلف به شناساندن خانواده هایی که جوانانشان تمایل به ازدواج دارند بداند؟ و با انجام این وظیفه وجدانی و سرشار از مهربانی و نوع دوستی و خیرخواهی، هم به رساندن دل های پاک جوانان آماده ازدواج به یکدیگر و سر و سامان یافتن آنان کمک کنند و هم به احیاء سنت نبوی ازدواج و تشکیل خانواده همت گمارند و هم به روشن کردن چراغ امید در دل جوانان و خانواده ها کمک کنند و هم به واسطه این خیر عظیم و کمک به اصلاح جامعه و رهانیدن دختران و پسران جوان از تنهایی و تجرد، ثواب و خیری دائمی برای دنیا و آخرت خود مهیا کنند و در این مسیر البته که باید برخی سختی ها و شاید حتی طعن ها و نیش و کنایه ها را تحمل کرد.منبع: خراسان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]