واضح آرشیو وب فارسی:آخرین نیوز: چرا «هواپیماهای گمشده» پیدا نمیشوند؟
در سال ٢٠١٤ در مجموع ١١١ مورد سانجه هوایی گزارش شده است که از دهه بیست قرن پیشین میلادی، کمترین تعداد سانحه هوایی ضبط شده در طی یکسال است. اما در عین حال، میزان تلفات انسانی با ١٣٢٠ کشته به نسبت ٩ سال گذشته بالا بوده و از سال ٢٠٠٥ به بعد، شاهد این تعداد از تلفات در سانحههای هوایی نبودهایم.
به گزارش آخرین نیوز، پس از ناپدید شدن هواپیمای مالزی در ٦ ماه پیش و هواپیمای اندونزیایی در دو روز گذشته، فشار بر شرکتهای هواپیمایی و خطوط هوایی برای تجهیز هواپیماها به سیستم ماهورهای ردیابی ٢٤ ساعته افزایش یافته است. امروزه استفاده از سیستم GPS ماهورهای کمک میکند تا ردیابی و تشخیص موقعیت مکانی اشیا و افرادی که از این فناوری استفاده میکنند، کاری بسیار آسان شود. اما چرا لاشه هواپیماهای گمشده که در واقع جایی میان آبها یا جنگلها و کوهها سقوط میکنند، خیلی دیر یافت میشوند و یا در مواردی همچون پرواز ٣٧٠ خطوط هوایی مالزی تاکنون یافته نشده و ممکن است اصلا پیدا نشوند؟ جواب ساده این پرسش این است که هواپیماهای مسافربری فعلی از فناوری پیشرفته ردگیری ماهوارهای ٢٤ ساعته بهره نمیبرند. چرا؟ چون این فنآوری گران تمام شده و باعث افزایش هزینه این شرکتها میشود و خوب این مساله با سیاست کاهش هزینهها برای حفظ سودآوری سازگار نیست و شرکتهای هواپیمایی ظاهرا تاکنون حاضر به سرمایهگذاری روی این موضوع نشدهاند. اما با تمام این اوصاف اقداماتی برای بهبود وضعیت و کاربرد فنآوریهای رهگیری روی هواپیماها شروع شده است. نیروی کار ردیابی هواپیماها ATTF که پس از سانحه مفقود شدن پرواز ٣٧٠ هواپیمای مالزیایی ایجاد شد، پیشنهادهای خود را برای تغییر و بهبود سیاستها و اقدامات ماه جاری میلادی به سازمان بینالمللی هواپیمایی کشوری ارائه داد. ATTF به خطوط هواپیمایی پیشنهاد میکند که ابتدا فناوریهای موجود قابل استفاده را بررسی کنند تا دریابند چه نوع خدماتی در حوزه ردیابی پرواز در دسترس آنان است. سپس در کوتاه مدت (تقریبا یکسال) تجهیزات پروازی خود را مطابق با استاندارد طرح شده در راهنمای موسوم به «معیارهای عملکرد» ارتقا دهند. برابر با این دستورالعمل، تاکید بیش از انکه بر خرید تجهیزات جدید ردیابی باشد، بر استفاده بهتر از تجهیزات موجود است. برای نمونه کاربرد روشها و ابزارهایی برای برقراری جریان مداوم انتقال دادهها از جعبه سیاه هواپیما به مراکز کنترل پرواز است. در میان مدت (سه سال آینده) نیز به خطوط هوایی پیشنهاد میشود تا فنآوریهای جدید ردیابی و تعقیب را ارزیابی و از آنها زمانی که در دسترس قرار گرفتند در هواپیماها و سیستم ناوبری خود استفاده کنند. به زبان ساده، این وضعیت عجیب و غریب گم شدن هواچیماها در صورت بروز سانحه در طی یکسال آینده هم ادامه خواهد داشت و در صورت به کار بردن توصیههای ATTF توسط خطوط هوایی، از یکسال آینده به بعد وضعیت تغییر خواهد یافت و گم شدن هواپیما پس از بروز سانحه و سقوط احتمالا غیرممکن خواهد شد. اما به هرحال هرچقدر هم گم شدن هواپیمای مالزی عجیب و غریب به نظر برسد، این یک مورد عادی و لزوما قابل تکرار نیست. با در نظر گرفتن اینکه روزانه بیش از یکصد هزار پرواز امن در دنیا انجام میشود، تعداد سوانح هوایی هنوز از سوانح جادهای بسیار کمتر است. در سال ٢٠١٤ در مجموع ١١١ مورد سانجه هوایی گزارش شده است که از دهه بیست قرن پیشین میلادی، کمترین تعداد سانحه هوایی ضبط شده در طی یکسال است. اما در عین حال، میزان تلفات انسانی با ١٣٢٠ کشته به نسبت ٩ سال گذشته بالا بوده و از سال ٢٠٠٥ به بعد، شاهد این تعداد از تلفات در سانحههای هوایی نبودهایم. درهر صورت باید امیدوار بود توصیههای پیشنهادی برای بهبود وضعیت ردیابی در پروازها و استفاده از فنآوریهای نوین با توجه به فشار افکار عمومی و دولتها به شرکتهای هواپیمایی و خطوط هوایی پس از گم شدن اسرار آمیز پرواز مالزی، هر چه زودتر و دستکم مطابق با پیشبینیهای انجام شده به پیش برود. البته میدانیم که فنآوری ردیابی از سوانح هوایی کم نمیکند اما گم شدن هواپیمای سانحه دیده را غیرممکن میسازد. منبع: مشبل
سه شنبه, 09 دی 1393 ساعت 10:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آخرین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 254]