محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843067566
گزارش روزنامه آمریکایی از پیاده‌روی میلیونی زائران اربعین
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۳ - ۱۱:۱۷
روزنامه آمریکایی «هافینگتون پست» تیتر گزارش جدید و نسبتا طولانی خود را که درباره اربعین منتشر کرده، این‌گونه تنظیم کرده است: «بزرگترین سفر زیارتی در راه است، چرا تا حال از آن نشنیده‌اید؟» به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خیل عظیم چند ده میلیونی شیعیانی که به عشق سالار شهیدان حسین علیه‌السلام موطن خود را رها کرده تا پای پیاده در روز اربعین به بارگاه آن امام مظلوم عرض ارادت کنند، توجه بسیاری از رسانه‌های غربی را به خود جلب کرده است. یکی از این نشریات معتبر که درباره این رویداد بی‌سابقه گزارشی نوشته، «هافینگتون پست» است. در زیر ترجمه مطلبی را که «سیدمهدی المدرسی» روحانی معروف و مدرس الهیات برای این وبسایت خبری نوشته، می‌خوانید: این سفر حج مسلمین یا «کومبه میلا»ی هندوها نیست که به اربعین شهرت دارد، این پرجمعیت‌ترین گردهمایی جهان است و احتمالا شما هرگز از آن چیزی نشنیده‌اید! نه تنها تعداد این جمعیت از زائران مکه بیشتر است، بلکه این رویداد از «کومبه میلا» هم مهمتر است، چرا که آیین هندوها هر سه سال یک‌بار برپا می‌شود. خلاصه، اربعین هر تجمع دیگری در جهان را کوچک جلوه می‌دهد. سال گذشته 20 میلیون نفر در این مناسک شرکت داشتند و این به معنای 60 درصد کل جمعیت عراق است که هر سال رو به افزایش است. تراژدی نهایی حسین، نوه حضرت محمد، از سوی مسلمانان به «سیدالشهدا» ملقب است. او دهمین روز ماه محرم که اکنون به عنوان «عاشورا» شناخته می‌شود، پس از امتناع از بیعت با خلیفه فاسد و مستبد «یزید» در کربلا کشته شد. او، خانواده و همراهیانش که از گرسنگی و تشنگی رنج می‌کشیدند توسط ارتشی 30 هزار نفری محاصره شدند و سپس سرهایشان به وحشیانه‌ترین شکل از تن جدا شد. داستان تصویری این رخداد هر سال از زمان کشته شدن ایشان، در منبرها بازگو می‌شود. بدن‌های ایشان مثله شد. «ادوارد گیبون» تاریخدان انگلیسی در این‌باره نوشت: «صحنه غم‌انگیز مرگ حسین در روزگار و سرزمینی دور، احساس همدردی سردترین خواننده را هم بیدار می‌کند.» شیعیان از آن زمان برای شهادت حسین به ویژه در روزهای عاشورا و چهل روز بعد، در اربعین، عزاداری می‌کنند. چهل روز در بسیاری از آیین‌های مسلمانان زمانی رایج برای سوگواری است. اربعین امسال با 12 دسامبر برابر است. راه طولانی وایدترین لنز دوربین هم برای ثبت روح آشفته اما پر از صلح این تجمع عظیم در کربلا ناتوان است. طوفانی از مردان، زنان و کودکان که بیش از همه زنان سیاهپوششان به چشم می‌آیند، افق تا افق دیدرس را پر می‌کنند. جمعیت آنقدر زیاد است که تا صدها مایل راه را بند آورده است. فاصله 425 مایلی بین بصره و کربلا با ماشین هم راهی دراز است، اما با پای پیاده به طور غیرقابل تصوری طاقت‌فرساست.
اربعین حسینی
زائران دو هفته تمام پیاده این مسیر را طی می‌کنند. مردم از گروه‌های سنی مختلف در آفتاب داغ روز و سرمای استخوان‌سوز شب این راهپیمایی طولانی را انجام می‌دهند. آنها از نواحی صعب‌العبور، مسیرهای فرعی، قلمرو تروریست‌ها و زمین‌های باتلاقی خطرناک عبور می‌کنند. بدون هیچ امکانات و وسایل سفر، این زائران اندک توشه‌ای را با عشق سوزان خود به ارباب حسین حمل می‌کنند. پرچم‌ها و بنرهایی که به همراه دارند مقصد سفرشان را به جهانیان نشان می‌دهد: پس از حسین من هیچم زندگی و مرگ برایم یکی است پس بگذارد دیوانه بخوانندم! این نوشته یادآور شعری حماسی از عباس، برادر ناتنی حسین و سردار وفادار سپاهش، است که همراه با او در سال 680 میلادی به قتل رسید. عباس نیز در نبرد کربلا، زمانی که سعی داشت برای برادر و خواهرزاده‌های پرعطش خود آب بیاورد، کشته شد. با توجه به وضعیت آسیب‌پذیر امنیت عراق که این کشور را به تیتر اول رسانه‌های جهان بدل کرده، هیچ شکی نیست که این جملات به معنای واقعی اصالت دارند. صبحانه، ناهار و ... شام مجانی! یکی از بخش‌های این سفر زیارتی که هر بیننده‌ای را سردرگم می‌کند، هزاران چادر با آشپزخانه‌های موقت است که توسط روستاییان بومی ساکن شهرهای در مسیر زائران، راه‌اندازی شده است. این خیمه‌ها که «موکب» نام دارند، جایی هستند که مسافران می‌توانند در آن به هرچه نیاز دارند دست پیدا کنند. همه چیز از غذای تازه، جایی برای استراحت گرفته تا تلفن بین‌المللی به خانواده‌های نگران و پوشک بچه، رایگان در اختیار مسافران قرار می‌گیرد. در واقع زائران برای طی کردن این مسیر 400 مایلی نیاز ندارند جز لباس تنشان هیچ وسیله دیگری با خود حمل کنند. آنچه بیشتر جلب توجه می‌کند، نحوه دعوت شدن زائران به غذا و نوشیدنی است. صاحبان موکب راه مسافران را می‌بندند و از آنها خواهش می‌کنند پیشکش‌هایشان که شامل مجموعه کاملی از خدمات شاهانه است را بپذیرند. اول پای شما را ماساژ می‌دهند، بعد به یک وعده غذای داغ و خوشمزه دعوت می‌شوید، سپس می‌توانید استراحت کنید و تا زمانی که چرتی می‌زنید، لباس‌هایتان شسته و اتو شده به شما تحویل داده می‌شود. حال به عنوان مقایسه، این را در نظر بگیرید: پس از زلزله هائیتی و ابراز همدردی و حمایت جهان، برنامه غذایی جهان سازمان ملل اعلام کرد نیم میلیون وعده غذایی میان آسیب‌دیدگان این بلای طبیعی توزیع می‌کند. ارتش آمریکا با جمع‌آوری این آمار از آژانس‌های متعدد خبر داد: طی پنج ماه از بروز زمان این فاجعه انسانی، چهار میلیون و 900 هزار وعده غذایی در اختیار هائیتی‌ها قرار گرفت. حالا این را با 50 میلیون وعده غذایی که روزانه تا فرارسیدن اربعین توزیع می‌شود، مقایسه کنید. این به معنای 700 میلیون وعده در طول این سفر زیارتی است که خرج آن را نه سازمان ملل و نه انجمن‌های خیریه بین‌المللی تأمین می‌کنند، بلکه کارگردان و کشاورزانی آن را تهیه می‌کنند که به خود گرسنگی می‌دهند، یک سال پس انداز می‌کنند تا از زائران پذیرایی و رضایت آنها را جلب کنند. همه کارها حتی فعالیت‌های امنیتی هم توسط داوطلبان صورت می‌گیرد؛ جنگنده‌هایی که یک چشمشان به داعش است و چشم دیگرشان مسیر راه مسافران را می‌پاید. در واقع اربعین باید از جهات مختلف در کنار رکوردهای جهانی گینس ثبت شود که بزرگترین تجمع سالانه، طولانی‌ترین سفره غذا، بیشترین تعداد افرادی که رایگان غذا می‌خورند، بیشترین تعداد کار داوطلبانه در یک رویداد، برخی از آن‌هاست. همه این فعالیت‌ها با وجود احتمال هر لحظه‌ای حملات انتحاری صورت می‌گیرد. ارادت بی‌نظیر حتی نگاه کردن به این جمعیت هم نفس‌گیر است. آنچه به تماشایی شدن این منظره می‌افزاید این است که هر چه شرایط امنیتی کربلا رو به وخامت می‌رود، افراد بیشتر تشویق می‌شوند تهدیدهای تروریستی را به چالش بکشند و در مقابلش صف بکشند. بنابراین، این سفر زیارتی تنها آیینی مذهبی نیست، بلکه ابراز مقاومتی پررنگ است. ویدئوهایی به صورت آنلاین منتشر شدند که نشان می‌دهند تروریستی به خود بمب بسته و میان زائران می‌رود اما پس از انفجار تعداد بیشتری با هم این شعر را فریاد می‌زنند: «اگر دست و پایمان را هم از تن جدا کنند / سینه‌خیز به آن سرزمین معلی می‌رویم»
اربعین حسینی
انفجارهای وحشتناکی که در طول سال زائران شیعه را هدف می‌گیرد و موجب کشته شدن عده‌ای کثیری از مردم می‌شود، نشان‌دهنده خطراتی که شیعیان عراق با آن روبرو هستند و عدم وجود امنیتی است که کشور را همچون طاعون فراگرفته است. اما به نظر می‌رسد تهدید قریب‌الوقوع مرگ نمی‌توانند مردم پیر و جوان، عراقی و خارجی را از پی گرفتن این سفر خطرناک به شهر مقدس کربلا منصرف کند. برای یک بیگانه، درک منبع الهام زائران آسان نیست. تو زنانی که کودکی در آغوش دارند، پیرمردهایی روی ویلچر، افرادی با چوب زیربغل و نابینایانی که با عصا راه می‌روند را می‌بینی. من پدری را دیدم که تمام راه را از بصره با پسر معلول خود طی کرده بود. این نوجوان 12 ساله به فلج مغزی مبتلا بود و نمی‌توانست بدون کمک راه برود. این از آن‌گونه داستان‌هایی است که فیلم‌های برنده اسکار از دلش بیرون می‌آیند، اما به نظر می‌رسد هالیوود بیشتر به قهرمان‌های کمیک علاقه‌مند است تا قهرمان‌های زندگی واقعی که قدرت ماورایی‌شان شجاعت و تعهد است. قبه طلای حسین علیه‌السلام اولین کاری که زائران پس از رسیدن به حرم می‌کنند، خواندن زیارت‌نامه است، متنی مقدس که مقام حسین را خلاصه کرده است. این متن با خطاب قراردادن حسین به عنوان وارث آدم، نوح، ابراهیم، موسی و عیسی معرفی می‌شود. در این خطابه چیزی عمیق نهفته است. این نشان می‌دهد پیام حقیقت، عدالت و عشق حسین برای تمام ستم‌دیدگان، همان رسالت جدایی‌ناپذیر و گسترده‌ی تمام پیامبران اولوالعظم خداوند است. مردم برای دیدن مناظر شهری، نخل‌های خرما، خرید، سرگرمی یا ددیدن جاذبه‌های تاریخی به کربلا نمی‌روند. آنها به کربلا می‌روند تا گریه کنند. می‌روند تا سوگواری کنند و فضای ملکوتی حرم حسین را تجربه کنند. آنها به حریم مقدس می‌روند تا برای بزرگترین فداکاری که تا به حال دیده شده، سوگواری کنند. گویی هر کس رابطه‌ای شخصی با مردی که هرگز ندیده برقرار کرده... آنها با او حرف می‌زنند و نامش را صدا می‌زنند. اگر جهان حسین را، پیامش و ایثارش را می‌فهمید، ریشه‌های قدیمی داعش و عقایدش درباره مرگ و ویرانی را می‌فهمید. چند قرن پیش در کربلا بود که بشریت با به قتل رسیدن حسین، منشا این اقدام دهشتناک و ابلهانه را مشاهده کرد. این جنگ، مقابله‌ی سیاه مطلق با نوری درخشان بود، نمایش شر علیه خیر بود. این را روح نیرومند حسین در زمان حال هم نشان می‌دهد. حضور او به تار و پود زندگی ایشان تنیده شده است. اسطوره‌ی حسین منشأ الهام برای تغییر به سوی بهتر شدن است و سیاه‌نمایی رسانه‌ای هر چقدر هم زیاد، نمی‌تواند نور آن را خاموش کند. «این حسین کیست؟» این سوالی بزرگ برای صدها میلیون پیرو است که دین خود را به خاطر اسلام کنار می‌گذارند. این سوالی است که تنها زمانی پاسخ داده می‌شود که پای پیاده به حرم حسین رفته باشید... انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 112]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها