محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826331693
نبايد براي حركات جمعي جوانان منتظر حوادث اجتماعي نشست
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: نبايد براي حركات جمعي جوانان منتظر حوادث اجتماعي نشست
مدتي است كه موجي وارد كشورمان شده است و برخي سوار بر اين موج ناگهان براي برخي رويدادهاي اجتماعي مي‌خروشند و اين خروج ناگهان به همان شدتي كه برانگيخته شده بود فرومي‌نشيند
نویسنده : الناز خمامي‌زاده
مدتي است كه موجي وارد كشورمان شده است و برخي سوار بر اين موج ناگهان براي برخي رويدادهاي اجتماعي مي‌خروشند و اين خروج ناگهان به همان شدتي كه برانگيخته شده بود فرومي‌نشيند. بر اين اساس بخشي ازجامعه پيش‌بيني‌ناپذير شده و گوش‌هاي الكترونيك جامعه گويي در انتظار شنيدن و ثبت وقايعي هستند تا به دنبالش اجتماعات بزرگ مردمي راه بيندازند. اسيدپاشي در اصفهان، ماجراي تشييع پيكر مرحوم مرتضي پاشايي و ساير رويدادهاي اجتماعي كه در ماه‌هاي اخير به وقوع پيوستند صحنه تكراري اين افت و خيزها بوده‌اند؛ اينكه منشأ اين موج چيست جامعه‌شناسان و رفتارشناسان اجتماعي، علل و عوامل مهمي را ذكر مي‌كنند كه مهم‌ترين و هشدارآميز‌ترين آن عدم تخليه اجتماعي به موقع جوانان است.
فضاي اجتماعي و فرهنگ عمومي كشور مدتي است كه به محل بروز رفتارهاي اجتماعي عجيب و گاه متناقضي تبديل شده است. مرگ يك خواننده پاپ به ناگاه نه تنها در تهران بلكه در 26 شهرستان جوش و خروشي به راه مي‌اندازد و برخي را در دردي عميق فرومي‌برد؛ برخي مردم تا ساعت 5 روز تشييع جنازه مرحوم پاشايي در بهشت‌زهرا مي‌مانند. ماجرا به اينجا ختم نمي‌شود؛ موجي در شبكه‌هاي اجتماعي به راه مي‌افتد؛ مردم به صفحه شبكه اجتماعي بازيگراني كه اين اتفاق تلخ را تسليت نگفته‌اند هجوم مي‌برند و از الفاظ ركيك عليه آنها استفاده مي‌كنند؛ برخي بازيگران در اوضاع و احوالي كه مردم نسبت به اين ضايعه تلخ حساس هستند عباراتي را بيان مي‌كنند كه عده‌اي از هواداران مرحوم پاشايي را خشمگين‌تر مي‌كند؛ همه چيز در هم مي‌پيچد و بعد از آن است كه ناگهان همه چيز فروكش مي‌كند.
جامعه پيش‌بيني‌ناپذير!
«جامعه ايران پيش‌بيني‌ناپذير شده است»؛ اين موضوعي است كه سيد رضا صالحي اميري، مشاور رئيس‌جمهور و رئيس سازمان اسناد و كتابخانه ملي ايران به آن اعتقاد دارد؛ نهادي كه سالانه پذيراي هزاران نفر محقق، دانشجو و پژوهشگري مي‌شود كه اكثر جمعيت‌شان را جوانان تشكيل مي‌دهند.
صالحي اميري درباره علت‌شناسي عكس‌العمل اجتماعي مردم نسبت به برخي وقايع همچون مرگ پاشايي مي‌گويد: «امروزه سرعت و حجم تحولات در جامعه ايران آنقدر زياد است كه پيش‌بيني‌پذيري جامعه ايران را دشوار ساخته است. به دليل پيش‌بيني‌ناپذيري جامعه ايران عملاً در تهران و 26 شهر ديگر هزاران نفر بيرون مي‌آيند و اما هيچ جامعه‌شناسي آن را تحليل نمي‌كند. اين موضوع گوياي تأخر تحليلي روشنفكران و جامعه‌شناسان در جامعه ايران است.»
اين پيش‌بيني‌ناپذيري معلول دلايل زيادي است؛ اما يكي از مهم‌ترين و جدي‌ترين اين دلايل، بحث نياز جامعه و نسل جوان به حركت‌هاي جمعي و تخليه اجتماعي است. موضوعي كه از نگاه جامعه‌شناسي سياسي نياز به يك مقدمه دارد.
انبوه خلق و بي‌استدلالي رفتارها
گوستاو لبون، جامعه‌شناس فرانسوي گروه‌هاي اجتماعي را از نظر سطح و اندازه به گروه‌هاي كوچك، متوسط و بزرگ تقسيم‌بندي كرد. او معتقد بود كه در هر يك از اين گروه‌هاي اجتماعي، نوع رفتارها و اقدامات جمعي متفاوت از گروه‌هاي ديگر است. لبون به نوعي از گروه‌هاي اجتماعي اشاره مي‌كند كه تحت عنوان گروه، توده يا جماعت شناخته مي‌شوند. منظور از توده و جماعت تعداد بسيار زيادي از مردم است كه بنا بر يك انگيزه طبيعي، دعوت يا فراخوان عمومي، انگيزه احياناً سياسي و حتي انگيزه‌هايي چون تماشاي غروب آفتاب در كنار ساحل و تماشاي تصادفات راهنمايي و رانندگي و هر واقعه اجتماعي ديگر، دور هم جمع مي‌شوند؛ مادامي كه آن سوژه يا موضوع وجود دارد اعضا به عضويت خود در آن گروه ادامه مي‌دهند. خصوصيت مهم اين گروه‌هاي اجتماعي كه تحت عنوان «انبوه خلق» از آنها ياد مي‌شود سه چيز است.
مجيد كاشاني، درباره خصوصيات انبوه خلق به «جوان» مي‌گويد: «تجانس عاطفي، هيجان، احساسات و عواطف بسيار بالايي است كه در اين گروه‌ها به وجود مي‌آيد؛ تجانس عاطفي يعني جنس عاطفه افراد در گروه‌هايي كه گاه شمارشان به هزاران يا ميليون‌ها نفر مي‌رسد يكي است. آنها يا خوشحال هستند يا غمگين. همه از يك جنس هيجاني يكسان برخوردار هستند.» به گفته اين جامعه‌شناس سياسي، دومين خصوصيتي كه در انبوه خلق وجود دارد اين است كه معمولاً هيجان‌ها دچار اپيدمي و تسري مي‌شود. يعني رفتارها به سرعت از فردي به فرد ديگر سرايت پيدا كرده و تقليد و الگوبرداري مي‌شوند. عواطف و احساسات هم به سرعت دست به دست مي‌شوند و اين هيجانات بين افراد و اعضاي گروه انتقال پيدا مي‌كند.
نكته ديگري كه كاشاني به آن اشاره مي‌كند بي‌استدلالي رفتارها در انبوه خلق است: «سومين خصوصيت جماعت‌هاي بزرگ انبوه خلق اين است كه اصولاً رفتارهاي اعضاي آن دچار نوعي بي‌استدلالي مي‌شود كه بيشتر ناشي از هيجانات، احساسات و عواطف جمعي است؛ معمولاً در برخي از زمينه‌ها ممكن است حركات جمعي تهي از استدلال، منطق و رفتارهايي باشد كه افراد در حالت عادي با پرستيژ و شخصيت خاصي از خود بروز مي‌دهند. معمولاً در انبوه خلق، افراد با شخصيت‌هاي واقعي خود حاضر نمي‌شوند. به اين معنا كه بيشتر تحت تأثير عواطف و هيجانات و رفتارهاي جمعي قرار دارند و مادامي كه آن هيجانات وجود دارد افراد هم همان گونه عمل مي‌كنند؛ در واقع استدلال منطقي و استدلالي كه فرد در تمام طول زندگي به آن عمل مي‌كند چندان در رفتار او مشاهده نشده و آرمان‌ها و ارزش‌هاي هميشگي در انبوه خلق كمرنگ مي‌شود.»
انبوه خلق‌ها معمولاً بسته به مكان گردهمايي اعضايشان و نيز انگيزه‌هاي اين گردهمايي كه مي‌تواند فراخوان عمومي، عامل سياسي، اجتماعي و طبيعي باشد از هم متفاوت هستند. جماعت‌ها در انبوه خلق گاه آنچنان كه تبليغات رسانه‌اي مطرح مي‌كنند ممكن است مبتني بر يك برنامه‌ريزي دقيق، انگيزه حساب شده و طولاني مدت و مستمر شكل نگرفته باشند و اگر خصوصيت انبوه خلق در اين گروه‌ها باشد نمي‌توان از آنها به عنوان يك رويداد سياسي يا رويداد اجتماعي و مانند آن نام برد.
جوانان نياز به تخليه اجتماعي دارند
تاريخ ايران در دوره‌هاي مختلف شاهد شكل‌گيري انبوه خلق با انگيزه‌هاي مختلف سياسي، فرهنگي، اجتماعي بوده است؛ اجتماعات چندهزار نفري كه به دنبال مرگ مرتضي پاشايي در سرتاسر كشور شكل گرفت زيرمجموعه كدام شاخه از گروه‌هاي اجتماعي قرار مي‌گيرند و انگيزه شكل‌گيري آن چه بوده است؟ برخي كارشناسان و جامعه‌شناسان معتقد هستند كه انبوه خلق شكل گرفته در اين واقعه اجتماعي بدون فراخوان عمومي ايجاد شد و دليلش نياز دوره جواني جمعيت پرشمار جوانان كشور به يك ابراز وجود است. جمعيتي كه بايد هر از گاهي هيجاناتشان را تخليه كنند اما معمولاً توجه چنداني به اين نياز مبرم و اساسي نمي‌شود.
صالحي اميري مي‌گويد: «تخليه در جامعه ايران بايد حتماً اتفاق بيفتد. همه اين بار روي دوش ورزش انداخته مي‌شود اما ورزش ظرفيت چنين تخليه اجتماعي را ندارد. جامعه ايران، جامعه مناسكي است. ما در عصر روز عاشورا احساس آرامش و رضايت دروني را در خود احساس مي‌كنيم چرا كه آن تخليه اتفاق افتاده است. اين مناسك ديني است. وجهي از مناسك اجتماعي و وجهي نيز ورزشي است. بايد اين تخليه در جامعه ايران اتفاق بيفتد و اجتماعات در جامعه ايران تقويت شوند. نبايد براي تشكيل اجتماعات مختلف با انگيزه‌هاي متفاوت نگران بود. اين نكته‌اي بسيار جدي است.»
جامعه ايران، جامعه‌اي جوان همراه با شادابي، نشاط، هيجانات، عواطف و احساسات دوره جواني است. معمولاً جوانان اشتياق زيادي به شركت در برنامه‌هاي جمعي، ميتينگ‌ها، سخنراني‌ها، كنگره‌ها و كنفرانس‌هاي بسيار بزرگ دارند. رئيس مركز مطالعات و تحقيقات روانشناسي و علوم اجتماعي دانشگاه آزاد اسلامي مي‌گويد: «گروه‌هاي جوان جامعه بيش از اقشار و گروه‌هاي ديگر اشتياق به انجام حركات دسته جمعي موزون و شبيه هم و نيز تقليد كردن از الگوهايي را دارند كه مي‌تواند براي آنان بسيار زيبا و لذت‌بخش باشد. در بسياري از كشورها شاهد هستيم كه به لحاظ سنتي و بنا بر سياستگذاري‌هاي كلان آن كشورها، توجه نيروهاي جوان را به برنامه‌هايي چون جشن‌هاي موسيقي جلب مي‌كنند؛ در برخي كشورها حتي ممكن است توجه اين قشر جوان را به مواردي چون عزاداري‌ها و رسم‌هاي سنتي نيز احاله دهند.»
سوء‌استفاده‌هاي رسانه‌هاي غربي
در ايران به واسطه مذهبي، ايام محرم و صفر مملو از حضور اقشار جوان جامعه در مراسم سوگواري مي‌شود؛ جوانان كه داعيه‌دار برخي از رفتارهاي مذهبي هستند انگيزه بيشتري براي انجام حركت‌هاي دسته جمعي و شركت در جماعت‌هاي بزرگ را دارند.
به گفته كاشاني، جمعيت جوان در جوامع مختلف بسيار مشتاق به انجام تظاهرات و حركت‌هاي دسته‌جمعي عمومي چون راهپيمايي‌ها هستند. در ايران اما شمار چنين بسترها و راهپيمايي‌هايي براي تأمين انتظارات و خواسته‌هاي جوانان كم است؛ از سوي ديگر گاه جوانان دوست دارند در اجتماعات خود كاملاً از نسل كهن، پيشين يا نسل‌هاي بزرگسال‌تر منفك باشند. حركت جماعت‌هاي مذهبي به رغم اينكه مي‌تواند بسياري از نيازهاي عاطفي جوانان و ميل به تخليه هيجانات دسته جمعي آنان را تا اندازه‌اي تأمين كند اما به واسطه آنكه همه اقشار حتي كودكان، ميانسالان و كهنسالان در اين جماعت حضور دارند، نياز طبيعي جوانان براي شركت در جماعت‌هاي بزرگ همچنان اغنا نشده در وجود بسياري از آنها وجود خواهد داشت.
اين جامعه‌شناس سياسي ادامه مي‌دهد: «در ايران وجود اين نوع جماعت‌ها كم است؛ از سويي ديگر ما نتوانستيم طي سال‌هايي كه سازمان ملي جوانان و بعدها وزارت ورزش و جوانان تشكيل شد به لحاظ انگيزه‌هاي ورزشي و راه‌اندازي اردوهاي بسيار بزرگ موفق عمل كنيم.»
نتيجه اين بي‌توجهي، وجود انگيزه‌هاي برآورده نشده، يك خلأ و انتظارات سركوب شده ميان جمعيت جوان كشور است؛ جمعيتي كه به گفته جامعه‌شناسان هر از گاهي به دنبال عضويت در گروه‌هاي اجتماعي بزرگ هستند تا در آنجا مانور داده، خودي نشان دهند و نوعي از ارتباطات كاملاً جوانانه با خصوصيات جوان‌گرايي را در آن گروه‌ها بروز دهند.
در اين بين جامعه‌گاه شاهد اجتماعات و رفتارهاي اجتماعي مختلفي بوده كه از آنها تحت عنوان گرايش‌هاي سياسي، حزبي يا حزب‌گرايي و فرقه‌گرايي و مانند آن ياد شده است؛ برخي از فراخواني‌ها به صورت خودجوش، مردم‌نهاد و جوان‌نهاد شكل مي‌گيرد و رسانه‌هاي غربي در سايه عدم شناخت كافي از ماهيت اين تجمعات از آنها به عنوان حركت سياسي و نياز كشور به آزادي ياد مي‌كنند. كاشاني به برخي از اين گردهمايي‌هاي اجتماعي اشاره مي‌كند: «شركت در يك گردهمايي در پارك يا كوه يا برخي از مواقع در راهپيمايي‌ها و حتي در مراسم و آيين‌هاي چهارشنبه‌‌سوري يا درگذشت يك چهره و برد و باخت شهرآوردها گاه به بسترهاي تشكيل انبوه خلق منجر شده‌اند. حتي گاه شاهد اخبار جديدي هستيم كه ممكن است در آن نياز زيادي به بروز هيجانات باشد اما جوان‌ها با روشن كردن چراغ‌هاي اتومبيل‌ها و شركت در خيابان‌ها هيجانات خيلي طبيعي را از خود بروز مي‌دهند. گاهي اوقات متأسفانه برخي از رسانه‌هاي غربي مغرضانه اينها را تحت عنوان نياز كشور به آزادي و نياز اعلام و اظهار نظر سياسي مطرح مي‌كنند.»
اين جامعه‌شناس سياسي تأكيد مي‌كند: «هرگز معادلات سياسي كه خارج از مرزهاي كشور براي اين نوع حركات نوشته مي‌شود صحيح نيست و مبناي جامعه‌شناختي دقيقي ندارد.»
در عين حال به گفته برخي كارشناسان انبوه خلق شكل گرفته در مراسم تشييع پيكر مرتضي پاشايي يك پيام مهم ديگر در برداشت؛ اينكه جامعه ايران از حوزه سياسي به حوزه اجتماعي منتقل شده است؛ مسئله و دغدغه نسل جديد اين است. صالحي اميري، رئيس مركز اسناد و كتابخانه ملي ايران در اين‌باره مي‌گويد: «مجموعه رفتارها در اين حركت نشان داد كه جامعه به دنبال ايجاد يك تعارض سياسي نيست. اجتماع شكل گرفته به دنبال ايجاد يك فضايي بود تا اعلام كند: «من مي‌خواهم زندگي كنم.» اين جماعت به دنبال يك مناقضه و تعارض با نظام نيست. لذا اين حركت اعتراضي نبود؛ حركتي اجتماعي براي انتقال پيام روشن زندگي بود. در نتيجه آزادي اجتماعي، شايد مهم‌ترين مطالبه اين نسل باشد و نكته‌اي كه فكر مي‌كنم بايد آن را به رسميت شناخت تغييرات فرهنگي در جامعه ايران است.»
تب اجتماعي با شبكه‌هاي اجتماعي
برخي ديگر از كارشناسان، دليل ديگر بروز اين موج نو در ايران را به شبكه‌هاي اجتماعي وصل مي‌كنند. شبكه‌هاي اجتماعي قدرت نوظهور جامعه ايران هستند. اين كارشناسان معتقد هستند آنچه در تهران و همزمان در 26 شهر ديگر رخ داد چيزي نيست جز ظهور قدرت شبكه‌هاي اجتماعي در ايران. آنها يكي از نمايش‌هاي اين قدرت را مربوط به روز برگزاري مراسم تشييع پيكر مرتضي پاشايي مي‌دانند و با جديت اعتقاد دارند كه نمي‌توان ديگر قدرت رو به افزايش پديده‌اي به نام شبكه‌هاي اجتماعي را انكار كرد. مهم‌ترين كاركرد شبكه‌هاي اجتماعي اين است كه جامعه اتميزه را به يك جامعه سامان‌يافته تبديل مي‌كنند؛ افراد كه ذره هستند در اين شبكه به يك كانون جمعي تبديل مي‌شوند؛ اينجا است كه متوجه مي‌شويم چرا مردم همزمان در 26 شهر واكنش نشان مي‌دهند؛ بدون شك شبكه‌هاي اجتماعي زمان و مكان نمي‌شناسند.
مجيد ابهري، آسيب‌شناس و متخصص علوم رفتاري در اين باره به «جوان» مي‌گويد: «حضور شبكه‌هاي اجتماعي در جامعه‌اي كه نظام اطلاع‌رساني منسجم و همسو ندارد باعث ايجاد تب اجتماعي مي‌شود؛ يعني با هر حادثه‌اي شبكه‌هاي اجتماعي اقدام به ايجاد التهاب فكري در جامعه كرده و نوعي از آشفتگي اجتماعي را ايجاد مي‌كنند. سپس بعد از چند روز آن حادثه به دست فراموشي سپرده شده و حادثه ديگري دستمايه كار آنها قرار مي‌گيرد.» اين رفتارشناس اجتماعي عقيده دارد كه علت اساسي اين حركت از نگاه رفتارشناسي، عدم بستر‌سازي فكري و فرهنگي براي استفاده از اين شبكه‌ها است.
ابهري ادامه مي‌دهد: «در مورد حوادث، تصادفات، سوانح و مسائل مرتبط با چهره‌هاي سرشناس جامعه مثلاً در مورد مرگ مرحوم پاشايي اخبار از آخرين روزهاي بيماري تا لحظه جان كندن و صحنه بسيار آزاردهنده آن همراه با عكس، تصاوير و حدس و گمان‌هاي متعدد و مختلف در شبكه‌هاي تلفن همراه منتشر و بعد از تشييع جنازه او به دست فراموشي سپرده شد. در مورد قضيه اسيدپاشي اصفهان نيز همين حادثه تكرار گرديد. ناگهان موج التهاب فكري در جامعه ايجاد شد آن چنان كه در شهرهاي ديگر نيز بانوان احساس ترس و وحشت كردند؛ رفته رفته اين موج به خاموشي گراييد.»
به گفته اين رفتارشناس اجتماعي، علت اساسي اين گونه حركت‌ها عقب ماندن رسانه‌هاي داخلي از اطلاع‌رساني، عدم انسجام و همسويي در اطلاع‌رساني به مردم و در نتيجه علت ضعف بستر‌سازي فكري و فرهنگي براي استفاده از نرم‌افزارهاي شبكه‌هاي اجتماعي است: «متأسفانه هيچ گونه آموزشي به جوانان و نوجوانان در اين زمينه داده نشده و كوچك‌ترين حوادث خانوادگي آنان نيز به صفحات اين گونه شبكه‌ها كشيده شده و حتي محرمانه‌ترين عكس‌هاي آنان نيز در معرض ديد مردم قرار مي‌گيرد. چه بسيار خانواده‌ها كه بر اثر اين گونه حركت‌ها متلاشي شده و چه بسيار افرادي كه بر اثر مطالعه اين گونه اخبار و عكس‌ها دچار اضطراب و استرس گرديده‌اند. بنابراين تا ديرتر از اين نشده بايد اطلاع‌رساني در اين زمينه به نحو كامل انجام گيرد تا جامعه با هر موج فكري به سويي حركت نكند.»
سرگرداني واژه جواني در دولت تدبير و اميد
اتفاقات در مراسم تشييع پيكر خواننده فقيد پاپ كشور، تنها برگي از عكس‌العمل‌هاي اجتماعي عجيب مردم ايران به برخي وقايع اجتماعي است. برگزاري دوره‌هاي مختلف رويدادهاي اجتماعي و فرهنگي همچون نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاري‌ها يا نمايشگاه سالانه كتاب نشان داده كه مردم چگونه به محل برگزاري اين رويدادها هجوم مي‌آورند اما در آمار و ارقام نشان داده‌اند كه چندان علاقه‌اي به مطالعه كتاب يا خريد روزنامه و مجله ندارند. هر بار كه اتفاق تازه‌اي در جامعه ايران رخ مي‌دهد، جوانان در قالب اجتماعات بزرگ در جامعه حقيقي يا جامعه مجازي نسبت به آن عكس‌العمل نشان مي‌دهند. آنها دوست دارند دور هم جمع شوند، همديگر را ببينند و با هم حرف بزنند. نيازي طبيعي در وجود بشر اجتماعي كه در تمام دنيا به اشكال مختلف از وجود او تخليه مي‌شود اما اينكه چرا تاكنون در كشورمان به اين نياز به طور مشخص و برنامه‌ريزي شده پاسخ داده نشده است مي‌تواند دلايل مختلفي داشته باشد. رئيس مركز مطالعات و روانشناسي و علوم اجتماعي ايران مي‌گويد: «نمي‌دانم ما تا كي بايد منتظر باشيم كه حوادث به صورت خودجوش و كاملاً حساب نشده براي ما و جوانان ما تعيين‌كننده نوع و جنس بروز حركات جمعي باشد؛ چرا سازمان‌هاي متولي به نيازهاي دوره جواني و خواسته‌هاي روانشناختي كه در جوانان كشورهاي سرتاسر دنيا امري كاملاً طبيعي و پسنديده است توجه نكرده و در اين زمينه دست به يك برنامه‌ريزي صحيح نمي‌زنند؟!»
اين جامعه‌شناس سياسي ادامه مي‌دهد: «متأسفانه بعد از گذشت سي و اندي سال از انقلاب اسلامي هنوز واژه جواني حتي به لحاظ سن و سال آن و حتي به لحاظ خصوصيات جسماني و فيزيولوژيكي يا موقعيت اجتماعي آن در هيچ يك از قوانين ما تعريف نشده است. ما هنوز تعريف‌هاي استاندارد بين‌المللي را به رسميت نشناخته‌ايم؛ هنوز فردي صاحب‌نظر يا مرجع فكري و انديشه‌اي نتوانسته براي برنامه‌ريزي كردن و تنظيم روابط اجتماعي جوانان در كشور دوره جواني را به واقع تعريف كند. به رغم زحمات خيلي خوبي كه معاونت ساماندهي امور جوانان در وزارت ورزش و جوانان انجام داده اما ملاحظه مي‌كنيم كه در دولت تدبير و اميد نيز همچنان از يك برنامه عملي و راهبردي كه در سطح اجتماعي بروز پيدا كند خبري نيست؛ برنامه‌اي كه بتواند تا اندازه‌اي اين نوع نيازهاي دوره جواني را برطرف كند يا به نوعي به آنها پاسخ گويد.»
مقام معظم رهبري پيشتر در سخنانشان، دستورالعمل‌ها و شاخص‌هايي را درباره جنبه‌ها و نيازهاي دوره جواني و نوع تربيت و آرمان‌دهي به جوانان مطرح كرده‌اند اما به نظر مي‌رسد كه تاكنون اين موارد عملياتي نشده و برنامه، بودجه و هزينه لازم براي اعمال برنامه‌ها و سياستگذاري‌هاي كلان در اين زمينه صورت نگرفته است اين در حالي است كه جامعه‌شناسان عقيده دارند مادامي كه برنامه‌ريزي صحيحي در اين زمينه صورت نگيرد بايد هر آن منتظر انفجار ناگهاني هيجانات تخليه نشده در وجود جوانان و نيز وقوع هر نوع حادثه و اتفاق سياسي و اجتماعي و مانند آن در سطح جامعه بود. اين مي‌تواند هشداري براي همه انديشمندان اجتماعي و دست‌اندركاران سياسي و رسانه‌هاي گروهي باشد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۳۹۳ - ۱۶:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها