تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851523964
برنده مذاکرات هسته‌ای کیست؛ خط مقاومت یا خط سازش؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
برنده مذاکرات هسته‌ای کیست؛ خط مقاومت یا خط سازش؟
ماجرای مذاکرات مسقط و البته نامه رئیس جمهور آمریکا به آیت‌الله خامنه ای همگی نشان از آن دارد که گزینه‌ای به نام «خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران» به عاملی تعیین کننده بدل شده است.
پایگاه خبری انصارحزب الله نوشت: آخرین روزهای مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 یا همان آمریکا! این روزها در مسقط پایتخت کشور کوچک عمان در حال جریان است. مذاکراتی که هریک از مداخلین آن مثل ماجرای ملاقات فیل در تاریکی! درباره روند و نتایجش از ظنّ خود نظری می دهد و می رود. جان کری، وزیر خارجه آمریکا هنگام ترک موقتی مسقط درباره مذاکرات گفته است:«تلاش‌ها هنوز در جریان است ولی مذاکرات نه خوب بوده و نه بد»! بن علوی، وزیر خارجه عمانی ها هم در جمع خبرنگاران نکته ای نغز را درباره مذاکرات به کار برده و البته تأکید کرده است: «هیچ تضمینی از سوی طرفین وجود ندارد» عباس عراقچی، رسانه ای ترین چهره تیم مذاکره کننده ایرانی پس از ظریف نیز در یکی از آخرین گزارش های خود از روند مذاکرات هسته ای در مسقط می‌گوید: «لغو تحریم ها و میزان غنی سازی دو موضوع اصلی مذاکرات هستند» او افزوده است: «در موقعیتی نیستیم که ادعای پیشرفت در مذاکرات را داشته باشیم»! محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان هم که زمانی در آمریکا از این گفته بود که «نباید نگران تعداد سانتریفیوژها باشیم» در مسقط اظهار کرده است: «در نهایت پیشرفت خواهیم کرد» به گزارش یالثارات، شاید بتوان کلیدی‌ترین تحلیل از مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 و فرجام آنرا با جمع بندی این سه جمله اشاره شده صید کرد. تحلیلی که صد البته توجه به نامه اخیر اوباما، رئیس جمهور آمریکا به مقام معظم رهبری نیز در آن مؤثر خواهد بود. * فرجام مسقط! خیلی ها منتظرند تا نتیجه مذاکرات مسقط روشن شود. نتیجه ای که شاید قرار است اعلام توافق نهایی ایران و آمریکا باشد یا به قول یک تحلیلگر فرانسوی، اعلام یک گشایش کلی در روند مذاکرات! تجزیه رخدادهای مذاکرات مسقط و همچنین توجه به جمله های کلیدی نقل شده در بالا نشان می دهد که بروز چیزی شبیه به گزینه دوم محتمل تر است. اعلامی که یک نام زیبا بر روی «شکست مذاکرات» است. فی الواقع بیان صریح خط قرمزهای اتمی ایران از سوی مقام معظم رهبری از یکسو و تأکید آشکار آمریکاییها بر مقولاتی مثل عدم لغو یکباره تمام تحریم ها! به روشنی گویای این هستند که چیزی به نام توافق نهایی در این مذاکرات قابل حصول نیست. قابل حصول نیست اما تصوّر یک لباس زیبا بر تن پادشاه لخت هم دور از تصوّر نیست. یعنی اینکه اگرچه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا تصریح کرده است که لغو تمام تحریم ها منطقی نیست اما در این سو، یعنی در داخل خاک ایران هستند کسانی که از این نوشته اند که به لغو کمی از تحریم های غیر تأثیرگذار هم دلخوش اند و به نیکی می‌دانند که لغو تمام تحریم ها از سوی آمریکا بعید است! این اصلاح طلبان که از صبح فردای امضای توافقنامه ژنو فریاد برآوردند که از امروز! سطح معیشت مردم افزایش خواهد یافت و در هر نشست و برخاستی نیز سرنوشت کشور را به سرنوشت مذاکرات هسته ای گره زدند و حتی از این گفته‌اند که در صورت شکست مذاکرات «داعش»! مرتکب پیشروی های بیشتری خواهد شد؛ اکنون منتظرند تا هر پیشرفتی ولو غیر قابل لمس و نادیدنی را در روند مذاکرات بعنوان یک پیروزی بزرگ بر سر دست بگیرند و در پاسخ به این سؤال که چرا دستاوردهای این پیروزی ظاهراً بزرگ! قابل لمس نیست؟! از وجود «موانع»! صحبت کنند و یا همانطور که یکی از مشاوران وزیر خارجه در یادداشتی مطبوعاتی نوشته است! از وجود «تفکرات بانفوذ»ی سخن برانند که نمی گذارند دستاوردهای مذاکرات توسعه یابد! * آنچه در ماجرای «توافق نهایی» نباید از یاد برد به ضرس قاطع میتوان گفت که تاکنون اصلی ترین و کلیدی ترین تحلیل از فرایند این روزهای مذاکرات مسقط را بن‌علوی، وزیر خارجه عمانی‌ها بیان کرده است. او خواسته یا ناخواسته اشاره کرده است که هیچ تضمینی در این رابطه از سوی دو طرف وجود ندارد. نکته مترتّب بر حرف های بن‌علوی آنست که فرض بر وقوع چیزی به نام توافق میان «، اشتون و کری» هم باید مشخصاً منتظر شکسته شدن آن بود. به سخن دیگر همانطور که سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روس ها هم گفته بود در بندهای اختلافی ایران و 1+5 شیطان! لانه کرده! ممکن است این شیطان خفته در بندهای اختلافی در هر لحظه ای بندهای فرضی توافق ضمنی را هم از دست و پای خود باز کند و سربرآورد... * یک بار دیگر هم به توافق رسیده بودیم... راستش این است که ما و آمریکا یکبار دیگر هم چیزی به نام «توافق نهایی» در بحث هسته ای را با یکدیگر تجربه کرده‌ایم. تجربه مشترکی که حتماً می تواند چراغ راه روزهای کنونی باشد و به همه آنهایی که منتظر خبرهای داغ! از مسقط هستند گوشزد کند که نگاه جوانانه! به این فرایند کار صحیحی نیست و به جای آن به قول یک حکیم ایرانی باید پیرانه‌سر به روند مذاکرات نگاه کرد. ما 10 سال قبل یعنی در سال‌های 82 و 83 هم با غرب و بصورت غیر مستقیم با آمریکا گفتگو کردیم. خودمان به دست خودمان و در اقدامی ناصحیح و پر انتقاد، غنی سازی اورانیوم را تعلیق کردیم و تلویحاً پروتکل الحاقی مبنی بر بازرسی های بی ضابطه بازرسان آژانس یا همان جاسوس های آمریکایی که پی‌جوی اطلاعات دانشمندان هسته‌ای کشورمان هستند را پذیرفتیم و بعد هم در توافقنامه های بروکسل و پاریس به همه این محدودیت های بزرگ جنبه رسمی بخشیدیم. در مقابل اما هیچ چیز خاصی به دست نیاوردیم و غرب هم به وعده مضحک خود مبنی بر «تلاش برای پذیرش ایران در سازمان تجارت جهانی»! عمل نکرد... و ننگ آن مذاکرات و عقب نشینی ها بر دامن عده‌ای برای همیشه ماند. آن بیانیه ها و توافق نامه ها که بعد از ده سال هم هنوز در کلام برخی اصلاح طلبان مورد ستایش هستند! آنقدرها غیر قابل تحمل و غیر منطقی بودند که در همان دوران اصلاحات با نظر مقامات ارشد نظام اسلامی شکسته شدند و ایران اسلامی روند پیشرفت و فعالیت های خود را از سر گرفت. غربی ها و آمریکا هم که از همان اول قول چندانی نداده بودند و به قول های تلویحی شان هم عمل نکردند؛ به راه خود برگشتند به اعمال تحریم هایی با اثر بخشی کمتر از 20 درصد بر اقتصاد ایران ادامه دادند. در واقع سالهاست که آمریکا و برخی کشورهای غربی بعنوان دشمنان شماره یک کشور ما هیچ سلاحی غیر از تحریم را علیه ما در دست ندارند. سلاحی که سوگمندانه عده ای نیز در داخل ایران با ترساندن افکار عمومی از آن، بزرگنمایی های فراوان و همچنین با سوء مدیریت‌ها و اهمال‌ها؛ دانسته یا نادانسته به پرفشارتر شدن آن علیه کشورمان کمک کرده‌اند. اشاره به توافق نهایی قبلی ما و غرب در اینجا به این منظور صورت گرفت که همه بدانیم فرض بر اعلام حصول توافق نهایی یا به قول همان تحلیلگر فرانسوی، اعلام گشایش‌های بیشتر! رخداد محتمل شبیه آن چیزی است که 10 سال قبل هم شاهد آن بوده ایم و تجربه به ما ثابت کرده است که آمریکا قابل اعتماد نیست و خوشبینی به این مار خوش خط و خال نشسته در کاخ سیاه فرجامی جز شرمندگی ندارد. * تأملی در نامه رئیس‌جمهور آمریکا روزنامه وال استریت ژورنال اخیراً گزارش داده است که اوباما نامه ای را برای مقام معظم رهبری ارسال کرده است. اینکه محتوای نامه چیست، کسی اطلاع چندانی ندارد اما افشای این ارسال آنهم در بحبوحه مذاکرات هسته ای مسقط، ناگفته آشکار می کند که اوباما امیدوار است با برخی رامشگری ها، ایران اسلامی دست از خطوط قرمز خود یا اقلاً برخی از آنها بردارد. اما در ورای این نتیجه مشخص، در داخل ایران و آمریکا هم تحلیل هایی راجع به این نامه وجود دارد. «رابرت جرویس» رئیس پیشین انجمن علوم سیاسی آمریکا در مورد مذاکرات هسته ای با اشاره به نامه اوباما عنوان داشته است که باراک اوباما خواهان انجام توافق با ایران است حتی اگر این توافق هزینه های سیاسی برای کاخ سفید به دنبال داشته باشد. وی همچنین گفته است: صحبت در مورد تاثیراتی که این نامه بر مذاکرات دارد سخت است اما هیچ دلیلی برای شک کردن در این مورد وجود ندارد که این اقدام اوباما نشانه ای از اراده ای خوب است که می تواند منجر به تشویق ایران برای رسیدن به توافق هسته ای شود. اما در داخل ایران هم سعدالله زارعی، کارشناس مسائل استراتژیک در این زمینه تحلیل جامعی را ارائه کرده است. او اگرچه بخش عمده ای از محتوای نامه اوباما را از منظر تحلیلی به بحث عراق و مبارزه با داعش مرتبط می داند اما گریزی هم به بحث هسته ای دارد و می گوید: «باراک اوباما در طول دوره‌ی ریاست جمهوری خود سه بار با رهبر معظم انقلاب مکاتبه کرده و در هر سه مورد تلاش کرده تا با کمک ایران گره‌های سخت سیاست خارجی آمریکا را باز کند و در عین حال در هر نامه تلاش کرده است تا کمک ایران به‌عنوان اولین گام برای اصلاح روابط ایران و آمریکا تلقی گردد.» زارعی می افزاید: «باراک اوباما سومین نامه را حدود یک ماه پیش و در کشاکش دو بحث موازی خطاب به حضرت امام خامنه‌ای دامت‌برکاته ارسال کرده است. یکی از این مباحث ناکام شدن آمریکا از ورود دوباره‌ی نظامی به فضای عراق به‌دلیل مخالفت جدی هم‌پیمانان ایران در این کشور و یکی دیگر مواجهه‌ی آمریکا با شروط اعلام شده‌ی ایران توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی و پرونده‌ی هسته‌ای و مذاکرات ایران و غرب در این خصوص است. در واقع آمریکا همواره برای رفع مشکل خود و یا هموارسازی راه برای فزون‌خواهی با ایران مکاتبه کرده و از این رو میتوان با قاطعیت گفت که نامه‌ی یک ماه پیش اوباما هم ارتباط مستقیمی با بن‌بست‌های آمریکا در حوزه‌ی سیاست خارجی و به‌ویژه پرونده‌های مرتبط با ایران دارد.» * در کنار خط قرمزها بمانیم ماجرای مذاکرات مسقط، چیزی به نام توافق نهایی و البته نامه رئیس جمهور آمریکا به آیت الله خامنه ای همگی نشان از آن دارد که گزینه ای به نام «خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران» به عاملی تعیین کننده در این میان بدل شده است. خطوط قرمزی که نه می گذارد آمریکا آنطور که دوست دارد مهره های بازی را جابه‌جا کند نه اجازه می دهد کسانی در داخل کشور به گزینه هایی مثل «توافق به هر قیمتی»، «کرنشگری در برابر آمریکا» و «پذیرش کدخداگری کاخ سفید»! دست پیدا کنند و تن بدهند. و اکنون صحبت آنجاست که حال که همه فهمیده اند خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران اعم از باید و نبایدهای بحث هسته ای و الزامات منافع ملی و دینی ایران در عراق و سوریه چه هستند و چه نیستند؛ باید به گزینه ای به نام «مقاومت» بیشتر اندیشید. ما در سوریه و عراق برنده اصلی بوده ایم، در مذاکرات هسته ای نیز با تمام مخالفت ها و ممانعت های آمریکا به پیشرفت رسیده ایم و اکنون انرژی اتمی را بصورت بومی در اختیار داریم و همچنین از توافق نهایی نیز در شرایط حصول و عدم حصولش تجربیاتی در اختیار داریم. وانگهی، تحریم ها هم هرگز نتوانسته اند ما را به مرحله فلج برسانند و اثرگذاری آنها بر اقتصاد ایران طبق گزارش های رسمی کمتر از 20 درصد بوده است. این گزینه ها به روشنی گویای آن هست که ما در صورت عقب نشینی از خطوط قرمزمان، کلید شکست را به دست خود به دشمن داده ایم اما در صورت «مقاومت» و ایستایی بر سر خطوط قرمزمان، قرین پیروزی و پیشرفت در هر شرایطی (حصول یا عدم حصول توافق نهایی) خواهیم بود. آینده از آن ماست... به شرط «مقاومت» مطلب فوق مربوط به سایر رسانه ها می باشد وخبر گزاری فارس صرفا آن را باز نشر کرده است بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
93/08/25 - 14:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها