تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837964915
«بزرگ علوی»؛ مردی که زیاد می دانست
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: همراه با بزرگان ادبیات داستنی ایران «بزرگ علوی»؛ مردی که زیاد می دانست تهران - ایرنا - «زندگانی من همیشه طوری بود که از حوادث روز متاثر شده ام و کوشش نهایی من این بود که حوادث را تا آن جا که عقلم قدر می داد و فهمم می رسید و تا آنجا که شهامت داشته ام روی کاغذ بیاورم»، این بخشی از خودنوشت نویسنده ای است که ما او را با آثاری چون «چمدان»، « چشم هایش» و «ورق پاره های زندان» می شناسیم.
سیدمجتبی بزرگ علوی در بهمن ماه 1282 (دوم فوریه 1904) در تهران متولد شد؛ پدر (حاج سیدحسن) و پدر بزرگ او (حاج سیدمحمد صراف) نماینده نخستین دوره مجلس شورای ملی و مادر وی (خدیجه قمرالسادات) نوه بزرگ دختری آیت الله طباطبایی بود. خانواده وی به ویژه مادر و پدرش از طرفداران پر و پا قرص مشروطیه به شمار می رفتند.
سیدمجتبی بزرگ علوی سومین فرزند از میان شش فرزند حاج سیدحسن و خدیجه قمرالسادات است. وی در محیطی بزرگ شد که همواره بحث های سیاسی در کانون توجهات بود و مبارزه خانواده وی به ویژه مادر و پدرش با همراهان مشروطه خواهشان در راستای مقابله با نفوذ بیگانگان از جمله انگلستان و روسیه که چشم به منابع طبیعی و دارایی های ایران انداخته بودند همواره در رصد دیده ها و شنیده های وی در کانون خانواده بود.
در این میان با توجه به دغدغه خانواده علوی برای تحصیلات عالیه فرزندانشان، مجتبی به همراه برادر بزرگترش (مرتضی) برای طی کردن دوره دبیرستان و دانشگاه عازم آلمان شد و بعد از سپری کردن مقطع دبیرستان وارد دانشگاه مونیخ و در رشته زبان و ادبیات آلمانی از این دانشگاه معتبر فارغ التحصیل شد.
وی در مدت حضورش در آلمان چند اثر از داستان نویسان آلمانی را به فارسی برگرداند و درست یک سال بعد از اتمام دانشگاه و شنیدن خبر فوت پدرش به خاطر شکست در یک معامله تجاری و ورشکسته شدن به ایران بازگشت.
** معلمی سرکش، از شیراز تا تهران
بزرگ علوی پس از بازگشت از آلمان با وجود آنکه بورس تحصیلی برای ادامه تحصیلات تکمیلی در آلمان به وی پیشنهاد شد بدون توجه به آن راهی شیراز شد و در یکی از مدارس این شهر به عنوان معلم دروس ادبیات، اندیشه و معارف مشغول به کار شد و درست در این دوران بود که علوی کار ترجمه را به عنوان یک حرفه ای آغاز کرد و برای نخستین بار اثری با نام «دوشیزه اورلئان» از شاهکارهای «شیلر» شاعر و نویسنده شهیر آلمانی را به زبان فارسی انجام داد.
این نویسنده و مترجم در سال های جوانی چندان آرام و قرار نداشت و مدام به عنوان معلم از شیراز به شهرهای شمالی در رفت و آمد بود تا آنکه با انعقاد قرارداد رسمی در سال 1310 هجری شمسی به عنوان معلم در هنرستان صنعتی تهران در پایتخت ساکن شد.
در این دوران او نیز مانند بسیاری از نویسندگان و شاعران زمانه خود که در خط فکری کمونیست ها حرکت می کردند و به اصطلاح آنها را طرفداران چپ گرا می خواندند وارد برخی از فعالیت های سیاسی شد که این فعالیت ها باعث دستگیری و حبس او به همراه 52 نویسنده و شاعر دیگر شد؛ در حقیقت خلق دو کتاب «پنجاه و سه نفر» و «ورق پاره های زندان» حاصل دست نوشته های علوی بر روی کاغذ پاره ها و پاکت های خالی سیگار در دوران حبس بود که سال ها بعد از آزادی وی به چاپ رسید.
بزرگ علوی بعد از آزادی از زندان به همراه تقی ارانی و ایرج اسکندری مجله دنیا را راه اندازی کردند و در این مجله با نام مستعار «فریدون ناخدا» دست به نگارش داستان و ترجمه آثار ادبی از زبان آلمانی زد.
** پایه گذاری رشته ادبیات فارسی در دانشگاه هومبولت آلمان
بزرگ علوی بعد از دوران حبس کمتر وارد فعالیت های سیاسی شد و بیشتر تمرکز خود را بر نگارش داستان و ترجمه آثار ادبی گذاشت و سرانجام پیش از کودتای 28 مرداد 1332 و در تاریخ 10 فروردین ماه همان سال بار دیگر از ایران خارج شد و تا سال 1357 و پیروزی انقلاب اسلامی در آلمان شرقی سکونت داشت.
او در طی این سال ها در دانشگاه هومبولت آلمان شرقی در مقام استادیار ماموریت پیدا کرد تا رشته ایران شناسی و آموزش زبان فارسی را در این دانشگاه پایه گذاری کند و سرانجام با انجام این مهم در سال 1959 میلادی با کسب رتبه استادی در این دانشگاه به فعالیت حرفه ای پرداخت و تا پایان دوران حضورش در این دانشگاه (1969) موفق شد تا با همکاری یکی از اساتید بزرگ زبان شناسی آلمان (پروفسور یونکر) لغتنامه فارسی - آلمانی را برای نخستین بار تدوین و منتشر کند.
وی همچنین در تربیت شاگردان بزرگی چون پروفسور «زوندومن» و پروفسور «لورنس» در رشته زبان و ادبیات فارسی تلاش فراوانی انجام داد و امروزه نیز شاگردان وی در حال تربیت دانشجویان زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه برلین هستند و بسیاری از آلمانی هایی که در این رشته فارغ التحصیل شده اند یا به طور مستقیم شاگرد وی بودند و یا زیر نظر اساتیدی که دوران دانشجویی خود را در نظارت و هدایت بزرگ علوی پشت سرگذاشته اند تربیت یافته اند.
بزرگ علوی که به نظر بسیاری از کارشناسان حوزه ادبیات داستانی وی را پایه گذار داستان نویسی بر اساس آرای متفکران و فیلسوفان بزرگ جهان به ویژه نگاه روانشناسانه «فروید» می دانند با خلق مجموعه داستان «چمدان» و رمان «چشم هایش» نامش را برای همیشه در تاریخ ادبیات داستانی ایران ثبت کرده است، البته از وی آثاری به زبان آلمانی نیز به یادگار مانده است که از جمله آنها می توان به «مبارزات ایران» و «تاریخچه و تحول ادبیات فارسی نوین» اشاره کرد.
برگ علوی با وجود آنکه بعد از انقلاب به ایران بازگشته بود به دلیل بیماری قلبی و مداوای آن بار دیگر به آلمان مهاجرت کرد اما سرانجام بر اثر سکته قلبی در روز یکشنبه برابر با 21 بهمن 1375 (16 فوریه 1997) در بیمارستان فردریش هاین برلین آلمان دار فانی را وداع گفت.
** چشم هایش، رمانی اثرگذار و جریان ساز
«چشم هایش» نام یکی از رمان های به یادماندنی بزرگ علوی است که برای نخستین بار در سال 1357 هجری شمسی منتشر شد. وی در نگارش این رمان از روش استعلام و استشهاد استفاده کرده است که اغلب این شیوه نگارشی در ادبیات پلیسی کارکرد دارد اما علوی با نهایت ظرافت در نگارش این رمان اجتماعی و با بهره برداری از خاصیت اینگونه نگارشی، توانسته اثری بی بدیل را در عرصه ادبیات داستانی ایران خلق کند.
در شیوه استعلام و استشهاد نویسنده قطعات پراکنده یک ماجرا را کنار هم گذاشته و از آن طرحی کلی را خلق می کند که برحدس و گمان استوار است و تا پایان ماجرا مخاطب نمی تواند به نتیجه گیری قطعی دست پیدا کند.
این کتاب از نخستین آثار معدود رمان های فارسی است که در مرکز آن یک زن با تمام عواطف و احساسات و خلقیات روحی و روانی و ذهنی قرار دارد و نکته جالب تر اینکه این رمان در کشور لبنان نیز به زبان عربی ترجمه شده است.
در رمان «چشم هایش» مخاطب پیگر داستان قهرمانی به نام استاد ماکان که از نقاشان بزرگ است و ماجرای تابلویی از وی به نام «چشم هایش» را رصد می کند.
استاد ماکان نقاش بزرگ که یک مبارز سیاسی علیه دیکتاتوری رضا شاه است در تبعید دار فانی را وداع می گوید. یکی از آثار باقی مانده از او، پرده ای نقاشی شده به نام «چشم هایش» است، چشم های زنی که گویا رازی را در خود پنهان کرده است. راوی داستان که ناظم مدرسه و مسئول نمایشگاه آثار استاد ماکان است، سخت کنجکاو است راز این چشم ها را دریابد. بنابراین سعی می کند زن در تصویر را بیابد و از ارتباط او با استاد ماکان بپرسد.
پس از سال ها ناظم، زن مورد نظر را می یابد و در خانهٔ او با هم گفت و گو می کنند. زن به او می گوید که او دختری از خاندانی ثروتمند بوده است و به خاطر زیبایی اش توجه مردان بسیاری را متوجه خود می کرده اما آنها برای او ارزشی نداشتند و تنها استاد ماکان بود که توجهی به زیبایی و جاذبه اش نداشته است.
زن برای جلب توجه استاد با تشکیلات مخفی سیاسی زیر نظر استاد برای مبارزه با دیکتاتوری رضا شاه همکاری می کند اما استاد نه فداکاری او را جدی می گیرد و نه احساسات و عشق او را درک می کند. در آخر استاد توسط پلیس دستگیر می شود و زن به درخواست ازدواج رییس شهربانی که از خواستگاران قدیمی او بوده است به شرط نجات استاد از مرگ پاسخ مثبت می دهد.
استاد به تبعید می رود و هرگز از فداکاری زن آگاه نمی شود. در تبعید پرده چشم هایش را می کشد، چشم هایی که زنی مرموز اما هولناک و خطرناک را تصویر می کند. زن می داند که استاد هرگز او را نشناخته است و این چشم ها از آن او نیست.
«پنجاه و سه نفر»، «چمدان»، «سالاری ها»، «موریانه»، «میرزا»، «ورق پاره های زندان»، «ازبک ها»، «لغتنامه بزرگ آلمانی به فارسی»، «دستور زبان فارسی برای مدرسین آلمانی زبان»، «گذشت زمانه»، «روایت»، «مجموعه داستان نامه ها» و و ترجمه جند کتاب از زبان های مختلف به فارسی از جمله آثاری است که از بزرگ علوی برای ما به یادگار باقی مانده اند.
فراهنگ**9266**1601**
24/08/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها