واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: رئیس سازمان سینمایی وزارت ارشاد:چرا کسی که از ونیز جایزه میگیرد به او به دیده متهم نگاه میکنیم؟
. ما پس از انقلاب اسلامی چندهزارجایزه از جشنوارههای جهانی گرفتیم. چرا بهجای اینکه به آن افتخار کنیم، آنها را بهعنوان مشکل معرفی میکنیم؟
حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی وزارت ارشاد گفت: *من در درجه اول دانشآموخته دانشگاه امامصادق و شاگرد آیتاللهمهدویکنی هستم. فقه خواندم و خوب هم خواندم.* برخی چیزها آنقدر تکرار شده که به یک باور تبدیل شده، مثلا اینکه هرکس در خارج از ایران جایزه بگیرد، حتما سر و سری با بیگانگان دارد. شما ببینید در این یکسال گذشته فیلم «هیس...» چقدر جایزه گرفت. تعداد جایزههای آقایمیرکریمی و آقایمجیدی را مرور کنید. ما پس از انقلاب اسلامی چندهزارجایزه از جشنوارههای جهانی گرفتیم. چرا بهجای اینکه به آن افتخار کنیم، آنها را بهعنوان مشکل معرفی میکنیم؟ چرا کسی که از ونیز جایزه میگیرد و با سربلندی از ایران دفاع میکند، پس از بازگشت به او به دیده متهم نگاه میکنیم و به نام حساسنشو همه را علیه او حساس میکنیم؟*بنده وقتی که یقین دارم این رفتار علیه مصالح نظام جمهوری است، چه کنم؟ همرنگ جماعت شوم یا به یقین خود عمل کنم؟ من از اصول فقه آموختهام که یقین حجیت دارد، مِن ایطریق ماکان. من نمیتوانم علیه یقین خود اقدام کنم. حجت شرعی ندارم و حاضر نیستم به قیمت زیر پاگذاشتن اصولم رییس باشم. من اصولگرای اعتقادیام نه سیاسی. من این مشی را از استادم آیتالله فقید مهدویکنی آموختم و به آن پایبندم. بلغ ما بلغ......!*همانگونه خود سینماگران پیشقدم شدهاند واقعا باید بررسی کنیم فیلم سیاه چه فیلمی است؟ آیا هر فیلمی که از مشکلات بگوید سیاه است؟ من وقتی که روحیه و فرهنگ خارجیها را میشناسم و بدون مترجم با ملتهای مختلف میتوانم ارتباط برقرار کنم و میدانم که فیلم «قصهها» برای آنها سیاهنمایی ایران نیست چه کنم؟ چه بگویم؟ با کسانی همآوا شوم که میدانم یا نمیدانند یا دنبال بهانه میگردند؟ با وجدانم چه کنم؟* نشاندادن فقر، سیاهنمایی نیست، بلکه نحوه برخورد با فقر مهم است که یک ملت با فقر چگونه رفتار میکنند. اگر نشان دهیم که شرافتمندانه با فقر برخورد میکنند این میشود الفقرفخری. در این مورد باید بحث و گفتوگو شود. من وقتی که یقین دارم حضور بزرگان سینما در عرصه سینما چهره درخشان و پرامیدی برای نظام جمهوریاسلامی و برای ایران است برای لقمهای نان چربتر و چندروزی بیشتر بر صندلی سستریاستماندن، وجدانم را زیرپا بگذارم و دروغ بگویم و نان ریایم را بخورم؟ نمیتوانم. یکی را بیاورید که میتواند... به همین دلیل معتقدم به گفتوگو. باید کسانی را که از سر صداقت و اخلاص نگرانند متقاعد کرد. خود سینماگران باید با آنها بنشینند. بنده هم با همه وجودم این کار را انجام خواهم داد. اما آنها که خود را به خواب زدهاند با آنها چه کنیم؟
1393/08/15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]