واضح آرشیو وب فارسی:فارس: با کاروان شعر عاشورا/6
دو دست ماه را برداشت، بوسید
«سیدحبیب نظاری» از شاعران خوب روزگار ماست که دوبیتیهای دلنشینی در حوزه عاشورا سروده است. ارادت او به قمر بنی هاشم(ع) باعث شده است تا کتابی در قالب دوبیتی به آن حضرت تقدیم کند.
خبرگزاری فارس - گروه ادبیات انقلاب اسلامی؛ دوبیتی یکی از قالب هایی است که سادگی و صمیمیت بیشتری در ان موج می زند. به تعبیری می توان گفت که از باباطاهر عریان تاکنون شاید دوبیتی سرایان سادگی و صمیمیت را مد نظر داشتند. «سیدحبیب نظاری» از شاعران خوب روزگار ماست که دوبیتی های دلنشینی در حوزه عاشورا سروده است. ارادت او به قمر بنی هاشم(ع) باعث شده است تا وی کتابی در قالب دو بیتی به نماد ایستادگی تقدیم کند. زیبایی این دوبیتی ها زمانی چند برابر می شود که قافیه ها با هوشیاری شاعر کلماتی مانند دست و مشک و کلماتی زیبایی از این دست انتخاب می شود: «جهانی می گسست از دست می رفت تمام آنچه هست از دست می رفت اگر دستان تو با ما نبودند دل ما می شکست از دست می رفت»(بیست و پنج دقیقه پیاده روی، ص:125) ... «من از تو شرم دارم دست خود را تو دادی هم دل و هم دست خود را علم از دست تو افتاد اما علم کردی به عالم دست خود را»(همان، ص:123) نظاری گاهی اوقت اباالفضل(ع) را یکی از کلمات ردیف قلمداد می کند که درست است این شعر را به شعار می کشاند ولی باز هم زیبایی های قابل قبولی را در خود نهاد دارد: «شروع قصه با یک یا اباالفضل تمام عشق ما یک یا اباالفضل به دستانت قسم سیراب کرده است دل لب تشنه را یک یا اباالفضل»(همان، ص:113) مثل این که زیبایی هایی که در قالب دوبیتی است دل شاعر را تا بی نهایت می کشد و او خودش با مهربانی خاصی می گوید: «تمام ماجرا با دست هایت نمی دانم چرا با دست هایت تو داری می کشی با هر دو بیتی دلم را تا کجا با دست هایت»(همان، ص: 114) نظاری شعر خود را با آرایه های ادبی زیبا می کند مثلا در بیت دوم دوبیتی زیر به واژه های «چشم» و «دست» آرایه مراعات نظیر در آن جلوه گر است: «من و این دل برایت گریه کردیم به شور ماجرایت گریه کردیم من و این چشم های خسته یک عمر برای دست هایت گریه کردیم»(همان، ص:114) شاعر خودش را وامدار توجهات قمر منیر بنی هاشم(ع) می داند و چشم شفاعت از این سقای مهربانی دارد: «من و یک درد، یک اندوه رایج و بیم روز اعلام نتایج بدون دست های مهربانت چه خواهم کرد یا باب الحوائج(ع)»(همان، ص: 115) نظاری کوشیده است تا در دوبیتی های اباالفضلی اش پیام های عاشورا را جای دهد ولی در این دوبیتی هایی که در کتاب «بیست و پنج دقیقه پیاده روی» امده است توجه شاعر به سوگ و عشق حسینی نمود بیشتری دارد: «برادر با برادر دست می داد برای بار آخر دست می داد چه ا حساس قشنگی ظهر آن روز به عباس دلاور دست می داد»(همان، ص128) ... «گل بی برگ و بو را بوسه می زد نگاه رو به رو را بوسه می زد نسیمی می وزید و روی شن ها دو دست بی عمو را بوسه می زد»(همان، ص: 131) ... «نگاهی را که پرپر داشت بوسید و هر زخمی برادر داشت، بوسید رسید و خم شد و از روی شن ها دو دست ماه را برداشت، بوسید»(همان، ص: 134) به هر روی، نظاری در دوبیتی سرایی یکی از خوبان روزگار ماست. انتهای پیام/
93/08/12 - 13:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]