محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842757413
برزو ارجمند:به خیلی از آرزوهام حتی نزدیک هم نشدم!!!
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
برزو ارجمند:به خیلی از آرزوهام حتی نزدیک هم نشدم!!! او در طول این سال‌ها ثابت کرده هم می‌تواند نقش‌های جدی را خوب بازی کند و هم نقش‌های طنزرا. البته ارجمند از ابتدا فکر نمی‌کرد روزی نقش طنز هم بازی کند، اما این اتفاق افتاد. او در سریال‌های «معراجی‌ها» به کارگردانی مسعود ده‌نمکی و «زخم» ساخته مسعود آب‌پرور که اخیرا از شبکه‌های یک و سه پخش شد، ایفاگر دو نقش متفاوت بود.
در معراجی‌ها نقش یک روحانی را به عهده داشت و در زخم نقش یک پلیس جدی را بازی کرد. هر دوی این نقش‌ها نه‌تنها تفاوت‌های ظاهری داشت، بلکه به لحاظ ویژگی‌های روحی شخصیت‌ها هم متفاوت بود. ارجمند این روزها در تئاتر «کسی نیست همه داستان‌ها را به یاد آورد» همراه با بازیگرانی همچون سیامک انصاری، ستاره پسیانی، لیلی رشیدی و شبنم فرشادجو به کارگردانی رضا حداد در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود. برای گفت‌وگو با ارجمند راهی سالن ایرانشهر شدیم و با او به گفت‌وگو نشستیم.معمولا تعداد بازیگرانی که بتوانند هم نقش طنز را خوب بازی کنند و هم جدی کم است، اما شما جزو این دسته از بازیگران هستید. از ابتدا که کار بازیگری را آغاز کردید، روزی این تصور را داشتید که بتوانید در این دو ژانر موفق باشید؟من با این گفته مخالف هستم که ما تعداد کمی بازیگر داریم که بتوانند هم نقش جدی را خوب بازی کنند و هم طنز. ایراد بزرگی در سیستم کاری ما وجود دارد. وقتی شما در ژانری جا می‌افتید بیشتر پیشنهادها در همان گونه خواهد بود و این اتفاق برای من هم افتاد.بعد از بازی در سریال «زیر آسمان شهر» که سال 79 پخش شد، تعداد فیلمنامه‌های کمدی که برای بازی به من پیشنهاد شد و من آنها را خواندم ده برابر فیلمنامه‌های جدی بود که به من پیشنهاد می‌شد. به هر حال در جایی شما ناچار هستید تصمیم بگیرید تا کاری انجام بدهید، چون زندگی خرج دارد و حرفه ما هم بازیگری است و کار دیگری نمی‌توانیم انجام بدهیم. می‌توانم تعداد زیادی بازیگر نام ببرم که هم در کمدی قوی هستند و هم در جدی؛ مثل سیامک انصاری، هادی کاظمی، جواد عزتی و... خیلی از بازیگران می‌توانند هر دوی این ژانرها را خوب انجام بدهند. من وقتی وارد این حرفه شدم اصلا قصد و نیتم این نبود که کار کمدی انجام بدهم، ولی ناخواسته در این مسیر قرار گرفتم.بنابراین می‌توان گفت پیشنهادهای کارگردانان در یک ژانر خاص باعث محدودیت بازیگران می‌شود و آنها نمی‌توانند در همه عرصه‌ها توانایی خود را نشان بدهند؟وقتی مردم من را با کارهای کمدی شناختند، دو یا سه کارگردان ریسک کردند و قالب بازی‌ام را شکستند و نقش جدی به من پیشنهاد دادند؛ مثل محمدحسین لطیفی، مهدی کرم‌پور، بهرام بهرامیان، حمید فرخ‌نژاد و مسعود آب‌پرور. درواقع تعداد فیلمنامه‌های جدی محدود بود، اما خطرپذیری این کارگردانان جواب داد و من توانستم با آنها کارهای جدی انجام بدهم. با لطیفی در چهار اثر همکاری کردم که سه تای آنها جدی و یکی کمدی بود. در دو کار جدی هم با بهرام بهرامیان همکاری کردم.یعنی مقاومت شما در مقابل فیلمنامه‌های طنز و نپذیرفتن همه آنها باعث شد در گونه طنز محدود نشوید؟بله، اما بلافاصله بعد از بازی در سریال زیر آسمان شهر مجموعه تلویزیونی پشت کنکوری‌ها به من پیشنهاد شد که به نظرم یکی از قوی‌ترین سناریوهایی بود که تا آن سال برای مجموعه تلویزیونی خوانده بودم. به همین دلیل بازی در این سریال را پذیرفتم.بعد از سریال پشت کنکوری‌ها یک کار نسبتا جدی با مرحوم اکبر خواجویی انجام دادم، ولی واقعا تعداد فیلمنامه‌هایی که به دستم می‌رسید بیشتر کمدی بود تا جدی.شما در صحبت‌هایتان اشاره کردید از ابتدا هدفتان این نبود که طنز بازی کنید. علاقه‌ای به این حوزه نداشتید؟در ذهنم این‌طور بود که حتما بازیگر کارهای جدی باشم نه بازیگر طنز.یعنی الان ناراضی هستید این اتفاق برایتان افتاده است؟نه، ناراضی نیستم. اصلا چنین فکری نکنید! در مجموع از اتفاقاتی که برایم افتاده، راضی هستم. امسال بیستمین سالی است که حرفه‌ای کار می‌کنم. چیزی که اکنون برایم لذتبخش است اینکه من در این حرفه پله‌پله بالا آمدم و هیچ جای پرشی برایم وجود نداشت، به همین دلیل تمام اتفاقات زندگی‌ام برایم لذتبخش و دلپذیر است.اشاره کردید در این حرفه پله‌پله بالا آمدید. جالب است شما هیچ وقت زیر سایه پدر و عمویتان قرار نگرفتید و به‌عنوان بازیگر مستقل کار کردید.قبل از اینکه وارد دانشکده شوم، بازی در یک کار به من پیشنهاد شد، اما پدرم به آن آقایی که نقش را پیشنهاد کرده بود، گفت تا وقتی برزو دانشگاه نرود، نمی‌تواند جلوی هیچ دوربینی برود. در آن زمان 16 سال داشتم. بعد از قبولی در کنکور وارد دانشگاه شدم و برای انتخاب شدن در یک نقش مثل بقیه تست بازیگری دادم. حتی در آن سال‌ها وقتی سر کار بهمن زرین‌پور با نام «زیر چتر خورشید» رفتم برای ایفای یک نقش خیلی کوتاه هم از من تست گرفتند، اما در همان نقش کوتاه خودم را نشان دادم و همان همکاری باعث شد تا آقای زرین‌پور به من اعتماد کند و در کار بعدی‌اش نقش اول را به من بسپارد.شانزده سالگی سنی است که معمولا فرزندان خیلی به حرف والدین‌شان گوش نمی‌دهند. برایتان سخت نبود در آن کار بازی نکنید و گوش به فرمان پدرتان باشید؟ما آن زمان در مشهد زندگی می‌کردیم و مجبور بودم به حرف پدرم گوش بدهم، چون امکان دیگری برایم وجود نداشت تا به شکل حرفه‌ای کار بازیگری انجام بدهم. بنابراین ابتدا باید وارد دانشگاه می‌شدم.شما از چهار سالگی در تئاتر بازی کردید، پس چرا پدرتان در شانزده سالگی به شما اجازه نداد مقابل دوربین بروید؟من تا قبل از شانزده سالگی در تئاتر کار می‌کردم، اما پدرم گفت تا قبل از دانشگاه نمی‌توانم جلوی دوربین بروم و بازیگر سینما و تلویزیون شوم، با حضورم در تئاتر مشکلی نداشت.شما 20 سال است در حرفه بازیگری مشغول هستید. اگر اکنون به کارنامه هنری‌تان نگاه کنید، فکر می‌کنید توانستید به آن چیزی که می‌خواهید، برسید؟خیر! نرسیدم. موقعی که وارد دانشگاه شدم، جوان بودم و خیلی هم رویاپرداز و ایده‌آلی، اما وقتی وارد بازار کار شدم و با محیط کاری‌مان بیشتر آشنا شدم، ذهنیتم با واقعیت فرق داشت. من خیلی آرزوهای بزرگی داشتم که به جرأت می‌توانم بگویم به خیلی از آنها حتی نزدیک نشدم.چرا نتوانستید به برخی آرزوهایتان برسید؟بخشی از این مساله به روند کاری‌ام برمیگردد و بخشی دیگر به انتخاب‌های اشتباهم مربوط می‌شود. یک مقدار هم به شانس و اقبال برمیگردد. به نظرم کمی در این حرفه بد شانس بودم.یعنی خودتان را بد شانس می‌دانید؟خودم را خیلی بد شانس نمی‌دانم، اما سال 78 و در بیست و دو سالگی در فیلم «سفر سرخ» حمید فرخ‌نژاد بازی کردم که به مدت ده سال توقیف شد و هنوز هم روی پرده نرفته است. قبول کنید این مساله برای یک جوان بیست و دو ساله که آرزوهای زیادی در سر دارد، سخت است. همین اتفاق همه برنامه‌های من را به هم ریخت.پس خیلی اقبال با شما یار نبود؟نه، یار نبود! حتی در فیلم «جایی دیگر» مهدی کرم‌پور هم بازی کردم که این فیلم هم سه سال توقیف شد. البته نکته بازیگری من این است که، حتی وقتی در کارهای ضعیف بازی می‌کنم، همیشه همه توانم را برای کار می‌گذارم.اگر نقش جدی و طنز همزمان به شما پیشنهاد شود، اولویت شما کدام گونه است؟اولویت من فیلمنامه خوب است. طنز، جدی، مثبت یا منفی بودن نقش خیلی اهمیت ندارد.بازیگری
چهارشنبه 7 آبان 1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها