تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820141353
هیات های مذهبی دانشگاهها، بایسته ها و کاستی ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هیات های مذهبی دانشگاهها، بایسته ها و کاستی ها ارومیه - ایرنا - دانشگاه در اصل یک محیط علمی و آموزشی و پژوهشی است و هیات ها و کانون ها و انجمن مذهبی در دانشگاهها هم باید تلاشها و برنامه های خود را علاوه بر سنت های رفتاری و شعائر عملی در قالب علمی و فرهنگی ارائه دهند.
یک هیات مذهبی در دانشگاه با هیات های مذهبی و هیات های عزاداری بازار و یا حتی مساجد فرق اساسی اش این است که مخاطبان در اینجا منحصرا دانشجویان رشته های علمی با ذهن پویا و فکر خلاق و مغز متمرکز بر کتاب، مقاله، سایت و نرم افزارهای علمی هستند و صرفا افراد سنتی و مذهبی به معنای عادی محسوب نمی شوند.
اینجا دقت و ظرافت و حساسیت های خاصی وجود دارد و بدون توجه به ظرفیت و حساسیت های روحی و ذهنیت های خاص مخاطبان در دانشگاه ممکن است برنامه ها تاثیر منفی یا معکوس داشته باشد . مثلا بر خلاف محیط یک دست مساجد و هیات های عزاداری فلان محله در دانشگاه گاهی دانشجویانی با ادیان و مذاهب مختلف و نگرش های بسیار متفاوت و گاهی متعارض حضور دارند و با توجه به تلاش مستمر دشمنان در گسترش فرقه گرایی و تشدید منازعات مذهبی در منطقه و آماده سازی آنها برای تغییرات سیاسی مورد نظرشان در آینده، باید پیام امام حسین (ع) به عنوان شفابخش دردهای بشر امروز مطرح شود و پیام های انسانی و جهانی عاشورا استخراج و تبیین و تشریح گردد و عزاداری به شکل سینه زنی و زنجیر زنی کوچه و بازار بسیار خوب و لازم است ولی کافی نیست.
در دانشگاه نیاز اساسی تری به تبیین ابعاد زنده فرهنگ حسینی وجود دارد؛ تشریح شعارها و آرمانهای اصلی نهضت عاشورا و رفع ابهامات و پاسخگویی به شبهات دشمنان در این زمینه ها کار بسیار بزرگی است. همچنین تلاش برای بکارگیری دستاوردهای عاشورایی در جنبش نرم افزاری و تحول علمی و فرهنگی دانشگاهها در جهت رسالت اهل بیت (ع) و احیای تمدن اسلامی مد نظر است.
در دانشگاه علاوه بر تقویت شعائر مذهبی، باید از روشهای کارسازتر علمی و فرهنگی نیز استفاده وافی بشود که می تواند برگزاری نشست های علمی درباره دستاوردهای تاریخی کربلا، کرسی های آزاد اندیشی در مورد فلسفه، اهداف و نتایج قیام حسینی، کنفرانس های علمی در بررسی و نقد شبهات مطرح در باره حماسه حسینی، برگزاری شب شعر عاشورایی، دیوار نویسی و تابلو نویسی دانشجویان و نوشتن ندای دل و سخنان صمیمانه دانشجویان به امام حسین (ع) و یارانش، یادگار نویسی برای امام حسین (ع) و یارانش با توجه به دردهای امروزی حماسه سازان کربلا، برگزاری نمایشگاه های جامع چند رسانه ای و مسابقات کتابخوانی در باره حماسه عاشورا، نشست های دانشجویی با موضوع امام حسین (ع) و عاشورا در نگاه مذاهب و ادیان، بررسی خاطرات آزادگان در ایام محرم در اسارت گاهها و دهها روش و سوژه تاثیر گذار دیگر برای احیای آرمانهای حسینی را شامل باشد.
تعظیم شعائر دینی، ایجاد فضای معنوی در محیط دانشگاه، ارتقای سطح بینش دینی و اعتقادی دانشجویان، ایجاد فضای تعامل و هم اندیشی بین گروهها و تشکل های مختلف موجود در محیط دانشگاه، تقویت نقش دانشجویان در توسعه فعالیت های مذهبی از جمله اهداف تشکیل هیات های مذهبی در دانشگاهها هستند که از هدف های امام حسین (ع) و نهضت عاشورا جدا نیستند و مرتبا هیات ها نیاز دارند فعالیت ها و اهداف خود را با اهداف اهل بیت و به ویژه نهضت عاشورا مقایسه کنند و تطبیق دهند و فاصله ها و نقص ها و کاستی ها را به حداقل برسانند.
چون هرگز نمی توان پذیرفت که کاروان حسینی به سویی و کاروان هیات های ما به سوی دیگری متفاوت یا متعارض با آن در حرکت باشد.
هدف امام حسین (ع) از قیام اولا امر به معروف و نهی از منکر بود و در دانشگاه به آن نیاز اساسی وجود دارد. لازمه اش این است که کارهای ریشه دار و تاثیرگذار و با برنامه فکری و محتوایی غنی و جهت گیری اثباتی، طراحی و اجرا شود تا در فضای دانشگاه معروف ها احیا و منکرات کاهش یابد.
هدف دیگر امام حسین (ع) مبارزه با مشی و منش حکومت یزید بود و معنای آن دقیقا در زمان ما کمک به حکومت جمهوری اسلامی در خدمت به مردم و گسترش اهداف الهی است و به طور خاص در فضای دانشگاه کمک به روح علمی و تحقیقی و معنوی دانشگاه است که لازمه اش تلاش فکری مستمر و آرامش و اعتماد و صداقت در ارتباطات است.
هدف سوم امام حسین (ع) پذیرش دعوت مردم و یاری رساندن به آنان بود. معنایش امروزه این است که به خواسته ها و نیازهای مردم و شخصیت و حقوق همه دانشجویان احترام بگذاریم . مخصوصا دانشگاه باید در این کار الگو باشد.
در حالی که برخی با تهمت زنی به دانشگاهها با اصرار و تاکید مستمر و ارائه آمارهای ساختگی تلاش می کنند فضای دانشگاهها را غیردینی نشان دهند و با این تلقینات عملا دانشگاهها را به همان سو بکشانند و درگیری ساختگی به وجود آورند که گویا دانشگاه دین جوانان را از آنان می گیرد.
بدون توجه به واقعیات ملموس و موجود، دانشگاهیانی را که عموم آنان عاشق اسلام و قرآن و مکتب اهل بیت (ع) هستند و علاقه به حسین بن علی (ع) در ذات وجودشان نهفته است با انواع تهمت ها، غیر متدین و سکولار بنامند و در ردیف مخالف مکتب امام حسین (ع) قرار دهند. این شیوه های نابهنجار و غلط تبلیغی نه تنها به مکتب حسینی بلکه بیش از پیش به خود هیات ها و نظام دانشگاهی که محل آموزش عالی کشور است، آسیب می زنند.
بعضی از هیات های مذهبی دانشگاه ها متاسفانه تحت تاثیر گروهی از هیات های ظاهربین و عوام زده بیرون از دانشگاه تصور می کنند که اگر مراسم آنان دهان پرکن نباشد استقبال زیادی نخواهند داشت و دیدگاهشان این است که تا می شود حواشی عزاداری ها را زیاد کرد مثلا استفاده از مداحان پر سر و صدا و استفاده از ابزارهای پر سر و صدا و صرف هزینه های کلان و یا بهره گیری از هر مراسم ولو خرافی و عوامانه که بتواند دانشجویان بیشتری را به هر قیمتی دور هم جمع کند.
اینان معتقدند که همه منابع مالی دانشگاه باید صرف این هیات ها شود و از آنجا که با هر نوع هنر و موسیقی مخالفند، انتظار دارند که در دهه فجر سرودهای انقلابی در دانشگاه نواخته نشود و اصلا برنامه های شاد و نشاط بخش و امید دهنده و بسیار سالم و متعهدانه که توسط شورای فرهنگی دانشگاه تصویب می شود، اجرا نشود و به جایش همه این هزینه ها صرف محرم و عزاداری و سینه زنی گردد.
این رویکرد، نگرشی بریده و ناقص و ظلم به امام حسین (ع) و مکتب اهل بیت (ع) است که آنان را فقط به چند روز خاص در عاشورا و تاسوعا و اربعین و به یک دو ساعت سینه زنی خلاصه و زندانی کنیم. در حالی که هدف اصلی هیات ها تعمیم سبک زندگی اهل بیت (ع) به کل برنامه های زندگی در طول سال است و به ویژه تاثیر گذاری در سبک زندگی دانشجویی و فضاهای خوابگاهی.
از این رو هیات های مذهبی باید برای کل سال و همه ابعاد زندگی معنوی در فضای دانشگاهی توجه داشته باشند و نه نگاهی گذرا و یکی دو روزه و موسمی و هیجانی.
نکته اساسی در مورد هیات ها این است که باید مواظب باشند نه تنها خرافات و بدعت ها به برنامه هایشان راه نیابد بلکه اموری هم که خارج از سبک عزاداری سنتی است و یا مواردی که به هیچ عنوان توجیه عقلانی و دینی ندارد و هم چنین به هیچ عنوان اعمال و مطالب به ظاهر جالب توجه ولی ضعیف و غیر مستند در برنامه های هیات مطرح نشود.
تاکید مراجع و فقها بر مراسم سنتی رایج و توجه به مشی عملی بزرگان در عزاداری ها و فرمایشات مقام معظم رهبری، بهترین معیار و الگوی بسیار مهم ماست، چرا ما به جای همراهی با علما و بزرگان در سبک عزاداری ها، چشم به ابداعات عجیب و غریب فلان جوان هیجان زده بدوزیم که ممکن است مسیر عزاداری ها را به انحراف بکشد.
متاسفانه گروهی از جوانان تحت تاثیر برنامه های دشمن قرار گرفته و تلاش می کنند هیات ها را از مساجد مجزا کنند و احیانا با ایجاد آسیب های اعتقادی و رفتارهای زننده در یک هیات به کل هیات ها آسیب بزنند.
شعار « هیات علیه هیات » شعار سازمان سیا است. متاسفانه گاهی مشاهده می شود که بعضی هیات ها بدون توجه به این سناریو با هم رقابت و حسادت نموده و به شکست هم کمک می کنند.
دشمن با آرمان عاشورا مخالف است برای اینکه نتیجه این آرمان در منطقه و جهان، بیداری و تحول جهانی را به دنبال داشته و برای زورمداران جهانی بسیار تلخ و پرهزینه بوده است از این رو تلاش می کند با گرفتن روح معنوی از هیات ها و خالی کردن محتوای فرهنگی عزاداری ها آنها را به جریان هایی خودسر علیه اسلام و جمهوری اسلامی و چوب لای چرخ های دولت تبدیل کند.
انحراف در هیات ها از آنجا آغاز می شود که از دامن علما و روحانیت بریده و به جریان های خودسر و خودمحوری ها و سلیقه های شخصی پناه می برند. نتیجه آن که متاسفانه گاهی می بینیم به عنوان بخشی از بازیهای سازمان های اطلاعاتی بیگانه برای مسلمین عمل می کنند.
تبلیغ اسلام منهای روحانیت هم یکی از این شگردهاست که می کوشد هیات ها و جاذبه های آنها را به نقطه ضعف تبدیل نموده از آنها به عنوان تشکل هایی در برابر مراجع مذهبی و روحانیون استفاده کند.
اگر در برخی هیات ها می بینیم به شدت از سخنرانی های مسجد و ابعاد آگاهی بخش و بصیرت افزای عاشورا گریزانند و تنها به سینه زنی پر هیجان و مداحی های داغ روی می آورند و یا حتما باید نیمه عریان بشوند و گاهی با الهام از ریتم های آهنگین غیر شرعی هیجانات کاذب خود را اشباع کنند، همه و همه بازتاب انحرافاتی است که به دقت در برنامه های درازمدت دشمن طراحی شده است.
تجربه هیات های مذهبی در کل کشور نشان داده که هر گاه هیاتی از همراهی و همفکری و نظارت روحانیون و علمای حوزه علمیه خارج شده، سر از خرافات و انحرافات عقیدتی گسترده در آورده و به رشد جریانهای فرقه ای تجزیه طلب یا عرفان های ساختگی و معنویت های پوشالی و کاذب و وارداتی کمک به سزایی نموده و بعد از مدتی به بحران های اجتماعی و مشکلات امنیتی دامن زده و تیتر یک خبری رسانه های معاند گشته است.
این امر در دانشگاهها هم بسیار حائز اهمیت است و از آنجا که این هیات ها زیر مجموعه نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه هستند و انتخاب آنان و حکم آنان از طرف این نهاد صادر می شود، مسئول مستقیم فعالیت ها و عملکردهای این هیاتها نهاد رهبری است و مسؤولان نهاد حتما باید وقت کافی اختصاص دهند و به طور مستقیم و دقیق بر محتوا و جهت گیری کارهای هیات ها نظارت و عنایت و هدایت و حمایت داشته باشد و برای آنها برنامه و وظیفه معین کند وگرنه ممکن است کارهای هیات ها از لحاظ شکلی و صوری بسیار خوب و این هیئات بسیار فعال به نظر برسند ولی محتوا و جهت گیری و نظم آنها به ضعف و آشفتگی منجر گردد و از کنترل خارج شوند و روز به روز به خودسری ها و کارهای سست و ضعیف دامن زده شود.
با توجه به محوریت فکر و فرهنگ دانشگاه برای جامعه، هیات های مذهبی دانشجویی هم باید الگوی شایسته ای برای هیات های کوچه بازار باشند نه آن که تحت تاثیر ضعف ها و جاذبه های کاذب و عوامانه آنها مسیر اصیل فرهنگی خود را تغییر دهند و اسیر روزمرگی ها شوند. اگر این هیات ها در روش کار خود موفق عمل کنند، نه تنها اعضای هیات ها و دانشجویان بسیار مذهبی و متدین، بلکه معدود دانشجویانی را هم که بنا به عوامل و دلایلی از فرهنگ حسینی دور و یا بیگانه زیسته اند، جذب خواهند کرد.
یکی از کارهای ساده و کم هزینه ولی ارزشمند این است که با صدق و اخلاص عرض ارادت تام و تمام با سالار شهیدان، از مقتل های معتبر یا گزیده و ترجمه آنها متناسب با فضای دانشگاهها استفاده کنیم. حتی روخوانی ساده تاریخ کربلا از منابع معتبر و مرور اشعار ناب عاشورایی در جمع صمیمانه دانشجویی و در فضایی که تشنه یادآوری معارف و خاطرات کربلایی است، می تواند شور و حماسه بسیار بزرگ تری در ایام محرم به وجود آورد تا استفاده از ابزارآلات عجیب و غریب و سنج و طبل ها و علم و کتل های آن چنانی یا مداحان بسیار گران قیمت و هزینه های چند میلیونی.
البته برای عاشورا هر چه هزینه شود بسیار کم است، چرا که عاشوراییان خون و مال و هستی خود را در این راه هزینه کرده اند ولی اولویت بندی محتوایی و غنی سازی برنامه ها و بهینه سازی هزینه ها هم ضرورت دارد و خودش جزء آرمانهای عاشورایی و از واجبات کارهای فرهنگی است.
بدترین شکل تخریب هیات های مذهبی و استحاله آنها از درون این است که خواه ناخواه اغراض تند جناحی و شخصی به این هیات ها تحمیل شود که قطعا هویت معنوی و رنگ اخلاص و جامعیت و تاثیر گذاری هیات ها را از بین خواهد برد و سبب خواهد شد که این هیات ها از اهداف خود منحرف شوند و تمام همت ها مصروف امور شخصی گردد.
چون یکی از اهداف هیات های مذهبی افزایش فضای تعامل و هم اندیشی بین دانشجویان است ولی تنگ نظری ها ممکن است سبب شود که تنها افراد خاصی با نگرش های افراطی خاص جذب هیات ها شوند و بسیاری از دانشجویان از حضور در هیات ها محروم بمانند. مخصوصا وجود یک فرد کج سلیقه و بدخلق و تنگ نظر و عاصی در یک هیات مذهبی بسیار مهم و تاثیرگذار با اعضایی بسیار خوب و خداخواه و مخلص، ممکن است وضع و حال آن هیات را به انحراف بکشاند.
قومیت زدگی، افراطی گری، احساسی گری و هیجان زدگی محض و ادعای ارث و میراث در مالکیت عزاداری امام حسین (ع) هم آفات بزرگی هستند که ممکن است به تدریج به هیات ها راه پیدا کند و آنها را از درون بپوساند یا در مقابل هیات های دیگر قرار دهد.
چه نیکوست که اتفاقا در کنار هیات های مختلف با زبان ها و قومیت های مختلف گاه گاهی هم برنامه هایی متشکل از انواع زبان ها و قومیت ها در مراسم و برنامه های هیات ها دور هم جمع شوند و با همدلی کامل امام حسین (ع) و اهل بیت را شمع مشترک محفل خود قرار دهند.
تاثیر این قبیل برنامه ها و ثواب آنها در شرایط کنونی کمتر از نمازهای واجب نیست.
امیدوارم روزی فرا برسد که هیات های مذهبی علاوه بر تاکید و استمرار بر حفظ و احیای شعائر مذهبی در همه زمینه ها بتوانند مخصوصا در دانشگاهها به هیات های فکری و تیم های مطالعاتی بسیار قوی تبدیل شوند و بتوانند با موج های مستمر فکری و فرهنگی اندیشه های عمیق اسلامی و ولایی را در دانشگاهها ریشه دار و نهادینه سازند.
این بهترین روش برای نهادینه ساختن هیات ها در ساختار علمی و فرهنگی دانشگاهها و بهترین روش برای پاسخ به نیازهای روز دانشجویان و مقابله با تهاجم فرهنگی است که هر دانشجویی بتواند یک رزم آور فرهنگی و یک افسر و قهرمان علمی و معنوی باشد.
** نویسنده حجت الاسلام دکتر کریم جباری - مدیرکل برنامه ریزی فرهنگی و اجتماعی دانشگاه ارومیه
8136/581
27/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها