واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چهره ماندگار ادب فارسی: همسرایی اشعار شاکه و خان منصور در ادبیات ایران کم نظیر است ایلام - ایرنا - چهره ماندگار ادب فارسی گفت: ویژگی همسرایی اشعار "شاکه" و "خان منصور" در ادبیات ایران کم نظیر است و نمونه های بسیار کمی با این بلاغت و مهارت در اشعار شاعران این سرزمین وجود دارد.
به گزارش ایرنا، "میر جلال الدین کزازی" روز یکشنبه در همایش ملی "مانگ و مانشت" در شهرستان ایوان استان ایلام اقوام کرد را از کهن ترین تیره های ایرانی دانست و اظهار کرد: برای من مایه افتخار است که در شهر تاریخی و باستانی ایوان حضور یافته ام.
وی افزود: نام تاریخی این شهر به دوران هخامنشی بر می گردد و از واژه هخامنشی "آپادانا" یا "یاوانا" گرفته شده است.
این استاد برجسته دانشگاه تهران یادآور شد: شهرستان ایوان امروز سر به کیوان می ساید چراکه وقت آن یافته که یکی از فرزندان خود را به نام "خان منصور" گرامی بدارد.
کزازی تاکید کرد: "خان منصور" ماهی بوده که از پس مانشت بر دمیده و یار یکدل او "شاکه" به پرتو این ماه می ماند.
وی بیان کرد: پیوند این دو شاعر شگفت انگیز و بی نظیر است و شاید بتوان آنرا با پیوند "مولانا" و "شمس" سنجید اما هرگز مولانا و شمس بدان سان که این دو بودند، همسرایی نکرده اند.
چهره ماندگار ادبیات ایران ادامه داد: این دو شاعر اشعاری یگانه را سروده اند که نمونه آن در پیشینه ادب فارسی در سروده های "ناصرالدین شاه قاچار" و "فروغی بسطامی" یافت می شود بطوریکه بخشی از اشعار را ناصرالدین شاه و بخشی را نیز فروغی بسطامی سروده است.
میر جلال الدین کزازی بیان کرد: هیچ سخنورانی در ایران همانند "شاکه و خان منصور" پیوندی اینچنین تنگاتنگ نداشته اند و دیوانی که آمیزه ای از سخنان هر دو سخنور باشد در ادبیات ایران به ندرت یافت می شود.
وی بر لزوم انجام کارهای پژوهشی و تحقیقاتی در خصوص ویژگی های اشعار "}شاکه" و "خان منصور" تاکید کرد.
وی در پایان اضافه کرد: در شهر باستانی ایوان مایه شگفتی نیست که مردانی همچون شاکه و خان منصور در دامان ادب خود پرورده باشد چراکه این دیار مملو از انسان های فرهیخته و ادیب بوده است.
همایش ملی "مانگ و مانشت" (در زبان محلی به معنی ماه و مانشت) (نام منطقه ای در استان ایلام) به منظور بزرگداشت "شاکه و خان منصور" از شعرای برجسته ایلام 27 و 28 مهرماه در این استان برگزار می شود.
شاکه و خان منصور دو شاعر ایلامی هستند که مکمل یکدیگر در شعر کردی بوده و همسرایی می کردند، بطوریکه یک مصرع را شاکه و مصرع دیگر را در همان فضا ، وزن و قافیه خان منصور بیان می کرد.
شاکه اهل ایل بولی چوار و خرده فروشی دوره گرد بود و خان منصور نیز رییس ایل کلهر ایوان محسوب می شد.
شعر همچون معجونی فاصله طبقاتی این دو را از بین برده و آنها را به یگانگی رسانده بود بطوریکه در بسیاری از ابیات نمی توان اشعار شاکه را از خان منصور تمیز داد. ک/2
702/540
27/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]