واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: به بهانه روز بزرگداشت حافظ: دانش آموزان ما بیگانه با ادبیات کهن ایران خبرگزاری پانا: ماندگاری اقوام و ملل به زبان ادبیات نوشته شده است، اما چرا دانش آموزان ما از ادبیات کهن ایرانی فاصله گرفته اند؟
۱۳۹۳ يکشنبه ۲۰ مهر ساعت 13:58
به گزارش خبرگزاری پانا، با کمی دقت و کاوش بین دانش آموزان به این نتیجه می رسیم که امروز کار به جایی رسیده است که بچه های ما نمی توانند چهار شاعر ایرانی را نام ببرند و نمی توانند چهار خط نامه بنویسند. شاید خیلی هم تقصیر نداشته باشند، وقتی ما بچه بودیم در خانه های ما شاه نامه خوانی بود. امروز نیست. امروز حتی آزمونی که در درس ادبیات برگزار می شود تستی است. بسیار مواردی پیش می آید که وقتی برگه ی امتحانی درس هندسه ی دانش آموزان را تصحیح می کنم نمره ی بیست می گیرند اما همان برگه ها را اگر از نظر املا یا انشا تصحیح کنم نمره ی پایینی می گیرند. بچه های ما در ادبیات بسیار ضعیف شده اند.
گالیله گفته است: «جهان را به زبان ریاضی نوشته اند» من فکر می کنم ماندگاری اقوام و ملل به زبان ادبیات نوشته شده است. اگر یونان و ایران مانده اند به خاطر فرهنگ و ادبیاتشان مانده اند.
دلایل زیادی برای خوب بودن و مفید بودن ادبیات وجود دارد. اما به نظر من ادبیات خوب است چون قوم و ملت ایران را در طول تاریخ زنده نگه داشته است، ما اگر امروز باقی مانده ایم به خاطر شمشیر تیزمان نبوده است به خاطر صنعت و تکنولوژی مان نبوده است، بسیاری از اقوام و ملل در طول تاریخ آمدند و رفتند ولی حتی نامی از آن ها باقی نمانده است یا اگر مانده اند در گوشه ای از کتب تاریخ درج شده که این قوم آمدند و رفتند. اما ما مانده ایم. مغول ها، عثمانی ها، اعراب و دیگران آمدند و به ما حمله کردند و رفتند و این ما هستیم که مانده ایم چرا که ما ادب داشته ایم و ادبیات داشته ایم. بزرگانی داشتیم مثل فردوسی، سعدی و حافظ که ما را نگه داشته اند. وقتی فردوسی می گوید: «بسی رنج بردم در این سال سی *** عجم زنده کردم بدین پارسی» واقعا این طور است که عمرش را گذاشته است و حاصل عمر او بقای حیات ملت ماست.
درست است که، الزاما «شعر» تنها نماینده ی کانون ادبیات نیست. شعر اگرچه محبوب ترین و لطیف ترین و بویاترین گل بوستان ادبیات است و عده ای معتقدند، امروزه ادبیات در گستره های دیگری نیز می تواند معرفی شود، سینما، نمایش، موسیقی و ... اما فیلمی موفق تر است که ادبیات بهتری به کار برده باشد وبا این وجود، هنوز هم ادبیات بستر مناسبی است برای اشاعه ی مطالب اخلاقی.
اگرچه حافظ، حافظه ملت ایران است اما این روزها حافظ فقط در قفسه کتابخانه ها وجود دارد و کمتر کسی مانند گذشته اشعار این شاعر نامی را از حفظ است.
در شرایط کنونی اگر با میانسالان و سالمندان جامعه هم کلام شویم، به طور حتم آنان در میان گفته های خود اشعاری از شاعران ایرانی را می خوانند که این موضوع نشان ازجاری بودن شعر و ادبیات در میان نسلهای گذشته دارد.
اما اگر با جوانان در مورد شعر و ادبیات بویژه حافظ صحبت کنیم تعداد افرادی که به طور مناسب این شاعر را بشناسند و شعری از این بزرگ مرد ادبیات فارسی را حفظ باشند بسیار اندک است.
اینگونه برخورد با شاعران نامی همچون حافظ، خیام،سعدی و فردوسی و... در کشورما نه تنها زیبنده نیست بلکه انسان را به فکر فرو می برد که از گذشته تاکنون چه اتفاقی افتاده که امروزه فقط تعداد معدودی از افراد آنگونه که باید حافظ را می شناسند. /زهراستاری ندا/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]