تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835965291
امروز می‌بایست گل و آدامس می‌خریدیم؛ فردا هم وقت هست |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: امروز می‌بایست گل و آدامس می‌خریدیم؛ فردا هم وقت هست
انگار نه انگار ما همان هایی هستیم که نوزادان غریبه را در آغوش پدر و مادرشان با ایما و اشاره ناز می‌دهیم، برای کودک خیره مانده از پشت شیشه اتومبیل دست تکان می‌دهیم و در دسته های عزاداری برای نظم و ترتیب دادن به کودکان وقت می‌گذاریم و همراهی‌شان می‌کنیم، که اگر همان ها بودیم ...
کد خبر: ۴۴۰۶۴۰
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۳ - ۲۳:۳۵ - 08 October 2014
وقتی قرار باشد به شاد کردن دل یک کودک فکر کنیم، خیلی سریع راهش به ذهنمان می‌رسد اما نه وقتی که سخن از کودکان کار در میان بیاید؛ چرا؟
به گزارش «تابناک»، اگرچه شنیدن از روز جهانی کودک برای خیلی هایمان یادآور دوران سرخوشی های ساده است که با اتفاقاتی چون انقلاب، جنگ تحمیلی و جامعه در حال مدرن شدن گره خورده بود، اما به فاصله گذشت دو سه دهه از آن دوران، آنچنان مفاهیم کودکی تغییر کرده که بسیاری پدر و مادرها برای جا نماندن از فرزندان خود مجبورند هر روز به روز شوند و خود را با پیشرفت ها هماهنگ کنند.
از گسترش کاربرد انبوه وسایل هوشمند و تفریحات جدید تا نگرانی از خطراتی که روز افزون به نظر می‌رسد و نیاز به مراقبت از کودکان را بیش از پیش مهم جلوه می‌دهد، برای درک کودکان امروزی می‌بایست بسیار وقت گذاشت و تلاش کرد و صد البته برای فراهم نمودن حداقل های مورد نیاز برای تامین ایشان، انواع مشقت ها را متحمل شد.
این در حالی است که هرچه همه چیز متحول شده و زندگی در عین سختی های امرار معاش، به راحتی های زیادی رسیده، کم نیستند افرادی که به هزار و یک دلیل از گردونه رقابت تامین هزینه های روزمره جا می‌مانند و لاجرم می‌بایست بیش از توانشان انرژی بگذارند؛ خانواده‌های کم بضاعتی که کودکانشان هم در چرخاندن چرخ زندگی نقش ایفا می‌کنند.
زندگی برای این دسته تعریف بسیار متفاوتی با زندگی ما و شمایی دارد که در دنیای مجازی چرخ می‌زنیم، مطالعه می‌کنیم، می‌خوانیم و می‌نویسیم و گاه اینقدر با عجایب تکنولوژی روز آشنا هستیم که تازه های دنیای فناوری را به آرزوهای بزرگ و کوچکمان راه می‌دهیم، هوس گردش در نقاط دیدنی را می‌پروریم و سرانجام با چند کلیک، زشت و زیباهای روز جهان را مرور کرده و آخرین دستاوردهای علمی را، هدفمند یا بی هدف رج زده و برخی را به ذهن می‌سپاریم.
هرچه دنیای ما به واسطه ابزارهای مدرن به دنیای مجازی گره می‌خورد و رنگ و لعاب مدرن می‌گیرد، برای برخی هنوز صبح با کارهای سخت به شب می‌رسد؛ برای بسیاری زنان و مردان که بنیه اقتصادی ضعیفی دارند، برای جوانانی که از محرومیت در رنجند و در نهایت برای کودکانی که گاه سرنوشتشان را می‌توان از حال و روز امروزشان با کمترین خطایی حدس زد.
امروز روز جهانی کودک است و اگر انصاف دهیم، هرچند سختی های امرار و معاش برای تمامی اقشار مستضعف سخت است، حق خواهیم داد برای کودکانی که پسوند «کار» را یدک می‌کشند، بسیار بسیار سخت تر است. اینقدر سخت که می‌تواند کودکی را به کل از ایشان دور کرده و کاری کند که در برخورد با ایشان، هیچ نشانی از کودکی در سیمایشان نبینیم!
کافی است دفعه بعد که با یکی از این کودکان مواجه شدیم، رفتارمان با کودکان دور و اطراف، دلبندان خودمان یا فرزندان عزیزان و نزدیکانمان را با نگاهی که به کودکان کار داریم قیاس کنیم تا دریابیم که نه پسر و دختر گلفروشِ پشت چراغ قرمز، نه آدامس فروش خردسال گذر، نه فال فروش مترو و اتوبوس و نه هیچ کودک کار دیگری در چشمممان کودک به نظر نمی‌رسند.
انگار نه انگار ما همان هایی هستیم که نوزادان غریبه را در آغوش پدر و مادرشان با ایما و اشاره ناز می‌دهیم، برای کودک خیره مانده از پشت شیشه اتومبیل دست تکان می‌دهیم و در دسته های عزاداری برای نظم و ترتیب دادن به کودکان وقت می‌گذاریم و همراهی‌شان می‌کنیم، که اگر همان ها بودیم، بی شک کودکان کار را در هیبت مردانه و زنانه نمی‌دیدیم.
شاید باورش سخت باشد اما اغلبمان به این نگاه مبتلا هستیم وگرنه چگونه می‌شود کودکان کارگر، فال فروش، آدامس فروش، گدا و غیره را، ابتدا «کارگر»، «دستفروش»، «سمج»، «گدا» و امثال آن دید و از همین گزاره درباره ایشان نتیجه گیری کرد تا ضرورت توجه به شرایط سنی ، «کودک» بودن ایشان، احساس نکردبه کل فراموش کرد که این نونهالان پیش از آنکه گدا یا دستفروش باشند، «کودک» هستند؟
چگونه می‌شود ایشان را بخشی از باندهای پنهانی دانست و با این نتیجه گیری هرگز تلاش نکرد کودک بودن ایشان را درک کرده و نازشان داد، به ایشان لبخند زد و هوایشان را داشت؟ چند نفرمان این گونه به ایشان نگاه نمی‌کنیم و در رفتارمان با کودکان کار و کودکان اقوام، تفاوتی یافت نمی‌شود؟
اگر این پرسش ها و سوالات مشابه دیگر را مرور کنیم، آن زمان نتیجه گیری ساده تر به نظر می‌رسد؛ روز کودک بهانه خوبی بود تا کودکان کار را پیش از کاری که می‌کنند، کودک ببینیم و تلاش کنیم به نوعی دلشان را شاد کنیم. با خریدن گل و آدامس از ایشان گرفته یا خریدن کیک و نوشیدنی برایشان. اگر امروز را از دست دادید، فردا جبران کنید!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها