محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829670972
همه خطرات کاشت نگین در پوست
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
همه خطرات کاشت نگین در پوست کسانی که بعد از پیرسینگ دچار عفونت می‌شوند، حتما باید بر حسب تشخیص پزشک از داروهای آنتی‌بیوتیک، ضدقارچ و ضدویروس استفاده کنند
چند سالی است که کاشت نگین در ناخن، دندان و حتی چشم در خارج از کشور سر زبان‌ها افتاده است! اما دیگر کاشت نگین در پوست را نشنیده بودیم که حالا می‌شنویم! نگین پوست در واقع یکی از انواع پیرسینگ محسوب می‌شود، البته از نوع یک‌طرفه! یعنی یک طرف آن به صورت قلاب زیر پوست کاشته می‌شود و نگین روی آن پیچ می‌شود درست مثل یک خال اما از جنس جواهر! همان‌طور که با فکر کردن راجع به این نگین‌ها اخم‌های‌تان درهم رفته و حس ناخوشایندی پیدا کرده اید باید بدانید که این شیوه از پیرسینگ عوارض متعددی هم می‌تواند به همراه داشته باشد. **کاشت نگین در پوست پیرسینگ میکرودرمال یا پیرسینگ یک‌طرفه به جواهرات و فلزاتی گفته می‌شود که در سطوح صاف بدن کاشته می‌شوند. به عبارت دیگر یک طرف این پیرسینگ زیر پوست قرار می‌گیرد و دیده نمی‌شود. یکی از ویژگی های این روش، امکان کاشت جواهر در هر نقطه‌ای از بدن است از جمله انگشتان، مچ دست، قفسه سینه، گونه، گوش، گردن و ... . حتی می‌توان تعدادی از آنها را پشت‌سر هم در خطوط مختلف قرار داد و روی پوست نقش انداخت! **این روش دردناک است این نوع پیرسینگ از دو طریق قابل انجام است: با سوزن جراحی و با استفاده از دستگاه درمال پانچ. میکرودرمال پیرسینگ با سوزن مثل پیرسینگ‌های معمولی دیگر انجام می‌شود منتهی در این روش به جای اینکه سوزن پوست را دوطرفه سوراخ کند، باید با استفاده از آن یک فضای ال مانند زیر پوست ایجاد کرد. این فضای خالی محل قرار گرفتن قلاب جواهر است. بنابراین ابتدا پوست ضدعفونی، بی‌حس و سوراخ می‌شود. سپس پایه فلزی L مانند با کمک پنس درون پوست جا داده می‌شود. بعد از آن هم جواهر موردنظر روی میله خارجی پایه پیچ می‌شود. این روش نسبت به درمال پانچ کمی سخت‌تر و دردناک‌تر است و به تجربه زیادی نیاز دارد. سوزن مخصوص این کار هم سایزهای مختلفی دارد که بسته به محل پیرسینگ و نوع پوست باید از سایز مناسبی استفاده کرد. **سوراخ کردن با دستگاه پانچ مکانیسم میکرودرمال پیرسینگ با دستگاه پانچ متفاوت است. در روش پیرسینگ با سوزن، فرد متخصص لایه‌های پوست را از هم جدا می‌کند تا قلاب فلزی زیر پوست جا شود، اما دستگاه پانچ به صورت اتوماتیک و با دقت بالا یک فضای L مانند درست کرده و بافت اضافی پوست را خارج می‌کند تا فلز به خوبی درون آن جا شود. این روش شایع‌تر است و از عمیق شدن سوراخ جلوگیری می‌کند. کسانی که بعد از پیرسینگ دچار عفونت می‌شوند، حتما باید بر حسب تشخیص پزشک از داروهای آنتی‌بیوتیک، ضدقارچ و ضدویروس استفاده کنند به طور کلی اگر سوراخ بیش از حد عمیق باشد، ممکن است روی پوست حالت چین ایجاد شود و جواهر بعد از مدتی داخل پوست فرو برود که در این صورت باید با جراحی بیرون آورده شود. اگر هم سوراخ عمق کمی داشته باشد، ممکن است بعد از مدتی پیرسینگ به بیرون بیفتد. علاوه براین تبحر و تخصص شخص موردنظر بسیار اهمیت دارد، زیرا یک فرد کم‌تجربه ممکن است باعث کج ایستادن جواهر یا آسیب دائمی به اعصاب، رگ‌های خونی و بافت پوست شود. **خطر گیر کردن به لباس ! بعد از انجام این پیرسینگ محل موردنظر با تکه‌ای گاز استریل پوشانده می‌شود و سه تا پنج ساعت بعد این باند برداشته می‌شود. در چند روز اول می‌توان برای جلوگیری از کنده شدن پیرسینگ روی آن یک پانسمان نازک قرار داد تا به لباس‌ها و... گیر نکند. ممکن است چند ساعت اول کمی ترشح خونی دیده شود. چند روز اول هم کبودی مشاهده می‌شود. همچنین برای دو هفته باید روزی دوبار محل موردنظر را با سرم شست‌وشو تمیز کرد. این پیرسینگ بین یک تا سه ماه طول می‌کشد تا کاملا خوب شود. طی این مدت فرد باید حسابی مراقب باشد تا جواهر به جایی گیر نکند. بعد از بهبود کامل می‌توان جواهر سر فلز را تغییر داد. برای خارج کردن پیر سینگ هرگز نباید به تنهایی این کار را انجام داد، چون به بافت اطراف فلز آسیب می‌زنید. این عمل باید توسط پزشک انجام شود. او ابتدا محل را کمی ماساژ می‌دهد تا بافت پوست از پایه فلز جدا شود. گاهی اوقات هم نیاز به برشی کوچک وجود دارد. در واقع هرقدر پیرسینگ قدیمی‌تر باشد، جدا کردن آن هم سخت تر است. **کاشت نگین در پوست **سوراخ عمیق‌تر؛ دردسر بیشتر! در میکرودرمال پیرسینگ، قطعه فلزی داخل بافت پوست کاشته می‌شود. در واقع هر چه عمق سوراخ بیشتر باشد، تحریک پوست هم بیشتر می‌شود. عمل پیرسینگ و تماس طولانی‌مدت فلز با پوست می‌تواند خطر انتقال عفونت‌ها،حساسیت‌های پوستی، اگزماهای آلرژیک و درماتیت‌های تماسی را افزایش دهد. خیلی اوقات حتی وقتی فلز از بدن جدا می‌شود، این واکنش تا مدت‌های طولانی به صورت خارش، قرمزی و التهاب باقی می‌ماند. **آرایشگرها نباید انجام دهند پیرسینگ بهتر است توسط پزشک یا فردی انجام شود که با بی‌حسی و اصول بهداشتی جراحی‌های ابتدایی آشنا باشد. متاسفانه این عمل بیشتر توسط آرایشگرها انجام می‌شود. این افراد در صورت وقوع واکنش‌های آلرژیک به مواد بی‌حسی و اتفاقات غیرمنتظره نمی‌توانند وضعیت را مدیریت کنند و اقدامات درمانی بعدی را انجام دهند. کسانی که بعد از پیرسینگ دچار عفونت می‌شوند، حتما باید بر حسب تشخیص پزشک از داروهای آنتی‌بیوتیک، ضدقارچ و ضدویروس استفاده کنند. همچنین بهتر است پیرسینگ را تا زمان برطرف شدن عفونت خارج کنند. **خطر هپاتیت، ایدز، تبخال و زگیل! پیرسینگ غیربهداشتی می‌تواند باعث انتقال چندین بیماری قارچی، پوستی و باکتریایی شود. در حقیقت اگر وسایل سوراخ کردن آلوده باشند، می‌توانند باعث انتقال بیماری‌های ویروسی خیلی خطرناک مثل هپاتیت‌ها و HIV از فردی به فرد دیگر شوند. البته این اتفاق به‌ندرت می‌افتد و شایع‌ترین بیماری‌های منتقله از این طریق عفونت‌های انگلی، ویروسی و باکتریایی هستند از جمله زرد زخم، زگیل، تبخال و ... . بعد از انجام پیرسینگ باید حتما از پماد آنتی‌بیوتیک موضعی استفاده کرد. بعد از 24 ساعت هم می‌توان محل را شست‌وشو داد. در صورت وجود علائمی مثل تورم و قرمزی طولانی‌مدت، ترشح، درد و التهاب شدید دور محل سوراخ شده حتما به پزشک مراجعه کنید. **پیرسینگ، جراحی را مختل می‌کند وجود پیرسینگ باعث اختلال در بعضی وسایل و دستگاه‌های جراحی می‌شود. بنابراین قبل از هرگونه جراحی بهتر است پیرسینگ خارج شود. علاوه بر این، کسانی که زمینه گوشت اضافه دارند، کسانی که در موضع موردنظر عفونت فعال دارند، افرادی که بیماری ناشناخته دارند و واکنش بدن‌شان خیلی قابل پیش‌بینی نیست و کسانی که واکنش‌های مشخص و حساسیت‌های پوستی نسبت به فلزات دارند، نباید پیرسینگ انجام دهند. همچنین پیرسینگ ممکن است باعث ایجاد گوشت اضافه و کلوئید شود که گاهی اوقات جای آن برای همیشه باقی می‌ماند. البته همه افراد دچار این مشکل نمی‌شوند، اما درصد وقوع آن بالاست. لازم به ذکر است که این اسکار با روش‌های درمانی به طور نسبی بهتر می‌شود، اما کاملا برطرف نمی‌شود. **پیرسینگ لب **خطرات پیرسینگ چند قسمت بدن 1- لب و زبان: جزء بافت‌های بسیار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ایجاد خونریزی‌های شدید و نیز التهاب و عفونت در این نواحی را به همراه دارد. ورم‌های شدیدی که گاهی به دنبال سوراخ کردن لب یا زبان ایجاد می‌شود ممکن است به بسته شدن راه‌های تنفسی بیانجامد. 2- بینی : در بعضی کشورها مثل هند قرار دادن آویز در بینی متداول است. این کار نیز بایستی توسط پزشک انجام بگیرد، زیرا در صورت گشادبودن سوراخ موردنظر، احتمال اسپیره و یا ورود آویز به دستگاه تنفسی وجود دارد. 3- گوش: نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن‌ترین نواحی بدن برای اتصال آویز گوش (گوشواره) است. اما سوراخ کردن لاله گوش (قسمت غضروفی بالای گوش) خطرناک است، زیرا این منطقه غضروفی است و رگ خونی ندارد، در نتیجه التهاب اطراف سوراخ ایجاد شده دیرتر بهبود پیدا می‌کند. **هشدار برای سوراخ کردن بدن بایستی به مراکز درمانی مجاز که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستیم، مراجعه کنیم، زیرا احتمال انتقال عفونت‌هایی مثل هپاتیت و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد. بهتر است در این مورد با پزشک صحبت کنید. نصب آویز گوش در شرایط استریل، در مجموع عملی کم‌خطر است، اما در مورد بعضی از بیماران مثل کسانی که استعداد عفونت دارند (بیماران دیابتی یا افرادی که کورتون مصرف می‌کنند) و یا افرادی که احتمال خونریزی در آنها بالاست (مثل افرادی که داروی ضدانعقاد مصرف می‌کنند)، بهتر است قبل از سوراخ کردن بدن، با پزشک مشورت شود.دکترمناخبار مرتبط:کاشت نگین ۷ میلیونی در چشم + عکسخطرات سوراخ کردن بینی، لب و زبانسوراخ کردن بخش غضروفی گوش ممنوع
دوشنبه 14 مهر 1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها