پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850229023
شعری از رضا شیبانی مادر! مرا ببخش اگر دیر آمدم/ یک مشت استخوان شدنم طول می‌کشید
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: شعری از رضا شیبانی
مادر! مرا ببخش اگر دیر آمدم/ یک مشت استخوان شدنم طول می‌کشید
رضا شیبانی اصل از شاعران کشورمان در حال و هوای این روزها و درباره مشخص شدن هویت تعدادی از شهدای گمنام و باخبر شدن خانواده‌هایشان شعری سروده است.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، رضا شیبانی اصل از شاعران کشورمان در حال و هوای این روزها و درباره مشخص شدن هویت تعدادی از شهدای گمنام و باخبر شدن خانواده‌هایشان شعری سروده است. این شعر از زبان یک شهید گمنام است خطاب به مادری که سال‌ها چشم انتظار فرزندش بوده است. این شعر در ادامه می‌آید: مادر سلام! آمده‌ام بعد سال‌ها انگار انتظار تو را پیر کرده است زود است باز این همه پیری برای تو شاید منم که آمدنم دیر کرده است
مادر مرا ببخش اگر دیر آمدم جایی که بودم از نفس جاده دور بود آماج سنگ حادثه بودم ولی شگفت آیینه‌ی شکسته من پر غرور بود دیرینه سال بود که در دور دست‌ها یک سرزمین به گرده‌ی من بار درد بود در من کسی شبیه یلان حماسه ساز بی وقفه با زمین و زمان در نبرد بود دیرینه سال بود که سرپنجه های من چنگال بسته بود به حلقوم خاک سرد تا مغز استخوان مرا خورده بود خاک تا مغز استخوان مرا خورده بود درد قصد تو را زمین و زمان کرده بود و من تنها برای خاطر تو این چنین شدم- -که چنگ بر گلوی زمین و زمان زدم یک عمر استخوان گلوی زمین شدم مادر! مرا ببخش اگر دیر آمدم یک مشت استخوان شدنم طول می‌کشید تا ارتفاع شانه مردان شهرمان از دست خاک پر زدنم طول می‌کشید مادر نمیر! زندگی من از آن تو! مادر نمیر! زندگی از آن میهن است بعد از من آفتاب تو هرگز مباد سرد! بعد از من آسمان تو هرگز مباد پست! انتهای پیام/
93/07/07 - 09:52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-