محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832787647
چرا فرزاد حسنی روزهای دوست داشتنی را ترک کرد؟!
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: چرا فرزاد حسنی "روزهای دوست داشتنی" را ترک کرد؟!
شاید تفاوتی که رادیو با بقیه رسانه‌ها دارد، این باشد که می‌گویند رادیو صداقت دارد.
مرسده بابایی، تهیه‌کننده برنامه رادیویی «روزهای دوست‌داشتنی» درباره‌ی این برنامه گفت: شبکه جوان تصمیمم گرفته بود تغییر کنداکتور جدی داشته باشد. من هم حدود یک سال پیش طرح این برنامه را که مدت‌ها پیش در ذهن داشتم، به شبکه ارائه دادم. این طرح با تغییراتی که به افزایش کیفیت برنامه کمک کرد، تصویب شد.
او ادامه داد: ایده من این بود که برنامه‌ای متفاوت با مشارکت جدی‌تر مخاطبان داشته باشیم. قرار شد یک مجری ثابت با یک یا چند مهمان از چهره‌های مختلف داشته باشیم. علاوه بر این تعدادی از مخاطبان را که در سایت ما ثبت‌نام کرده بودند، برای حضور در استودیو دعوت کردیم. اجرای زنده موسیقی هم بخش دیگری از برنامه ما بود.
بابایی همچنین اظهار کرد: شش ماه با اجرای فرزاد حسنی پیش رفتیم. اتفاق متفاوت این بود که ما به زندگینامه چهره‌ها کاری نداشتیم و چهره دیگری از آنها می‌دیدیم. موضوعی را مثلا از موضوع‌های اخلاقی و اجتماعی مانند پشیمانی، گناه، دروغ گفتن و... انتخاب می‌کردیم و افراد و چهره‌های حاضر در استودیو تجربه‌های شخصی‌شان را درباره آن موضوع می‌گفتند. چون این برنامه عصر جمعه پخش می‌شود، تلاش ما این بوده که علاوه بر اینکه فضای شاد روز جمعه‌ای را حفظ کنیم، بدون اینکه مستقیم به مخاطب بگوییم چه چیز خوب و چه چیز بد است، برنامه را به سمتی ببریم که خود مهمان‌ها به این نتیجه برسند که در جایی نباید دروغ می‌گفتند. این برنامه به صورت دایره‌ای است که همه با هم در یک سطح صحبت می‌کنند.
او افزود: قبل از عید فیلم و سریال برای آقای حسنی پیش آمد و متأسفانه نشد با ما همکاری کنند. زمان ضبط برنامه ما بسیار طولانی است. برنامه یک و نیم ساعته است، اما ما سه - چهار ساعت زمان برای ضبط صرف می‌کنیم. چون افرادی که به برنامه می‌آیند، تجربه پشت میکروفن بودن ندارند و باید توجیه شوند. در آغاز ضبط هم احساس راحتی نمی‌کنند. به همین دلیل سه - چهار ساعت ضبط می‌کنیم تا یک و نیم ساعت برنامه آماده شود.
بابایی سپس گفت: مخاطب رادیو جوان فوق العاده باهوش است و انتظارش از رادیو بالاست. شما نمی‌توانید یک فرم و مدل را تکرار کنید. زود به زود کنداکتور برنامه تغییر می‌کند، چون مخاطب این را می‌طلبد. مخاطب رادیو جوان کم‌سن، پویا و به‌روز است و همین کارِ عوامل را سخت‌تر می‌کند.
او اضافه کرد: هر برنامه‌ای که ما شروع کردیم، برای خودمان تجربه جدیدی بود. سعی کردیم فرم جدیدی را امتحان کنیم. خودمان را مجبور کردیم هم‌پای فرم و مخاطب پیش برویم و خودمان را بالا بکشیم. هر برنامه برای من تجربه جدیدی بود.
سردبیر «روزهای دوست‌داشتنی» درباره همکاری لاله صبوری به عنوان مجری با این برنامه، گفت: خانم صبوری در قسمت اول برنامه یک بار مهمان ما بودند. من می‌دانستم که ایشان مطالعات روانشناسی دارند و ادبیات را خوب می‌شناسند. از نزدیک هم که دیدمشان متوجه تسلط خوبشان شدم ایشان هم از برنامه خوششان آمد. این موضوع در ذهن من ماند. بعد که آقای حسنی از برنامه ما رفتند، با خانم صبوری صحبت کردیم. ایشان هم استقبال کردند. همکاری با ایشان تجربه خوبی است و من خیلی چیزها از ایشان یاد گرفته‌ام.
او همچنین درباره رادیو و تفاوت‌های آن با تلویزیون اظهار کرد: شاید تفاوتی که رادیو با بقیه رسانه‌ها دارد، این باشد که می‌گویند رادیو صداقت دارد. حتی مهمان‌های ما در برنامه حرف‌هایی می‌زنند که شاید هیچ جای دیگر نشنوید. حتی خودشان بعدا تعجب می‌کنند از اینکه این همه احساس راحتی کرده‌اند و با صداقت صحبت کرده‌اند. خود من 10 سال است در رادیو هستم و دغدغه تلویزیون نداشته‌ام. گاهی برای تلویزیون هم نویسندگی کرده‌ام، اما همیشه رادیو برایم جذابیت بیشتری داشته است. احساس می‌کنم آنچه من می‌خواهم ارتباط با مخاطب است که در رادیو اتفاق می‌افتد.
1393/07/05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها