محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843599905
در گفتوگو با فارس مطرح شد «مادران انتظار» قصه‌ای متفاوت برای مردم دنیا/ مادرانی که در انتظار یک بند انگشت فرزندشان هستند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در گفتوگو با فارس مطرح شد
«مادران انتظار» قصه‌ای متفاوت برای مردم دنیا/ مادرانی که در انتظار یک بند انگشت فرزندشان هستند
فاطمه بهبودی می‌گوید: قصه مادر شهدای مفقودالاثر برای مردم دنیا متفاوت است؛ وقتی برای مردم مالزی به ویژه جوانان جریان این مادران را تعریف می‌کردم، به نوعی شوکه می‌شدند.
خبرگزاری فارس ـ فاطمه ملکی؛ جنگ، صحنه‌های ماندگاری داشت که بخش عظیمی از آن در خاطرات ماند و بخشی دیگر با دوربین‌های عکاسی برای همیشه در تاریخ دفاع مقدس ثبت شد و اما رویدادهای بعد از جنگ... این روزها دوربین‌هایی هستند که روزگار تلخ و شیرین جانبازان، بازماندگان شهدا و سرزمین‌های مقاومت را به تصویر می‌کشد. یکی از این دوربین‌ها در دست بانوی عکاس «فاطمه بهبودی» است. او از عکاسان خبری و دغدغه‌مند کشورمان است که سال گذشته با مجموعه عکس «مادران انتظار» و به تصویر کشیدن انتظار مادران شهدای مفقود وارد عرصه بین‌المللی شد. پیش از این وی مجموعه‌های عکس از جمله آیین‌های سنتی، «زندگی پس از شوک» با موضوع زلزله بوشهر و تبریز، زندگی در بیمارستان کودکان، «این شهر بوی باروت می‌دهد» با موضوع خرمشهر را خلق کرده است. بهبودی در سال 2013 به عنوان یکی از شرکت‌کنندگان در مسترکلاس‌های Joop Swart بنیاد ورلدپرس فوتو انتخاب شد و کمی بعد در فستیوال بین‌المللی Angkor کامبوج هم حضور یافت. او همچنین برندهٔ جایزهٔ نخست بخش عکاسی فیچر در مسابقهٔ 2014 POYI هم بوده است.
مادر شهید مفقود «نعمت الله جابری» در ایلام بهبودی امسال نیز به عنوان یکی از پنج منتخب بخش ویژهٔ نمایش آثار عکاسان زن آسیایی در جشنوارهٔ عکس آبسکیورای 2014 شرکت داشت. وی حرف‌هایی شنیدنی از سفر خود به مالزی و نمایش مجموعه عکس «مادران انتظار» دارد. * از کودکی درگیر مسائل جنگ بودم فاطمه بهبودی طی گفت‌وگویی در خصوص هدف از خلق اثری که به زندگی و انتظار مادران شهدای مفقود می‌‌پردازد، اظهار داشت: من متولد زمان جنگ هستم؛ بعد از جنگ که دوران کودکی من است، آمدن اسرا و تشییع پیکر شهدا را به خاطر دارم؛ حتی در دوران نوجوانی‌ام نفرت و انزجار مردم از صدام را همچنان می‌دیدم و این موضوع برای من سؤال بود. چند سال بود که وقتی برای تهیه عکس خبری به برنامه تشییع شهدای گمنام می‌رفتم، مادرانی را می‌دیدم که هنوز هم دنبال شهیدشان می‌گردند؛ آنها با هیجان و انگیزه در تشییع شهدا حضور پیدا می‌کردند؛ این موضوع برای من سؤال بود که چرا حضور در مراسم تشییع شهدا همیشه برای آنها تازگی دارد؟ حدود یک سال برای عکاسی در حوزه «مادران انتظار» فکر می‌کردم. تا اینکه خدا کمکم کرد و در سال 2013 نخستین موفقیت بین‌المللی را برای حضور در «ورلد پرس فوتو» با پروژه «امید» به دست آوردم. قبول شدن در مسترکلاس هلند هم انگیزه بیشتری برای من ایجاد کرد تا بحث انتظار مادران شهدای مفقود را وارد عرصه بین‌المللی کنم. * مادرانی که هیچ رسانه‌ای به سراغشان نرفته بود بهبودی درباره آغاز فعالیت خود در پروژه مادران شهدای مفقودالاثر، می‌گوید: از خرداد ماه 1392 کار را شروع کردم؛ بر اساس آمار منتشر شده، استان تهران 30 هزار شهید دارد و بیشترین شهید دفاع مقدس مربوط به این استان است؛ با ارتباط هایی که داشتم، در تهران جستجو کردم و به سراغ مادر شهدای مفقود رفتم؛ برای ادامه پروژه در تهران به بن‌بست رسیدم چرا که قبلاً مستندساز‌هایی وارد کار در حوزه این مادران شهدا شده بودند، همین امر باعث شده بود که مادران ژست‌های دیکته شده، را در جریان کار بنده هم داشته باشند؛ در حالی که من می‌‌خواستم دردها و احساس واقعی مادر و حتی کارهای روزمره را به تصویر بکشم؛ لذا تصمیم گرفتم از تهران خارج بشوم و به مادران شهدایی که در سایر نقاط کشور هستند، بپردازم. به یاری خدا و کمک دوستان آدرس و نشانی از خانواده شهدایی که در استان‌های دیگر زندگی می‌کردند، پیدا کردیم؛ بعد هم به شهرها و روستاهای کاشان، مازندران، ایلام، بهشهر ـ فریدون‌کنار، گرگان و همچنین شهرستان ورامین تهران رفتم.
مادر شهید مفقود «نعمت الله جابری» در ایلام به کمک خدا توانستم با رفتن به این نقاط، وارد زندگی مادران شهدا بشوم؛ وقتی درگیر این پروژه شدم تازه فهمیدم چه داستان عظیمی از این آدم‌ها پنهان بوده و هیچ وقت در هیچ دوربینی و مستندی ندیده بودم که چنین آدمهایی وجود دارند؛ آدمهایی که فرزندانشان 30 سال گذشته در جنگ شهید شدند و هنوز هم این مادران درد فراق می‌کشند؛ آدمهایی که هیچ دوربینی به سراغشان نرفته بود و یادی هم از آنها نمی‌شد. * مادرانی که در انتظار یک بند انگشت هستند وی در خصوص حال و هوای خانواده‌های شهدا، می‌گوید: طی دیدار با خانواده شهدا می‌دیدم که بیشتر پدران شهدا وفات کرده‌اند در واقع آنها به قدری درد انتظار می‌کشیدند و به نوعی دق می‌کردند. برخی از مادران شهدا حتی حاضر هستند یک بند انگشت از فرزندشان برای آنها بیاورند. زندگی این مادران بعد از شهادت فرزندشان در سه مرحله است؛ یک؛ انتظار آمدن فرزندانشان که خیلی سخت است. دو؛ وقتی که خبری از آمدن پسرشان می‌شنوند، شوکه می‌شوند که فرزند من با آن قد و هیکل رفت و با چند تکه استخوان آمده و به نوعی آنها در ابتدا باورشان نمی‌شود و مرحله سوم رسیدن به آرامش است. وقتی به دیدار این خانواده‌ها می‌رفتم، مادران شهدا می‌گفتند که با فرزندشان در خواب ارتباط دارند؛ یکی از مادران شهدا می‌خواست به سفر حج برود اما دستش خالی بود؛ او تعریف می‌کرد: «شب خواب فرزندم را دیدم که به من می‌گفت برای چه می‌گویی پول ندارم به مکه بروم، این هم پول؛ دیگر به کسی نگو دستت خالی است. بعد از اینکه از خواب بیدار شدم، مبلغی فراهم شد تا به سفر حج بروم». حتی گاهی مادران شهدا بیمار می‌شوند، فرزندشان به خوابشان می‌آید. * وقتی که خواب پیدا شدن شهید صبوری را دیدم بهبودی به خوابی که از پیدا شدن پیکر شهید «بهروز صبوری» اشاره کرده و ادامه می‌دهد: بنده سه ماه قبل از شناسایی شهید «بهروز صبوری» خواب دیدم که پیکر بهروز پیدا می‌شود؛ با مادر شهید صبوری تماس گرفتم و جریان را به او گفتم. مادر شهید صبوری هم گفت: «یعنی می شود، خبری از بهروزم بیاید»؛ این مادر شهید بالاخره بعد از 31 سال فرزندش را پیدا کرد. * پروژه‌ای که برای مردم مالزی عجیب بود این عکاس جوان کشورمان در خصوص حضور در جشنوارهٔ عکس آبسکیورای 2014 ادامه می‌دهد: بنده مجموعه‌ای از آنچه که عکس گرفته بودم را آماده کرده بودم؛ این جشنواره از اواخر مرداد ماه به مدت یک هفته به میزبانی مالزی و در شهر «پنانگ» این کشور واقع در جنوب‌شرق آسیا برگزار شد؛ نمایشگاه در ساختمان «پرس» که ساختمان 300 ساله و قدیمی بود، بر پا شد؛ آنها می‌گفتند: «چون پروژه شما اصالت‌دار است؛ این پروژه را در این ساختمان برپا کردیم» در واقع در این ساختمان کارهای مفهومی به نمایش گذاشته شده بود. او با اشاره به دیدگاه مردم مالزی بیان می‌دارد: این قدر که ما درگیر جنگ بودیم و اینکه مردم ما درگیر سیاست هستند، مردم مالزی بدون توجه به این بحث‌ها زندگی می‌کنند. طوری که وقتی پروژه من را دیدند، برای آنها خیلی متفاوت بود از این جهت فکر می‌کردم تأثیرگذار نباشد؛ اما برایشان جالب بود. بهبودی می‌گوید: وقتی برای مردم مالزی به ویژه جوانان که به سراغم می‌آمدند، جریان مادران شهدای مفقودالاثر را تعریف می‌کردم، احساس می‌کردند قصه متفاوتی را دارند می‌بینند و گوش می‌دهند لذا به نوعی شوکه می‌شدند. * شرح عکس؛ موجب قوی شدن مجموعه شد بهبودی درباره محورهای مجموعه عکس «مادران انتظار» می‌گوید: یکی از کارهایی که در مجموعه عکس انجام دادم و منجر به پرمخاطب شدن این تصاویر شد، این بود که در زیر هر تصویری شرح عکس آن را نوشته بودم؛ به عنوان مثال در عکسی که چراغ خانه مادر شهید روشن بود، نوشتم: «برخی از مادران شهدا سال‌ها منتظر آمدن فرزندانشان هستند؛ این مادر شهید شب‌ها یکی از چراغ‌های خانه‌شان را روشن نگه می‌داشت تا اگر پسرش شب یا نیمه شب به خانه بازگشت، خانه را پیدا کند». در مورد دیگر در شرح عکس مادر شهید «بهروز صبوری» نوشتم: «مادر شهید بهروز صبوری 31 سال منتظر فرزندش بود، به تازگی خبر شناسایی او از طریق آزمایش DNA اعلام شده و اقوام و دوستان آمده‌اند تا به او تبریک بگویند». این کار خیلی در انتقال پیام عکس مؤثر است. همین کار، پروژه را قوی کرده بود. * عذرخواهی مرد آمریکایی از ملت ایران وی می‌افزاید: در این سفر نکته جالبی که شاهدش بودم این بود که بعد از افتتاح نمایشگاه عکس و شرح ماوقع جریان مادران شهدای مفقودالاثر یک مرد آمریکایی به من تبریک گفت و شروع به گریه کرد؛ او می‌گفت: «من از شما عذر می‌خواهم که دولت آمریکا باعث شده چنین اتفاقاتی برای مردم شما رخ بدهد». گریه‌های این مرد آمریکایی برای من خیلی جالب و دور از تصور بود. طوری که احساس می‌کردم در این سفر مأموریتم را انجام دادم. مجدد با آن آمریکایی دیدار و گفتوگو داشتیم، سؤال‌هایی که همیشه ذهنم را مشغول می‌کرد را از او پرسیدم که: «چرا در کشور شما جنگی رخ نمی‌دهد؟ چرا باید بیشترین جنگ‌ها در خاورمیانه رخ دهد؟ بین مردم خاورمیانه و آمریکا چه فرقی وجود دارد؟» بعد از این سؤال‌های من آن آمریکایی مجدد شروع به گریه کرد و گفت: «من هم ضد جنگ هستم، می‌فهمم چه می‌گویید».
* مردم دنیا می‌خواهند بیشتر درباره ایران بدانند بهبودی بیان می‌دارد: مجموعه «مادران انتظار» سبب شد تا حساسیت عکاسان و مردم سایر ملل برانگیخته شود و آنها پیگیر سایر رویدادها در ایران شوند و بخواهند کشورمان را بشناسند. خدا را شکر می‌کنم که توانستم با این پروژه از مردم کشورم دفاع کنم. اما چیزی که به من امید می‌دهد این است که به این پروژه ایمان دارم؛ همین ایمان باعث شد که این پروژه دیده شود. * می‌خواهم مادر شهدای سایر اقوام را به تصویر بکشم این عکاس جوان با بیان اینکه مادر شهدای ما قهرمان هستند و در جامعه خیلی شناخته شده نیستند، می‌گوید: بنده با مجموعه مادران انتظار خواستم بخشی از قهرمانی این مادران را به تصویر بکشم؛ این مجموعه شامل دهها عکس است که 18 قطعه از آن را در نمایشگاه ارائه دادم و در ادامه می‌خواهم تمام اقوام ایرانی را که درگیر جنگ بودند را شناسایی کنم. مثلا در برخی از نقاط خانواده فقیر بودند و چیزی نداشتند اما به جنگ رفته بودند. می‌خواهم به سیستان و بلوچستان بروم تا از شهدای دفاع مقدس این خطه هم تصاویری تهیه کنم. فرق مادر شهید با تمام مادران دیگر خلاصه می‌شود در این؛ مادر شهید قبل از اینکه مادر شهید شود «شهید» می‌شود انتهای پیام/
93/06/25 - 12:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها