تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805095504
زیان های بنگاه داری بانکها و ارائه ی چند پیشنهاد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
زیان های بنگاه داری بانکها و ارائه ی چند پیشنهاد
در حال حاضر، سیستم بانکی رأساً وارد امور شرکت داری می شود و متأسفانه بسیاری از سرمایه ها را در شرکت‌های وابسته به خود سرمایه‌گذاری می‌کند و به جای اینکه به سرمایه‌گذار کمک کنند، بانکها تبدیل به سرمایه‌گذار شده‌اند.
این روزها تیم اقتصادی دولت و در رأس آنها، شخص رئیس‌جمهور، با انتقاد از بنگاهداری بانکها و بانکداری شرکتها و بنگاه‌ها، بر ضرورت تفکیک وظایف و حوزه‌ی عملکرد بانکها و شرکتها تأکید دارند و معتقدند که بانک باید به بانکداری و تأمین منابع فعالان اقتصادی مشغول باشد و بنگاه‌ها و شرکتها باید به کار تولید و خدمات مشغول باشند و از امور بانکداری پرهیز کنند. اما اینکه چرا در ایران بسیاری علاقه‌مند به ایجاد بانک هستند و بر سر هر کوچه‌ای بانکی ایجاد کرده‌اند و اینکه چرا بانکها علاقه‌مند به حضور در فعالیت‌های اقتصادی و بنگاهداری هستند، به‌طور قطع مرتبط با مشکلات ساختاری اقتصاد ایران است. به هر حال، از نظر عرف اقتصاد و قانون باید توجه داشت که قانون تجارت و عرف اقتصاد، حوزه‌ی فعالیت شرکتها را مشخص کرده است و هر فعال اقتصادی نمی‌تواند هم بانکداری کند و هم بنگاهداری، زیرا این گونه عملکردها، مبنای فعالیت را سود یا ارزش افزوده‌ی حاصل از تجارت قرار می‌دهد و در نتیجه، فعالیت‌های مولد و میان‌مدت و بلندمدت کمتر مورد توجه خواهد بود و کسانی که دسترسی به بانک و منابع مالی و بنگاه و فعالیت اقتصادی دارند، عملاً نوعی انحصار چندجانبه را ایجاد می‌کنند و امکان رقابت و کارهای مولد و کارایی و بهره‌وری را کاهش می‌دهند. در همین رابطه، شمسعلی هادی‌زاده معلم در گفت‌وگو با «برهان» به این نکته اشاره دارد که قوانین کشور به‌گونه‌ای است که بانکها به‌راحتی می‌توانند دولت را دور بزنند و نظام حاکم بر سیستم بانکی ایراد دارد. به گفته‌ی وی، ما باید برای نظام بانکی یک برنامه‌ی دوراندیشانه و ثابت تعریف کنیم و ملزم کنیم بانکها را که آن را رعایت کنند؛ نه اینکه برنامه‌های کوتاه‌مدت داشته باشیم که هر روز تغییر کند. آنچه در ادامه می‌خوانید، مشروح گفت‌وگوی «برهان» با رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران است. همان‌طور که می‌دانید، این روزها انتقادات بسیاری نسبت به بنگاهداری بانکها مطرح می‌شود و در بسته‌ی خروج از رکود دولت نیز تأکید شده است بانکها باید نسبت به فروش اموال مازاد خود اقدام کنند. رئیس‌کل بانک مرکزی نیز به‌تازگی اعلام کرده که بانکها و مؤسسات اعتباری باید ظرف مدت یک ماه، نسبت به تهیه‌ی برنامه و جدول زمانی مناسب جهت فروش سهام و شرکت‌های متعلق به خود اقدام کنند. به نظر شما، چرا بانکها در حال حاضر ترجیح می‌دهند به بنگاهداری بپردازند تا بانکداری؟ ببینید ما متأسفانه دو ایراد در سیستم بانکی کشور داریم: یکی اینکه بانکها به‌درستی عمل نمی‌کنند و دیگری، گروهی که از بانکها تسهیلات گرفته‌اند، نسبت به پرداخت تسهیلات خود اقدام نمی‌کنند. اگر مشکلی هم امروز وجود دارد، بدون تردید مربوط به دو طرف این داستان است، نه یک طرف. مطمئناً در صورتی که تسهیلات‌گیرندگان به‌درستی تسهیلات را مصرف کنند و علاوه بر آن، بانک خود را شریک تولیدکننده و صنعتگر و کشاورز بداند، بدون شک می‌توانیم از این اهرم بسیار ارزشمند که توانمندی مالی است، در جهت تولید، کارآفرینی و حل مشکلات کار، بیکاری و اقتصاد کشور استفاده کنیم. ولی متأسفانه بانکها به‌جای اینکه بیشتر به فکر تولید و حمایت از تولید باشند، به فکر انتفاع هستند. از طرف دیگر، کسانی که تسهیلات گرفتند نیز در مواردی این تسهیلات را خارج از بنگاه‌های تولیدی بردند. در حال حاضر، گروهی از تولیدکنندگان وجود دارند که سرمایه‌ی در گردش گرفته‌اند، اما در بخش ماشین‌آلات سرمایه‌گذاری کرده‌اند. همین موضوع و بی‌راهه رفتن سرمایه در بخش تولید، باعث شده که نتوانند جواب‌گوی تعهدات خود به سیستم بانکی باشند. به‌طور قطع، اگر تولیدکننده‌ی واقعی در کنار بانک واقعی و با کارشناس واقعی قرار گیرد، می‌تواند جوانه‌های امید را در بحث تولید، اشتغال و کارآفرینی در کشور ایجاد کند. کمی در رابطه با نحوه‌ی عمل بنگاهداری بانکها توضیح دهید. به نظر شما، بانکها چگونه دارند بنگاهداری می‌کنند؟ در حال حاضر، سیستم بانکی رأساً وارد امور شرکت‌داری می‌شود و متأسفانه بسیاری از سرمایه‌ها را در شرکت‌های وابسته به خود سرمایه‌گذاری می‌کند و به‌جای اینکه به سرمایه‌گذار کمک کند، بانکها تبدیل به سرمایه‌گذار شده‌اند. به‌نوعی بانکها دارند با تولیدکننده و سرمایه‌گذار رقابت می‌کنند و بدون تردید در این رقابت، برنده بانکها هستند؛ همان‌طور که متأسفانه اقتصاد دولتی ایران هم‌اکنون با تولیدکننده‌ی بخش خصوصی رقابت می‌کند. در بسیاری از موارد، شما شرکت‌هایی را می‌بینید که وابسته به نهادهای خاص دولتی، خصوصی و یا نیمه‌خصوصی هستند. به نظر شما، کدام بخش خصوصی توان رقابت با شرکتی را دارد که در بحث مالیات جزء خود دولت است و اصلاً خیلی از مواقع سود و زیان برایش مهم نیست و به این می‌اندیشد که بازار را از تنش خارج کند، نه اینکه به سود شرکت بیندیشد. به تبع اگر قرار باشد تولیدکننده‌ی بخش خصوصی برای رفع تنش بازار اقدام کند، باید همان‌قدر که دولت از بنگاه‌های دولتی و همان‌قدر که بانک از بنگاه‌های وابسته به خود حمایت می‌کند و بعضاً حتی بلاعوض هم هست، از تولیدکننده‌ی بخش خصوصی نیز همان‌طور حمایت بکنند و بعد این انتظار را داشته باشند. نه اینکه متأسفانه تولیدکننده‌ی بخش خصوصی کشور با تسهیلات با بهره‌ی بانکی بسیار بالا رها شود و فردا وظیفه و مسئولیت تنظیم بازار را هم موظف باشد انجام دهد. برای مثال، به تولیدکننده گفته می‌شود شما با ضرر تولید کن، چون بازار باید تنش نداشته باشد. به مرغدار گفته شود مرغ را با ضرر تولید کند، چون ما می‌خواهیم مرغ را به قیمتی که دولت می‌خواهد و واقعاً هم مصرف‌کننده باید آن قیمت را بگیرد، به او تحویل دهیم. چه اشکالی دارد مرغ را ارزان به مصرف‌کننده بدهیم؛ پروتئین است و لازم است جامعه این پروتئین را داشته باشد، اما نباید به مرغدار ذرت و سویای وارداتی با ارز آزاد بدهیم و از او بخواهیم ارزان بفروشد. شیر را می‌توانیم ارزان کنیم، اما به دامدار نیز باید این امکان را بدهیم که بتواند شیر ارزان تولید کند. این در حالی است که اگر دامدار شیر تولید کند و متضرر شود، به‌خاطر اینکه مصرف‌کننده با قیمت پایین خریداری کند، در کوتاه‌مدت این بخش آسیب جدی می‌بیند. ما معتقدیم مصرف‌کننده باید با بهترین قیمت و بهترین کیفیت، محصول را مصرف کند، ولی نه اینکه حمایت از مصرف‌کننده منجر به ضربه زدن به تولیدکننده شود و نیز حمایت از بانک، منجر به ناکارآمدی واحدهای تولیدی بخش خصوصی شود. یا اینکه حمایت بی‌جا از واحدهای تولیدی، منجر به این شود که سیستم بانکی دچار لطمه شود و در این میان، آن‌هایی که خوش‌حساب هستند، بیشتر متضرر شوند. در حال حاضر، شما رفتار دولت نسبت به بنگاهداری بانکها را چطور ارزیابی می‌کنید؟ عده‌ای می‌گویند که همه‌ی این اولتیماتوم‌ها در یک حد هشدار و شعار باقی می‌ماند و بانکها همچون گذشته به فعالیت‌های خود خواهند پرداخت. متأسفانه ما فقط می‌شنویم و هنوز اقدام محکمی ندیده‌ایم. امیدواریم در آینده‌ی نزدیک، خروجی خوبی داشته باشیم و دولت عملکردمحور باشد، نه شعارمحور. در تمام ابعاد شما این نگاه را دارید؟ ما فضای کشور برای تولیدکننده را باید از نظر آماری به‌درستی و برمبنای اصول آماری مشخص‌شده و تبیین‌شده‌ی علمی و بین‌المللی بسنجیم و ببینیم از سال گذشته تاکنون چقدر تولیدکننده‌ی کشور راحت‌تر فعالیت کرده و چقدر انتفاع برده است. اینکه فقط شعار دهیم، فایده ندارد. درست است که امید در کشور بیشتر شده است، ولی آیا این امید بیشتر منجر به این شده است که تولیدکننده‌ی کشور راحت‌تر تولید کند؟! در این رابطه، من تاکنون آماری ندیدم که گویای این قضیه باشد. آمارها حاکی از آن است که نرخ تورم کاهش یافته و رئیس‌جمهور هم بارها عنوان می‌کنند که نرخ تورم کاهش پیدا کرده و از این موضوع به‌عنوان دستاوردها و موفقیت‌های یک‌ساله‌ی دولت یاد می‌شود، اما باور کنید کاهش نرخ تورم بیشتر به‌خاطر عدم مصرف و تقاضاست. در واقع ما کاری انجام ندادیم که تورم را کاهش دهیم. به دلیل اینکه نشاط را از بازار گرفتیم، قیمت‌ها افت کرده است. یعنی ما رکود را تثبیت کردیم و تورم را پایین آوردیم. دولت بسته‌ای را ارائه داده مبنی بر خروج غیرتورمی از رکود و هنوز مصوبه‌ی مجلس در آن موارد به تصویب نرسیده و در دولت نیز عملیاتی نشده است. البته این بسته نواقص بسیاری دارد. چه نواقصی شما در بسته‌ی خروج از رکود دولت می‌بینید؟ مهم‌ترین مسئله این است که متأسفانه به بخش کشاورزی در این بسته پرداخته نشده است؛ بخشی که می‌تواند برای ما مزیت باشد. ما نمی‌توانیم خودرو تولید کنیم تا با اروپا رقابت کنیم. ما نمی‌توانیم در بسیاری از بخش‌ها توان رقابت با کشورهای دیگر را داشته باشیم، ولی کشاورزی فعالیتی است که ثابت کرده می‌تواند رقابت کند و ارزآوری داشته باشد؛ همان‌طور که در سال گذشته، بخش کشاورزی تنها جایگاهی بوده که منجر به افزایش صادرات و ارزآوری برای کشور شده است. این در حالی است که در بسته‌ی خروج از رکود، اصلاً بخش کشاورزی دیده نشده و حتی اشاره‌ای به آن نشده است. به هر حال، ما از طرف جامعه و بخش کشاورزی به این قضیه انتقاد داریم. من خدمت دوستانی که بسته را طراحی کردند، این موضوع را اعلام کردم. مطمئناً به‌صورت مکتوب نیز راهکارها را ارائه خواهیم داد. امیدواریم این حرف‌ها در حد شعار باقی نماند و به نتایج ارزشمندی برسیم. آقای هادی‌زاده، به نظر شما، چرا زور هیچ دولتی به بانکها و عملکرد آنها و حتی تخطی‌هایی که دارند، نمی‌رسد؟ همان‌طور که زور کسی به بعضی از پولدارها نمی‌رسد، اما ما باید برای نظام بانکی یک برنامه‌ی دوراندیشانه و ثابت تعریف کنیم و ملزم کنیم بانک را که آن را رعایت کند؛ نه اینکه برنامه‌های کوتاه‌مدت داشته باشیم که هر روز تغییر کند. برای مثال، نرخ سود x درصد شود، 6 ماه بعد نرخ سود به y درصد تغییر کند و دو سال بعد پایین بیاید. این نشان می‌دهد که ما برای سیستم بانکی یک برنامه‌ی اندیشه‌محور، طولانی‌مدت و کارا نتوانسته‌ایم تعریف کنیم. امیدواریم این دفعه بانک مرکزی و وزارت امور اقتصادی و دارایی از عهده‌ی این کار بربیاید و تکلیف بانک و تولیدکننده و آن‌هایی که با بانک سروکار دارند و نظام پولی را مشخص کنند و بگویند ما برای مثال 5 سال آینده این سیستم را خواهیم داشت. من فکر کنم یک غلط مستدام بهتر از تزلزلی است که نمی‌شود هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای آن کرد. این سؤال را از این جهت مطرح کردم که برای مثال، در بحث نرخ سود بانکی، هم‌اکنون بانک مرکزی نرخ سود روزشمار کوتاه‌مدت را 10 درصد اعلام کرده است و همه‌ی بانکها باید این بخشنامه‌ی بانک مرکزی را ابلاغ کنند، ولی وقتی که سراغ بانکها می‌رویم، می‌بینیم برخی از آنها از اجرای آن تخطی می‌کنند. شما دلیل اینکه بانکها قوانین و مقررات را اجرا نمی‌کنند، چه می‌دانید؟ چون متأسفانه قوانین‌مان به‌گونه‌ای است که بانکها به‌راحتی می‌توانند دولت را دور بزنند. یعنی شما معتقدید که قوانین‌مان مشکل دارد؟ نظام حاکم بر سیستم بانکی ایراد دارد که بانکها می‌توانند به‌راحتی قوانین را دور بزنند. بازنگری در این قوانین و آن برنامه‌ی دوراندیشانه‌ای که عنوان کردید، چه می‌تواند باشد؟ این موضوع نیاز به یک بحث مفصل‌تری دارد، ولی باز من این نکته را می‌گویم که یک برنامه‌ی دوراندیشانه‌ی درازمدت نیاز به کار کارشناسی زیادی دارد. من نمی‌توانم فی‌البداهه بگویم این برنامه چه می‌تواند باشد. اقتصاددانان و بانک‌دارها باید برنامه‌ای بریزند و بانک را ملزم کنند و اگر موارد تخطی دیده شد، بانک مرکزی به‌شدت برخورد کند. مطمئناً ما می‌توانیم امیدوار باشیم که در درازمدت، یک نتیجه‌ی ارزشمندی بگیریم. شما در اتاق بازرگانی ایران جلسه‌ای در رابطه با موضوع بنگاهداری بانکها داشته‌اید؟ نمی‌دانم، من حداقل حضور نداشتم. حتماً دوستان جلسه‌ای داشتند، ولی من در این جلسه حضور نداشتم. اما این نکته را باید در نظر داشته باشیم تا وقتی که بانکها در سرمایه‌گذاری کشاورزی که در دنیا سوبسید پرداخت می‌کنند، سود بالای 20 درصد و 24 درصد و 26 درصد مطالبه می‌کنند، مطمئناً بخش کشاورزی کشور هر روز با چالش بیشتری مواجه خواهد شد. در حال حاضر، نرخ سود تسهیلات کشاورزی از 22 درصد به 17 درصد کاهش یافته است. این کاهش نرخ سود اجرایی شده است؟ در بسیاری از موارد خیر. به نظر شما، چه نرخ سودی برای بخش تولید فعلی کشور منطقی خواهد بود که برای سیستم بانکی نیز مشکلی ایجاد نکند؟ ما تا زمانی که نتوانستیم تورم را در یک حالت ثابت نگه داریم، نمی‌توانیم بگوییم نرخ سود بانکی چقدر باشد. وقتی که نرخ تورم 40 درصدی دارید، خب نرخ سود بانکی 24 درصد باعث می‌شود که سیستم بانکی متضرر شود و افراد حاضر نشوند در این سیستم سرمایه‌گذاری و پول‌ها را از سیستم بانکی خارج کنند. آن موقع بانک نمی‌تواند به تولید کمک کند. مطمئناً نرخ سود بانکی بانکها باید یک فرمولی باشد از شرایط موجود در جامعه، به‌خصوص با تأثیرپذیری از نرخ تورم. با این اوصاف، با توجه به اینکه در حال حاضر، در سیستم بانکی این سهامداران هستند که بیشترین سود را می‌برند، به اعتقاد شما، سیستم فعلی تا چه اندازه سهامداران بانکها را پولدار کرده است؟ شما اگر تاریخچه‌ی این چند سال اخیر بانکها را براساس آمار بانک مرکزی نگاه کنید، این موضوع مشخص می‌شود. من لازم نیست بگویم. این در حالی است که اگر بازی تولیدکننده و بانک، بازی برد-برد باشد، اصلاً مهم نیست که چقدر سود می‌برند. وقتی که تولیدکننده می‌خواهد بین 20 تا بیش از 30 درصد به سیستم بانکی سود پرداخت کند، مطمئناً مصرف‌کننده باید این سود را پرداخت کند، چون تولیدکننده چاره‌ای ندارد جز اینکه این سود را در نرخ تمام‌شده‌ی کالا لحاظ کند. برای همین در خیلی از جاها نمی‌توانیم با کشورهای همسایه برای صادرات رقابت کنیم، چون پول ما گران است. وقتی پول ما گران است، به‌طور قطع، سود بانکی بانک‌های کشور نیز بسیار سود گزافی است.* منبع: برهان انتهای متن/
93/06/24 - 06:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها