واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
علائم نشان دهنده لکنت زبان در کودکان
يکي از مسائل و مشکلات خاص دوران کودکي، اختلالها و ناروانيهاي گفتاري است که از شايعترين آنها ميتوان از لکنت زبان نام برد.
به این مطلب امتیاز دهید
امام علی علیه السلام می فرمایند: سرکه، خوب خورشتی است. زرد آب را می شکند، صفرا را فرو می نشاند و قلب را زنده می کند. طبق چهارمين راهنماي تشخيصي و آماري بيماريهاي رواني، لکنت زبان نوعي آشفتگي و اختلال در رواني گفتار است که بهصورت تکرار صداها، کشش صداها، قطع رواني کلام، تکرار کلمات، مکث بين واژهها، ناموزوني تکلم و جايگزين کردن واژهها براي جلوگيري از کشش صداها در بين کودکان و نوجوانان مشاهده ميشود. اغلب کودکاني که دچار لکنت زبان هستند، ميدانند که چه ميخواهند بگويند و شايد بارها نيز آن را تمرين و تکرار کردهاند، ولي بهراحتي و در شرايطي خاص قادر به بيان آن نيستند. آنها براي اينکه بتوانند فشار حاصل از وقفههاي غير ارادي کلامشان را کاهش دهند، دچار پريشاني و آشفتگي ميشوند و سعي دارند با تلاش و کلنجار بسيار حرف خودشان را بزنند. اين اختلال معمولا در سنين 2ـ 5 سالگي يعني زماني که کوکان در حال فراگيري مهارتهاي کلامي گوناگون، استفاده از لغات جديد، بهکارگيري جملات طولانيتر، صحبت در ميان جمع و بيان نظرات و افکارشان هستند و 5 ـ7 سالگي يعني زمان آغاز مدرسه، برانگيختگي براي يادگيري و کنجکاوي، هيجان ناشي از کلاس و درس، کسب مهارتهاي اجتماعي و ورود به اجتماع بزرگتر ، آغاز ميشود. علايم لکنت علايمي که ميتوانند نشاندهنده لکنت زبان باشند، عبارتند از: 1. تکرار يک سيلاب که در اين حالت کودک وقتي ميخواهد بگويد ليوان؛ به جاي ليوان ميگويد: «ليليليليوان، وان» 2. وقفه در شروع تکلم يا در بين سيلابها که در اين شرايط نيز کودک مبتلا به لکنت زبان براي گفتن ليوان ممکن است بگويد «لي» و پس از چند ثانيه ديگر: «ليييييي وان» 3. جايگزين کردن برخي لغات براي نگفتن کلمات مشکل 4. تکرار واژههاي تک هجايي 5. انجام حرکتهاي اضافي مثل چشمک زدن، تيک، لرزش فکها و لب و دهان 6. بيان واژههاي مشکل که با تنش فيزيکي ادا ميشوند. شيوعش چقدر است؟ 5 تا 8 درصد کودکان به اين بيماري مبتلا ميشوند. شيوع اين اختلال در پسرها 5 برابر است. حدود 65 درصد بيماران مبتلا به لکنت زبان پس از مدتي خوب ميشوند. البته گاهي در برخي، بيماري مزمن ميشود و تا بزرگسالي نيز ادامه مييابد. عوامل موثر در بروز لکنت زبان عامل اصلي ايجاد لکنت، استرس شديد است. البته يادگيري از اطرافيان و ابتلا به بيماريهاي مغزي مثل ضربه مغزي در موارد کمي باعث ايجاد اين اختلال ميشود. شايعترين استرسها در ايجاد اين اختلال، استرس شديد و ناگهاني مثل محبوس کردن کودک در اتاق و ريختن فلفل روي زبان او و داغ زدن بر بدن و کتک زدن است. لکنت زبان در همه کودکان به يک شکل نيست. در گروهي از کودکان لکنت همراه با اضطراب، فشارهاي عصبي، تيکهاي جسماني، تغيير حالتهاي چهره و حتي گريه است و در گروهي ديگر، باعث ناتواناييهاي شديد ارتباطي ميشود. لکنت در بين کودکان خردسال، ناپايدار و گذراست و ميتواند از يک روز به روز ديگر و از يک موقعيت تا موقعيت ديگر تغيير کند. پس فراموش نکنيد که لکنت زبان ميتواند به شکل حاد و ظرف چند ساعت نيز ايجاد شود؛ مثلا کودکي ممکن است بهصورت تدريجي دچار لکنت و اين اختلال در او ماندگار شود، در حالي که ممکن است در کودکي ديگر، کاملا ناگهاني و يکباره شروع شود و حتي يکباره نيز از بين برود. علت اين تغييرات ميتواند با حالتهاي رواني، خستگي، نگراني و شتاب او براي توضيح دادن مطلب در ارتباط باشد. محرکهاي لکنت علايم لکنت در موارد زير تشديد ميشود: • تحقير يا تمسخر کودک • مواجهه کودک با هرگونه استرس • ترس از صحبت در جمع بهخصوص افراد غريبه • در امتحانهاي شفاهي • بيان يک خبر هيجاني کاهندههاي لکنت عواملي که باعث کاهش لکنت ميشوند عبارتند از: • تکرار و تمرين حرفزدن • روش آرامسازي و کاهش اضطراب • صحبت روبروي آينه • خواندن شعر به شکل موزون و آهنگين • صحبت با عروسک • حرف زدن با اشياء برترین ها/ 2014
۲۲/۰۶/۱۳۹۳ - ۲۲:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]