تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821012644
استخوان لای زخم گذاشتن
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: استخوان لای زخم گذاشتن
یکی بود، یکی نبود. قصابی بود که هنگام کار با ساتور دستش زخمی شد و خون از آن بیرون زد. همسایه ها جمع شدند و دست قصاب را با پارچه ای بستند و او را پیش حکیم باشی که دکتر شهرشان بود، بردند. حکیم باشی روی زخم دست قصاب دوا گذاشت تا خونش بند آمد. وقتی می خواست زخم را ببندد، متوجه شد که یک تکه ی کوچک استخوان لای زخم جا مانده است. بایستی آن تکه استخوان را هم در می آورد و زخم بماند و با همان حالت، زخم قصاب را بست. بعد از این که کار بستن زخم تمام شد، حکیم باشی رو کرد به قصاب و گفت: «زخمت خیلی عمیق است. باید یک روز در میان پیش من بیایی تا زخمت را ببندم.»از آن به بعد، کار قصاب در آمد. یک روز در میان می رفت سراغ حکیم باشی. مقداری گوشت برایش می برد و مقداری هم پول به او می داد تا زخم دستش را ببندد مدتی به همین صورت گذشت، اما زخم دست قصاب خوب نشد که نشد.تا این که یک روز حکیم باشی مجبور شد برای معالجه ی بیماران از شهر خارج شود و به مسافرت برود. مسافرت او چند روز طول کشید. در این مدت، پسر حکیم باشی که فوت و فن کار را از پدرش آموخته بود، جای پدرش نشست و به درد و گرفتاری مردم رسیدگی کرد.آن روز هم قصاب مثل همیشه به سراغ حکیم باشی رفت و مقداری گوشت و پول هم برایش برد. پسر حکیم باشی، نوار زخم بندی قبلی را باز کرد. زخم دست قصاب را ضدعفونی کرد و دید استخوان کوچکی لای زخم مانده است. با احتیاط، استخوان را در آورد و دوباره زخمش را بست. روز بعد که قصاب به دیدن پسر حکیم باشی آمد، سرحال و خندان بود و گفت: «دستت درد نکند از پدرت بهتر مداوا می کنی. این دو روزه دستم بهتر شده است.»پسر حکیم باشی که بار دیگر زخمش را ضدعفونی کرد و بست و به او گفت: «ان شاء الله فردا پس فردا زخم دستت خوب می شود. فکر نمی کنم دیگر لازم باشد که پیش من بیایی.»
مسافرت حکیم باشی به پایان رسید و یک شب خسته از سفر به خانه برگشت. همسرش سفره را باز کرد، اما به جای آب گوشت پر گوشت همیشگی، خورش کدو بادمجان بدون گوشت توی سفره گذاشت.حکیم باشی آستین های لباسش را بالا زد، قاشقی برداشت و غذایش را زیرورو کرد تا تکه گوشتی پیدا کند. اما دریغ از یک تکه گوشت. حکیم باشی رو کرد به همسرش و گفت: «زن! چرا این غذا گوشت ندارد؟»همسرش گفت: «شما نبودید که گوشت بیاورید. پسرمان هم سرش شلوغ بوده و وقت نکرده به قصابی برود و گوشت بخرد.»حکیم باشی با تعجب رو کرد به پسرش و گفت: «گوشت بخرد؟! مگر قصاب برای بستن زخمش پیش تو نمی آید؟»پسرش گفت: «چرا، پدر! آمد زخمش را باز کردم و دوباره بستم. یک تکه ی کوچک استخوان هم لای زخمش بود. آن را هم در آوردم. مطمئن باشید که کارم را به خوبی انجام داده ام. امروز دیگر برای پانسمان دستش نیامد. فکر می کنم زخمش خوب شده باشد.»حکیم باشی آهی کشید و روی دستش زد و گفت: «تکه استخوان را از لای زخمش در آوردی؟ از قدیم گفته بودند نکرده کار، نبر به کار. پس بگو چرا غذای امشبمان گوشت ندارد.»پسر گفت: «نمی فهمم پدر! مگر نباید استخوان را از لای زخم در می آوردم؟ اگر استخوان لای زخم می ماند که زخمش خوب نمی شد.»حکیم باشی گفت: «من هم آن تکه استخوان را لای زخمش گذاشته بودم تا به این زودی ها خوب نشود و قصاب همیشه برای بستن زخمش پیش ما بیاید و برایمان گوشت بیاورد. دیگر کار از کار گذشته. از فردا ما باید به سراغ قصاب برویم و به او پول بدهیم.» از آن روز به بعد درباره کسی که جلو پیشرفت کارها را می گیرد یا دائم اشکال تراشی می کند، می گویند: «استخوان لای زخم می گذارد.»برگرفته از کتاب قصه ها و مثل هایشان_مصطفی رحماندوستگروه کودک و نوجوان سایت تبیانمطالب مرتبطاز ماست که بر ماست او ادعای خدایی می کند اگر من نبرم دیگری خواهد برد به اصلش برگشته تا ابله در جهان هست، مفلس در نمی ماند قبا سفید، قبا سفید است با همه بله، با ما هم بله؟ درویش چه قدر بی نانی کشیده ندیدم آدم دو سره الهی آقا آب بخواهد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]
-
گوناگون
پربازدیدترینها