واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بزرگداشت استاد «عبدالمجید حسینیراد»/ 2
تعهد انقلابی در آثار و رفتار حسینیراد متجلی شده بود
معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران گفت: حسینیراد از یک سو تحصیلات آکادمیک داشت و در دانشگاه پاریس درس خوانده بود و از سویی دیگر تعهدی انقلابی و نوعی کمال طلبی در جان شیفتهاش نهادینه شده بود که میشد تجلیاش را در آثار و رفتار او به وضوح دید.
به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی خبرگزاری فارس، امیر عبدالحسینی معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در مراسم بزرگداشت مرحوم استاد «عبدالمجید حسینیراد» که امروز در خبرگزاری فارس برگزار شد، اظهار داشت: وقتی همراه و همدلی عزیز به جهانی دیگر میرود انگار بخشی از خاطرات مشترک ما را با مرگش زنده میکند؛ خاطراتی خاک خورده و فراموش شده که دوباره از پستوهای ذهن بیرون میآیند و جان میگیرند. وی ادامه داد: رفتن شتابآلود و غمناک هنرمند گرامی و استاد ارجمند عبدالمجید حسینیراد هم از این قاعده خارج نبود و گذشتنش از آستانه این جهان خاکی، بر پا خاستن خاطرهها و یادهای دور بود، خاصه برای من که به حساب اوراق تقویم، چیزی قریب به 17 سال سعادت رفاقت با او را داشتم. عبدالحسینی گفت: حالا که به گذشته برمیگردم اولین تصاویری که از او به یاد میآورم، برمیگردد به سالهای پرشور درس. یعنی سالهای آخر دانشگاه و آن زمان که مشتاق آموختن و غرقه شدن در جهان رویایی رنگ و نقش و طرح شدم. همان سالهایی که با نظر استاد ارجمندم مصطفی گودرزی به حوزه هنری رفتم و از اولین چیزها که در ذهنم ماندگار شد لبخند بیتوقع حسینیراد در مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری بود. وی یادآور شد: بنده سالیان سال بعد، در نشریه هنرهای تجسمی حوزه هنری به شکلی مستقیم و چهره به چهره، همکاری با او را تجربه کنم. در آن نشریه، عبدالمجید سردبیر بود و من به عنوان قائم مقام سردبیر، این فرصت مغتنم را داشتم که در عرصههای پژوهش و مدیریت و امور آموزشی از او فراوان بیاموزم. معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بیان داشت: حسینیراد در هر جایگاهی بود، چه دبیر و چه عضو هیأت داوران و سیاستگذاری یا هر نقش دیگری، همواره و همواره رفتاری مهربان و یکسان با همه داشت. یعنی اینگونه نبود که اگر در جایی مدیر و دبیر جشنواره بود رفتاری داشته باشد و اگر عضو هیأت داوران، رفتاری دیگر. برای او عزت انسانها و رعایت کردن این عزت، بیتوجه به جایگاه و پست و مقامشان بود. وی ادامه داد: حالا نه اینکه چون استاد رفته، بخواهم مبالغهآمیز از صفات او بگویم. نه، اینها نیست، هر چه میگویم، چیزهایی است که به یاد آوردهام و عین حقیقت است؛ این حقیقت که او برتر و فراتر از دانش و هنرمندی و استادی، چیزی داشت کمیاب و ناب. یعنی صفات والای اخلاقی و رفتار و منشی انسانی. این را نه فقط من میگویم، بلکه یقین دارم که همه همکاران دانشگاه و دانشجویانش و تمام اهالی جامعه هنری که حسینیراد را میشناختند بر این صفات او صحه میگذارند. عبدالحسینی افزود: دیگر آنکه میخواهم در این مجال از چهره چند وجهی او هم یاد کنم. این است که حسینیراد از یک سو تحصیلات آکادمیک داشت و در دانشگاه پاریس درس خوانده بود و از سویی دیگر تعهدی انقلابی و نوعی کمال طلبی در جان شیفتهاش نهادینه شده بود که میشد تجلیاش را در آثار و رفتار او به وضوح دید. همچنین روحیه و انگیزه عمیق او برای معلمی و آموزاندن، بخش دیگری از چهره او را به عنوان استادی ترسیم میکرد که دلش بیوقفه برای هنر و فرهنگ سرزمیناش میتپید؛ بیآنکه به دام خطکشیهای مذموم و موهوم بیفتد. وی بیان داشت: دوست و استاد فقید ما، چنان انسانی و نجیب زندگی کرد که خود زیستناش بدل به بزرگترین اثر هنری او شد تا برای همیشه و هنوز در یادها بماند. او به جز هنرمندی و استادی در هنر، با شیوه زندگیاش برای ما و همه آنها که در جوارش بودند معلم اخلاق و فضیلت بود. انتهای پیام/
93/06/09 - 14:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]