واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۸ شهريور ۱۳۹۳ (۰:۲۵ق.ظ)
ايران: ميراث دولت 12 روزه
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه ايران چنين نوشت:
در فاصله خرداد تا شهريور سال 60 تعداد زيادي از مسئولان و مديران ارشد نظام از برخي رؤساي قوا گرفته تا 30 نفر از نمايندگان مجلس و 10 نفر از وزرا و تعداد زيادي از امرا و فرماندهان ارتش به شهادت رسيدند. از دست دادن اين حجم از نيروي انساني زبده نظام در شرايطي که بخشي از مملکت به اشغال نظامي عراق درآمده بود و با وجود محاصره اقتصادي شديد، درآمد کشور به صفر نزديک شده بود، دول خارجي را به اين باور رسانده بود که با اين ضربات مهلک به پيکر نظام، «انقلاب ايران» ديگر امکان ادامه حيات ندارد. شايد اين اتفاق در ابتداي شکل گيري هر نظامي منجر به سقوط آن شود اما به برکت رهبري امام(ره) و حضور فعال مردم توانستيم اين مسائل را حل کنيم.
دولت شهيد رجايي در چنين شرايطي تنها 12 روز- از 27 مرداد سال 60 که از مجلس براي وزرايش رأي اعتماد گرفت تا 8 شهريور که به همراه شهيد باهنر به شهادت رسيدند- عمر کرد؛ فرصت محدودي که براي من که از پيش از انقلاب در محضر اين عزيزان بودم، دوره ارزشمندي بود.
يکي از مهمترين ويژگيهاي اين دو بزرگوار اين بود که با تمام وجود «ذوب در ولايت» بودند و يکي از توفيقاتشان هم همين بود. وقتي کل اعضاي دولت خدمت امام(ره) شرفياب شديم، ايشان با اشاره به اختلافات پيشين رئيس جمهوري و نخست وزير وقت- شهيد رجايي و بنيصدر- فرمودند: «اين گونه نباشد که بين رئيس جمهوري و نخست وزير اختلاف باشد و خوب است اين دو در جلسات يکديگر شرکت کنند.» آن دو شهيد هم به دليل تبعيت مطلقي که از امام(ره) داشتند، چنين کردند. به همين دليل هم اگرچه فقط شهيد باهنر بايد در جلسه روز شهادتش حضور مي يافت، اما شهيد رجايي هم در آن جلسه شرکت کرد و هر دو با هم به شهادت رسيدند.
«هماهنگي بسيار نزديک اين دو نفر با اعضاي هيأت دولت» از ويژگيهاي بارز آن دولت بود که رابطه مريد و مرادي را ميان وزرا با رئيس جمهوري و نخست وزير شکل داده و علاقهاي وصف ناپذير ميان آنها برقرار بود. جلسات هيأت دولت در آن 12 روز هرچند معدود اما در فضايي با محبت و دوستانه برگزار مي شد. متأسفانه اين جو در دولتهاي ديگر تکرار نشد و حتي در دولتهاي بعد برخي وزرا خودخواسته از وزارت انصراف دادند.
«سادهزيستي» هم از ديگر سجاياي اين دو بزرگوار بود. کما اينکه شهيد باهنر در همان 12 روز نخست وزيري تمام مدت در ساختمان نخست وزيري بود و اصلاً به منزل نرفت. شهيد رجايي هنگامي که رئيس جمهوري شد، اعلام کرد که «من فقط 7 هزار تومان حقوق خواهم گرفت.» اين در حالي بود که حقوق وزرا و وکلاي پيش از انقلاب چندين برابر اين مبلغ بود. اما تمام وزرا و استانداران هم به تبعيت از او اعلام کردند که همين اندازه حقوق خواهند گرفت. تا سالها پس از آن هم حقوق اين قبيل مسئولان رشد چنداني نيافت کما اينکه تا سال 70 هم حقوق استانداران و وزرا حداکثر تا 20 هزار تومان بود. آن دو شهيد بزرگوار «مردمدار» بودند و اگر کسي خدمت آنها رسيده و در حفظ شأن و مقام آنها دچار لکنت زبان ميشد، با آنچنان گشادهرويياي از سوي آنان مواجه ميشد که ايمان ميآورد «صميميت ميان مردم و مسئولان» از وجوه مميزه پس از انقلاب با دوران پيش از آن است. در آن زمان به واقع ميان مردم با مسئولان فاصلهاي نبود اما متأسفانه بعد از آن کمتر شاهد چنين رويکردي بين مسئولان بوديم.
«حجم کار بالا در دولت»، «بازسازي نهادها پس از انقلاب»، «تدبير براي نهادهايي چون مجلس که اغلب اعضاي آن شهيد شده يا به جبههها اعزام ميشدند» و «رفع آسيب ديدگيهاي جنگي و بازسازي کشور در شرايط جنگ» و... نشان از روزگار سخت آن دوران دارد. از همين رو بود که شهيد رجايي ميگفت: «مسئوليتپذيري در اين نظام يا بايد با عشق همراه باشد يا با جنون، وگرنه کسي که عاقل باشد و عاشق نباشد، نميتواند در اين شرايط کار کند.»
خاطرات ماندگاري از اين مدت کوتاه به جا مانده که در 36 سال بعد، بيسابقه ماند. البته همه دولتمردان در ادوار مختلف خدمت کردند اما آن زمان خلوص و سادگي خاصي وجود داشت که ديگر کمتر احساس شد.
نويسنده: حسن غفوري فرد
وزير نيروي دولت شهيد رجايي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]