محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829521093
درد واقعی انسان را تنها طنزپرداز می‌تواند بیان کند
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و ادب > ادیبات ایران امینی در کارگاه نثر طنز:
درد واقعی انسان را تنها طنزپرداز می‌تواند بیان کند
اسماعیل امینی در کارگاه نثر طنز هشتیمن جشنواره سراسری طنز سوره گفت: طنز پرداز باید دائم به خود و مخاطبش یادآوری کند که درد چیست، دروغ واقعی کجاست و بزرگترین درد آدمی در این میان چه چیزی است. زیرا درد واقعی انسان را تنها طنزپرداز می‌تواند بیان کند.
به گزارش خبرگار مهر، کارگاه نثر طنز از مجموعه کارگاه‌های هشتمین جشنواره سراسری طنز سوره صبح روز دوشنبه 27 مرداد ماه با حضور اسماعیل امینی در حوزه هنری برگزار شد. در این کارگاه امینی در سخنانی با بیان اینکه وی تفاوتی میان زبان شعر و نثر در موضوع طنز نویسی وجود ندارد اظهار کرد: شعر طنز در واقعی متنی است که سعی شده در آن از امکانات شعر استفاده شده و به زبان طنز بیان شود. به عبارت دیگر شعر طنز به طور معمول و از نظر ادبی معمولا شعر نیست چون اصلا به قصد شعر گفتن انشاء نمی‌شود و بهتر است برای آن از عبارت طنز منظوم استفاده کرد. وی ادامه داد: شعر طنز به طور معمول عناصری که شعر غیر طنز در ساخت خود دارد را بسیار کم مورد استفاده قرار می‌دهد و موضوعاتی مانند تداعی و تخیل که بیشتر از پیش در شعر دیده می‌شود در آن جایی ندارد. امینی طنز را یک ابزار بلاغت معرفی کرد و افزود: بهتر است بگوییم در آثاری از جنس شعر گاهی هم می‌شود طنز پیدا کرد ولی مقصود شعر و غایت آن هیچگاه طنزگویی نبوده است. قالب طنز معمولا چیزی از شعر کمتر دارد و البته عیبی هم ندارد اما بهتر است بر این مبنا به جای شعر و نثر طنز از عبارت زبان طنز استفاده کنیم. این طنزپرداز و محقق در ادامه به تقسیم بندی زبان به دو بخش گفتاری و نوشتاری پرداخت و گفت: هر دوی این زبان‌ها به کار طنز نوشتن می‌آیند. زبان گفتار البته در طبقات مختلف جامعه و موقعیت‌های متفاوت به اشکال مختلفی بیان می‌شود و زبان نوشتار هم در بخش‌های مختلف متفاوت است. در نثر اداری، روزنامه‌نگاری، اصناف، نگارش اسناد حقوقی شاهد نوعی زبان هستیم. در همه اینها اما طنز وقتی خودش را نشان می‌دهد که ما شاهد نوعی بهم ریختگی در یک نظام باشیم. از این واقعیت می‌شود طنز ایجاد کرد و البته می‌شود هم ایجاد نکرد. وی تصریح کرد: اختلال و بهم ریختگی در یک نظام هر چه بیشتر باشد می‌توان از دل آن طنزهای با نمک‌تری را نیز پیدا کرد. حتی می‌شود چند مدل از نظام‌های زبانی را برای این منظور در کنار هم قرار داد. اصل مهم در این میان ایجاد نوعی ناسازگاری میان زبان و محتوا از نظر اجزاء متن است که می‌شود به کمک آن طنز خلق کرد. وی در ادامه افزود: طنزپرداز هوشمند می‌تواند از یک معلول و انگیزه ساده برای طنز نوشتن به سمت علت‌و غابت نهایی یک دیده حرکت کند اما سطحی‌نویسان به طور معمول تنها به معلول یک پدیده نگاه می‌کنند. مولانا می‌گوید وقتی مورچه یا روی کاغذی که قلمی بر رویش می‌نویسد راه می‌رود ابتدا می‌بیند که چیز سیاهی در حال ریخته شدن روی کاغذ است. پس از آن اگر دقت بیشتری بکند می‌تواند قلم را ببیند و اگر دیدش را وسیع‌تر کند می‌تواند نویسنده و صاحب قلم را هم ببیند و در نهایت اگر بسیار هوشمند باشد می‌تواند به اندیشه صاحب قلم پی ببرد. امین افزود: انسان امروز با اراده و تخیلی نامحدود و نیز توانایی‌های بالقوه فراوانش در عالمی گرفتار آمده ک از همه طرف محدود است. او آرزوهای زیادی دارد اما سنش به او مجال نمی‌دهد. به هم ریختگی نظام عالم با حضور چنین انسان‌هایی باید به طور مدام اصل ماجرای حیات را به یاد طنزپرداز بیاورد. او اگر انسان را ترسو و بی‌رحم و بی‌انصاف و هر شکل دیگری می‌بیند باید بداند که اصل ماجرا چیست و چرا کار به اینجا رسیده است. وی همچنین افزود: طنز پرداز باید دائم به خود و مخاطبش یادآوری کند که درد چیست، دروغ واقعی کجاست و بزرگترین درد آدمی در این میان چه چیزی است. امینی در پایان تصریح کرد: طنز را از غیر طنز تنهادلالت جدا می‌کند که مفهوم آن چیزی جز ارتباط میان نشانه با مفهوم و معنا نیست.
۱۳۹۳/۵/۲۷ - ۱۳:۳۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها