محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827330164
محسن بهرامی ارض اقدس: کاهش سرمایه اجتماعی، نتیجه رانت بازی در کشور است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
محسن بهرامی ارض اقدس: کاهش سرمایه اجتماعی، نتیجه رانت بازی در کشور است اقتصاد > اقتصاد کلان - مادامی که اقتصاد کشور اقتصاد نفتی باشد و چسبندگی درآمدی ناشی از فروش نفت وجود داشته باشد. به همان میزان هم باید گفت که اقتصاد کشور، رانتی است.
اقتصاد کشور تحت تاثیر رانت و رانت خواری است و این تنها مربوط به دولت ها نمی شود. بلکه سیستم های پولی و مالی کشور است که از منشا های بروز چنین مسایلی می شوند. البته به اعتقاد محسن بهرامی ارض اقدس، مشاور معاون اجرایی رئیس جمهور، انواع مختلفی برای رانت می توان مطرح کرد. انواعی از جمله، رانت مستقیم، رانت ارتباطی و اطلاعاتی که همه آنها می توانند به نوعی امتیازی خاص برای افرادی خاص به وجود آورند. بهرامی می گوید: «دولت نهم و دهم، رانتی ترین دولت در ایران بوده است.» به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محسن بهرامي اعتقاد دارد:« مادامی که اقتصاد کشور اقتصاد نفتی باشد و چسبندگی درآمدی ناشی از فروش نفت وجود داشته باشد. به عبارتی پول نفت سهم جدی در اقتصاد کشور و اداره آن داشته باشد، به همان میزان هم باید گفت که اقتصاد کشور، رانتی است. حالا به طور کلی یا این رانت نصیب دولت می شود، یا نصیب بخشی از افرادی که در ارتباط با دولت هستند و یا امتیازات خاص دارند.» او مي گويد:«در مورد رانتی که نصیب دولت می شود باید گفت که دولتی رانتی است که پول نفت را برای امور جاری کشور و پرداخت حقوق و کالاهای مصرفی هزینه کند. چرا که پول نفت، دارایی بین نسلی است و پولی که از فروش این محصول به دست می آید تنها باید برای توسعه و زیرساخت های سرمایه گذاری هزینه شود تا از این طریق نسل های آینده هم بتوانند از آن استفاده کنند و سود ببرند. در غیر این صورت آنها چند سال بعد به مشکل بر می خورند. حال اگر دولت به جای کسب درآمد غیرنفتی از محل مالیات و ارائه انواع و اقسام خدمات مردم، مثل آب، برق و گاز که از ساده ترین راه برای کسب درآمدش به حساب می آید تنها به پول نفت اکتفا کند و همان پول را در امور جاری هزینه کند، آن دولت را باید دولتی رانتی خواند.» بهرامي در مورد دولت هاي گذشته نيز مثالي مي زند:« البته در زمان دولت آقای خاتمی این میزان وابستگی به درآمدهای نفتی کاهش پیدا کرد و حتی از محل صرفه جویی در هزینه ها، عسلویه و پارس جنوبی احداث شد. همین اقدام دولت اطلاحات هم بود که در نهایت دولت های نهم و دهم و الان هم دولت یازدهم می توانند از محل صادرات محصولات آنها درآمد غیرنفتی کسب کنند. به این ترتیب تا زمانی که دولت ها از محل فروش نفتی برای خود نفت سرمایه گذاری کنند تا مجبور به خام فروشی نشوند، مشکلی پیش نخواهد آمد.» به باور او دولت گذشته رانتي ترين دوران را براي اقتصاد ايران رقم زدند:« با توجه به مواردی که گفته شد، دولت نهم و دهم رانتی ترین دولت تا به حال بوده است. چرا که با همین درآمد های نفتی، واردات رسمی و غیررسمی کشور در طول آن هشت سال، از 20 میلیارد دلار به 100میلیارد دلار افزایش پیدا کرد. یعنی درآمد حاصل از نفت نه تنها در توسعه و زیرساخت های کشور سرمایه گذاری نشد، بلکه تمامش صرف وارد کردن یکسری کالا شد.» او به رانت هاي ديگر هم اشاره مي کند:« قسمت دوم رانت، رانت های مستقیم است. این نوع رانت تحت فشار دستگاه های اجرایی و مسئولان به دریافت کننده های وام های ارزان قیمت، چه به صورت ریال و چه به صورت ارز، به بهانه های مختلف و پایین تر از قیمت بازار داده می شود. افرادی که در طی سال های قبل وام های ارزان قیمتی گرفتند و معلوم نیست چیکار و در کجا هزینه کردند. کسانی که منابع ارزی ارزان قیمت به دست آورده و میلیارد ها تومان از آن استفاده کرده اند، بدون اینکه کوچکترین هزینه ای کرده باشند، و یا با ارزی که در اختیارشان قرار گرفته یا کالا وارد نکرده اند یا وارد کرده اما گران تر فروخته اند، همه مصداق رانت مستقیم هستند. » بهرامي ادامه مي دهد:« همین طور افرادی که وام های آنچنانی برای تولید گرفتند و مثلا در پروژه های زودبازده منابع را از دست دادند هم شامل رانت مستقیم می شوند. چرا که این افراد، در شرایط غیررقابتی توانسته اند از یکسری مزایا استفاده کنند که دیگر افراد قادر نبودند. نوع دیگری از رانت، رانت اطلاعاتی است. به این شکل که عده ای به دلیل ارتباطی که با دستگاه یا مسئولی خاص دارند، به طور مثال مطلع می شوند که قرار است نرخ ارز از 1226 تومان به 2600 تومان برسد. همین اطلاع پیدا کردن از تصمیم باعث می شود که آن ها از رانت اطلاعاتی خود استفاده کنند و در جهت فرصت پیش آمده عمل کنند. در یک مثال ساده دیگر، تصور کنید، یک ماه دیگر قرار است هرلیتر بنزین از 700 تومان به هزار تومان برسد. هر فردی در اطلاع از این جریان سعی می کنند به اندازه خود سود ببرد. یکی به اندازه یک باک ماشین، فردی به اندازه چند لیتر بیشتر و حتی شاید کسی به اندازه یک پمپ بنزین، بنزین ذخیره کند تا بتواند در فرصت مناسب سودش را ببرد. به هرحال هر اطلاع ذی قیمتی دیگری هم که غیرشفاف در اختیار افرادی قرار بگیرد، رانت اطلاعاتی به حساب می آید. البته نوع دیگری هم می توان بیان کرد به اسم رانت ارتباطی. در این رانت، فردی به دلیل ارتباط تحت حمایت فلان شخص و مسئول از امتیاز ویژه ای برخوردار می شود که باقی مردم در شرایط عادی از آن محروم هستند. استفاده از اهرم فشار آنها برای گرفتن امتیازات خاص، مجوزها، امضاهای طلایی، سهمیه های ارزی و وام های ارزان قیمت و دسترسی به اطلاعات اختصاصی، نوع رانت ارتباطی است.» به باور تحليلگران اقتصادي طي سال هاي گذشته فضاي رانتي در اقتصاد ايران موجب شده تا چرخه کسب و کار با دشوارهاي بسياري مواجه شود. گزارش هاي سازمان جهاني شفافيت نيز اين موضوع را تاييد مي کند. طبق گزارش های سازمان شفافیت بین المللی ایران در سال 2013 در میان 177 کشور دنیا، در شاخص فساد مالی رتبه 144 را داشته است. در طول هشت ساله دولت نهم و دهم، همواره این شاخص روند صعودی داشته است. در سال 2005 میلادی رتبه ایران در شاخص فساد مالی برابر با 93 بود که این رتبه یک سال بعد یعنی 2006 به 113، در سال 2007 به 131 و در سال 2008 به 141 رسید. رتبه جهانی ایران از لحاظ فساد مالی در سال 2009 افزایش قابل ملاحظه ای کرد و به 168 رسید اما در سال 2010 اندکی کاهش یافت و در جایگاه 146 قرار گرفت. این رتبه در سال 2011 برابر با 120، در سال 2012 نیز 133 و در نهایت در سال گذشته به 144 رسید.
دولت طي ماه هاي گذشته بارها اعلام کرده به صورت جدي موضوع برخورد با مفاسد اقتصادي را پيگير مي کند. به گفته اقتصاددانان براي بهبود فضاي کسب و کار ايران چاره اي به غير از ايجاد بهبود فضاي رانتي کشور و شفافيت بيشتر اقتصادي ندارد.
3535
جمعه 24 مرداد 1393 - 10:39:17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها