محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826168972
شركت‌هاي غيرمجاز فيلم را دانلود و خودشان دوبله مي‌كنند
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: شركت‌هاي غيرمجاز فيلم را دانلود و خودشان دوبله مي‌كنند
با گسترش شبكه خانگي نمايش و استقبال مردم از محصولات ارائه شده در اين شبكه توزيع، نقش مؤسسه رسانه‌هاي تصويري هر روز پر رنگ‌تر از قبل مي‌شود
با گسترش شبكه خانگي نمايش و استقبال مردم از محصولات ارائه شده در اين شبكه توزيع، نقش مؤسسه رسانه‌هاي تصويري هر روز پر رنگ‌تر از قبل مي‌شود. در پي تغيير و تحول در وزارت ارشاد، حسين مسافر آستانه، مدير با سابقه تئاتر، با حكم حجت‌الله ايوبي رئيس سازمان سينمايي كشور به سمت مدير مؤسسه رسانه‌هاي تصويري برگزيده شد. حضور يك مدير تئاتري در مجموعه‌اي سينمايي تعجب برانگيز بود. اكنون با گذشت چند ماه از فعاليت اين مدير در سمت مديريت مؤسسه رسانه‌هاي تصويري كه متولي بخش سينماي خانگي است، فرصتي پيش آمد تا با وي درباره برنامه‌هايي كه براي اين مؤسسه دارد به گفت‌وگو بنشينيم، خصوصاً اينكه وي اين روزها سرگرم آماده شدن براي برگزاري دومين جشنواره فيلم‌هاي ويدئويي(ياس) نيز است.
شما به عنوان مديري تئاتري با تغيير دولت، از تئاتر منفك شديد و به مؤسسه رسانه‌هاي تصويري آمديد و فضاي جديد مديريتي را تجربه كرديد، اين تغيير به نظر خودتان تا چه حد درست بوده است؟ و اصولاً يك مدير تئاتري آيا مي‌تواند در فضاي مؤسسه كه بيشتر با سينما سر و كار دارد موفق باشد؟
من مديريت در اين دو عرصه را از هم جدا نمي‌دانم، شايد فضاي توليد در تئاتر و سينما با هم بسيار متفاوت باشد اما در عرصه مديريت فرهنگي، تشابهات زيادي با هم دارند. ضمن اينكه اساساً تئاتر با بدنه سينما قرابت سنتي از پيش تعيين شده‌اي دارد و در عرصه مديريت هم چندان امور مجزا از هم نيستند. من هم بنا به تجربه مديريتي‌ام در تئاتر و هم بنا بر علائق شخصي‌ام، نسبت به حوزه سينما اطلاعات و اشراف داشتم. با آنكه يكي دو ماه از زمان پيشنهاد مديريت مؤسسه رسانه‌هاي تصويري تا انتصابم طول كشيد اما آنطور نبود كه من فقط طي آن زمان به فكر آشنايي با حوزه نمايش خانگي بوده باشم. من كه در كار هنر هستم طبيعتاً ارتباطات و آشنايي هايي از قبل داشتم و طي آن دو ماه فاصله هم سعي كردم به اطلاعات جديد‌تري دست پيدا كنم و با ارتباطات داخلي و زد و بندهاي سينماي خانگي به صورت تخصصي آشنا شوم. فكر كردم مي‌توانم در اين حوزه تأثيرگذار باشم و به همين دليل مديريت اينجا را قبول كردم.
برخي از اهالي تئاتر معتقدند حضور شما در مديريت مؤسسه رسانه‌هاي تصويري فرصت و موقعيتي براي تئاتري‌هاست و شما مي‌توانيد زمينه ديده شدن آثارشان را در قالب محصولات مؤسسه فراهم كنيد، خودتان تا چه حد به اين اعتقاد باور داريد؟
اتفاقاً يكي از انگيزه‌هاي مهم من همين امر است. البته خانواده تئاتر كشور نيز اين توقع را از من دارند. براي اينكه اين مهم تحقق پيدا كند و ما بتوانيم نمايش‌هاي اجرا شده را در اختيار مردم قرار دهيم دو مسئله بايد تحقق پيدا كند. ابتدا اينكه خود توليد‌كنندگان آثار نمايشي بايد يكسري هماهنگي‌ها را براي تطابق آثار با برنامه ضبط شده تلويزيوني انجام بدهند كه خود اين امر مستلزم تغييراتي در ميزانسن و كارگرداني تئاتر خواهد بود و از طرف ديگر بحث مهم‌تر آن چگونگي ضبط آثار نمايشي و تبديل آن از مديوم نمايشي به مديوم تلويزيوني است. من در حال كار روي اين مسئله هستم و بار‌ها با متخصصان اين حوزه مشورت كرده‌ام. ما بايد به يك فرمتي برسيم كه بدون اينكه تئاتر قرباني شود بتوانيم آن را به برنامه‌اي تلويزيوني تبديل كنيم.
يعني به دنبال تعريف يك استاندارد در اين زمينه هستيد؟
بله، دقيقاً مي‌خواهيم به فرمتي در اين زمينه برسيم كه شايد نتوان به آن استاندارد گفت اما حداقل در آن رضايت توليدكننده اثر و رضايت مخاطب را برآورده كند. هم اكنون تئاترهايي كه ضبط مي‌شوند گاهي با سه، گاهي با شش و حتي با هشت دوربين ضبط مي‌شوند ولي باز نتيجه آن نتوانسته حس تئاتر و آن اتفاقي كه روي صحنه رخ داده و ارتباطي كه يك نمايش با مخاطب خود دارد را منتقل كند. اين ارتباط در مسير تلويزيوني شدن از بين رفته است و ما داريم از لحاظ فني آن را مطالعه مي‌كنيم و با مشورت با متخصصان ان‌شاءالله به راهكارهايي دست يابيم كه بيشترين نزديكي و بيشترين ارتباط را مخاطب از ديدن اين آثار به دست بياورد. قطعاً من خيلي دوست دارم كه آثار ارزشمند تئاتر از اين مسير به دست خانواده‌ها برسد. از طرف ديگر يكي از توقعاتي كه از من مي‌رود اين است كه بسياري از هنرمندان شهرستاني امكان ديدن آثار تئاتري كه در تهران به روي صحنه مي‌روند را ندارند مي‌خواهد اين آثار از طريق سي دي به آنها برسد و اميدوارم هرچه سريع‌تر بتوانيم به امري كه بتواند رضايت مخاطبان را در پي داشته باشد برسيم.
يكي از آسيب‌هاي شبكه خانگي نمايش ارائه آثار ضعيف ويدئويي است كه حداقل استاندارد‌ها را هم رعايت نمي‌كنند، تصميمي براي جلوگيري از ادامه اين روند داريد؟
اين يك عارضه براي شبكه خانگي است و يكي از ايرادات شبكه خانگي را مي‌توان در توليد آثار بي‌كيفيت دانست، البته در دوره جديد سعي شده دقت بيشتري در تصويب كارها وجود داشته باشد. خود مؤسسه قصد ندارد كاري ضعيف و بي‌كيفيت يا كاري كه نگاه فرهنگي ويژه‌اي در آن وجود نداشته باشد را وارد شبكه خانگي نمايش كند. بخش‌هاي خصوصي نيز همت مي‌كنند و تلاش دارند تا آثار بهتر و با كيفيت تري را وارد شبكه خانگي كنند اما در كنار آن مشكلاتي وجود دارد كه بحث آن طولاني است.
حداقل به صورت فهرست‌وار سرفصل‌هاي آن را بيان كنيد.
اولاً ما براي ايجاد انگيزه در هنرمندان براي توليد آثار بهتر نيازمند فرصت مقايسه هستيم. اين آثار ابتدا توسط نگاه كارشناسانه‌اي بايد ارزيابي و ارزشگذاري شوند كه بعد از آن هنرمندان سعي كنند خود را به معيار‌هاي ارزشگذاري و ارزيابي نزديك كنند، متأسفانه اين سيستم ارزشگذاري در گذشته وجود نداشته است. بنابراين هر كس هر كاري را كه با كمترين هزينه توليد كرده وارد شبكه خانگي كرده و پولي به دست آورده است. ارزشگذاري آثار باعث خواهد شد تا هنرمند براي حفظ آبروي خود هم كه شده اثر بي‌كيفيت توليد نكند اما علت اصلي كه تلاش مي‌شود تا آثار با هزينه پاييني توليد شود بحث اقتصادي است كه دامن شبكه خانگي را گرفته است. اين بحث از آنجا شكل مي‌گيرد كه يك اثر مطلوب باكيفيت خوب وارد شبكه خانگي نمايش مي‌شود اما بلافاصله توسط شبكه‌هاي غير مجاز به سرقت مي‌رود. بحث قاچاق محصولات نمايش خانگي بسيار لطمه زننده است و جرأت سرمايه‌گذاري را به پايين‌ترين حد رسانده و ريسك آن را بالابرده است. تهيه كننده مي‌ترسد كه سرمايه‌گذاري كند چون نمي‌داند سرمايه‌اش بازگشت دارد يا خير.
ما مشكل كپي رايت داريم، اما بعضاً خود شركت‌هاي ارائه‌كننده آثار در شبكه خانگي هم كپي‌رايت محصولات خارجي را رعايت نمي‌كنند. شما مي‌بينيد يك انيميشن با چند دوبله وارد شبكه خانگي شده است، چه كسي مي‌داند كه كدام شركت‌كپي‌رايت اين آثار را خريده؟!
خود مؤسسه رسانه‌هاي تصويري كه هيچ گاه اين كار را نمي‌كند. تمام آثار خارجي كه ما وارد شبكه خانگي مي‌كنيم، كپي رايت آنها را خريداري كرده‌ايم. فقط چند شركت و كمپاني امريكايي وجود دارند كه تحت هيچ شرايطي آثارشان را به ايران نمي‌فروشند.
بيشترين و بهترين آثار هم متعلق به همان شركت‌هاي امريكايي است!
دقيقاً، البته نه همه شركت‌هاي امريكايي. شش شركت امريكايي هستند كه آثارشان را به ما نمي‌فروشند. آن هم به دليل قوانين كپي رايتي است كه آنها دارند. خود ارشاد نيز محصولات آنها را به صورت كدگذاري شده واگذار مي‌كند تا آنچه مسائل قانوني آن است به صورت برنامه‌ريزي شده باشد. آنچه شما مي‌گوييد درباره ورود آثار بدون حق كپي رايت در مورد شركت‌هاي غيرمجازي است كه آثار را از اينترنت دانلود مي‌كنند و بعد خودشان دوبله مي‌كنند و آنها را به بازار شبكه خانگي مي‌فرستند وگرنه آثار خارجي مجوزدار تنها توسط يك شركت كپي رايتش خريداري شده و دوبله مي‌شود.
ما در مورد انيميشن‌ها بيشتر با مسئله چند دوبله‌اي بودن روبه‌رو مي‌شويم. وقتي شما به يك سوپر ماركت برويد ممكن است از يك انيميشن چند دوبله را ببينيد.
قطعاً چند دوبله‌اي‌ها نشانه شركت‌هاي غيرمجاز است.
چرا رسانه‌هاي تصويري براي جلوگيري از ادامه كار اين شركت‌ها اقدامي نمي‌كند؟ مثلاً مي‌توانيد با همكاري سازمان بازرسي كل كشور زمينه جلوگيري از فعاليت اين شركت‌ها را فراهم كنيد.
ما بسيار متقاضي اين امر هستيم ولي هم اكنون ابزار قانوني آن را دراختيار نداريم. چندين سال پيش ستاد مبارزه با قاچاق كالاي فرهنگي در همين مؤسسه تشكيل شده بود و خيلي هم كارايي داشت و مؤثر بود. به طوري كه ميزان توليد و تكثير آثار مجاز به شدت بالا رفته بود. نمي‌دانم چرا ولي در دوره‌اي اين ستاد از مؤسسه به بدنه وزارت ارشاد منتقل شد و بعد از آن بيشتر به امور ستادي پرداخت و كمتر فرصت كار‌هاي اجرايي و مبارزه با قاچاق را داشت. به نظرم بايد اين ستاد دوباره فعال و عملياتي شود و با همكاري نهاد‌هايي چون پليس امنيت و قوه قضائيه جلوي روند رو به گسترش قاچاق آثار را بگيرد. متأسفانه فعلاً اقدامات جسته و گريخته‌اي توسط اتحاديه ويدئو رسانه‌ها از يك طرف و ما از سوي ديگر انجام شده كه بايد دولت از آن حمايت كند تا جلوي قاچاق محصولات گرفته شود.
با اين وضعيت باز هم خريدار است كه ضرر اصلي را مي‌كند؟
دقيقاً، اگر از قاچاق جلوگيري نكنيم و نسبت به آن بي‌تفاوت باشيم، همه ضرر مي‌كنند. توليد سينما ضرر خواهد كرد، آثار هنري ارتقاي كيفيت نخواهند داشت و مخاطبان نيز مجبور مي‌شوند آثار قاچاق را ببينند. طبيعتاً ما در عرصه سينما چه در اكران و چه در شبكه خانگي بايد اقتصاد و فرهنگ را پاياپاي نگاه كنيم، اگر اقتصاد پايين آيد ارزش فرهنگي كار پايين مي‌آيد و اگر در مقابل ارزش فرهنگي و هنري كاري پايين آمد، اقتصاد آن نيز دچار زيان مي‌شود.
چند وقتي است كه كارگردان‌هاي مشهوري وارد توليد سريال براي شبكه خانگي مي‌شوند و سريال‌هايشان در چند قسمت اول بنا بر داستان خوب وكارگرداني خوبي كه دارند با استقبال روبه‌رو مي‌شوند اما به مرور هم از كيفيت آثار كاسته مي‌شود و هم انگار تعمداً به قسمت‌هاي آن اضافه مي‌گردد به طوري كه به جايي مي‌رسيم كه سريال بدون پايان مشخص رها مي‌شود. شما راهكاري براي جلوگيري از اين روش غير اخلاقي نداريد؟
ما متولي اين كار نيستيم اما دوستانمان در اداره ارزشيابي ارشاد در دوره فعلي حساسيتشان نسبت به اين امر بالا رفته است و طي گفت‌وگو‌هاي كارشناسي كه باهم داشتيم متوجه شدم كه در پي تضمين كيفيت آثارند و به دنبال اين هستند كه بدون تضمين رعايت حقوق خانواده‌ها مجوزي صادر نشود. من فكر مي‌كنم بايد به كيفيت چه در مفهوم و چه در ساختار توجه بيشتري صورت بگيرد تا پروانه انتشار صادر شود. ما به عنوان مؤسسه مسئوليتي در اين باره نداريم اما توقعمان اين است كه وزارت ارشاد اين حساسيت را داشته باشد.
صحبت درباره سرمايه‌گذاري توليد فيلم شد، چرا از همكاري در توليد فيلم «ايرباس» انصراف داديد؟
ما قرار نبود در توليد اين فيلم مشاركت داشته باشيم، در دوره قبلي تنها يك خبر در اين باره منتشر شد و من هر چقدر گشتم هيچ سابقه يا مدركي درباره مشاركت مؤسسه رسانه‌هاي تصويري در توليد فيلم سينمايي ايرباس كه نشانه توافق يا تعهد ما باشد، نديدم. فكر مي‌كنم تنها در حد گفت‌وگوي اوليه بوده و در رسانه‌اي شدن آن عجله كردند چه در دوره قبل و چه از زماني كه بنده در مؤسسه حضور پيدا كرده‌ام نيز درخواستي براي توليد اين فيلم توسط مؤسسه ارائه نشده است.
يعني آقاي طالب‌زاده با شما درباره سرمايه‌گذاري و تهيه‌كنندگي اين فيلم صحبتي نكرده‌اند؟
خير، ما اصلاً به دنبال توليد فيلم سينمايي نيستيم. در دوره جديد جلوي خلط وظيفه گرفته شده است و همه چيز را بر اساس تقسيم وظايف پيش برده‌ايم. بحث توليد آثار سينمايي به بنياد سينمايي فارابي كه متولي اين امر است واگذار شده. فيلم اولي‌ها صرفاً به مركز سينماي مستند و تجربي و فيلم كوتاه هم صرفاً به انجمن سينماي جوانان واگذار شده است.
اما توليد آثار سينمايي به تهيه‌كنندگي مؤسسه سابقه دارد و قبلاً چند فيلم با تهيه‌كنندگي مؤسسه توليد شده بود؟
بله، قبلاً مركز گسترش هم فيلم سينمايي توليد مي‌كرد، اما سعي شد در اين دوره بر اساس تقسيم وظايف كارها جلو رود و قرار شده است زير مجموعه‌هاي سازمان سينمايي تنها به شرح وظايف خود بپردازند. تنها نكته مغفول مانده در اينجا توليد فيلم‌هاي ويدئويي است كه طبيعتاً رسالت مؤسسه رسانه‌هاي تصويري است كه مورد موافقت سازمان سينمايي هم است. اما ما فعلاً به دليل كمبود منابع مالي وارد بحث توليد نشده‌ايم و صرفاً از برخي از توليدات حمايت مي‌كنيم.
به توليد فيلم‌هاي ويدئويي اشاره داشتيد، شما هم اكنون دبير دومين جشنواره فيلم‌هاي ويدئويي تهران (ياس) هستيد، كمي درباره اين جشنواره هم توضيح دهيد.
به نظرم ياس يكي از ضروري‌ترين جشنواره‌هايي است كه بايد در حوزه سينما وجود داشته باشد، به دليل اينكه بخش مهمي از فعاليت‌هاي سينما در حوزه نمايش خانگي تعريف شده است. نمايش خانگي هم از بعد فرهنگي از حساسيت بالايي برخوردار است و به لحاظ هنري بايد از يك رشد بالايي برخوردار باشد تا ما ديگر شاهد توليد آثار بي‌كيفيت نباشيم. يكي از امتيازات ويژه اين جشنواره مردمي بودن مخاطبان اين جشنواره است. جشنواره فجر كه بزرگترين فستيوال سينمايي كشور است را مختص اهالي سينما مي‌دانم اما جشنواره ياس تنها مختص اهالي سينما نيست بلكه به مردم نيز اختصاص دارد و مخاطبان اصلي آن عموم مردم هستند و نتيجه آن در طول سال در اختيار مردم قرار مي‌گيرد.
با اين تعريف فجر هم مردمي‌ترين جشنواره خواهد شد چون اكثر آثار آن بعد از اكران وارد شبكه خانگي نمايش خواهد شد!
نگاه كنيد آثار اين جشنواره ابتدا در سينما‌ها اكران مي‌شوند و بعد به نمايش خانگي مي‌آيند اما فيلم‌هاي جشنواره ياس مختص شبكه خانگي نمايش توليد شده‌اند و اصلاً ما در اين جشنواره فيلم سينمايي نداريم همه آثار ويدئويي هستند كه مجوز ويدئويي يا تلويزيوني داشته‌اند. برگزاري اولين دوره اين جشنواره تاثير بسزايي در جلوگيري از عدم توليد آثار ويدئويي بي‌كيفيت داشته است و در مقايسه با آثار توليد شده قبل و بعد از آن دوره مي‌توان اين تغييرات را مشاهده كرد.
چرا برگزاري دومين دوره اين جشنواره به رغم توزيع فراخوان با تأخيري دو ساله روبه‌رو شد؟
اين تأخير به دليل همزماني با انتخابات رياست جمهوري و تغيير دولت بود.
مزيت اين جشنواره نسبت به ساير جشنواره ها در چيست؟
اين جشنواره مي‌تواند بسياري از استعداد‌هاي جوان سينما را كشف كند، كساني كه بعدها مي‌توانند در سينماي ايران حرفي براي گفتن داشته باشند. اين جشنواره از طريق توليد آثار ويدئويي اين استعداد‌ها را به خانواده سينما معرفي مي‌كند.
دومين دوره جشنواره ياس داراي چه بخش‌هايي است؟ آيا سعي كرده‌ايد با توجه به تجربه دوره اول، اين دوره را متفاوت‌تر و به روزتر برگزار كنيد؟
صددرصد، در دوره اول جشنواره ما سه بخش داشتيم، ابتدا خاطره ياس‌ها كه مختص آثاري بود كه در نمايش خانگي توزيع شده بودند و حالا امكان ارزيابي آنها فراهم شده بود، بخش ديگر رويش ياس‌ها بود كه به آثاري اختصاص داشت كه هنوز وارد پخش خانگي نشده بودند و قبل از توزيع مورد ارزيابي قرار مي‌گرفتند. بخش سوم نيز بخش بين‌المللي بود. فيلم‌هايي كه براي پخش خانگي در سطح بين‌المللي توليد شده بودند، در اين بخش ارزيابي شدند. در اين دوره بنا به كارشناسي‌هاي صورت گرفته، سه بخش اضافه شد كه ابتدا براي نشان دادن اهميت فيلمنامه و طرح و ايده فيلم، اين بخش اضافه شد. چون يكي از ضعف‌هاي فيلم‌هاي توليد شده براي شبكه خانگي را در بخش فيلمنامه ديده بوديم. بخش ديگر مواد تبليغي بود كه يكي از بحث برانگيز‌ترين بخش‌هاي فعاليت شبكه خانگي نمايش است. پيش از اين حتي در رسانه‌ها هم شاهد اين بوديم كه نسبت به چگونگي تبليغات يك فيلم در شبكه خانگي نمايش اعتراضاتي صورت گرفته بود، آن هم به دليل اينكه هر شركتي يا هر گرافيستي بنا به سليقه شخصي خود پوستري را براي فيلم طراحي مي‌كرد كه حتي بعضاً در آنها شأن هنرمندان نيز در نظر گرفته نمي‌شد. ما براي اينكه نگاهي تخصصي به مواد تبليغي در شبكه خانگي داشته باشيم كه ضمن حفظ وجوه تجاري اثر نگاه فرهنگي نيز داشته باشد اين بخش را براي اولين بار به جشنواره اضافه كرديم. سومين بخش نيز كه اهميت بالايي دارد بخش پويانمايي است كه مخاطبان زيادي دارد و نگاه ما بيشتر به محصولات داخلي است تا خارجي. اين سه بخش در اين دوره اضافه شده‌اند و قطعاً در دوره‌هاي بعدي بنا به نياز بخش‌هاي ديگري نيز افزوده خواهد شد.
با تشكر از وقتي كه گذاشتيد، اگر صحبتي در پايان باقي مانده است، بفرماييد.
سلامت پخش نمايش خانگي به شرط فعاليت جدي در مبارزه با آثار قاچاق خواهد بود وگرنه خود اين فعاليت به دامن زده شدن به قاچاق كمك مي‌كند و خدا نكند روزي ما با قاچاق مجوزدار روبه‌رو شويم. ما بايد مرتباً به مردم اين آگاهي را برسانيم كه خريد آثار غير اورجينال كمك به دزد‌ها و سهيم شدن با آنها در قاچاق است. مردم ما مردم دينداري هستند و نمي‌آيند آگاهانه پول خود را براي آثار قاچاق بدهند. ما بايد كاري كنيم كه مردم به شبكه خانگي نمايش اعتماد كنند و از خريد آثار غير اورجينال خودداري كنند. اين يك كار فرهنگي عظيم است كه بايد با كمك نهاد‌هاي ديگر همراه باشد. مؤسسه به تنهايي نمي‌تواند اين كار را پيش ببرد.
مشروح گفت‌وگو را در «جوان‌آنلاين» بخوانيد.
نویسنده : محمدصادق عابديني
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۷:۳۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها