تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837524631
وقتی یک شهید با چشم باطن همه چیز را می بیند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
فیسبوک تویتر Google+ Cloob وقتی یک شهید با چشم باطن همه چیز را می بیند تهران - ایرنا - مادر یک شهید می گوید: وقتی از کرمان برای عیادت فرزندم به تهران آمدم، کسی خبر نداشت، از جلوی اتاق حسین در بیمارستان که رد شدم با وجودی که چشمهایش باندپیچی بود، صدا زد، مادر من اینجا هستم، بیا تو.
«علی نجیب زاده» در خاطره خود که در کتاب «لحظه های آسمانی»(دفتر اول) درج شده، به نقل از مادر این شهید می افزاید:
مادر حسین می گفت: وقتی حسین شیمیایی شد و در بیمارستان شهید لبافی نژاد در تهران بستری شد، به عیادتش رفتم، در سالن بیمارستان بدنبال اتاقی می گشتم که در آن بستری بود، وقتی از جلوی اتاقش رد شدم و در حالیکه نمی دانستم در آن اتاق بستری است، یک مرتبه صدای حسین را شنیدم که گفت: مادر من اینجا هستم، بیا اینجا.
برگشتم و داخل اتاق را نگاه کردم، دیدم حسین روی تخت خوابیده است در حالیکه به دلیل سوختگی صورت، چشمهایش را باندپیچی کرده بودند.
وقتی دیدم چشمهایش را بسته اند، تعجب کردم که با چشم بسته چطور مرا که از کنار اتاقش رد می شدم، دید و صدا کرد، فرد آشنایی هم که مرا بشناسد در کنار او دیده نمی شد.
من هم که سر و صدایی نکرده بودم تا حسین توسط صدا مرا بشناسد.
از خود حسین پرسیدم: چطور مرا دیدی؟ چه کسی به تو گفت، من به بیمارستان آمده ام؟
حسین گفت: مادر فراموش کن، چیزی از من نپرس.
من اصرار کردم و گفتم، تو باید به من که مادرت هستم، این را بگویی.
حسین گفت: مادر از همان ساعتی که تو از کرمان راه افتادی و به طرف بیمارستان آمدی، آمدنت را حس کردم.
مادر حسین می گفت: حسین حتی نشانی نوع و رنگ ماشینی را که من با آن از کرمان به طرف تهران حرکت کرده بودم، برای من بیان کرد.
اجتمام ** 1880 ** 1071
انتهای پیام /*
ارتباط با سردبير:
[email protected]
تماس بی واسطه با مسئولین
30/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها