تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 15 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):مؤمن غبطه مى خورد و حسد نمى ورزد، و منافق حسد مى ورزد و غبطه نمى خورد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826011816




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

از کرده‌ي خويشتن پشيمانم


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
از کرده‌ي خويشتن پشيمانم
از کرده‌ي خويشتن پشيمانم شاعر : مسعود سعد سلمان جز توبه ره دگر نمي‌دانم از کرده‌ي خويشتن پشيمانم در کام، زبان همي چه پيچانم کارم همه بخت بد بپيچاند بر خيره سخن همي چه گردانم اين چرخ به کام من نمي‌گردد در جنبش کند سير کيوانم در دانش تيزهوش برجيسم گه بسته‌ي تهمت خراسانم گه خسته‌ي آفت لهاوورم تا مرگ مگر که وقف زندانم تا زاده‌ام اي شگفت محبوسم در محنت و در بلاي الوانم يک چند کشيده داشت بخت من بگرفت قضاي بد گريبانم چون پيرهن عمل بپوشيدم چندين چه زني تو؟ من نه سندانم بر مغز من اي سپهر هر ساعت در تف چه بري دلم؟ نه پيکانم در خون چه کشي تنم؟ نه زوبينم پويه چه دهي که تنگ ميدانم حمله چه کني که کند شمشيرم بس بس! که فرو گسست خفتانم رو رو! که بايستاد شبديزم تا من چه سزاي بند سلطانم سبحان‌الله همي نگويد کس نه رستم زال زر نه دستانم در جمله من گدا کيم آخر نه قتلغ بر تنم نه پيشانم نه چرخ کشم نه نيزه پردازم نه از عدد وجوه اعيانم نه در صدد عيون اعمالم مرد سفر و عصا و انبانم من اهل مزاح و ضحکه و زيچم در سفره‌ي اين و آن بود نانم از کوزه‌ي اين و آن بود آبم همواره رهين منت آنم پيوسته اسير نعمت اينم دشوار سخن شده‌ست آسانم عيبم همه اين که شاعري فحلم بر ديده نهاده فضل ديوانم در سينه کشيده عقل گفتارم طوطي سخنم نه بلبل الحانم شاهين هنرم نه فاخته مهرم جاري نظام و نيک وزانم مر لل عقل و در دانش را خالي نشوم که در ادب کانم نقصان نکنم که در هنر بحرم گر آستيي ز طبع بفشانم از گوهر دامني فرو ريزد در انده و در سرور يکسانم در غيبت و در حضور يکرويم در زحمت شغل ثابت ارکانم در ظلمت عزل روشن اطرافم داو دو سر و سه سر همي خوانم با عالم پير قمر مي‌بازم بنگر چه حريف آبدندانم وانگه بکشم همه دغاي او زان پس که زبان همي برنجانم بسيار بگويم و برآسايم پس ريش چو ابلهان چه جنبانم؟! کس بر من هيچ سر نجنباند در نيک و بد آشکار و پنهانم ايزد داند که هست همچون هم بر خيره همي نهند بهتانم والله که چو گرگ يوسفم والله در من نه ز پشت سعد سلمانم گر هرگز ذره‌يي کژي باشد آورد قضا به سمج ويرانم بر بيهده باز مبتلا گشتم بشکست زمانه باز پيمانم بکشفت سپهر باز بنيادم از ديده نه اشک، مغز مي‌رانم در بند نه شخص، روح مي‌کاهم صرعي نيم و به صرعيان مانم بيهش نيم و چو بيهشان باشم چون تافته ريگ زير بارانم غم طبع شد و قبول غم‌ها را از سايه‌ي خويشتن هراسانم چون سايه شدم ز ضعف وز محنت با کوژي خم گرفته چوگانم با حنجره زخم يافته گويم تنها گويي که در بيابانم اندر زندان چو خويشتن بينم با پيرهن سطبر و خلقانم در زاويه‌ي فرخج و تاريکم خوکي است کريه روي دزبانم گوري است سياه رنگ دهليزم گه آتش دل به اشک بنشانم گه انده جان به باس بگسارم اميد به لطف و صنع يزدانم تن سخت ضعيف و دل قوي بينم من بندي روزگار بهمانم باطل نکند زمانه‌ام ايرا والله که چو عاجزان فرومانم هرگه که به نظم وصف او يازم با حاصل و دستگاه و امکانم حري که من از عنايت رايش در نور عطا و ظل احسانم رادي که من از تواتر برش بر خوان سخاوت تو مهمانم اي آنکه هميشه هر کجا هستم داني که کنون چگونه حيرانم بي‌جرم نگر که چون درافتادم جمع است ز خاطر پريشانم بر دل غم و انده پراکنده در سايه‌ي تو همي خزد جانم زي درگه تو همي رود بختم بيمارم و باشد از تو درمانم مظلومم و خيزد از تو انصافم من داد ز چرخ سفله بستانم آخر وقتي به قوت جاهت گر چند به دست غم گروگانم از محنت باز خر مرا يک ره داني که به هر بهايي ارزانم چون بخريدي مرا گران مشمر گرچه سخن است بس فراوانم از قصه‌ي خويش اندکي گفتم وين بيت چو حرز و ورد مي‌خوانم: پيوسته چو ابر و شمع مي‌گريم از بهر خداي اگر مسلمانم فرياد رسيدم اي مسلمانان هم پيشه‌ي هدهد سليمانم! گر بيش به گرد شغل کس گردم
#سرگرمی#





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 521]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


سرگرمی

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن