واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نسیم رمضان/5
تقوا، آرامش و آزادگی از ثمرات بندگی خداست
امام جمعه موقت قزوین تقواپیشگی، آرامشبخشی، حریت و آزادگی، رسیدن به مقام یقین و در امان ماندن از اغوا و سیطره ابلیس را از ثمرات بندگی خدا برشمرد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، ماه رمضان فرصت بندگی و زمانی است که انسان از طریق تحمل برخی سختیها و تهذیب نفس به آرامش دست مییابد. در این فرصت یک ماهه فرد از خوردن و آشامیدن و بسیاری از گناهانی که در طول سال نسبت به آنها بیتفاوتتر بود، دست میکشد تا در پایان عید نصیبش شود و مزد زحمتش را در این دنیا و آن دنیا بگیرد. این ثمره تنها مختص روزه نیست و در دیگر عبادتها و تلاشها نیز جریان دارد. بخشی از این ثمرات میتواند همان برکت، سلامت، خوشبختی و موفقیتهایی باشد که در زندگیاش رقم میخورد؛ اما برخی دیگر نیز آثاری به همراه دارد که همواره با اوست و او را در رسیدن به زندگی پیروزمندانهتر یاری میکند. به منظور شناخت بیشتر از فواید و ثمرات بندگی خدا با حجتالاسلام عبدالکریم عابدینی امام جمعه موقت شهر قزوین و رئیس دفاتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاههای استان قزوین به گفتوگو پرداختیم که خود پژوهشگر و مفسر قرآن نیز هست. در جریان این گفتوگو ما را همراهی کنید. آثار پرستش خداوند یکتا برای انسانها چیست؟ خدای متعال در قرآن کریم همان گونه که پرستشهای بیسود و زیان را نکوهش کرده است، سودمندی پرستش پروردگار هستی را نیز به تصویر کشیده و آثار، برکات و فواید عبادت را بیان کرده است که تقواپیشگی، آرامشبخشی، حریت و آزادگی، رسیدن به مقام یقین و در امان ماندن از اغوا و سیطره ابلیس از جمله آنها به شمار میرود. تقوا چگونه میتواند ثمره عبادت باشد؟ خداوند با دو بیان تقوا را ثمره و نتیجه عبادت معرفی کرده که بیان نخست آن عنوان عمومی عبادت از سوی عموم مردم است؛ مانند سوره بقره که میفرماید: «ای مردم پروردگار خویش را بپرستید همان کسی که شما را آفریده است و نیز کسانی را که پیش از شما بودهاند، شاید که تقوا پیشه کنید». و بیان دوم عنوان عبادتی خاص از سوی مردمی مخصوص را شامل میشود که عبادت روزه برای مؤمنان در سوره بقره یک نوع از آن به شمار میرود. در این آیه به جای عبادت به معنای عام، از عبادتی ویژه به نام «روزه» سخن به میان آمده و ثمره آن را همانند عبادت عمومی «تقوا» بیان کرده است. عبادت مراسم و مناسک خانه خدا برای حجاج نیز نوع دیگری از آن است و خدای متعال از مراسم و مناسک ویژهای به نام حج یاد و ثمره آن را نیز همانند عبادت عمومی «تقوا» در جایی دیگر از سوره بقره بیان کرده است. قربانی کردن نیز نوع دیگری از عبادت است که از مراسم و مناسک حج به شمار میآید. یعنی هدف از عبادت کردن رسیدن به تقواست؟ میتوان گفت، رساندن انسان به تقوا در اندیشه و پیشه همانند ذکر، وجه مشترک هر عبادتی است؛ گویا همه بندگیها برآنند که انسان را از مرحله تقوای الهامی بر اساس سوره شمس ﴿فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾ به مراتب و مراحل بالای آن برسانند و انسان نیز باید با نردبان عبادت مراحل و مدارج تقوا را بپیماید. تحصیل تقوا در حد استطاعت، تحصیل تقوا در حد شأن و منزلت تقوا و تحصیل تقوا در حد شایستگی پیشوایی اهل تقوا از جمله مدارج تقوا به شمار میرود که در قرآن کریم به آن اشاره شده است. راه رسیدن به این تقوا چیست؟ تقوا به فرموده حضرت امام صادق(ع) در پاسخ به پرسشی در میزان الحکمه به این معناست که خداوند هرجا که انسان را فرمان داده است، غایب نیابد و هر جا که او را نهی کرده است، حاضر نبیند. انسان مؤمن آنگاه میتواند چنین باشد که ملکه تقوا را به دست آورده باشد. ملکه تقوا «عقل و اندیشه» را روشن میکند و «عزم و اراده» را نیرو میبخشد. به عبارت دیگر انسان را در حوزه عقل، اندیشه، نگرش و بینش «دانا» و در حوزه عزم، اراده و تصمیم «توانا» میکند. «فرقان» در سوره انفال، «بصیرت» در سوره اعراف، «گشایش» در سوره طلاق و مانند آن بسترهای روشنی است که تقوا برای عقل فراهم میآورد، تا آدمی آگاه، فهیم و روشن بیندیشد و «اراده مستحکم» نیز بستر مساعدی است که تقوا در عرصه عمل در اختیار انسان قرار میدهد؛ تا با عزمی قوی و ارادهای شکست ناپذیر تصمیم بگیرد. انسان دانا و توانا با کرامت زندگی میکند و انسانهای با کرامت جامعهای براساس کرامت را بنیان مینهند. آرامشبخشی را از ثمرات عبادت ذکر کردید. عبادت چطور میتواند به آرامشبخشی بینجامد؟ برای دریافت محسوس و ملموس این حقیقت که عبادت و پرستش آرامشبخش است، چند اصل را باید مورد توجه قرار داد. اصل نخست آن است که هر انسانی خود را نیازمند آرامش میداند و همواره در پی دستیابی به آن میکوشد. البته بسیاری از مردم نیز فرصتهای آرامشیابی را گم میکنند و در دام اسارت اضطرابها، تشویشها، ترسها، ناامیدیها و سرگردانیها گرفتار میشوند. در اصل دوم باید گفت که در ذکر و یاد خدا بودن، در فضای رضا و خشنودی خدای متعال زندگی کردن و از هر آنچه خدا نمیپسندد، دوری گزیدن، فضای آرامشبخشی را به وجود میآورد که انسان همواره خود را نیازمند آن میدانسته و در جستوجوی آن بوده است. از سوی دیگر هرکس از یاد خدا رویگردان باشد رنگ آرامش را نمیبیند و به زندگی توأم با سختی، اضطراب، یأس و ترس و مانند آن مبتلا میشود. با توجه به اینکه ذکر و یاد خدا نیز حاصل عبادت است، پس میتوان از آن به عنوان علت آرامشبخشی عبادت یاد کرد؟ بله. عصاره هر عبادت و محصول ماندگار هر پرستشی، «ذکر و یاد خدا» و هماهنگی و همسویی با اوست. این حقیقت را به روشنی میتوان در آینه آیات الهی مشاهده کرد؛ همچنانکه «ذکر و یاد خدا» مقصد عبادت و نماز در سوره طه در گفتوگوی خدا با حضرت موسی مطرح شده است. عبادت شبانهروزی و نمازهای یومیه نیز ما را به مقصد «ذکر و یاد خدا» پیش میبرند همان گونه که در سوره نساء به آن اشاره شده است. عبادت هفتگی و جمعی جمعه در سوره مبارکه به همین نام، عبادت سالانه و جهانی مراسم و مناسک حج در سوره بقره و جهاد نیز جلوهای از عبادت محسوب میشود که در نهجالبلاغه امیرمؤمنان در خصوص آن این گونه آورده است. و از سوی دیگر عبادت نیز نمادی جهادی دارد. محل استقرار نمازگزار «محراب» نام گرفته است و تلاقی نماز و جهاد یادآور سخن ماندگار عابد، زاهد و مجاهد سیاستمدار آیتالله شهید مدرس است که: «دیانت ما عین سیاست ما و سیاست ما عین دیانت ماست». انتهای پیام/77011/ب۴۰
93/04/24 - 08:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]